Ελίας Περέιρα: Ενας «μαχητής» της ζωής που νίκησε την λευχαιμία

Υπάρχουν στιγμές που μαθαίνεις/ενημερώνεσαι για μία αληθινή ιστορία και όταν συνειδητοποιείς τι ακριβώς συνέβη, αντιλαμβάνεσαι πως κάθε τι που θεωρείς «πρόβλημα» είναι απλά «ορισμένες εύλογες δυσκολίες» που συναντάς στη ζωή σου. Συμβαίνουν σε εσένα, στον φίλο σου, τον γνωστό σου, σε κάθε έναν από εμάς. Αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας, αλλά εμείς τις μεγιστοποιούμε.

Κυρίες και κύριοι, ότι διαβάσετε παρακάτω είναι η πορεία ενός παιδιού, που οφείλουμε όλοι να του βγάλουμε το καπέλο και να παραδειγματιστούμε από το μεγαλείο ψυχής που το περικλείει. Ο πρόλογος ίσως φανεί «υπερβολικός», αλλά μόλις αντιληφθούμε τι έχει πετύχει ο Ελίας Περέιρα και πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας, ίσως ο κόσμος μας γίνει καλύτερος.

Ο νέος αριστερός μπακ του Παναιτωλικού παρότι βρίσκεται λίγες μόνο ημέρες στην Ελλάδα ήδη μας έμαθε πολλά, ενώ η διαδρομή του αποτυπώνει πόσο σημαίνοντα ρόλο διαδραματίζει το ποδόσφαιρο.

Γεννημένος τον Ιανουάριο του 1999 στην πόλη Γκονζάλεθ Κατάν, από μικρός ήταν με μία μπάλα στα πόδια, όπως άλλωστε και η συντριπτική πλειοψηφία των πιτσιρικάδων στη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Τα παιδικά του χρόνια όμως ήταν δύσκολα, καθώς η οικογένειά του στάθηκε στα πόδια της με τη βοήθεια της εκκλησίας. Εκείνος όμως ζούσε με ένα όνειρο, να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και αν δύναται να το πράξει με την αγαπημένη του Σαν Λορέντζο. Από πολύ μικρός ήταν μέλος των ακαδημιών της, ξεχώριζε και είχε όλο το μέλλον μπροστά του.

Ομως στη ζωή τίποτα δεν πρέπει να λογίζεται ως δεδομένο. Σε ηλικία μόλις 13 ετών άρχισε να νιώθει αδυναμία, απώλεσε την όρεξή του, έχασε βάρος και οι γονείς του θορυβήθηκαν. Μετά από πολλές προτροπές και πιέσεις της μητέρας του έκανε εξετάσεις και τα αποτελέσμά τους σόκαραν τους πάντες. Ο Περέιρα διαγνώστηκε με λευχαιμία... Αμέσως ξεκίνησε χημειοθεραπείες και επειδή τα μέσα που διάθετε η φαμίλια του δεν ήταν πολλά, το πρώτο διάστημα αναγκάζονταν να πηγαίνει με το τρένο δύο φορές την εβδομάδα στο νοσοκομείο, ενώ νοσηλεύτηκε και για αρκετούς μήνες.

Η Σαν Λορέντζο δεν τον άφησε μόνο. Αμέσως κινητοποιήθηκαν άπαντες και βρέθηκαν στο πλευρό του. Τόσο η ομάδα όσο και οι επαγγελματίες παίκτες της ενίσχυσαν την οικογένειά του οικονομικά, καθώς τα έξοδα ήταν υπέρογκα. Τελικά η ζωή... θριάμβευσε και ύστερα από ένα χρόνο «μάχης» με το… θηρίο, ήταν πια απολύτως καλά και υγιής, Ο νεαρός στέκονταν ξανά γερά στα πόδια του.

Το όνειρό του να παίξει ποδόσφαιρο συνέβαλε ώστε να μην τα παρατήσει και η σκέψη του Εστάντιο Πέδρο Μπιντεγκαϊν τον βοηθούσε ψυχολογικά. Επέστρεψε στις ακαδημίες της Σαν Λορέντζο, άρχισε να παίρνει φανέλα βασικού σε όλες τις «μικρές» της ομάδες και το 2018 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.

Η αγκαλιά των γονιών του στα γραφεία αμέσως μετά τις σχετικές ανακοινώσεις, όπως αποτυπώθηκε στη φωτογραφία που δημοσίευσε η ομάδα, αποτελούσε την μεγαλύτερη επιβράβευση των κόπων του. Μαζί, ο ένας πλάι στον άλλον πέρασαν πολλά, όμως όλα άνηκαν πια στη λήθη του παρελθόντος. Η μία εκ των αδερφών του ενώ παλαιότερα αντιμετώπιζε προβλήματα με το νόμο, σπουδάζει πλέον νομική και τα εμπόδια όχι μόνο δεν τους «λύγισαν», αλλά και τους έκαναν πιο δυνατούς.

Ο Περέιρα ωστόσο δεν ήθελε απλά ένα συμβόλαιο. Το ζητούμενο για εκείνον ήταν και να το αξίζει. Οι εμφανίσεις του στο γήπεδο δεν άφηναν… αμφιβολίες περί τούτου, αφού λογίζονταν ως ένας πολλά υποσχόμενος ακραίος οπισθοφύλακας.

Στα 18 του χρόνια έκανε 10 συμμετοχές στην πρώτη κατηγορία της χώρας του με μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Αργεντινής και τον Μάρτιο του 2018 κλήθηκε για πρώτη φορά στην U20 της «μπλανκοσελέστε». Ενόψει του Μουντιάλ της Ρωσίας οι Ελπίδες, όπως τους λέμε στην Ελλάδα, βοηθούσαν στην προετοιμασία των Ανδρών για την τελική φάση του τότε Παγκοσμίου Κυπέλλου και για μεγάλο χρονικό διάστημα προπονούνταν καθημερινά με τους Μέσι, Αγκουέρο, Ντι Μαρία, Ντιμπάλα Ταλιαφίκο, Παβόν, Ιγκουαϊν και όλους τους «αστέρες» της Αργεντινής.

Μεγάλη εμπειρία, που του επέτρεψε να βελτιωθεί περαιτέρω, αλλά και να δουλέψει σε κορυφαίο επαγγελματικό επίπεδο.

Λίγους μήνες αργότερα ταξίδεψε με την U20 της χώρας του στη Χιλή, όπου και συμμετείχε στο τότε Κόπα Αμέρικα των «μικρών» και πήρε το ασημένιο μετάλλιο (ήττα στον τελικό από το Εκουαδόρ). Πια άφηνε το αποτύπωμά του στον χώρο...

Η παρουσία του ήταν λογικό να τραβήξει τα βλέμματα πέρα από τον Ατλαντικό και τον Ιανουάριο η Μπενφίκα συμφώνησε με την Σαν Λορέντζο για τον δανεισμό του ως το τέλος της σεζόν, βάζοντας οψιόν απόκτησης του 80% δικαιωμάτων του έναντι 1,6 εκατομμυρίων ευρώ. Στη Λισαβόνα έφτασε στα μέσα του Γενάρη, εντάχθηκε στη δεύτερη ομάδα, πήρε ματς, αλλά λίγο αργότερα το πρωτάθλημα διακόπηκε λόγω κορονοϊού και δεν άρχισε ξανά. Αυτόματα οι «Αετοί» δεν είχαν ξεκάθαρη εικόνα για εκείνον και αποφάσισαν να μην ενεργοποιήσουν το buy in που διατηρούσαν.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Παναιτωλικός. Στο Αγρίνιο άλλωστε ξέρουν καλά τόσο την αγορά της Αργεντινής όσο και την Μπενφίκα και κάπως έτσι φτάσαμε στο deal και απέκτησαν έναν παίκτη με μέλλον που είναι μόλις 21 ετών , από ένα top club της Αργεντινής, διεθνή με την U20 της χώρας του και που «ξέρει» από Ευρώπη.

Το κυριότερο όμως έγκεινται στο γεγονός πως πρόκειται για έναν «μαχητή», που δεν τα παρατά ποτέ και ξέρει να κερδίζει. Μέσα και έξω από το γήπεδο, όπου πια δεν είναι μόνος αφού από μικρός έφτιαξε τη δική του οικογένεια και μαζί με τη σύντροφό του έχουν και μία υπέροχη κορούλα.

Αυτός λοιπόν είναι ο Ελίας Περέιρα, ένας πιτσιρικάς με μεγάλο ταλέντο και αστείρευτα ψυχικά αποθέματα, που ήρθε στην Ελλάδα για να αφήσει (και εδώ) το στίγμα του…