Τιμ Σπαρβ: Ενας ωραίος και διαφορετικός τύπος στην ΑΕΛ

Υπάρχουν ορισμένοι… τύπου που κάνουν κλικ. Εάν μάλιστα παίζουν μπάλα τότε το ενδιαφέρον είναι διπλό, εφόσον και η εξωγηπεδική τους ζωή τραβά όλα τα βλέμματα. Εάν κουβαλούν δηλαδή ιστορίες που αξίζει να τις ανακαλύψεις.

Ανάλογη περίπτωση φαίνεται πως είναι ο Τιμ Σπαρβ, το νέο στέλεχος της ΑΕΛ που έφτασε στη χώρα μας κουβαλώντας ένα πολύ «βαρύ» βιογραφικό. Για χρόνια αρχηγός της Εθνικής Φινλανδίας με συνολικά 74 συμμετοχές (1 γκολ) στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, ήταν από το 2014 η «κολόνα» της Μίντιλαντ. Βλέπετε ο 33χρονος πλέον ανασταλτικός μέσος πήγε τότε στην ομάδα της Δανίας και κατέκτησε με τη φανέλα της 3 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, ενώ αγωνίστηκε και σε δεκάδες παιχνίδια του Champions League και του Europa League. Ορισμένα εξ’ αυτών και με ελληνικές ομάδες, όπως κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα το η Μίντιλαντ με δικό του γκολ κέρδισε παλαιότερα τη Σαουθάμπτον και προκρίθηκε για πρώτη φορά σε Ομίλους του Europa League. Ξέχωρα φυσικά από τα ματς της Εθνικής του με αντίπαλη τη «γαλανόλευκη».

Ο έμπειρος «κόφτης» έφτασε στα μέρη μας με «προίκα» και την μακρά και με θετικό πρόσημο θητεία του σε αρκετές, πλην των Δανών ομάδες, όπως η Γκρόνινγκεν, η Χαλμσταντ και η Γκρόιτερ Φιρθ, όπως και με αρκετές ατομικές διακρίσεις. Π.χ. το 2015 ανακηρύχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χώρας του, ενώ το 2007 ήταν κορυφαίος της νέος. Την ίδια στιγμή στη Μίντιλαντ έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία και αγαπήθηκε όσο λίγοι.

Η εντός των τεσσάρων γραμμών πορεία του παρουσιάζει πολλές χαρές/επιτυχίες και αφήνει πολλές υποσχέσεις. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχει και κάτι που προκαλεί εντύπωση. Ως επί το πλείστων η καριέρα του «χτίστηκε» εκτός των συνόρων και ίσως γιατί… αυτός είναι ο Σπαρβ. Ενα ωραίο τυπάκι που του αρέσει να ταξιδεύει.

Μπορεί να ακούγεται… κλισέ πως μεγάλωσε με μία μπάλα στα πόδια, όμως προέρχεται από άκρως αθλητική οικογένεια. Η μητέρα του ήταν πρωταθλήτρια στίβου (400 μέτρα εμπόδια) και ο πατέρας του έπαιζε ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνικό επίπεδο και ήταν προπονητής.

Γεννήθηκε στην πόλη Βάασα, όμως μεγάλωσε στο μικρό χωριό Οραβάις, των «σκάρτων» 2.500 ψυχών. Ξεκίνησε από τη Νορβάλα και σταδιακά άρχισε να «μονιμοποιείται» σε όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες της χώρας του. Ετσι το καλοκαίρι του 2007 βρέθηκε στην Αγγλία για ένα τουρνουά, ξεχώρισε και το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η Σαουθάμπτον έκανε πρόταση για να τον αποκτήσει και στα 16 του χρόνια βρέθηκε στον μαγικό ποδοσφαιρικό κόσμο της Μεγάλης Βρετανίας. Εκτοτε στη γενέτειρά του δεν επέστρεψε ποτέ, εκτός από ένα μήνα που βρέθηκε στη VPS.

Ως 17άρης αντιμετώπισε παίκτες όπως τον Γκάρεθ Μπέιλ ή τον Τέο Γουόλκοτ και άρχισε να… μεγαλώνει. Με τους «Αγιους» έφτασε το 2005 μέχρι τον τελικό του Youth Cup και ακολούθησε η Σουηδία και η Χάλμσταντ, η Γκρόνινγκεν όπου οριακά δεν πρόλαβε τον Μάρκους Μπεργκ και ύστερα η Μίντιλαντ. Στο Σαουθάμπτον δεν κατέγραψε συμμετοχή στην πρώτη ομάδα, αλλά ακόμη και σήμερα θεωρεί πως τότε βίωσε το μεγαλύτερο «σχολείο» της καριέρας του. «Δεν ήταν πισωγύρισμα για μένα που δεν έπαιξα . Πήγα στην Αγγλία για να εκπαιδευτώ στο ποδόσφαιρο και τα κατάφερα. Εγινα πιο δυνατός, σωματικά και ψυχικά. Μεγάλωσα. Δεν ήμουν πια το μικρό παιδί από τη Φινλανδία, αλλά το μεγάλο παιδί από την Αγγλία», είπε σε ανύποπτο χρόνο.

Στη Δανία εξελίχθηκε σε ηγέτη. Καθιερώθηκε παράλληλα στην Εθνική του ομάδα και ο Ράσμους Ανκερσεν (πρώην πρόεδρός του συλλόγου) είπε για εκείνον. «Ο Τιμ είναι ο σταρ των μη στατιστικών», θέλοντας να τονίσει την πληθωρική του παρουσία μέσα στο γήπεδο, όπου κάνει πράγματα που δεν… φαίνονται πολύ.

Στο MCH Arena μάλιστα είχε και έναν πολύ καλό… δάσκαλο, τον Ράφαελ Φαν Ντερ Φάαρτ. Με τον Ολλανδό μεσοεπιθετικό συνυπήρξαν δύο σεζόν και τον βοήθησε να «μάθει» πράγματα για την μπάλα σε εγκεφαλικό επίπεδο.

Παράλληλα όμως ο ήρωας της ιστορίας μας άρχισε να αναπτύσσει δραστηριότητες και εκτός του γηπέδου. Παλαιότερα αρθρογραφούσε σε εφημερίδα της χώρας του (σ.σ. την Pohjalainen), με θέμα τη σπουδαιότητα του ποδοσφαιριστή στην κοινωνία και προσπαθεί να μεταφέρει στη νέα γενιά την εικόνα του αθλητή που επιδρά θετικά σε όλους τους τομείς. Τονίζει πως στην ηλικία τους η νίκη δεν είναι το παν και ότι σημασία έχει να προσπαθείς. Για εκείον δεν σημαίνει κάτι να είσαι καλός ποδοσφαιριστής εάν δεν υπάρχει και καλός χαρακτήρας. Σε ανάλογο μήκος κύματος είναι και τα κείμενα που ανεβάζει στο προσωπικό του μπλοκ.

Παράλληλα μετά από δεκαετία plus επέστρεψε στις σπουδές του (στον τομέα της ψυχολογίας), καθώς επιθυμεί να είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα στην καριέρα του. «Φυσικά αρκετοί παίκτες έχουν πολλά χρήματα όταν σταματήσουν την μπάλα. Ομως πρέπει να κάνεις και κάτι στη ζωή σου», τονίζει χαρακτηριστικά.

Ας γυρίσουμε όμως σε κάτι που αναφέραμε στην αρχή. Ουσιαστικά έφυγε από τη Φινλανδία στα 17 του χρόνια και ακόμη δεν έχει επιστρέψει. Ο λόγος είναι πως του αρέσουν τα ταξίδια, να ανακαλύπτει νέους τόπους και να μαθαίνει καινούργιες κουλτούρες.

Κάτι μου μάλλον βρίσκεται στο DNA της οικογενείας του. Ο αδερφός του Γκλεν δεν κατάφερε λόγω ενός τραυματισμού να ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή όπως εκείνος και μετά ασχολήθηκε με τις πολεμικές τέχνες και το MMA. Πλέον ζει μόνιμα στην Ταϊλάνδη όπου θεωρείται από τους καλύτερους στο είδος του και είναι επαγγελματίας του χώρου. Η αδερφή του Σόνια μένει στην Ουμέα της Σουηδίας και η φαμίλια συναντιέται μόνο στις γιορτές, καθώς και οι γονείς του ζουν χωριστά.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ξεχνά τον τόπο του, καθώς ήδη «τρέχει» ένα πρότζεκτ για τη δημιουργία χώρου εστίασης και φιλοξενίας σκαφών στην περιοχή του μεγάλωσε, ώστε να την αναπτύξει τουριστικά. Αλλωστε ο ίδιος είναι χειμερινός κολυμβητής.

Αυτός είναι λοιπόν ο ο Τιμ Σπαρβ και σίγουρα η άφιξή του στην Ελλάδα θα μας απασχολήσει, τότε με τις επιδόσεις του μέσα στο γήπεδο όσο και με την πληθωρική του παρουσία έξω από αυτό. Είπαμε μοιάζει ως ένα ωραίο τυπάκι….Δεν είναι τυχαίο πως συνδέεται με την πανέμορφη Γίτκα Νοβάτσκοβα, Μις Τσεχία του 2011, πασίγνωστο μοντέλο της χώρας της που διαμένει μόνιμα στην Πράγα. Με τόση «τρέλα» που έχει για τα ταξίδια, δεν έχει κανένα… πρόβλημα να πηγαινοέρχεται.

Για την ιστορία, για χάρη της ΑΕΛ απέρριψε μία πολύ καλή πρόταση από ομάδα της Ινδίας καθώς επιθυμούσε να μείνει στην Ευρώπη, ενώ στο «κόλπο» για την απόκτησή του είχε μπει γερά και η ΑΪΚ της Στοκχόλμης. Εκείνος όμως… ψήφισε Ελλάδα.