Ο Παναθηναϊκός πρέπει να «ψωνίζει» και με τον σωστότερο τρόπο
Σε αυτό το σημείωμα, δεν θα κρίνουμε τις φετινές μεταγραφικές επιλογές του Παναθηναϊκού. Εξάλλου, σε τούτη την γωνιά, δεν το κάνουμε ποτέ πριν ολοκληρωθεί η αγωνιστική περίοδος. Είναι λάθος, είναι αντιποδοσφαιρικό, θα έπρεπε να ανήκει σε μια άλλη εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου, άμεσα συνδεδεμένη με το… καφενείο. Το να καταγράφεις αγωνιστικά χαρακτηριστικά, ιστορικό τραυματισμών, παραστάσεις και την λογική ενός τεχνικού διευθυντή πίσω από κάθε κίνηση για να δίνεις μια «γεύση» σε όποιον δεν έχει τον χρόνο να ασχοληθεί, είναι λογικό κι επόμενο και «χτίζει» ωραίες ποδοσφαιρικές συζητήσεις.
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ
Το αν θα πετύχει μία μεταγραφή, όσο γεμάτο ή άδειο βιογραφικό και αν την ακολουθεί, είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και δεκάδων λεπτομερειών και δεν μπορεί κανείς να το προεξοφλήσει πριν δει ένα σημαντικό αριθμό αγώνων. Οι παίκτες κρίνονται πάνω στο χορτάρι, όχι στις frontpages των ιστοσελίδων, ούτε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Από κει και πέρα, μιλάμε για παράγοντες και λεπτομέρειες, οι οποίες δεν αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Κάτι που ξεχνάμε πολλές φορές στην Ελλάδα. Ο ποδοσφαιριστής είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωπος και αποτελεί τεράστιο λάθος και παράλειψη του Παναθηναϊκού, η έλλειψη ενός τμήματος προσαρμογής των ξένων ποδοσφαιριστών στο νέο περιβάλλον. Ψιλά γράμματα για την διοίκηση μίας ΠΑΕ που επιλέγει επικοινωνιακές τακτικές(με απόφαση μεγαλομετόχου) που επιστρέφουν τον σύλλογο σε αυτό το κομμάτι στις αρχές των 00’s…
Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να (ξανά)γεμίσει το ρόστερ με αρκετούς ξένους ποδοσφαιριστές, επιβάλλεται να υπάρχει και το απαραίτητο προσωπικό για αυτή την διαδικασία. Υπήρχαν ποδοσφαιριστές όλα αυτά τα χρόνια, οι οποίοι ήρθαν με περγαμηνές, είχαν τρομερή ποιότητα αλλά έφυγαν… νύχτα γιατί δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν. Γιατί αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα και δεν είχαν την απαραίτητη ψυχολογική βοήθεια. Για αυτό κάθε μεταγραφή δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη της αλλά να συνεχίζει να δουλεύεται και μετά τις υπογραφές. Κλείνει η παρένθεση.
Ο,ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΑΝΑΤΖΕΡ
Σε τούτο το σημείωμα, λοιπόν, θα αναφερθούμε στον τρόπο που ο Παναθηναϊκός επιλέγει να ενισχύσει, να αναβαθμίσει το έμψυχο δυναμικό του. Είναι τρόπος, με τον οποίο λειτουργεί ο σύλλογος τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια.
Το «τριφύλλι», λοιπόν, βασίζεται αποκλειστικά στην ατζέντα, στις γνωριμίες, στις επαφές του εκάστοτε τεχνικού διευθυντή. Είτε αυτός ήταν ο Νταμπίζας, είτε ο Φύσσας και ο Βόκολος, είτε ο Στραματσόνι που είχε την απόλυτο έλεγχο το καλοκαίρι του 2016, είτε ο Τσάβι Ρόκα, είτε ο Διαμαντόπουλος. Όλοι προτίμησαν κατά κύριο λόγο να δουλέψουν με προτάσεις ατζέντηδων, προσπαθώντας να βρουν αυτό που ήθελαν για να καλύψουν τα κενά της κάθε αγωνιστικής έκδοσης του «τριφυλλιού». Πρόταση, «ξεψάχνισμα» μέσω βίντεο και γνωριμιών για να τσεκάρουν χαρακτηριστικά και προσωπικότητα, διαπραγμάτευση. Αυτή ήταν και είναι η διαδικασία.
Απαραίτητη σημείωση: Με εξαίρεση τον Στραματσόνι, όλοι οι υπόλοιποι δεν είχαν χρήματα για αγορά ποδοσφαιριστή και με εξαίρεση τον Νταμπίζα, όλοι οι υπόλοιποι είχαν σαφώς πιο «φουσκωμένο» πορτοφόλι για συμβόλαια. Για παράδειγμα ο Σάντσες «έκλεισε» με 900.000 ετησίως από τον Φύσσα και τον Βόκολο, ο Ιμπάρμπο με 800.000 από τον Στραματσόνι και ο Καρλίτος με 600.000 από τον Ρόκα.
Για να κρίνουμε σωστά τις επιλογές κάθε τεχνικού διευθυντή, θα πρέπει να εξετάζουμε πρώτα και τις συνθήκες. Είναι άλλη δουλειά να έχεις «ταβάνι» τις 200 και τις 300.000 ευρώ και άλλη όταν έχεις τα διπλάσια και τα τριπλάσια χρήματα.
Μια δυνατή ατζέντα, ένα δυνατό δίκτυο γνωριμιών, είναι ικανά να σου ανοίξουν μεταγραφικές πόρτες που μπορούν να σε βοηθήσουν, να προλάβεις μια πραγματική ευκαιρία, να φτάσεις εκεί που θέλουν κι άλλοι, πρώτος. Όπως έκανε για παράδειγμα ο Ρόκα με τον Αϊτόρ ή με τον Καρλίτος. Δεν φτάνει, όμως, μόνο αυτό, καθώς ο πιο σωστός, ο πιο safe δρόμος, αυτός που θα μειώσει την πιθανότητα του λάθους και της αρνητικής έκπληξης, αποδεδειγμένα είναι άλλος και ο Παναθηναϊκός το 2020 δεν διαθέτει τα «εργαλεία» για να τον ακολουθήσει και κανείς από όσους κάθισαν στην καρέκλα του τεχνικού διευθυντή τα προηγούμενα χρόνια, δεν έπεισε τον Γιάννη Αλαφούζο να παρέχει τους απαιτούμενους πόρους για να γίνει το αυτονόητο. Ποιο είναι αυτό;
ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΤΜΗΜΑ SCOUTING ΣΕ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΠΙΠΕΔΟ
Η δημιουργία τμήματος scouting. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, την στιγμή που μιλάμε, δεν διαθέτει τμήμα scouting. Αυτή η κατάσταση επικρατεί τα τελευταία αρκετά χρόνια και όσες φορές κάποιος τεχνικός διευθυντής εξέφρασε την ανάγκη υλοποίησης του αυτονόητου, οι προθέσεις του παρέμειναν στα λόγια. Εξάλλου με εξαίρεση την πρώτη θητεία του Νταμπίζα, δεν μακροημέρευσε και κανείς…
Είναι αστείο το 2020 να συζητάμε για πράγματα αυτονόητα(όπως στο ποστ για την σημασία του να έχει η ακαδημία δικό της προπονητικό κέντρο) αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να έχει κλειστές τις πόρτες στην εξέλιξη, στην πρόοδο, στην τεχνογνωσία, σε δρόμους που αποδεδειγμένα οδηγούν σε επιτυχία. Δεν είναι μόνο πρόβλημα του Παναθηναϊκού αλλά και των περισσοτέρων ομάδων. Μόνο ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια δουλεύει σοβαρά πάνω σε αυτό το κομμάτι και τα αποτελέσματα είναι ορατά.
Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε και θα πρέπει να δημιουργήσει μία ομάδα 4-5 ανθρώπων, οι οποίοι θα παρακολουθούν παιχνίδια(δια ζώσης και από βίντεο), θα συλλέγουν περιπτώσεις ποδοσφαιριστών σε όλες τις θέσεις και μετά από ένα αριθμό παιχνιδιών θα τους αξιολογούν, ώστε να προκύπτουν οι καλύτεροι σε κάθε θέση. Τρόποι να κάνεις αξιολόγηση, υπάρχουν αρκετοί, με πιο ενδιαφέρον και αποτελεσματικό εκείνο του Μόντσι. Όποιος θέλει μπορεί να τον δει ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Δεν μπορείς να βλέπεις παίκτες μόνο δια ζώσης(γιατί περιορίζεις σημαντικά τον αριθμό των παιχνιδιών άρα και των παικτών που τσεκάρεις), δεν μπορείς να βλέπεις μόνο παιχνίδια από βίντεο, γιατί χάνεις πράγματα που μπορείς να τα διαπιστώσεις μόνο από κοντά.
Με αυτόν τον τρόπο, ο σύλλογος θα έχει πάντα μία σημαντική βάση δεδομένων για ποδοσφαιριστές σε κάθε θέση, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο τεχνικός διευθυντής, ανεξάρτητα από τα οικονομικά δεδομένα, θα μπορεί να βρίσκει τις πραγματικές ευκαιρίες και όχι αυτές που μπορεί να του... πλασάρουν. Με αυτόν τον τρόπο, με αυτή την διαδικασία περιορίζεις κατά πολύ τον κίνδυνο του λάθος στην επιλογή!
Υπάρχουν πρωταθλήματα που το «τριφύλλι» θα μπορούσε να τα κάνει φύλλο και φτερό, πρωταθλήματα, στα οποία έχει την δυνατότητα να αποκτήσει ευκολότερα αξιόλογους ποδοσφαιριστές. Σουηδία, Δανία, Πολωνία, Πορτογαλία, Β’ Ισπανίας, Β’ Γαλλίας Τσεχία, Αργεντινή, Βραζιλία. Για παράδειγμα.
Ένα αξιόλογο τμήμα scouting(το οποίο θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν θα είναι διακοσμητικό) αξίζει περισσότερο από μία μεταγραφή των 500.000 ευρώ και κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί σωστά.
Η γνώση στο ποδόσφαιρο είναι δύναμη. Και όταν δεν είναι σε θέση να αγοράζεις ακριβά, να ξοδεύεις από γεμάτο πορτοφόλι, η απόκτηση γνώσης είναι μονόδρομος…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
