Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι προπονητής-αναμορφωτής!

Ας αρκεστούμε λοιπόν στα τα τελικού. Του ματς με την ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό και σε έναν... χιλιοταλαιπωρημένο τελικό (κεκλεισμένων των θυρών και εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού) που έπρεπε να φτάσουμε στις 12 Σεπτεμβρίου για να γίνει πράξη. Ας είναι λοιπόν...

Ο Μαρτίνς είχε να διαχειριστεί εάν όχι την πιο δύσκολη βραδιά του μία από τις πλέον δύσκολες στον πάγκο του Ολυμπιακού. Το 4-3-3 με τον Γκιγιέρμε να έχει αποχωρήσει δεν του έβγαινε. Το 4-4-2 όσο το δοκίμασε το τελευταίο διάστημα δεν... πήγε όπως ήθελε. Το 3-5-2 θεώρησε ότι δεν θα ταίριαζε.

Πήγε λοιπόν στο δοκιμασμένο 4-2-3-1 του Ολυμπιακού. Το πλέον κλασικό σχήμα των πρωταθλητών Ελλάδας. Έχει τη σημασία του με ποιόν τρόπο το έκανε. Και αυτό διότι σε αυτήν την φάση ο 50χρονος προπονητής ήταν πρόσωπο - κλειδί από κάθε άποψη για τον Ολυμπιακό.

Η απόφαση να γίνει ο τελικός με τα περσινά ρόστερ βρήκε τους Πειραιώτες χωρίς Ομάρ, Τσιμίκα και Γκιγιέρμε και ενώ είχαν εκτός και τον τραυματία και βασικό γκολκίπερ Σα. Σε αυτά προσθέστε και το γεγονός πως ο Σεμέδο δεν ήταν στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας και έχετε ένα παζλ για δυνατούς λύτες.

Ο Μαρτίνς όμως δεν... μάσησε. Μέρες πριν έλεγε στους παίκτες του ότι το Κύπελλο είναι και αυτό ένα τρόπαιο και πρέπει να σταθούν στο ύψος τους και να κατακτήσουν όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες. Εξάλλου μιλάμε για ένα νταμπλ. Ο Ολυμπιακός λοιπόν παρατάχθηκε με πειραματικές λύσεις ή λύσεις υπολογισμένου ρίσκου. Βασικός ο νεαρός Τζολάκης κάτω από τα δοκάρια, που τόσο πολύ τον έχει πιστέψει ο Μαρτίνς, δεξί μπακ ο Μπρούνο και αριστερό μπακ ο Τοροσίδης στο τελευταίο ματς του εμβληματικού αρχηγού του Ολυμπιακού. Το τελευταίο της καριέρας του που έδωσε και την ψυχή του. Βασικός και ο Ραντζέλοβιτς με τον Πορτογάλο να ποντάρει στην αγωνιστική... τρέλα και το περίσσιο θράσος και ταλέντο που έχει ο διεθνής Σέρβος (που σημειωτέον έχει πολλούς φανς εντός του συλλόγου λόγω των προσόντων του και ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον θεωρεί τρομερό πρότζεκτ ενώ τον είχε από κοντά ο Τοροσίδης). Και βέβαια ο Ραντζέλοβιτς να χρίζεται ο χρυσός σκόρερ του Ολυμπιακού και MVP του τελικού.

Μία ομάδα κατά 5/11 αλλαγμένη διότι ούτε ο Σισέ θα έπαιζε βασικός εάν ήταν στο 100% ο Σεμέδο. Και όμως αυτός ο Ολυμπιακός αυτού του προπονητή πήγε το ματς εκεί που ήθελε, σκόραρε νωρίς και εάν δεν υπήρχαν οι απίστευτες χαμένες ευκαιρίες του Ελ Αραμπί (μαζί με το πέναλτι που του απέκρουσε ο Τσιντώντας) αλλά και άλλες φάσεις όπως το τετ α τετ του Μασούρα το σκορ σίγουρα δεν θα είχε μείνει στο τελικό 0-1. Ο Πορτογάλος προπονητής ήξερε πως χωρίς τον Γκιγιέρμε ήθελε έναν πιο... εγκεφαλικό για αυτό το παιχνίδι Καμαρά (θυμηθείτε εδώ τι είχαμε αναλύσει στο G-Weekend). Ήξερε πως θα μπορούσε με την ταχύτητα των Μασούρα και Ραντζέλοβιτς να χτυπήσει περισσότερο από τα άκρα.

Ήξερε πως εάν ο Τζολάκης έβρισκε ρυθμό μες στο ματς και έκανε σημαντικές αποκρούσεις θα έπαιρνε ψυχολογία και θα τον έβγαζε ασπροπρόσωπο. Ο Μαρτίνς αναδεικνύεται λοιπόν σε προπονητή - «αναμορφωτή»! Στον άνθρωπο που μπορεί να διαχειρίζεται σχεδόν κάθε συνθήκη και να κάνει την ομάδα του να αποδίδει ανάλογα. Ακόμα και οι αλλαγές του είχαν στόχευση. Έβαλε τον Καφού για να... γεμίσει το κέντρο. Άλλαξε τον Τοροσίδη γιατί ο Παπέ Σισέ μπορεί να μην είχε ξαναπαίξει αριστερό μπακ αλλά είναι ένας παίκτης με αντοχές, τρεξίματα και ενέργεια και έβαλε τον Φορτούνη για να του κρατήσει μπάλα, να πάρει πρωτοβουλίες και να κερδίσει φάουλ. Ο Σισέ μάλιστα προς το τέλος έφτασε στο να λειτουργεί ακόμα και ως μπακ - χαφ ανεβαίνοντας όλη την πλευρά του!

Σχετικά με τους παίκτες - πρωταγωνιστές του ματς εάν ο Μαρτίνς μετά τον Τσιμίκα - που τον εξέλιξε στον κορυφαίο Έλληνα αριστερό μπακ - αναδείξει τον Τζολάκη ως τον επόμενο σπουδαίο Έλληνα γκολκίπερ των Πειραιωτών θα έχει κάνει ένα ακόμα σημαντικό βήμα. Ακόμα και με τα τωρινά δεδομένα όμως δικαιώνεται. Δικαιώνεται για τη δουλειά του, την μεθοδολογία του, την προπονητική του σοβαρότητα και το σχέδιό του σε ένα ματς ειδικών συνθηκών το οποίο όμως του έφερε το πρώτο νταμπλ της καριέρας του. Και εάν το θέλουμε και στα πορτογαλικά: Martins é o maestro ideal para o Olympiacos (ο Μαρτίνς είναι ο ιδανικός μαέστρος για τον Ολυμπιακό).

Υ.Γ. Στην ιστορία του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια ο Βασίλης Τοροσίδης είναι μία σημαντική προσωπικότητα εντός και εκτός γηπέδου και ορθώς ως τέτοια αντιμετωπίζεται. Το κλάμα του αρχηγού μετά το ματς για το... αντίο του και το πόσο δεμένος ήταν και παραμένει με την ομάδα σε συνδυασμό με την επιρροή του σε αυτήν λένε πολλά.

Υ.Γ. 2 Ναι προφανώς ο Μπρούνο δεν είναι ένας παίκτης που αξίζει για βασικός στον Ολυμπιακό. Απέναντί του στον τελικό σε σημαντικό διάστημα του αγώνα είχε τον Λιβάια και πάλεψε όσο περισσότερο μπορούσε. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Υ.Γ. 3 Ο Ελ Αραμπί όπως αποτυπώνεται στο γήπεδο δεν είναι σε καλό... φεγγάρι και παραμένει μακριά από το γκολ. Ένας παίκτης όμως με τον χαρακτήρα αυτόν και αυτήν την ποιότητα θα ξαναβρεί τον αγωνιστικό του δρόμο. Από την άλλη ο Βαλμπουενά με τον τρόπο που μίλησε μετά το ΑΕΚ - Ολυμπιακός έδειξε το πόσο στηρίζει τον συμπαίκτη του - που ήθελε εκείνος να χτυπήσει το πέναλτι - αλλά και το πως βάζει πάνω απ' όλα την ομάδα.