Παναθηναϊκός: Δεν μπορεί να «πιαστεί» από πουθενά!

• - Δεν μπορεί να βασιστεί στην αμυντική σταθερότητα
• - Δεν μπορεί να βασιστεί στην επιθετική παραγωγικότητα και την ευστοχία
• - Δεν έχει ομοιογένεια
• - Δεν έχει την απαιτούμενη ένταση/φυσική κατάσταση
• - Δεν μπορεί να βασιστεί σε παίκτες – προσωπικότητες με εντυπωσιακή ατομική ικανότητα
• - Δεν έχει τη συσπείρωση ως «όπλο-ανάχωμα»
• - Δεν βρίσκει τα αποτελέσματα – «αερόσακους»

Ομόνοια - Ολυμπιακός: Εκατοντάδες επιλογές και στοιχήματα για σκόρερ, κάρτες, κόρνερ και λεπτό πρώτου γκολ. |21+

Στην Τρίπολη, μετά το θαυμάσιο γκολ του Ριέρα στο 72', nada. Ούτε μισή φάση! Χθες, με το 0-1 του Μακέντα στο σακούλι από το πρώτο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός άρχισε από το 46' κιόλας να παίζει με το ρολόι, και όχι για να πετύχει δεύτερο γκολ και να «κλειδώσει» τουλάχιστον τη νίκη, έστω με προβληματική εμφάνιση. Ο Πογιάτος δεν έκανε τις απαιτούμενες αλλαγές στην εξαντλημένη μεσαία γραμμή, το μυαλό και το σώμα είχαν κουραστεί, η ΑΕΛ είχε φρεσκαριστεί σωστά από τον Γρηγορίου, το γκολ... ψηνόταν και τελικά ο Παναθηναϊκός «αυτοκτόνησε». Ακόμα κι αν είχε νικήσει, αυτό που παρουσίασε στο β' ημίχρονο - κυρίως μετά το 60' - ήταν απογοητευτικό. Πραγματικά αποκαρδιωτικό, βάσει και της δυναμικότητας του αντιπάλου, με μηδενική παρέμβαση από τον πάγκο και παίκτες οι οποίοι δεν είχαν ψυχικές και σωματικές δυνάμεις να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις ποδοσφαιρικές κινήσεις. Ο Παναθηναϊκός στην πραγματικότητα δεν επιδίωξε μεθοδικά να «κρατήσει» το 0-1! Αν το επιχειρούσε οργανωμένα και με συγκεκριμένο πλάνο να το διατηρήσει, ίσως να τα είχε καταφέρει!

Δυστυχώς για το Τριφύλλι και τους φίλους του, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να «πιαστεί» από πουθενά! Δεν μπορεί να βασιστεί κάπου, προκειμένου να αρχίσει τουβλάκι - τουβλάκι να ξαναχτίσει όσα έχουν γκρεμιστεί. Δεν είναι μια ομάδα με τρομερή ένταση στο παιχνίδι της, ή με αμυντική αξιοπιστία, ή με επιθετική παραγωγικότητα, ή έστω με σχήματα και τακτικές που αποδίδουν ποδοσφαιρικά αλλά δεν φέρνουν αποτελέσματα. Δεν υπάρχει «κάτι», έστω ένα στοιχείο, από το οποίο μπορεί να ξεκινήσει ως βάση, να «πατήσει» σ' αυτό και να δουλέψει για την επίλυση των προβλημάτων του. Και εξηγούμαστε...

- Δεν μπορεί να βασιστεί στην αμυντική σταθερότητα

Στα φιλικά ματς δέχθηκε γκολ από Λαμία και ΠΑΟΚ, ενώ ο ΟΦΗ έχασε τρία… άχαστα στο ΟΑΚΑ. Στα επίσημα ματς δέχθηκε γκολ και από Αστέρα και από ΑΕΛ, χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα από καμία αντίπαλό του. Με 1/3 ευκαιρίες από τον Αστέρα και 1/2 φάσεις από την ΑΕΛ. Ειδικά στο «Αλκαζάρ» η ΑΕΛ του δημιούργησε δύο φάσεις (η μία από λάθος του Σάντσες που διόρθωσε ο Διούδης με απόκρουση σε τετ α τετ με τον Μιλοσάβλιεβιτς) και πέτυχε ένα γκολ, ενώ στο πρώτο ημίχρονο, όταν οι Πράσινοι είχαν ακόμα αντοχές και τρεξίματα, δεν έκανε ούτε μία τελική φάση εντός εστίας! Ο Χουάνκαρ έκανε θετικό ντεμπούτο, ο Βέλεθ δεν κάνει κακές εμφανίσεις, ο Σένκεφελντ επέστρεψε, ο Αντονίτο μπορεί εύκολα να διεκδικήσει θέση βασικού αν δεν βελτιωθεί ο Σάντσες. Όμως το πρόβλημα και στα δύο επίσημα παιχνίδια παρουσιάστηκε στο δεύτερο ημίχρονο, όταν κουράστηκαν οι μέσοι και χάθηκε η κατοχή μπάλας, ο έλεγχος του ρυθμού και η αυτοπεποίθηση...

- Δεν μπορεί να βασιστεί στην επιθετική παραγωγικότητα και την ευστοχία

Στα φιλικά σκόραρε μόνο ο Μακέντα! Ένα (υπέροχο) γκολ με ατομική προσπάθεια εναντίον του ΟΦΗ, ένα με πέναλτι εναντίον του Λεβαδειακού. Ο Καρλίτος έχασε δύο ευκαιρίες (είχε και φάουλ – δοκάρι) στην Τρίπολη, αλλά στο «Αλκαζάρ» ήταν εξαφανισμένος, ο χειρότερος σε απόδοση του Παναθηναϊκού μαζί με τον Σάντσες. Πέρυσι και πρόπερσι το πρόβλημα εντοπιζόταν κυρίως στην ευστοχία, αν και ο Δώνης «παιδευόταν» να βρει τρόπους ώστε να μετουσιώνεται η κατοχή μπάλας σε περισσότερες καθαρές φάσεις στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Εφέτος πρόβλημα υπάρχει έως τώρα και στην παραγωγή φάσεων. Στο β΄ 45λεπτο της Τρίπολης και της Λάρισας ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε ούτε μία πολύ καλή φάση για γκολ (από συνδυασμό, από στατική φάση, από λάθος αντιπάλου ή σε αντεπίθεση, κάπως)!

- Δεν έχει ομοιογένεια

Ολες οι ομάδες «περιμένουν» τους νέους παίκτες τους. Κάποιοι δεν έχουν αγωνιστεί καθόλου, κάποιοι δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμα. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι ακόμα μεγαλύτερο. Χθες είχε στο αρχικό σχήμα πέντε νέους: Βέλεθ, Σάντσες, Χουάνκαρ, Αϊτόρ, Καρλίτος. Προσοχή όμως: Ταυτόχρονα είχε τον Μπουζούκη σε νέα θέση συγκριτικά με την περυσινή περίοδο, τον Αγιούμπ βασικό (ουσιαστικά καινούρια προσθήκη, μόνο έξι ματς πέρυσι), τους Καρλίτος-Μακέντα εναλλάξ σε θέση όπου δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ (αριστερός εξτρέμ στο α’ και στο β’ 45λεπτο αντίστοιχα). Τα δυο προηγούμενα χρόνια είχε χτιστεί αξιοσημείωτη συνοχή, καθώς η ενδεκάδα από χρόνο σε χρόνο επί Δώνη ήταν ίδια (4-3-3), με τον Ζαχίντ αντί του Κάτσε και τους Σένκεφελντ – Πούγγουρα αντί Κολοβέτσιου – Μαυρομάτη στη δεύτερη σεζόν. Αυτή η χημεία βοήθησε και τα αποδυτήρια να σταθούν όρθια σε δύσκολες στιγμές και την ενδεκάδα να βρει αυτοματισμούς, συνεργασίες, καλύψεις και κινήσεις στο transition και σε σετ παιχνίδι.

- Δεν έχει την απαιτούμενη ένταση/φυσική κατάσταση

Στο ίδιο έργο θεατές για δεύτερο σερί ματς, με διακοπή 16 ημερών: κακό πρώτο 15λεπτο, πιεστικό-αποδοτικό ημίωρο 15’-45’, σταδιακή κάμψη στο β’ 45λεπτο. Χθες, μάλιστα, στη Λάρισα, ο Παναθηναϊκός έδειχνε σημάδια κόπωσης (κυρίως των Μπουζούκη – Αγιούμπ, αλλά και των Μακέντα – Καρλίτος) από το 60’ και έπειτα, ενώ στην Τρίπολη είχε καλή κυκλοφορία μπάλας και σχετική (ανούσια) πίεση στο διάστημα 45’ – 70’. Οι ευθύνες του κόουτς δεδομένες για το μη φρεσκάρισμα της ενδεκάδας την ίδια ώρα που ο Μιχάλης Γρηγορίου είχε κάνε τέσσερις αλλαγές μέχρι το 73’, ενώ και τακτικά θα μπορούσε να είχε παρέμβει, αλλάζοντας τη διάταξη σε 4-5-1. Εντυπωσιακό ότι δεν χρησιμοποίησε ούτε λεπτό τον Αλεξανδρόπουλο για να πάρει δύναμη – ένταση – ρυθμό στη μεσαία γραμμή, ενώ και τον Σερπέζη ο Πογιάτος τον έβαλε στο 88’…

- Δεν μπορεί να βασιστεί σε παίκτες – προσωπικότητες με εντυπωσιακή ατομική ικανότητα

Επί δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα συνόλου. Και ομάδα «του προπονητή». Όχι των παικτών. Αν εξαιρέσει κάποιος λιγοστές ενέργειες του Χατζηγιοβάνη και του Μακέντα, δεν έπαιρνε γκολ και τρομερές φάσεις από ατομικές προσπάθειες συγκεκριμένων παικτών. Εν αντιθέσει με Ολυμπιακό – ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, αλλά και με Αρη (Φετφατζίδης, Μπρούνο Γκάμα) και με ΟΦΗ (Νέιρα, Ναμπί, αλλά και Τσιλιανίδης – Φερέιρα πριν από τους τραυματισμούς τους, πέρυσι), ο Παναθηναϊκός δεν διέθετε παίκτες οι οποίοι θα μπορούσαν σε κακή βραδιά να βγάλουν με ατομικές πρωτοβουλίες το κάρο από τη λάσπη σε τακτική βάση. Ο Ζαχίντ διέθετε τέτοιου είδους στοιχεία, αλλά δεν τα κατέθετε πολύ συχνά, ενώ από το τωρινό ρόστερ τέτοια «δείγματα» έχουν στο παιχνίδι τους ο Καρλίτος και ο Αϊτόρ. Προς το παρόν ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να βασιστεί στο ατομικό ταλέντο συγκεκριμένων παικτών επιθετικά/παραγωγικά. Ούτε και σε πολλούς παίκτες με προσωπικότητα είναι η αλήθεια.

- Δεν έχει τη συσπείρωση ως «όπλο-ανάχωμα»

Η περυσινή εκκίνηση του Παναθηναϊκού ήταν χειρότερη από την εφετινή! Με έναν βαθμό και παθητικό οκτώ τερμάτων στα πρώτα τρία ματς (1-1 στη Λαμία, 1-3 από τον ΟΦΗ, 4-0 από τον Αρη), και έναν προπονητή που σκεφτόταν να παραιτηθεί μετά τη συντριβή στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ο οργανισμός κλονίστηκε με πολλά ρίχτερ, αλλά δεν κατέρρευσε. Επαιξε σημαντικό ρόλο ο τεχνικός διευθυντής (Νταμπίζας) και η πίστη των παικτών στον προπονητή. Ακόμα και οι «παραπονούμενοι» είχαν εμπιστοσύνη στις προπονητικές ικανότητες του Δώνη και στο τιμ του συνολικά. Αυτό δεν υπάρχει σήμερα με τον Ντάνι Πογιάτος και το δικό του τιμ. Λογικό, διότι δεν έχει πειστικό «βιογραφικό» και ταυτόχρονα αυτό που δοκιμάζει ως αγωνιστικό σχέδιο προς το παρόν δεν «βγαίνει»: πώς να πειστεί ο παίκτης; Συν τοις άλλοις, ο τεχνικός διευθυντής δεν έχει την επίδραση (θετική η και αρνητική μερικές φορές) που είχε ο Νταμπίζας στα αποδυτήρια, ενώ και η πίεση/αμφισβήτηση των πάντων και κυρίως του προπονητή από media/oπαδούς είναι πολύ – πολύ μεγαλύτερη.

- Δεν βρίσκει τα αποτελέσματα – «αερόσακους»

Ο ΠΑΟΚ των πολλών μεταβολών και με 3-4-3 πλέον έχει κάνει ήδη δύο «γκέλες» με Ατρόμητο – Βόλο, αλλά απέκλεισε Μπεσίκτας – Μπενφίκα και παίζει αύριο τα ρέστα του με την Κράσνονταρ για τους ομίλους του Champions League, έχοντας εξασφαλίσει την παρουσία του στους ομίλους του Europa League. Η ΑΕΚ είχε κατά διαστήματα «γκρίνια» για τις μεταγραφές, δεν… εντυπωσιάζει με την απόδοσή της (λογικό λόγω των πολλών αλλαγών), αλλά ξεκίνησε με πρόκριση επί της Σεντ Γκάλεν και δύο σχετικά εύκολα τρίποντα επί Παναιτωλικού – Λαμίας. Ο Αρης αποκλείστηκε από την Κόλος Κοβαλίβκα, αλλά έχει επτά βαθμούς σε τρία ματς, έχοντας ήδη αλλάξει προπονητή. Ο ΟΦΗ επίσης αποκλείστηκε από τον Απόλλωνα Λεμεσού, αλλά παραμένει αήττητος στο πρωτάθλημα και παρά τα προβλήματά του συνεχίζει να παράγει φάσεις και γκολ, βάζοντας και νέα όπλα στη μηχανή του.

Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε νικήσει και στην Τρίπολη και στη Λάρισα. Δεν ήταν χειρότερος, ούτε πολύ καλύτερος των αντιπάλων του. Τα αποτελέσματα κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, έχασε τους βαθμούς, μαζί και την ευκαιρία για να κερδίσει χρόνο, να αποθηκεύσει ηρεμία, να βρει αυτοπεποίθηση, να χτίσει αγωνιστική ταυτότητα και να δει τα προβλήματά του χωρίς την έξτρα πίεση που βάζει ο… ένας βαθμός σε δύο ματς.

Σύνοψη: Ναι, τώρα όλα πέφτουν στον Πογιάτος. Απολύτως λογικό. Και μπορεί κάποιος πιο «ψημένος» προπονητής να αξιοποιήσει μελλοντικά καλύτερα το τωρινό ρόστερ, ειδικά όταν ενεργοποιηθεί ο Βιγιαφάνιες και αφού μπουν για τα καλά στο χορό ο Αϊτόρ, ο Χουάνκαρ, ίσως και ο Αντονίτο, διότι ο Σάντσες δείχνει κατώτερος του Γιόχανσον. Όμως το ερώτημα παραμένει: μπορεί αυτό το ρόστερ να αποδώσει κάτι πολύ – πολύ καλύτερο από τα δύο προηγούμενα χρόνια; Η πρώτη εντύπωση είναι αρνητική. Αλλά ας είμαστε υπομονετικοί, τουλάχιστον για την τακτική (το 4-3-3 δεν «βγαίνει» μ’ αυτούς τους μέσους και δίχως χημεία μεσοεπιθετικά) και για την απόδοση των μεταγραφών. Οσο τρελό θα ήταν να κλείσουμε τα μάτια στα κακώς κείμενα που παρουσιάζει έως τώρα αυτή η ομάδα, τόσο παράλογο είναι να «σβήνεις» τα πάντα και τους πάντες μετά από μόνο δύο παιχνίδια.

Υ.Γ. Όλα αυτά, πλην της τελευταίας παραμέτρου περί αποτελεσμάτων, θα ίσχυαν ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει έξι βαθμούς στα παιχνίδια με τον Αστέρα και την ΑΕΛ.