Η πίεση που λυγίζει τον Πογιάτος και οι «γενναίες» αποφάσεις!

• Η ΠΙΕΣΗ ΕΦΕΡΕ…ΤΡΙΚΥΜΙΑ
• Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΥΓΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Σκυθρωπός, απόμακρο βλέμμα, μόνος του σε μια γωνιά να κοιτάζει το άπειρο. Γήπεδο: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Τρίπολη. Αστέρας-Παναθηναϊκός 1-0. Δύο εβδομάδες αργότερα, στο Αλκαζάρ. Αμίλητος για αρκετή ώρα, χωρίς διάθεση να συζητήσει το οτιδήποτε για το παιχνίδι, κλεισμένος στον εαυτό του, απαρηγόρητος για την νέα γκέλα της ομάδας του. Λάρισα-Παναθηναϊκός, 1-1.

Σε κάθε πλάνο, σε κάθε κοντινό της τηλεοπτικής μετάδοσης, η έκφραση του προσώπου του τα λέει όλα. Αγχωμένος στον μέγιστο βαθμό, ανήσυχος, κάποιες στιγμές ακόμη και έντρομος! Οι εκφράσεις, η γλώσσα του σώματος φανερώνει την ψυχολογική κατάσταση. Όπως και η επιλογή να κοουτσάρει ως προπονητής μπάσκετ με συνεχείς οδηγίες σε ολόκληρη την αναμέτρηση, φανερώνει πως ο Ντάνι Πογιάτος έχει κυριευθεί από το άγχος, από την πίεση που υπάρχει στην παρθενική του φορά ως πρώτος προπονητής για άμεσα αποτελέσματα.

Δεν είναι συχνή αυτή η εικόνα, για αυτό και είναι άξια αναφοράς και ανάλυσης...

Η ΠΙΕΣΗ ΕΦΕΡΕ…ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Η πίεση είναι ευχή και κατάρα. Μπορεί να σε οδηγήσει στην καλύτερη μορφή του εαυτού σου, μπορεί και να σε διαλύσει. Στην μέχρι τώρα προπονητική του καριέρα, ο 42χρονος τεχνικός δεν είχε βιώσει τίποτα που να θυμίζει τις συνθήκες που βρήκε στον Παναθηναϊκό. Και αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που φωνάζαμε για τεράστιο ρίσκο μόλις ανακοινώθηκε η πρόσληψή του από την «πράσινη» ΠΑΕ.

Μία πολύ μικρή παρένθεση. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την ποδοσφαιρική παιδεία, τις τακτικές γνώσεις, το θελκτικό πλάνο που έχει για τον δικό του Παναθηναϊκό, ο Πογιάτος. Όχι! Άσχετος δεν είναι και όποιος το ισχυρίζεται αυτό, συγγνώμη αλλά είναι ποδοσφαιρικά ανόητος. Μιλάμε για έναν άνθρωπο με σημαντική θητεία στην ακαδημία της Εσπανιόλ και της Ρεάλ Μαδρίτης. Έχει ένα αξιόλογο background, όμως άλλο πράγμα είναι το βιογραφικό και οι γνώσεις πάνω στο αντικείμενο και άλλα πράγμα το αν θα μπορέσει ένας προπονητής να δώσει ταυτότητα σε ένα σύνολο, να το κάνει ανταγωνιστικό, να είναι μεταδοτικός, να κερδίσει τα αποδυτήρια, να είναι δίκαιος στις επιλογές του, να έχει εναλλακτικό πλάνο, να είναι αποτελεσματικός.

Υπήρχαν προπονητές του κορυφαίου επιπέδου που «πάτωσαν» μετά από σπουδαίες επιτυχίες αλλάζοντας περιβάλλον. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, δεν θα είναι η πρώτη φορά, ένας καλός προπονητής να μην πετύχει σε μία ομάδα. Κλείνει η παρένθεση.

Ο Πογιάτος, λοιπόν, τούτη την στιγμή είναι ένας προπονητής που οι επιλογές του δείχνουν πως τον λυγίζει η πίεση, του «χαλούν» το μυαλό και τον οδηγούν σε λανθασμένες επιλογές. Το κοουτσάρισμα στην Λάρισα δεν δείχνει έναν τεχνικό με αυτοπεποίθηση στον εαυτό του και πίστη στο πλάνο αλλά έναν φοβικό προπονητή.

* Φοβούμενος την απειρία του Βασίλη Ζαγαρίτη, επιλέγει για ασφάλεια τον Φάνη Μαυρομμάτη στο αριστερό άκρο της άμυνας στην Τρίπολη και παίζει όλο το ματς χωρίς κανονικό μπακ στην πτέρυγα.

* Στον Αλκαζάρ, φοβούμενος μην δεχθεί γκολ και χάσει το υπέρ του 1-0, δίνει εντολή στην ανάπαυλα για παθητικό παιχνίδι, οπισθοχώρηση στο μισό γήπεδο, απέναντι σε έναν αντίπαλο που σε ένα ολόκληρο ημίχρονο δεν έκανε… μισή ευκαιρία και είχε τεράστιο πρόβλημα να βγει στο επιθετικό τρανζίσιον. Ήταν ο μόνος τρόπος για να απειληθεί ο Παναθηναϊκός και τον επέλεξε ο Πογιάτος.

*Από την πίεση και το άγχος, «τυφλώθηκε» και δεν είδε πως ο άξονας της ομάδας του… πελαγοδρομούσε, δεν κρατούσε μπάλα, δεν είχε τα τρεξίματα που έπρεπε και προσπάθησε να αλλάξει με μία ή δύο αλλαγές αυτή την σούπερ προβληματική.

*Από την πίεση και την τρικυμία κάνει μια αλλαγή δίχως λογική και νόημα στο 92’, όπου αντικαθιστά τον Καρλίτος με τον Ιωαννίδη. Αφαίρεσε από την ενδεκάδα τον ποιοτικότερο του επιθετικό «όπλο» για να βάλει στο τελευταίο δίλεπτο έναν πιτσιρικά που δεν είχε κάνει ντεμπούτο με την πράσινη φανέλα, προσδοκώντας τι ακριβώς;

Ούτε στο football manager δεν συναντάς τέτοια επιλογή, αλλά είπαμε, η πίεση, το άγχος, θολώνουν το μυαλό! Αν ο Πογιάτος δεν καταφέρει να την διαχειριστεί αμέσα, θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και ο Παναθηναϊκός θα αργήσει πάρα πολύ να μπει σε μια ευθεία γραμμή ή για να είμαστε ακριβείς, οι ευκαιρίες να βάλει στις ράγες ο ίδιος ο Καταλανός την ομάδα, θα μειωθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού! Και αν...

Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΥΓΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Από κει και πέρα, γιατί το ζητούμενο αυτή την στιγμή για τον Καταλανό και τον Παναθηναϊκό είναι η βελτίωση της εικόνας της ομάδας πάνω στο χορτάρι. Υπάρχουν πράγματα που είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού και δεν χρειάζεται η καθημερινή παρουσία στο Κορωπί για να τα αντιληφθείς. Κάνουν «μπαμ».Είναι αποφάσεις, όμως που απαιτούν πυγμή από τον προπονητή, ο οποίος δεν διαθέτει το ειδικό βάρος για να επιβληθεί στα αποδυτήρια αλλά πρέπει να το κάνει. Ή έστω να προσπαθήσει.

Ποια είναι αυτά;

1) Η διαχείριση του Αγιούμπ προς όφελος της ομάδας. Ο Μαροκινός διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα μέσα στα αποδυτήρια, είναι παρεμβατικός αλλά δεν γίνεται να περπατάει στο γήπεδο και να μην γίνεται αλλαγή! Στην Λάρισα από το 60’ και έπειτα… περπατάει και βγάζει όλο το παιχνίδι λες και δεν συμβαίνει τίποτα! Κάτι τέτοια περιστατικά, αφαιρούν την εμπιστοσύνη των παικτών προς το πρόσωπο του προπονητή. Ο Αγιούμπ και στην Τρίπολη… εξαφανίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο, δεν βγάζει ένταση και έχει αρκετά «πουλήματα» της μπάλας, τα οποία «σβήνουν» τις όποιες, λίγες καλές του μεταβιβάσεις. Σε φιλικά και επίσημα ο Αγιούμπ δεν κουνιέται από την ενδεκάδα και οι εμφανίσεις του, δεν δικαιώνουν αλλά εκθέτουν τον προπονητή.

Άλλο πράγμα είναι, όμως, το ότι έχει κάτω του μετρίου εικόνα και άλλο η στοχοποίηση για δήθεν πειθαρχικό παράπτωμα στην ανάπαυλα με ανάρτηση στο Instagram. Κάποια πράγματα είναι κοινή λογική. Αν θες να δεις, αν δεν θες, είναι άλλο πράγμα…

2) Καρλίτος και Μακέντα μαζί. Σε 4-3-3 δεν γίνεται! Δεν «τσουλάει». Αποδεδειγμένα, πλέον. Είναι απίθανο αυτό που κάνει ο Πογιάτος και δείχνει ξεκάθαρα πως φοβάται την όποια γκρίνια θα φέρει στο εσωτερικό της ομάδας, αν ένας από τους δύο κάτσει στον πάγκο. 500 ο Ιταλός, 600 ο Ισπανός, δεν είναι εύκολο. Στην Λάρισα, ένα ημίχρονο έπαιξε ο Μακέντα στο «9» και στο δεύτερο ο Καρλίτος. Για να είναι και οι δύο… ικανοποιημένοι ενώ το θέμα προφανώς θα έπρεπε να είναι το καλό της ομάδας.

Εδώ, λοιπόν, ο Πογιάτος πρέπει να δείξει πυγμή ή εναλλακτικό πλάνο. Είτε να προχωρήσει με το 4-3-3 και να παίξει με έναν εκ των δύο στην κορυφή, είτε να αλλάξει την διάταξη, να τους βάλει στην κορυφή και να προσπαθήσει να «χτίσει» πράγματα πάνω σε αυτή την συνεργασία. Αυτή η κατάσταση δεν βοηθά ούτε τον Καρλίτος, ούτε τον Μακέντα, ούτε πολύ περισσότερο τον Παναθηναϊκό…

Υ.Γ1: Μία σύντομη απάντηση σε κάποια σχόλια του προηγούμενου ποστ: Δεν είστε υποχρεωμένοι να θυμάστε αλλά υπάρχει αρχείο με τα blogs των προηγούμενων μηνών, ώστε ο καθένας να μπορεί να δει αν γινόταν ή όχι κριτική στον Δώνη(ασυλία στον Έλληνα τεχνικό δεν υπήρχε σε τούτη την γωνιά), μπορεί να διαπιστώσει αν έγινε ή όχι κριτική στην απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να διώξει τον Έλληνα προπονητή. Πάμε παρακάτω...