Οι απαντήσεις για Τζολάκη και Κρίστινσον!

Ένα από τα διλήμματα που τέθηκαν στο Ρέντη εδώ και κάμποσο καιρό ήταν εάν ο Ολυμπιακός πρέπει πίσω από τον Ζοζέ Σα να εμπιστευθεί τον πιτσιρικά Τζολάκη η, τον έμπειρο Κρίστινσον, μεταγραφή από τη Λάρισα και σε μόνιμη βάση στις κλήσεις της Εθνικής Ισλανδίας (αλλά με μόνο μία συμμετοχή εδώ και κάποια χρόνια, στην ήττα 1-5 τις προάλλες στο Βέλγιο).

Η αλήθεια είναι ότι ο Μαρτίνς δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να απαντήσει. Έδωσε την εμπιστοσύνη του στον Τζολάκη. Σε βαθμό που να τον έχει χρίσει ξεκάθαρα Νο 2 πίσω από τον Σα και στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, παίρνοντας επιπλέον το ρίσκο να έχει Νο 3 τον επίσης 18χρονο Καραργύρη και να μην δηλώσει καν τον Κρίστινσον στη λίστα στην ΟΥΕΦΑ, προκειμένου να κερδίσει μία θέση, την οποία κι έδωσε στον Σουντανί.

Ρίσκο γιατί το να χρειαστεί να παίξει ο Τζολάκης είναι πια μέσα στο πρόγραμμα, καθώς έχει πάρει ήδη παιχνίδια στα πόδια του και έχει καθιερωθεί στη συνείδηση όλων στην ομάδα σαν ο Νο 2 γκολκίπερ. Αλλά αν χρειαστεί να παίξει ο Καραργύρης, που έχει όλο κι όλο ένα πεντάλεπτο κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού, τιμής ένεκεν στο φινάλε της περασμένης σεζόν; Βεβαίως, το πιο λογικό είναι να μην παραστεί τέτοια ανάγκη, όμως μπορούμε να θυμηθούμε κάτι πρόσφατο και πολύ…χειρότερο: στον προγραμματισμένο για τις 30 Αυγούστου τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ ο Ολυμπιακός είχε τραυματία τον Σα, με κορονοϊό τον Τζολάκη, τραυματία τον Αλέν και μοναδικό διαθέσιμο τον Καραργύρη (ο Κρίστινσον δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής)…

Τέλος πάντων, ας ευχηθούμε να μην υπάρξει πάλι τέτοιο απίστευτο φαινόμενο με τους τερματοφύλακες στον Ολυμπιακό κι ας επικεντρωθούμε στο πώς ο Μαρτίνς απάντησε στο δίλημμα Κρίστινσον η, Τζολάκης. Κατ΄ αρχάς, τον Τζολάκη τον ξέρει πολύ καλύτερα, αφού τον δουλεύει μαζί του από το καλοκαίρι του 2019-και νωρίτερα θα έλεγα. Κι ο μικρός μπορεί να είναι…μικρός, αλλά έχει περάσει με επιτυχία όλα τα τεστ!

Το καλοκαίρι του 2019 είχε παίξει σε αρκετά φιλικά με επιτυχία: σε ολόκληρο το 90λεπτο στο 1-1 με την Πόγκον, μισή ώρα στο 5-0 με τη Γιαγκελόνια και δέκα λεπτά στο 3-0 με τη Νότιγχαμ. Κάπως έτσι ξεπέρασε στην ιεραρχία τον κατά τρία χρόνια μεγαλύτερο του Σιαμπάνη, που είχε έρθει μάλιστα μεταγραφή από τον ΠΑΟΚ. Κι ο Σιαμπάνης είχε παίξει τότε σε δύο φιλικά, αλλά δεν είχε δείξει την ίδια ετοιμότητα.

Στη συνέχεια, μέσα στη σεζόν ο Τζολάκης χρειάστηκε να παίξει στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην (γεμάτη από κόσμο) Τούμπα και τα κατάφερε μια χαρά στην ήττα με σκορ πρόκρισης (2-3) του Ολυμπιακού. Δεν είχε καμία ευθύνη για τα γκολ (το τρίτο με πέναλτι), έσωσε ένα και γενικά ενέπνευσε εμπιστοσύνη στο ίσως πιο δύσκολο ντεμπούτο που θα μπορούσε να κάνει σε επίσημο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, αν μιλάμε για επίπεδο ελληνικής διοργάνωσης.

Ο Μαρτίνς πήρε το καλοκαίρι στα πλέϊ οφς μία άτυχη απόφαση, αφού όταν επέλεξε να δώσει ανάσες στον Σα για να πάρουν ευκαιρία και οι άλλοι γκολκίπερ έδωσε μόλις ένα 15λεπτο στον Τζολάκη κι ένα πεντάλεπτο στον Καραργύρη, για να γραφτούν κι αυτοί στην ιστορία ως πρωταθλητές του 2020 και προτίμησε να βάλει τον Αλέν βασικό σε τρία παιχνίδια, τα πιο εύκολα. Με αυτή την κίνηση, ο Αλέν αναπόφευκτα πήρε και το χρίσμα να παίξει βασικός στη ρεβάνς με τη Γουλβς, όταν έσπασε το χέρι του ο Σα παραμονές του αγώνα. Τις συνέπειες της επιλογής τις βιώσαμε…Αν ο Τζολάκης έπαιρνε την ευκαιρία στα πλέϊ οφς, θα έπαιζε και με τη Γουλβς και με βάση όσα έχουμε δει αποκλείεται να ήταν χειρότερος του Αλέν…

Ο Πέδρο βεβαίως αντιλήφθηκε το λάθος και το διόρθωσε, αφού στα πρώτα παιχνίδια της νέας σεζόν, στα οποία έλειψε ο Σα, έβαλε βασικό τον Τζολάκη. Κι αυτός τον δικαίωσε, τόσο στο 1-0 με την ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου, όσο και στο 3-0 με τον Αστέρα Τρίπολης στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Και μόνο το μηδέν πίσω, σημαίνει πολλά. Να δε που χρειάστηκε πάλι ο μικρός να φορέσει τα γάντια, λόγω της ασθένειας του Σα, που δεν μπόρεσε να παίξει στα Γιάννινα.

Ένα δύσκολο τεστ για τον 18χρονο τερματοφύλακα, που έγινε ακόμη πιο δύσκολο καθώς ξεκίνησε με ένα γκολ παθητικό μόλις στο πεντάλεπτο-όχι η καλύτερη αρχή και δη παίζοντας εκτός έδρας. Ο Τζολάκης εκτέθηκε από την άμυνα του, που άφησε τον αντίπαλο φορ να σουτάρει με όλη την άνεση του από τα δέκα μέτρα μέσα στην περιοχή. Κι όποιος είδε τον «ερυθρόλευκο» γκολκίπερ να βγάζει τέτοιο θυμό και να γυαλίζει έτσι το μάτι του μετά από αυτή τη φάση, κατάλαβε εύκολα την απογοήτευση του.

Γενικά δεν ήταν μία εύκολη βραδιά για τον Τζολάκη. Βλέπετε, ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός, ούτε αμυντικά, επιτρέποντας εννιά τελικές στον ΠΑΣ, όλες στην εστία του Ολυμπιακού! Ο Κρητικός γκολκίπερ έκανε λοιπόν πολλές επεμβάσεις, ίσως καμία πάρα πολύ δύσκολη, αλλά και καμία πολύ εύκολη-άλλοτε μπλόκαρε την μπάλα κι άλλοτε όχι, δείχνοντας πάντως βελτίωση σε αυτό το κομμάτι, αφού είχαμε προσέξει σε προηγούμενα παιχνίδια ένα θεματάκι στο μπλοκάρισμα της μπάλας.

Ανταποκρίθηκε γενικώς καλά κάτω από την εστία του, με ερωτηματικό την κίνηση του στη φάση του δοκαριού του ΠΑΣ, όπου δεν έβαλε σωστά τα χέρια του με αποτέλεσμα να μην απομακρύνει σωστά την μπάλα κι αυτή να πάει στο αριστερό του δοκάρι. Μας άρεσε όμως η αντίδραση του στη συνέχεια, αφού διόρθωσε το λάθος του, πέφτοντας σαν αίλουρος πάνω στην μπάλα την στιγμή που αυτή κυλούσε πάνω στην γραμμή, αλλά και βγάζοντας της αμέσως μετά πανέξυπνα εκτός γραμμής. Γενικότερα νομίζω ότι έχει καλή αντίληψη των φάσεων, κάτι πάρα πολύ σημαντικό για τερματοφύλακα και στο οποίο εξάλλου θα γίνει κι ακόμη καλύτερος όσο παίζει.

Μας άρεσε κι ότι δεν κώλωσε να βγει και να διώξει την μπάλα με γροθιές σε ένα κόρνερ, δεν μας άρεσε όμως ότι κάποια διωξίματα της μπάλας είτε δεν ήταν καλά, είτε είχαν ρίσκο. Το έχει δηλώσει κι ο ίδιος ότι πρέπει να βελτιωθεί σε αυτό τον τομέα και πράγματι έτσι είναι. Δουλειά λοιπόν και με την μπάλα στα πόδια, αφού γκολκίπερ του Ολυμπιακού και να μην είναι καλός με τα πόδια δεν νοείται-από εποχής Νικοπολίδη!

Το άλλο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι το «γιατί όχι Κρίστινσον». Γιατί να μην πάρει την ευκαιρία του κι ο Ισλανδός, που δύο σεζόν τα πήγε καλά με τη Λάρισα και δεν είναι και τυχαίο που βρίσκεται στις κλήσεις της Εθνικής ομάδας του. Ο Κρίστινσον είναι άτυχος που δεν έχει παίξει καθόλου, γιατί πρώτον στον τελικό δεν δικαιούνταν συμμετοχής και δεύτερον γιατί λείποντας συνεχώς με την Εθνική του δεν έχει παίξει ούτε καν σε φιλικό. Κι αναπόφευκτα έχει μείνει πίσω. Με τον δε Τζολάκη στην 20άδα ενισχύεται και το ελληνικό στοιχείο, που φέτος στην ομάδα είναι πολύ περιορισμένο (ουσιαστικά Μπουχαλάκης, Φορτούνης, Μασούρας κι Αβραάμ).

Τώρα, αν θέλετε την γνώμη μου για τον Κρίστινσον: θεωρώ ότι είναι από καλός έως πολύ καλός κάτω από τα δοκάρια και καλός και με τα πόδια. Αλλά νομίζω ότι έχει μεγάλο μειονέκτημα στις εξόδους. Όταν δηλαδή γίνεται σέντρα και βγαίνει από την εστία του διακρίνεται από μεγάλη αστάθεια.

Εν κατακλείδι, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο πολύ πιο έμπειρος Κρίστινσον θα ήταν καλύτερη επιλογή για Νο 2 από τον άπειρο και πλήρους μέλλοντος Τζολάκη.

Κατά τα άλλα, ο Αλέν έλυσε το συμβόλαιο του κι έφυγε. Αποδείχθηκε μία εντελώς λανθασμένη επιλογή, από τις χειρότερες που έχουν γίνει στη θέση του γκολκίπερ εδώ και χρόνια. Κατ΄ αρχάς, όποτε τον χρειάζονταν ο Ολυμπιακός ήταν…τραυματίας (βλέπε το πρώτο ματς του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αλλά και τον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ)! Κι όταν μία φορά δεν ήταν τραυματίας, έκανε δώρο την πρόκριση στη Γουλβς με το αστείο πέναλτι πάνω στον Ποντένσε στο 0-1 της ρεβάνς των 16 του Γιουρόπα Λιγκ. Δεν μπορούσε αυτό το παιδί να σταθεί κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού. Και πώς άλλωστε όταν στα 28 χρόνια του η μοναδική του εμπειρία ήταν 15 παιχνίδια στην Ντιζόν…