Ο δεκάλογος του προφεσόρ Λάζλο

Σίγουρος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, μετρημένος, ήρεμος σε κάθε ερώτηση που δέχθηκε, συμπεριφορά και παρουσία που αποτελούν προϊόντα της 25χρονης πορείας του στους πάγκους, των εμπειριών και των παραστάσεων που έχει στο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τόσο στην άκρη του πάγκου όσο και πάνω στο χορτάρι ως ένας από τους σημαντικότερους παίκτες του ρουμανικού ποδοσφαίρου στα 70’s και τα 80’s.

Ο Λάζλο Μπόλονι μπορεί να βαδίζει προς τα 68 αλλά δείχνει τον ενθουσιασμό ενός πρωτάρη, είχε τα κέφια του σήμερα στο ΟΑΚΑ και φρόντισε να εμφανίσει τον εαυτό του εκτός ομάδας, έναν εαυτό που δεν έχει καμία σχέση με τον «στρατηγό» που εμφανίζεται μπροστά στους ποδοσφαιριστές. Όσοι τον έχουν συναναστραφεί εκτός γηπέδου, έχουν να λένε για έναν πολύ ωραίο τύπο, με υψηλή αίσθηση του χιούμορ που μιλάει με τις ώρες για το ποδόσφαιρο και όχι μόνο.

Ο Μπόλονι είναι ένας καθηγητής του αθλήματος, έστω και αν οι μεγάλες του επιτυχίες καταγράφηκαν στα 00’s. Ο προφεσόρ Λάζλο έδειξε απόλυτα βέβαιος για τον εαυτό του, για την αποστολή που έχει μπροστά του και δεν είναι καθόλου εύκολη, καθώς πρέπει ανάμεσα σε παιχνίδια κομβικά, να περάσει την φιλοσοφία του, να αλλάξει την ψυχολογία στα αποδυτήρια, να βελτιώσει την φυσική κατάσταση της ομάδας και να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στις νίκες, αρχικά στα πλέι-οφ και στην συνέχεια στον μονόδρομο της τέταρτης θέσης. Οτιδήποτε λιγότερο, από την τέταρτη θέση δηλαδή και την επιστροφή στην Ευρώπη, θα πρόκειται για παταγώδη αποτυχία του συλλόγου και ο Ρουμάνος κόουτς θα έχει βάλει το όνομά του στην λίστα με όσους θα έχουν την ευθύνη. Άλλοι μεγαλύτερη και άλλοι μικρότερη. Να είμαστε ξεκάθαροι:

Ο έμπειρος κόουτς, όπως και ο Πογιάτος, προσλήφθηκαν σε έναν Παναθηναϊκό που επιτέλους έχει ξεκάθαρο στόχο. Στόχο που δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος του κλαμπ(το να τερματίσει τουλάχιστον 4ος και να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου), αλλά τουλάχιστον είναι ένα βήμα μπροστά από τις δύο προηγούμενες σεζόν που δεν υπήρχαν καθόλου ουσιαστικοί στόχοι. Μπορεί η εμπειρία του, η προσωπικότητά του να βγάζουν μια ασφάλεια, ωστόσο, μοναδικός κριτής είναι το χορτάρι και ο βαθμολογικός πίνακας.

Πάμε, τώρα, να δούμε τα δέκα πιο σημαντικά, από όσα είπε στην παρουσίασή του:

1. Δεν υποσχέθηκε κυριαρχία πάνω στο χορτάρι, ούτε επιθετικό ποδόσφαιρο, ούτε ωραία πράγματα μέσα στο γήπεδο. Στο μυαλό του είναι ένα και μόνο πράγμα. Το αποτέλεσμα. Η νίκη. Οι τρεις βαθμοί. Έδωσε και το παράδειγμα με την Ίντερ και την Λάτσιο, σε ένα τελικό ΟΥΕΦΑ στα τέλη των 90s. Η Λάτσιο έπαιζε μοντέρνο ποδόσφαιρο, η Ίντερ «παραδοσιακό», παλιομοδίτικο. Ποιος νίκησε; Η Ίντερ με 3-0. Οπότε, όπως όλα δείχνουν, πάμε στο πιο πιθανό σενάριο. Έναν Παναθηναϊκό να παίζει κυνικά για το αποτέλεσμα.

2. Δεν είναι σύνηθες να ακούς έναν νέο προπονητή, να μιλά για όσα έχει δει και δεν του άρεσαν από την ομάδα που αναλαμβάνει. Ο Μπόλονι με λίγα λόγια και καλά, εξήγησε αυτό που του έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, παρακολουθώντας τα πρώτα τέσσερα επίσημη παιχνίδια του Παναθηναϊκού. «Αυτό που με σόκαρε ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης που είδα στην ομάδα».

3. Μπορεί-έστω και καθ’ υπερβολή- να είπε πως «οι Ισπανοί είναι περισσότεροι από τους Έλληνες», ωστόσο για τον ίδιο δεν μετρά το διαβατήριο, η ηλικία αλλά η ικανότητα. «Μπορεί να παίζει με ένα πόδι και να είναι αποτελεσματικός; Μου κάνει»…

4. Έθεσε ως δικούς του στόχους δύο πράγματα: Το πρώτο είναι η είσοδος της ομάδας στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος. Το δεύτερο είναι η ανάδειξη τριών παικτών μέχρι το τέλος της χρονιάς, κατά προτίμηση από τα «σπλάχνα» του συλλόγου.

5. Είναι έτοιμος να αναδείξει, να δώσει ευκαιρίες σε όποιον παίκτη της ακαδημίας, κρίνει πως το αξίζει. Είπε αρκετές φορές το εξής: «Μην σας προκαλέσει έκπληξη το να δείτε κάποιον πολύ νεαρό παίκτη να παίζει δίπλα σε έναν έμπειρο. Δεν έχει σημασία η ηλικία».

6. Ως οδοντίατρος κατά το παρελθόν, δεν απέκλεισε ακόμη και τις ριζοσπαστικές θεραπείες για να βελτιωθεί το γρηγορότερο δυνατό η ομάδα…

7. Έσταξε μέλι για το επιτελείο που βρήκε στο Κορωπί. Έμεινε τόσο ικανοποιημένος από την επάρκεια των βοηθών που είναι ακόμα ανοιχτό το αν θα φέρει και δικό του βοηθό από το εξωτερικό.

8. Δεν έκανε ξεκάθαρο το σύστημα που έχει στο μυαλό του. Μίλησε για όλα τα συστήματα και την σημασία της γενικότερης στρατηγικής μίας ομάδας μέσα στο γήπεδο. Αυτή την στιγμή, πάντως, το 4-4-1-1 ή 4-2-3-1 αν θέλετε, φαντάζει ως το επικρατέστερο στο μυαλό του Ρουμάνου τεχνικού.

9. Έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα προς τα αποδυτήρια. Είναι καλός ο εγωισμός των παικτών αλλά θα πρέπει πάνω από όλα να υπάρχει ισορροπία και να μπαίνει το καλό της ομάδας. «Υπάρχουν συμφέροντα αλλά η ομάδα είναι πάνω από όλα. Στην επικοινωνία μας με τους παίκτες και στην προσπάθεια να εντοπίσουμε το πρόβλημα, η προτεραιότητα του συλλογικού Παναθηναϊκού θα είναι πρωταρχική. Αν το καταλάβουν αυτό, ο Παναθηναϊκός θα βρει πολύ πιο γρήγορα και καλύτερα τον δρόμο για να κερδίζει βαθμούς».

10. Ξεκαθάρισε πως αυτή την στιγμή το ρόστερ είναι υπεράριθμο και πρέπει να αδειάσει για να μπορέσει να κάνει ποιοτική δουλειά στις προπονήσεις. Για να συμβεί αυτό, όμως, όπως είπε, θα πρέπει να έχει πλήρη εικόνα και να αξιολογήσει με ασφάλεια τον κάθε ποδοσφαιριστή του έμψυχου δυναμικού. Όλοι θα έχουν την ευκαιρία τους…

Y.Γ1: Το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας, για την ακρίβεια το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, προφανώς και δεν είναι ο Φεντερίκο Μακέντα, ούτε και ο υπερβολικός πανηγυρισμός του στο Ηράκλειο. Δεν ήταν ούτε ο Τσάβι Ρόκα, ούτε ο Ντάνι Πογιάτος, ούτε οι παίκτες. Το μεγάλο πρόβλημα του συλλόγου έχει όνομα και επώνυμο και βρίσκεται στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας. Και θα συνεχίσει να είναι το μεγαλύτερο «θέμα», όσο αγνοεί βασικές αρχές του ποδοσφαίρου και της διοίκησής του.

Ένα όνομα και ένα επώνυμο, το οποίο σε τούτη την γωνιά και σε τούτο το σάιτ, το έχετε διαβάσει εκατό φορές , όπως και τις αμέτρητες ευθύνες που έχει για την κατάντια του συλλόγου, για τα παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα. Και θα το διαβάσετε και άλλες εκατό, όσες χρειαστεί, το όνομα του Γιάννη Αλαφούζου. Και αν καταφέρει να παρουσιάσει πρόοδο ο δικός του Παναθηναϊκός, πάλι θα γράψουμε για το δικό του μερίδιο. Γιατί αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο, χωρίς να αφαιρεί την-πολύ μικρότερη- ευθύνη τεχνικών διευθυντών, προπονητών, παικτών. Πάμε παρακάτω.