Ο ίδιος ορίζει την κακή και την καλή του τύχη

Είναι όντως κακότυχος ο Παναθηναϊκός, όπως είπε χθες ο Καρλίτος ο οποίος προχθές είχε δώσει ρεσιτάλ λέγοντας «παίζουμε στη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας, η πίεση είναι μεγάλη»; Ναι, ασφαλώς είναι! Μεταξύ όλων των άλλων είναι… και απ΄αυτό. Όμως την κακή και την καλή του τύχη, την ορίζει ο ίδιος! Προς το παρόν τουλάχιστον σοβαρά διαιτητικά προβλήματα δεν έχει αντιμετωπίσει όπως συνέβη πέρυσι κατά διαστήματα και εξωγενείς παράγοντες δεν έχουν επηρεάσει τα αποτελέσματα στους αγώνες του.

• Κακή τύχη, λοιπόν, δεν είναι τα χαμένα πέναλτι με ΟΦΗ και Βόλο.
• Κακή τύχη δεν είναι οι ευκαιρίες του Καρλίτος με τον Αστέρα, του Μακέντα με την ΑΕΛ, αμφότερων και η απίστευτη του Αϊτόρ με τον Αρη, αμφότερων και του Χατζηγιοβάνη με τον ΟΦΗ, αμφότερων χθες εναντίον του Βόλου.
• Κακή τύχη δεν είναι τα τρομερά λάθη – «πουλήματα» μπάλας εκτός περιοχής στα γκολ του Μαντσίνι (Αρης) και του Στάρτζεον (ΟΦΗ).
• Κακή τύχη δεν είναι το γκολ του Μεγιάδο με… κεφαλο- βόλεϊ εντός περιοχής (ΟΦΗ), ούτε οι «καρμπόν» φάσεις - γκολ (σέντρα από δεξιά στην καρδιά της περιοχής) από Πινακά και Μπαρτόλο (ΑΕΛ, Βόλος) που έχουν στερήσει από τον Παναθηναϊκό τέσσερις βαθμούς.
• Κακή τύχη δεν είναι ότι ο Σάντσες και οι Χουανκάρ/Ζαγαρίτης είναι κατώτεροι των Γιόχανσον – Ινσούα. Ούτε ότι ο Παναθηναϊκός πήρε δύο εξτρέμ (Αϊτόρ – Σαβιέρ) μα προς το παρόν πιο αποδοτικός παρά τις ανοησίες του παραμένει ο Χατζηγιοβάνης.
• Κακή τύχη δεν είναι ότι ο (τραυματίας) Αγιούμπ των 400.000 ευρώ δεν προσφέρει τα αναμενόμενα, ότι ο Βιγιαφάνιες είναι ακόμα στα πιτς, ότι ο Μπουζούκης κινείται στην απόλυτη μετριότητα και ο 32χρονος Μαουρίσιο με προπονήσεις πέντε ημερών φαινόταν υπερπολύτιμος για 60 λεπτά χθες.
• Κακή τύχη δεν είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει «μπλέξει» στο «να έχουμε τρεξίματα ή εμπειρία στη μεσαία γραμμή;» και στο πώς θα έχει την "πολυτέλεια" Μακέντα – Καρλίτος στην ίδια ενδεκάδα χωρίς να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα φοβερά προβλήματα στα χαφ του.
• Κακή τύχη δεν είναι ότι ο μεγαλομέτοχος εμπιστεύτηκε με κλειστά μάτια έναν τεχνικό διευθυντή που επέλεξε έναν άπειρο κόουτς και δεν στήριξε τα αποδυτήρια όπως έπρεπε στη δύσκολη στιγμή, παίρνοντας αποστάσεις από την πυρκαγιά.
• Κακή τύχη δεν είναι το ρισκαδόρικο με τον Αστέρα και φοβικό με την ΑΕΛ coaching του Πογιάτος ή το αλοπρόσαλλο χθες του Μπόλονι, ο οποίος πίστεψε πως θα τον βοηθήσει ο Μολό που δεν έχει παίξει ποδόσφαιρο τους τελευταίους 8 μήνες (!), αντικατέστησε τον κεφάτο Καρλίτος αντί να φέρει στον πάγκο τον Μακέντα και άφησε 95 λεπτά στον αγωνιστικό χώρο τον αξιοθαύμαστο για τον επαγγελματισμό και το πάθος του Μαουρίσιο που ολοφάνερα όμως είχε «σκάσει» από το 60’ και χρειαζόταν ή αλλαγή ή υποστήριξη από Αλεξανδρόπουλο/Σερπέζη.

Υπερβάσεις χρειάζονται, όχι συγγνώμες

Ο Παναθηναϊκός έχασε με το Βόλο τη μεγαλύτερη ευκαιρία του για restart. Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ακυρωνόταν αν είχε νικήσει με το 1-0 που είχε… θέσει ως μίνιμουμ στόχο ο Μπόλονι. Θα είχε μπει, όμως, μια τελεία. Την τελεία που πέρυσι στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα (5^η αγωνιστική, μετά το 1-1 εναντίον του Ολυμπιακού) είχε βρει ο Παναθηναϊκός στη Νέα Σμύρνη. Με κακή εμφάνιση, με έξι παίκτες πίσω από τη σέντρα και με ένα θαυμάσιο γκολ του Ζαχίντ (0-1). Ο Ρουμάνος όντως δεν είναι μάγος για να κάνει θαύματα όπως είπε, αλλά το ελάχιστο είναι να παίρνει τις σωστές αποφάσεις από τον πάγκο κατά τη διάρκεια του αγώνα. Να βλέπει πώς κυλάει το ματς και να κάνει τις σωστές επιλογές. Αν δεν το έχει κι αυτό βάσει της τεράστιας πείρας του, τι θα κάνει; Την επανάσταση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο;

Χθες δεν τη βοήθησε την ομάδα του. Οι δυο αλλαγές δεν του «βγήκαν» (ο Μπουζούκης χάνει όλο και περισσότερες ευκαιρίες, από τον Μολό δεν περιμέναμε περισσότερα…), η αντικατάσταση του Καρλίτος ήταν λανθασμένη, στα τελευταία 15 λεπτά έπρεπε να στηρίξει περισσότερο τη μεσαία γραμμή του με Αλεξανδρόπουλο ή Σερπέζη.

Ακόμα περισσότερο, όμως, δεν την βοήθησαν οι παίκτες. Όχι όλοι. Ας μην είμαστε μηδενιστές και υπερβολικοί τώρα που καίγεται ο τόπος. Κάποιοι δεν μπορούν περισσότερο. Κάποιοι άλλοι, όμως, όπως ο Σένκεφελντ, ο Κουρμπέλης, ο Σάντσες (που βελτιώθηκε στο β΄μέρος μετά το «γλέντι» του Ουάρντα στο πρώτο ημίχρονο), ο Χατζηγιοβάνης, ο Μακέντα, είναι παιδιά που έχουν δείξει ότι μπορούν καλύτερα. Τώρα δεν χρειάζονται «συγγνώμες». Εχουν ακουστεί ήδη πολλές, θα ακουστούν περισσότερες, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό και κάθε ομάδα που βρίσκεται σε αντίστοιχη θέση κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αν ο κάθε παίκτης δεν κάνει τη δική του ξεχωριστή υπέρβαση, ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα βρει το σωστό το δρόμο.

Υπέρβαση σημαίνει αθλητική ζωή στη λεπτομέρεια της καθημερινότητας. Σημαίνει δυνατή προπόνηση. Σημαίνει συγκέντρωση στις τακτικές οδηγίες του προπονητή και 100% μυαλού και σώματος κατά τη διάρκεια του αγώνα. Υπέρβαση σημαίνει θετική ενέργεια στα αποδυτήρια και προσπάθεια για πνεύμα και ατμόσφαιρα συσπείρωσης. Υπέρβαση σημαίνει «πρώτα η ομάδα και μετά ο εαυτός μου». Υπέρβαση σημαίνει συνειδητοποίηση της ατομικής ευθύνης εντός του συλλογικού δράματος και προσπάθεια για λεπτομερειακή βελτίωση σε όλους τους τομείς (τεχνική, αντοχή, ταχύτητα, συνεργασία, αντίληψη).

H ζωή συνεχίζεται, με Μαουρίσιο - Βιγιαφάνιες θα βελτιωθεί

Το αρνητικό ρεκόρ έγινε, καταγράφηκε, αλλά η ζωή δεν σταματά εδώ. Ο Παναθηναϊκός έχει τρία «κανονάκια» μπροστά του (Λαμία - Απόλλων αν δεν εμφανιστούν περισσότερα κρούσματα - Ατρόμητος) πριν από την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» και την αρχή των ντέρμπι της τελικής ευθείας του πρώτου γύρου. Πλέον το βάρος μοιάζει αβάσταχτο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κοιτάς τον «μακρινό» και μεγάλο στόχο. Ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να έχει στο μυαλό του την τέταρτη θέση. Μετά και από το χθεσινό ματς, ούτε καν την εξάδα και τα play offs. Πρέπει να σκέφτεται μόνο το επόμενο ματς. Σαν να κρίνεται η τέταρτη θέση από κάθε επόμενο παιχνίδι! Αν δεν λειτουργήσουν όλοι έτσι, θα χαθεί ακόμα περισσότερο η μπάλα.

Και ένας τρόπος για να… βρεθεί κάποια στιγμή, είναι η ενεργοποίηση του Μαουρίσιο και του Βιγιαφάνιες. Ο Βραζιλιάνος έδειξε για 60 λεπτά από το πρώτο ματς τι μπορεί να προσφέρει, τουλάχιστον σε παιχνίδια τέτοιου επιπέδου. Αν επιστρέψει στην ενεργό δράση και ο Αργεντινός όσο ο Μαουρίσιο θα νικά τον χρόνο βελτιώνοντας τις αντοχές του, ο Παναθηναϊκός μπορεί να κάνει και ποδοσφαιρικά μια αληθινά καινούρια αρχή.

Διότι η αλήθεια είναι πως χωρίς Βιγιαφάνιες και με τον Μπουζούκη σε μετριότατη κατάσταση, ο παίκτης που του λείπει περισσότερο συγκριτικά με την περυσινή σεζόν είναι ο Ζαχίντ. Όχι ο αδιάφορος Ζαχίντ των play offs. Αλλά ο καλός συνδετικός κρίκος, ο χαφ-ρυθμιστής που μπορούσε να συνεισφέρει στο passing game, στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και δημιουργικά με ασίστ/γκολ, αρκεί να έχει… πίσω του μέσους και αμυντικούς που θα τρέχουν και για εκείνον.