Η εξαίρεση του «Βίγια» και ο κίνδυνος στο Φάληρο

Ολυμπιακός - Άλμπα: Δεκάδες ειδικά για πόντους, ριμπάουντ, ασίστ, εύστοχα τρίποντα. Συναρπαστική εμπειρία στοιχήματος! |21+

Πολλοί προπονητές περίμεναν ότι κατά τη διάρκεια αυτών των 10 -12 ημερών της διακοπής του πρωταθλήματος θα μπορούσαν να διορθώσουν κάποια έστω από τα κακώς κείμενα στις ομάδες τους. Φαίνεται, τελικά πως αυτοί δεν θα είναι τόσο πολλοί στη Superleague 1. Στην ΑΕΚ, επί παραδείγματι, τι σόι δουλειά να κάνει ο Καρέρα με τόσους απόντες συνεργάτες και παίκτες λόγω των κρουσμάτων Covid-19; Θα το παλέψει, αλλά μα ήδη έχει χάσει έδαφος... Αλλά και στον Παναθηναϊκό, αν αντιγράψουμε το σημερινό μεσημβρινό ενημερωτικό δελτίο της ΠΑΕ, διαβάζουμε το εξής: «Οι Διούδης, Κουρμπέλης, Χατζηγιοβάνης, Μπουζούκης, Ιωαννίδης, Εμμανουηλίδης και Καμπετσής είναι απόντες λόγω υποχρεώσεων με τα κλιμάκια της Εθνικής μας ομάδας, ο Λούκας Βιγιαφάνιες έκανε ειδικό πρόγραμμα ώστε να εμφανιστεί ακόμα πιο έτοιμος με την επανέναρξη του πρωταθλήματος και οι Σένκεφελντ και Μαουρίσιο έκαναν αποφόρτιση. Βέλεθ, Χατζηθεοδωρίδης, Αντονίτο και Αγιούμπ έμειναν στο γυμναστήριο. Οι υπόλοιποι έκαναν προθέρμανση, ασκήσεις κατοχής και ασκήσεις τακτικής».

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτή η διακοπή μπορεί να βοηθήσει άμεσα και ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό ομάδες με νέους προπονητές (Δέλλας στον Παναιτωλικό, Πάμπλο Γκαρσία στον ΠΑΟΚ, Τεννές στη Λαμία) και συλλόγους οι οποίοι δεν καταγράφουν πολλούς απόντες διεθνείς. Μακροπρόθεσμα θα βοηθήσει όλες τις ομάδες, διότι αυτές οι δύο εβδομάδες «καλύπτουν» χρονικό διάστημα αποκατάστασης τραυματιών και δίνουν τη δυνατότητα κάλυψης του χαμένου εδάφους σε παίκτες οι οποίοι προέρχονται από αποχή λόγω τραυματισμών και σταδιακά επανέρχονται στην ενεργό δράση.

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ

Ειδικά για τον Παναθηναϊκό, η δουλειά του Μπόλονι, ο οποίος πρόσθεσε ήδη και κάποιες «διπλές» προπονήσεις στο πρόγραμμά του, δεν είναι καθόλου εύκολη. Μια ματιά στους απόντες διεθνείς και στα ονόματα των παικτών οι οποίοι δεν γυμνάζονται μαζί με τους συμπαίκτες τους καθημερινά (για διαφορετικούς λόγους ο επιβαρυμένος Μαουρίσιο από τον τραυματία Βέλεθ επί παραδείγματι…) καταδεικνύει του λόγου το αληθές. Και αν επιχειρήσουμε να μεγάλωσουμε το κάδρο και να δούμε τη «μεγάλη εικόνα» ενόψει της τελικής ευθείας του πρώτου γύρου με τρία ντέρμπι (Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) και δυο «βατά» παιχνίδια στο ΟΑΚΑ (ΠΑΣ Γιάννινα, Παναιτωλικός), μόνο από τον Λούκας Βιγιαφάνιες μπορεί να περιμένει ο Ρουμάνος τεχνικός να ανεβάσει το επίπεδο της ομάδας στην επανέναρξη της σεζόν.

Να είναι έτοιμος ο Χουάνκαρ και να εμπιστευτεί την πείρα του έναντι του νεαρού Βασίλη Ζαγαρίτη ο Μπόλονι; Ναι, μπορεί να το κάνει. Προερχόμενος από σχεδόν δίμηνη αποχή ο Ισπανός αριστερός μπακ δεν θα μπορέσει να κάνει την τεράστια διαφορά. Να είναι υγιής και πανέτοιμος 100% ο Πούγγουρας; Ναι, θα βοηθήσει αμυντικά περισσότερο από τον Βέλεθ. Να πάρει ανάσες ο Μαουρίσιο και να καλύψουν μέρος του χαμένου εδάφους ο Αντονίτο, ο Αγιούμπ και ο Χατζηθεοδωρίδης; Βεβαίως! Μα, όλοι είναι «εναλλακτικές» λύσεις: ωφέλιμο θα είναι ασφαλώς για τον Μπόλονι να έχει περισσότερες διαθέσιμες επιλογές, αλλά δεν θα τον βοηθήσουν άμεσα. Ο μοναδικός που μπορεί να τον βοηθήσει πραγματικά αν μπει στην ενδεκάδα είναι ο Βιγιαφάνιες. Αν ο Αργεντινός ενισχύθηκε αληθινά από αυτά τα 40 λεπτά στα τρία τελευταία παιχνίδια (Λαμία, Απόλλων, Ατρόμητος) στα οποία χρησιμοποιήθηκε ως αλλαγή προκειμένου να ξεπεράσει τους φόβους του και αν είναι έτοιμος και υγιής για να ανταποκριθεί σε υψηλή ένταση για 60-70 λεπτά είναι ο μοναδικός από τους τωρινούς «αναπληρωματικούς» και «παγκίτες» που δύναται να προσθέσει στοιχεία στον τομέα που το Τριφύλλι «πονάει» περισσότερο: στη δημιουργία.

Ο «ΒΙΓΙΑ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ LEADER, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΕΓΩΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΓΙΑ... ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Φάνηκε και από τις τελικές προσπάθειες που επιχείρησε στα τρία παιχνίδια, αλλά και από τις 2-3 αναξιοποίητες ασίστ που πρόλαβε να μοιράσει, ότι ο «Βίγια» διαθέτει ποδοσφαιρικά ποιοτικά χαρακτηριστικά που δεν έχει άλλος παίκτης της ομάδας. Είτε ως εξτρέμ, είτε ως «δεκάρι». Καλύτερα μάλλον αρχικά ως «δεκάρι» διότι του λείπει η έκρηξη και η ταχύτητα και σίγουρα όχι «οκτάρι» (α λα Μάνταλος), τουλάχιστον μέχρι να βρει τις απαραίτητες αντοχές.

Ο Βιγιαφάνιες ηγέτης δεν είναι. Στοιχεία leader στην ομάδα δεν διαθέτει, ούτε τα είχε δείξει στην πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό. Όμως είναι τρομερά εγωιστής ποδοσφαιρικά. Εχει πείσμα και θέληση να αποδείξει ότι δεν είναι… «τελειωμένος» όπως πιστεύουν αρκετοί και σε κάθε περίπτωση δεν έχει… ξεχάσει αυτά που μπορεί να κάνει και τα είχε καταθέσει σε υψηλό επίπεδο (ντέρμπι) επί Μαρίνου Ουζουνίδη.

Ειδικά, μάλιστα, ενόψει του προσεχούς ντέρμπι στο Φάληρο το μεθεπόμενο Σάββατο, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί και το πάθος του. Είναι ένα ακόμη απ΄ αυτά τα ντέρμπι της τελευταίας οκταετίας στα οποία ο Παναθηναϊκός θα παραταχθεί όχι απλώς ως αουτσάιντερ, αλλά στα μάτια ορισμένων ακόμα και ως «σάκος του μποξ», παρότι ο Ολυμπιακός τέσσερις ημέρες αργότερα θα υποδεχθεί τη Μάντσεστερ Σίτι στο «Γ. Καραϊσκάκης».

ΟΡΘΙΟΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΟΥ «Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ», ΑΛΛΑ...

Η ιστορία έχει δείξει ότι από το 2012 μέχρι και σήμερα, με εξαίρεση το περυσινό 3-0 στα play offs, ο Παναθηναϊκός όποτε πήγε στο Φάληρο «μαζεμένος», συγκεντρωμένος, συσπειρωμένος και με την αποφασιστικότητα όλων για υπέρβαση, τα κατάφερε. Το 2012/13 ισοπαλία 1-1 με Φιγκερόα – Τζιμπούρ όταν πολλοί προέβλεπαν 4-5άρα σε «τελειωμένο» πρωτάθλημα και με διαλυμένο Παναθηναϊκό που είχε υπηρεσιακό προπονητή τον Γιάννη Βονόρτα. Πάλι 1-1 το 2017-2018 με Μουνιέ – Φορτούνη, 1-1 και πρόπερσι με Κάτσε – Σισέ, δύσκολο 1-0 με Ελ Αραμπί πέρυσι. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα στις σεζόν στις οποίες υπήρχε πολύ μεγάλη ποιοτική διαφορά των δύο ομάδων (τεράστια διαφορά μπάτζετ υπάρχει σταθερά τα τελευταία εννιά χρόνια). Οταν η «ψαλίδα» ήταν μικρότερη, ο Παναθηναϊκός έχει φύγει και με τριάρα επί Στραματσόνι και με θρίαμβο – τριάρα επί Αναστασίου και ηττημένος 1-0 και σκόρερ τον Αυλωνίτη το 2014-2015. Με λίγα λόγια, όταν είναι... πολύ «από κάτω» βρίσκει αντισώματα και αντιστάσεις και στέκεται όρθιος στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ομως αυτό δεν συνεπάγεται πως θα συμβαίνει κάθε χρόνο...

Αυτή την περίοδο από τη μια πλευρά έχουμε την καλύτερη ελληνική ομάδα, το σύνολο με τη μεγαλύτερη ομοιογένεια και τον καλύτερο προπονητή, το κλαμπ με το μεγαλύτερο μπάτζετ και εξαιρετικό βάθος στις περισσότερες θέσεις, μια ομάδα που άντεξε να παίζει ποδόσφαιρο επί 11 σερί μήνες και συνεχίζει σε υψηλή ένταση και με μεγάλες απαιτήσεις. Από την άλλη έχουμε την ομάδα της οποίας οι εμφανίσεις, η εικόνα, τα αποτελέσματα και η βαθμολογική θέση είναι στο ναδίρ συγκριτικά με κάθε άλλη της Superleague αναλογικά με το μπάτζετ της. Μια ομάδα που έχει αλλάξει τρεις προπονητές σε έξι μήνες, χωρίς ομοιογένεια, χωρίς ποδοσφαιρική ταυτότητα, με απίστευτη πίεση από οπαδούς και media. Μια ομάδα που παλεύει με τους δαίμονές της μπας και βρει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της σεζόν τον ίσιο δρόμο που θα την οδηγήσει αρχικά σε καλύτερο ποδόσφαιρο και εν συνεχεία ως συνέπεια αυτού σε υψηλότερα βαθμολογικά κλιμάκια. Ισως και σε μια αξιόλογη πορεία στο Κύπελλο, αν και όποτε αποφασίσουν οι πεφωτισμένοι της ΕΠΟ πότε και πώς θα διεξαχθεί αυτή η διοργάνωση, αφού έχουν ήδη «ακυρωθεί» ουσιαστικά οι πρώτοι γύροι...

Το ματς στο Φάληρο το μεθεπόμενο Σάββατο είναι αλήθεια πως εγκυμονεί κινδύνους για αμφότερους. Περισσότερους όμως για τον ούτως ή άλλως εύθραυστο σε όλα τα επίπεδα Παναθηναϊκό, του οποίου τα επίπεδα συσπείρωσης είναι πολύ χαμηλά στο εσωτερικό της ομάδας, όχι μόνο λόγω των πολλών νέων προσώπων που έχουν αλλοιώσει την ατμόσφαιρα της προηγούμενης διετίας, αλλά και λόγω της απουσίας τεχνικού διευθυντή και διοικητικών στελεχών/ηγετών που μπορούν να «εμπνεύσουν» το αγωνιστικό τμήμα.