Άξιος της μοίρας και των επιλογών του ο Παναθηναϊκός!

• 
• Φοβική προετοιμασία, ο Καρλίτος... 8άρι και άγνοια για τον αντίπαλο από τον Μπόλονι
• 
• Τον άλλαξαν οι Σαβιέρ, Αλεξανδρόπουλος και η κούραση του Ολυμπιακού
• 
• Σπουδαίο παιχνίδι ο Ζαγαρίτης

Ο Παναθηναϊκός, ο φετινός Παναθηναϊκός που έχει ως μονόδρομο την επιστροφή στην Ευρώπη, άρα μίνιμουμ την τέταρτη θέση, δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με τις εντυπώσεις που κέρδισε χάρη στην αντίδραση, την ανωτερότητα, την κυριαρχία που έβγαλε στο τελευταίο ημίωρο του ντέρμπι. Αν μιλούσαμε για την προηγούμενη διετία, ίσως να υπήρχε αυτή η παράμετρος και να ήταν άξια αναφοράς, υπήρχαν οι ειδικές συνθήκες για να γίνει κάτι τέτοιο κόντρα στο μέγεθος του συλλόγου. Τώρα δεν υπάρχουν.

Και δεν υπάρχουν δύο φορές ακόμα γιατί το Τριφύλλι κινδυνεύει να χάσει το τρένο της τετράδας πριν καν συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος και δεν έχει την δυνατότητα να ασχολείται με εντυπώσεις και χαμένες ευκαιρίες. Από την στιγμή που στο σακούλι μπήκε το απόλυτο τίποτα, από την στιγμή που απέναντι σε έναν Ολυμπιακό με μεγάλες απουσίες, σημαντική κόπωση και σε ένα άδειο Καραϊσκάκη, ο Παναθηναϊκός έχασε το ντέρμπι, το μόνο που έχει σημασία είναι η ουσία.

Το σύνολο του Λάζλο Μπόλονι απέτυχε στο Φάληρο. Ο Παναθηναϊκός απέτυχε και σε αυτό δεν ευθύνεται κατά κύριο λόγο η ανωτερότητα του Ολυμπιακού αλλά οι δικές του επιλογές, τα δικά του λάθη, η δική του ποδοσφαιρική... αυτοκτονία! Υπάρχουν αρκετοί τρόπο να χάσεις ένα ματς. Τα τελευταία χρόνια, οι πράσινοι έχουν χάσει και από την καθολική ανωτερότητα των ερυθρολεύκων. Το βράδυ του Σαββάτου, όμως, δεν έχασαν από την ποιότητα του Ολυμπιακού, ο οποίος έκανε όλη και όλη την φάση του γκολ και ένα σουτ του Ανδρούτσου στις καθυστερήσεις.

Έτσι είναι, όμως, τα μεγάλα παιχνίδια. Κρίνονται στις λεπτομέρειες. Στις λίγες επαφές. Ο Φορτούνης τελειώνει την φάση με το... κακό αριστερό του πόδι και στέλνει την μπάλα εκεί που δεν πιάνεται γιατί έχει την ποιότητα να το κάνει και ο Μακέντα αστοχεί από την μικρή περιοχή, προ κενής εστίας. Αυτή είναι η απλή πραγματικότητα...

Φοβική προετοιμασία, ο Καρλίτος... 8άρι και άγνοια για τον αντίπαλο από τον Μπόλονι

Δεν χρειάζεται να παρακολουθείς τον Ολυμπιακό κάθε Τετάρτη και Κυριακή για να διαπιστώσεις πως σημαντικό γρανάζι για το ποδόσφαιρο που παίζει είναι η μεσαία του γραμμή. Η τριάδα των Εμβιλά, Μπουχαλάκη και Κάμαρα, τρεις ποδοσφαιριστές με διαφορετικά χαρακτηριστικά, με τα οποία δημιουργούν πληρότητα στοιχείων στον άξονα. Τρεξίματα, μαχητικότητα, πατήματα στην περιοχή, ποιοτικές μεταβιβάσεις. Σε υψηλό επίπεδο για τα ελληνικά δεδομένα.

Από την στιγμή που δεν είχε Ελ Αραμπί, Χασάν και Βαλμπουενά, άρα μεγάλο κομμάτι της δημιουργίας, ο Πέδρο Μαρτίνς πόνταρε στην πίεση ψηλά. Να κλέψει έξω από την περιοχή, να γίνει απειλητικός με όσο το δυνατόν λιγότερες επαφές και συνάμα να απαγορεύσει στον αντίπαλο να απειλήσει. Ο Ολυμπιακός κατέστρεψε κάθε περίπτωση σωστής ανάπτυξης του Τριφυλλιού με πρέσινγκ υψηλής έντασης και αποτελεσματικότητας στο πρώτο ημίωρο. Πέντε φορές, και δεν είναι λίγες, ο Παναθηναϊκός έχασε την μπάλα στο αμυντικό του τρίτο.

Θα έπρεπε να το περιμένει αυτό ο Μπόλονι και να έχει προσθέσει έναν ακόμη παίκτη στην μεσαία γραμμή και όχι τον Μακέντα. Στους τρεις κεντρικούς μέσους του Ολυμπιακού, ο Μπόλονι έπρεπε να βάλει τον Μαουρίσιο, τον Κουρμπέλη και τον Αλεξανδρόπουλο ή τον Μπουζούκη αν δεν τον άφηνε εκτός αποστολής, λες και όλοι υπόλοιποι... πετάνε και ο Έλληνες μέσος είναι ο μέσος που βρίσκεται μακριά από τον καλό του εαυτό.

Ο Παναθηναϊκός έπαθε ασφυξία από την πίεση, με έναν παίκτη παραπάνω στον άξονα θα είχε περισσότερες επιλογές κρατήματος και μεταβίβασης, θα είχε περισσότερες πιθανότητες να την... σπάσει την πίεση και να φτιάξει παιχνίδι.

Και εδώ έρχεται το... κουφό, καθώς στον πίνακα τακτικής ο Ρουμάνος έδειξε ως διάταξη το 4-1-4-1. Τον Κουρμπέλη δηλαδή στο 1 της μεσαίας γραμμής και τον Καρλίτος δίπλα στον Μαουρίσιο ως εσωτερικό μέσο! Πάνω στο χορτάρι ήταν ορατή αυτή η οδηγία σε φάση άμυναςενώ σε φάση επίθεσης, ο Ισπανός έπαιζε πιο μπροστά από τον Βραζιλιάνο μέσο, κοντά στον Μακέντα. Η θέση του Καρλίτος είναι κοντά στην περιοχή, στην κορυφή της επίθεσης. Δεν μπορεί να λειτουργήσει τόσο μακριά, χάνεις το δυνατό του σημείο που είναι η άμεση και ποιοτική εκτέλεση. Αυτή η απόφαση του Μπόλονι ακύρωσε και τον Ισπανό και έβαλε σε... μπλεξίματα την μεσαία γραμμή.

Ο Παναθηναϊκός μπήκε για να παίξει πολύ φοβικά το παιχνίδι και η πνευματική προετοιμασία για το ντέρμπι απέτυχε. Η εντολή ήταν για αναμονή στα δύο τρίτα του γηπέδου και άμεσο ποδόσφαιρο, χωρίς πολύ κράτημα της μπάλας και άμεση μετάβαση. Το Τριφύλλι είχε αλλάξει μόλις 68 πάσες στα πρώτα 35 λεπτά και απείλησε μόλις μία φορά από στημένη φάση και την κεφαλιά του Κουρμπέλη που πέρασε άουτ.

Τον άλλαξαν οι Σαβιέρ, Αλεξανδρόπουλος και η κούραση του Ολυμπιακού

Στο δεύτερο ημίχρονο η είσοδος του Σαβιέρ, του Αλεξανδρόπουλου και η μετατόπιση του Κουρμπέλη σε θέση στόπερ μετά την αναγκαστική αλλαγή του Σένκεφελντ, έφεραν τον Παναθηναϊκό σε ρόλο πρωταγωνιστή, ειδικά μετά το 60᾽ όταν και ο Μπόλονι ορθά έδωσε εντολή για πίεση ψηλά, βλέποντας τον Ολυμπιακό να έχει ξεμείνει από δυνάμεις. Δεν θα ήταν δυνατόν, εξάλλου, να πιέζει όπως το έκανε στο πρώτο ημίωρο και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εικόνα των δύο ημιχρόνων.

Ο Σαβιέρ έπαιξε περισσότερο στον άξονα πάρα πάνω στον ασβέστη όπως ο Χουανκάρ, κράτησε μπάλα, είχε σωστές επιλογές, την κουβάλησε και ήταν καθοριστικός στο να βγουν συνεργασίες στην πτέρυγα, ο Αλεξανδρόπουλος κατέθεσε ενέργεια, σκληράδα, κλεψίματα, δεύτερες μπάλες ενώ ο Κουρμπέλης ως στόπερ έδωσε ηρεμία στην πρώτη πάσα, έχοντας πιο εύκολο έργο, καθώς σταμάτησαν οι παγίδες του αντιπάλου έξω από την περιοχή.

Ο Παναθηναϊκός δημιούργησε. Έφτιαξε τρεις φάσεις σημαντικές και μία που πραγματικά είναι να απορείς πως δεν κατέληξε σε τελική προσπάθεια. Η κεφαλιά του Μαουρίσιο μετά από κόρνερ που πέρασε άουτ, ο Σα νίκησε τον Χατζηγιοβάνη μετά το τέλειο γύρισμα του Καρλίτος από δεξιά και φυσικά η ευκαιρία του αγώνα με τον Μακέντα σε κενό τέρμα να στέλνει την μπάλα άουτ, σε φάσεις από εκείνες που ο σέντερ φορ πρέπει να την στείλει μέσα.

Και για... φινάλε μία αντεπίθεση 3vs1 στο 86᾽, με τον Μαουρίσιο να μην δίνει την μπάλα στον αμαρκάριστο Καρλίτος, να μην δίνει στον Μακέντα, να μην σουτάρει έχοντας οπτικό πεδίο και τελικά να... μπουρδουκλώνεται από το καταπληκτικό τάκλιν του Ραφίνια. Ο Παναθηναϊκός είναι η χειρότερη ομάδα στο πρωτάθλημα σε παραγωγή ευκαιριών στο ανοιχτό γήπεδο! Τις 8 αγωνιστικές που προηγήθηκαν του ντέρμπι, μόνο στο Ηράκλειο μετουσίωσε σε τελικές προσπάθειες τις επιθέσεις που βρήκε στο επιθετικό τρανζίσιον. Απίστευτο και όμως πραγματικό.

Σπουδαίο παιχνίδι ο Ζαγαρίτης

Κλείνοντας, αξίζει να πούμε και δύο κουβέντες για τον mvp του Παναθηναϊκού, τον ποδοσφαιριστή που σε ολόκληρο το παιχνίδι ήταν εξαιρετικός. Ο Βασίλης Ζαγαρίτης... εξαφάνισε τον Ραντζέλοβιτς, ήταν άριστος στα ανασταλτικά του καθήκοντα ενώ βοήθησε σημαντικά σε δημιουργία και ανάπτυξη. Ήταν με διαφορά από το δεύτερο, το καλύτερο του παιχνίδι με την πράσινη φανέλα και μια ελπίδα για το μέλλον του Τριφυλλιού.

Όπως φυσικά και η εικόνα του Αλεξανδρόπουλου...

Υ.Γ1: Πάντως, αν ο Τάσος Χατζηγιοβάνης έχει ακόμη απορία γιατί τον έβγαλε ο Μπόλονι, ας βάλει να δει τι ακριβώς(δεν) κάνει στην φάση του γκολ του Ολυμπιακού και επιτρέπει στον Ραφίνια να γίνει κάτοχος της μπάλας εντός περιοχής και τι ακριβώς δεν κάνει στην μεγάλη ευκαιρία που χάνει, εκεί όπου διαφέρουν οι καλοί από τους μεγάλους παίκτες. Θα καταλάβει.

Μία ο Μακέντα, δεύτερη ο Χατζηγιοβάνης, 9 βαθμούς σε 9 ματς έχει ο Παναθηναϊκός κακομαθημένοι κύριοι που πάντα φταίνε όλοι, εκτός από εσάς. Και για αυτό το χάλι ο τελευταίος που φταίει είναι ο Ρουμάνος προπονητής. Σοβαρευτείτε.

Υ.Γ2: Η επιμονή στο Μακέντα-Καρλίτος κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώσει γιατί κάνει κακό στην ομάδα. Δεν βγαίνει, δεν λειτουργεί, παίζουν με τον ίδιο τρόπο, δεν έχουν χημεία. Ας παίζει όποιος είναι σε καλύτερη κατάσταση. Η παραμονή του Ιταλού στην ομάδα έχει μπερδέψει πολύ την κατάσταση αλλά αυτά θα συμβαίνουν όταν ποδοσφαιρικές αποφάσεις θα παίρνουν σε αυτόν τον σύλλογο, άνθρωποι που δεν έχουν καμία επαφή με το αντικείμενο.