Τι μας έδειξε το ντέρμπι...

Πόσο εύκολο είναι να παίζεις χωρίς σέντερ φορ, γιατί δεν υπάρχει τέτοιος που να είναι υγιής, για να αγωνιστεί με την ομάδα σου; Ρωτήστε τον Πεπ Γκουαρντιόλα να σας απαντήσει. Στα περισσότερα από τα 8 φετινά ματς της Premier League, η Σίτι έπαιξε χωρίς φορ, ή με ανέτοιμο φορ (λόγω προβλημάτων του Αγουέρο και του Ζεσούς) με αποτέλεσμα να έχει μόλις 12 βαθμούς, να έχει κάνει το χειρότερο ξεκίνημα στην ιστορία του ως προπονητής πρώτης ομάδας και μία ομάδα σαν τη Σίτι, η οποία είναι μηχανή παραγωγής γκολ, να έχει βάλει μόλις 10 τέρματα σε 8 αγώνες.

Συνεπώς, καθόλου εύκολο, είναι η απάντηση. Πότε χρειάστηκε ο Ολυμπιακός να παίξει έχοντας και τον Ελ Αραμπί και τον Χασάν στα πιτς; Ποτέ είναι η απάντηση. Πόσο εύκολο ήταν λοιπόν να εμφανιστεί ένα σχέδιο, αποτελεσματικό για να παίξει έτσι ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι «αιωνίων», με δύο προπονήσεις στη διάθεση του Μαρτίνς; Καθόλου εύκολο. Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου, όσο είχε δυνάμεις δηλαδή ήταν λειτουργικός, είχε σχέδιο, το οποίο αποδείχτηκε και αποτελεσματικό και ήταν ένα σχέδιο δουλεμένο.

Ο Φορτούνης δεν... παριστάνει τον φορ, εξακολουθεί κατά βάση να παίζει ως 10, απλώς λίγα μέτρα πιο μπροστά. Δεν είναι εκεί για να εκτελέσει, αλλά για να ανοίξει τον χώρο και να εκτελέσουν οι εξτρέμ που κάνουν συνεχώς διαγώνιες κινήσεις φορ, αποφεύγοντας να πάρουν το πλάτος του γηπέδου και αφήνοντάς το στους δύο μπακ που ανέβαιναν αρκετά ψηλά.

Χωρίς φορ, αλλά με γκολ

Στη φάση του μοναδικού γκολ του ντέρμπι, ο Μασούρας εκτελεί σαν φορ, ο Ραφίνια είναι ο δημιουργός και ο Φορτούνης σκοράρει παίρνοντας το ριμπάουντ από θέση 10 και όχι από θέση φορ. Είναι απλό να το λες, είναι ακόμη πιο εύκολο να το περιγράψεις, όχι δύσκολο να το σχεδιάσεις, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να το πετύχεις, χωρίς αυτός να είναι ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας. Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου (κυρίως των πρώτων 35 λεπτών) του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ήταν εξαιρετικός με δεδομένες τις απουσίες. Διότι δεν έπαιζε μόνο χωρίς φορ, αλλά και χωρίς αριστερό μπακ, βάζοντας εκεί αναγκαστικά τον Ραφίνια με ανάποδο πόδι. Ολες οι αναποδιές όμως μασκαρευτηκαν υπέροχα, από έναν προπονητή που έχει ιδέες, που δεν το βάζει κάτω, που δεν λειτουργεί μοιρολατρικά.

Η νοοτροπία του Μαρτίνς...

Οι δηλώσεις του μετά το τέλος του αγώνα είναι μνημείο έμπνευσης για τους ποδοσφαιριστές του. Αφού μίλησε για την κακή απόδοση στο δεύτερο ημίχρονο, αφού εξήγησε γιατί η ομάδα του ήταν τόσο κακή στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά και πώς αυτό θα βελτιωθεί και δεν θα επαναληφθεί, με μία ηρεμία σαν να ήξερε όλα όσα είχαν συμβεί ότι θα συμβούν στο ντέρμπι, αλλά δεν θα συμβούν στο επόμενο ματς, μετά μίλησε για τη Σίτι. Παρά το γεγονός ότι ξέρει ποια είναι η αντίπαλος και ότι δεν θα επιστρέψει κανείς από αυτούς που λείπουν, ο Μαρτίνς ποσπάθησε να είναι καθησυχαστικός και προς την ομάδα και προς τον κόσμο με την φράση “μην ανησυχείτε με την Σίτι δεν θα είμαστε έτσι, θα έχουμε περισσότερες δυνάμεις και ενέργεια και περισσότερο χρόνο να προετοιμάσουμε το ματς...”. Ο Μαρτίνς αν και ξέρει ότι η ομάδα του θα είναι μισή στο παιχνίδι με την Σίτι, δεν βρίσκει δικαιολογία, απαιτεί βελτίωση, καλή εμφάνιση και αποτέλεσμα.

Ο “must start” Αλεξανδρόπουλος

Την ίδια ώρα τα θετικά σχόλια πήγαν στον Παναθηναϊκό για το δικό του δεύτερο ημίχρονο. Λογικά, αν σκεφτεί κανείς ότι η πήχης έχει πέσει χαμηλά. Στην πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός είναι σε μία κατάσταση μη ικανή να την προσδιορίσεις και να την κρίνεις με ασφάλεια. Παραμένει τεράστιο μέγεθος ασφαλώς, αλλά είναι σα κακή φάση εδώ και μία πενταετία, δυσκολεύεται να συνέλθει και στην παρούσα χρονική στιγμή είναι και σε κάκιστο αγωνιστικό φεγγάρι. Οπότε κάθε τι που βλέπεις και μοιάζει με κανονική ομάδα και κανονικό ποδόσφαιρο σε προκαλεί να το σχολιάσεις θετικά.

Ο Παναθηναϊκός του δευτέρου ημιχρόνου λοιπόν ήταν μία κανονική ομάδα. Τίποτα περισσότερο βέβαια. Είχε αρχή, μέση, τέλος, ήξερε τι θέλει στο γήπεδο, ήξερε τι παίζει, σε αντίθεση με το πρώτο ημίχρονο που δεν συνέβαινε τίποτα από τα παραπάνω, αλλά μέσα σε αυτήν την κανονικότητά του, είχε και πάλι πολλές αδυναμίες. Ελλειμμα προσωπικότητας, καθαρού μυαλού, σωστών τελειωμάτων, κ.ο.κ. Η μεταμόρφωση οφείλεται κατά κύριο λόγο στον νεαρό Αλεξανδρόπουλο. Είναι νέος και πολύ νωρίς για να του βάλουμε πάνω του αυτό το βάρος, αλλά σε τούτη τη χρονική στιγμή δεν γίνεται να μην ξεκινά στο αρχικό σχήμα. Καλό κορμί, μεγάλος διασκελισμός, ένταση στο παιχνίδι και κυρίως ταχύτητα στον άξονα. Χαρακτηριστικά και προσόντα που άλλος χαφ του Παναθηναϊκού δεν έχει. Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι πρέπει να παίζει επειδή είναι μικρός και εξελίξιμος, έχει και αυτό προφανώς τη βάση του, αλλά πρωτίστως πρέπει να παίζει γιατί τον χρειάζεται η ομάδα για να παίξει διαφορετικού τύπου ποδόσφαιρο, από αυτό το αργό και παθητικό που έπαιξε στο πρώτο μέρος.

Και ο Ζαγαρίτης έδειξε καλά στοιχεία, αλλά πριν να δω και να σχηματίσω ξεκάθαρη άποψη για τον Χουάνκαρ, δεν θα γράψω ότι πρέπει να παίζει.

Η επόμενη μέρα...

Επίσης όσα πειράματα κι' αν γίνουν σε σχέση με την διάταξη και τον σχηματισμό, έτσι όπως είναι το ρόστερ του Παναθηναϊκού, νομίζω ότι πρέπει να παρθεί η απόφαση ότι και ο Καρλίτος και ο Μακέντα στην ίδια ενδεκάδα δεν χωρούν. Ο Παναθηναϊκός με βάση το ρόστερ του μάλλον πρέπει να παίξει 4-2-3-1 με τον Βιγιαφάνες πίσω από τον έναν φορ. Αν είχα καλύτερη εικόνα για τους ακραίους μπακ του Παναθηναϊκού (δυσκολεύομαι ακόμη να φανταστώ ότι ο Σάντσες είναι τόσο κακός και δεν έχω ακόμη γνώμη για τον Χουάνκαρ), θα μπορούσα να κάνω την υπόθεση ότι μία λύση θα ήταν και το 3-4-1-2, το οποίο ενδεχομένως είναι το μοναδικό στο οποίο θα μπορούσαν να παίξουν ο Μακέντα με τον Καρλίτος στην ίδια ενδεκάδα.

Γενικά ο Παναθηναϊκός που ξόδεψε αρκετά χρήματα για τα δεδομένα των τελευταίων ετών το περασμένο καλοκαίρι, φαίνεται ότι δεν το έκανε με τον σωστό τρόπο και έχω την αίσθηση, ότι κάποια από τα συμβόλαια που φορτώθηκε θα τον ταλαιπωρούν για αρκετό διάστημα. Οπως και να έχει αυτό είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί αργότερα, αυτό που πρέπει να απαντηθεί τώρα, είναι αν ο Παναθηναϊκός προλαβαίνει το τρένο της τέταρτης θέσης ή έστω της κατάκτησης του Κυπέλλου, που δίνουν ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ο Αρης είναι ήδη στο +10 από τον Παναθηναϊκό και έχει παίξει και δύο ματς λιγότερα από τους πράσινους. Είναι ήδη μία πολύ μεγάλη διαφορά για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει το χρόνο, ούτε το περιθώριο, να βελτιώνει την εικόνα του, χωρίς να βελτιώνει τα αποτελέσματά του. Χρειάζεται νίκες και τρίποντα εδώ και τώρα, προκειμένου να μην χάσει την όποια επαφή με τα ευρωπαϊκά εισιτήρια και οι παίκτες του, τα βαθμολογικά κίνητρα. Αυτό θα είναι ότι χειρότερο για την εξέλιξη του αγωνιστικού σχεδίου του Μπόλονι και της δουλειάς του στον Παναθηναϊκό.