Το άντρο της διαφθοράς και της υποκρισίας

Τείνω να πιστέψω ότι μια μορφή αυτοεξορίας θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα εξυπηρετούσε αφάνταστα και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς οι οποίοι μας ανέχονται, νιώθοντας την ανάγκη υποστήριξης μιας ομοσπονδίας η οποία συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία. Έχουν κι αυτοί τα δικά τους και την υποχρέωση να ασχολούνται με τα δικά μας. Τα είπαν και… ξεθύμαναν βέβαια οι άνθρωποι με την περιβόητη ολιστική μελέτη για το ελληνικό ποδόσφαιρο χαρακτηρίζοντας το εθνικό σπορ ως άντρο διαφθοράς. Αντιλαμβάνονται ότι δεν ανακάλυψαν την Αμερική. Δεν μας έκαναν σοφότερους.

Εμείς τα ξέρουμε δεκαετίες ολόκληρες. Ούτε το παραμυθάκι της εξυγίανσης κατάπιαμε σαν αμάσητη τροφή, ασχέτως της διαστροφικής επανάληψης μιας κατάστασης που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Ένας επικοινωνιακός μηχανισμός υποχρεούται να δικαιολογεί τον λόγο ύπαρξής του. Είναι σαν μια μέρα στη δουλειά. Καθημερινά υποβάλλεσαι σε εξετάσεις. Αυτό ισχύει για τους επαγγελματίες του χώρου. Η πρακτική είναι γνωστή, είναι ένα από τα περιβόητα δόγματα του Λένιν. Έναν επαναλαμβανόμενο ψέμα, γίνεται αλήθεια. Γι’ αυτό στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια και νιώθει ότι μπορεί να κοροϊδέψει τους πολλούς.

Συζητήσιμο είναι το κατά πόσο (οι ευρωπαϊκοί θεσμοί) έχουν το δικαίωμα να κουνήσουν το δάχτυλο διότι σε επίπεδο διαφθοράς δεν πάνε πίσω, αλλά μια αλήθεια την είπαν. Βέβαια, όλα έγιναν με τη δική τους συμμετοχή, με το δικό τους σύστημα διακυβέρνησης του ελληνικού ποδόσφαιρο, αυτό που καθυστέρησαν να αντιληφθούν είναι ότι ανέκαθεν καθοριστικό ρόλο έπαιζαν τα πρόσωπα. Το κατάλαβαν ετεροχρονισμένα κι έτσι πρότειναν πρόσωπο κοινής αποδοχής. Το «κοινής αποδοχής» μεταφράστηκε ως «τι θα πουν οι τέσσερις» και μάλιστα με τις ευλογίες της Κυβέρνησης. Η τελευταία διατηρεί τη σχέση του τζακιού. Ούτε πολύ κοντά για να μην καεί, αλλά ούτε και πολύ μακριά για να μην παγώσει. Η Κυβέρνηση επιδιώκει να βρει πρόσωπο κοινής αποδοχής και ποιοι θα επιλέξουν; Οι τέσσερις που κυριαρχούν στα χρόνια της διαφθοράς. Ξεπερνά κάθε λογική. Δηλαδή, οι υπόλοιποι διαδραματίζουν διακοσμητικό ρόλο, αλλά δεν αντιδρούν.

Εδώ δεν τα βρήκαν ακόμη και με τον εκάστοτε αρχιδιαιτητή, τώρα με τον Κλάτενμπεργκ. Πρώτος τον αφόρισε ο Ολυμπιακός επειδή διατήρησε τους Έλληνες αρχιδιαιτητές, πάτησε και σε μια φάση στα Ιωάννινα. Τότε όμως οι άλλοι τον στήριζαν, επειδή ο Ολυμπιακός ήθελε να τον «τελειώσει». Τώρα ήρθε η σειρά του ΠΑΟΚ να άρει την εμπιστοσύνη του, επειδή αυτά που λέει ο Κλάτενμπεργκ είναι αντίθετα των δικών του απόψεων και η αρχή (φαίνεται ότι) έγινε στο περιβόητο επεισόδιο με τον Τάσο Σιδηρόπουλο, στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης. Αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Γελάει ο ντουνιάς και συρρικνώνεται η μάζα των φιλάθλων που έχουν ενδιαφέρον. Αναφέρομαι στους πολλούς και όχι σ’ αυτούς τους 300.000-400.000 που νιώθουν ακόμη τη φλόγα μέσα τους. Μένοντας στα της διαιτησίας, δεν έχουμε καταλήξει αν θέλουμε τη δημόσια κριτική του Κλάτενμπεργκ για το επίπεδο διαιτησιών του Σαββατοκύριακου. Στην αρχή ήταν καλός, τώρα δεν είναι.

Πάμε στη θέση του Άρη για τον Άγγλο. Στον αγώνα με τη Λάρισα, οι αποφάσεις του Καραντώνη θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αλλοίωση αποτελέσματος με την ακύρωση κανονικού τέρματος, αλλά ο Κλάτενμπεργκ δεν είπε κάτι. Οι απόψεις του Άρη διέφεραν με αυτές του Βρετανού και για τις επίμαχες φάσεις του αγώνα με τον Ατρόμητο, αλλά η ΠΑΕ Άρης με ανακοίνωσή της εξέφρασε τη στήριξή της στον Κλάτενμπεργκ. Κι ενώ ο Ολυμπιακός τον έχει αφορίσει και ο ΠΑΟΚ έχει άρει την εμπιστοσύνη του. Συμπέρασμα. Η θέση του Άρη δεν διαμορφώθηκε από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του. Είναι σταθερή από το ξεκίνημα της χρονιάς. Ούτε… αγκαλίτσες και φιλάκια, ούτε και τσεκούρια πολέμου.

Τώρα έχουμε και την υπόθεση της φερόμενης απόπειρας δωροδοκίας. Όλοι λένε ότι θα πάνε μέχρι τέλους. Αυτή η collection είναι στη μόδα χρόνια τώρα. Όλοι μέχρι τέλους το πάνε ή μάλλον, έτσι λένε. Αν σ’ αυτή την ιστορία ήταν μπλεγμένος ο Ηρακλής θα ήμουν βέβαιος για το αποτέλεσμα. Υποβιβασμός χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αλλά τον Ηρακλή τον «κατάπιε» το «αδιάφθορο» σύστημα του ελληνικού ποδόσφαιρο. Το μέχρι τέλους είναι πιασάρικο, αφυπνίζει τις μάζες και το χρησιμοποιούν όλοι.

Με πάσα ειλικρίνεια. Δεν μου βγαίνει η υπόθεση του Μάριου Σιαμπάνη γι’ αυτό περιμένω τη δικαιοσύνη και την ολοκλήρωση όλης της ανακριτικής διαδικασίας. Καλά-καλά δεν κατέθεσε ο άνθρωπος που φέρεται να επιχείρησε τη δωροδοκία αλλά εμείς βγάλαμε και συμπέρασμα. Δεν γνωρίζω όλα τα δεδομένα της ιστορίας και μ’ αυτά που (νομίζω) ότι ξέρω, δεν βγάζω ερμηνεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ασχοληθώ με το 48ώρο (αν θα πρέπει να τιμωρηθεί ο αθλητής) και όχι με την ίδια την πράξη. Γνωρίζω το background του 21χρονου αθλητή. Προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του. Το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν η ενημέρωση του δικηγόρου μου. Μετά από κάθε τηλεφώνημα, πριν από οποιαδήποτε συνάντηση. Οπότε μου είναι εύκολο να φανταστώ τη διαδρομή αυτής της υπόθεσης.

Έγινε και το άλλο. Μέγα λάθος η δημοσιοποίηση των προσωπικών στοιχείων. Μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν τι έγινε αλλά σε μια περίοδο κατά την οποία ένας αθλητής δέχεται απειλές στα social media, δημοσιοποίηση διεύθυνσης κατοικίας; Το χαρτί που δημοσιοποιήθηκε έχει και μια ακόμη υπογραφή. Διοικητικό Συμβούλιο ΕΠΟ αναφέρει. Με ποιο δικαίωμα η ΕΠΟ έδωσε αυτό το χαρτί στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ; Δεν πρέπει κάποιος να χάσει τη δουλειά του; Έχει αποφασιστεί η διερεύνηση της υπόθεσης ή όχι; Γενικώς, είναι πολλά τα ερωτήματα που περιβάλλουν την όλη ιστορία, σε αυτά θα πρέπει να απαντήσει η δικαιοσύνη μέσω της ανακριτικής διαδικασίας…