Αυτά παθαίνεις όταν μπαίνεις με 20 λεπτά καθυστέρηση

Ανεξαρτήτως της τακτικής προσέγγισης ενός παιχνιδιού, των αγωνιστικών σχεδίων που καταστρώνει κάθε τεχνικό επιτελείο και πάσης φύσεως αίσθηση για τα στοιχεία που μπορεί να εκμεταλλευτεί, βασικό συστατικό που οφείλει να έχει μια ομάδα είναι η ένταση στο παιχνίδι της. Ο αθλητικός τσαμπουκάς. Όπως οφείλει να λειτουργεί με εξυπνάδα σε περιπτώσεις αγώνων όπως αυτός στη Λαμία. Ο Άρης στα πρώτα 15-20 λεπτά υστέρησε σε ποδοσφαιρική εξυπνάδα, το επίπεδο έντασής του ίσα που άναψε ένα λαμπάκι και σε καμία περίπτωση δεν μπήκε στο παιχνίδι ως η ομάδα που θέλει να εδραιωθεί στην κορυφαία δυάδα του Πρωταθλήματος. Είναι η νοοτροπία επί της οποίας εστίασαν στις δηλώσεις τους οι Κριστιάν Λόπεθ, Τζέιμς Τζέγκο και προσωπικά συμφωνώ 100%.

Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και στην προκειμένη περίπτωση, στη μία πλευρά τοποθετείται η εικόνα της ομάδας που μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια (στην Κρήτη) και στην άλλη, αυτά τα πρώτα 15-20 λεπτά στη Λαμία όπου νόμισες ότι έκανε βόλτα στη Τσιμισκή. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν επρόκειτο για ζήτημα παρανόησης, αν υφίσταται δηλαδή ενδεχόμενο λανθασμένης αξιολόγησης του βαθμού δυσκολίας του αγώνα βάσει της βαθμολογικής θέσης του αντιπάλου. Το πιθανότερο είναι να μην υφίσταται γιατί ο Άκης Μάντζιος ξέρει πολύ καλά την επικινδυνότητα που κρύβουν παιχνίδια απέναντι σε ομάδες μ’ ένα σωρό προβλήματα. Αυτά συσπειρώνουν κι αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση της Λαμίας. Αυτό έδειξε όμως ο τρόπος με τον οποίον μπήκε ο Άρης στο παιχνίδι.

Σίγουρα επίσης, δεν υπήρχε ούτε υποψία προσαρμογής στις συνθήκες του αγώνα. Ξεκινώντας από το παιδαριώδες λάθος του Χαβιέρ Ματίγια στη φάση του πέναλτι (5’), συνεχίζοντας με τον Γιοχάν Μπεναλουάν ο οποίος πλησίασε στο λάθος (8’) και τον «γλίτωσε» ο Μπουσέ, στο δεύτερο λάθος (14’) του Λίντσεϊ Ροζ ο οποίος νόμισε ότι έπαιζε σε στεγνό τερέν και προσπάθησε να γυρίσει την μπάλα στον Γάλλο τερματοφύλακα και καταλήγοντας στη φάση του καταπληκτικού τέρματος (17’) του Αραμπούλι όπου ο Μπεναλουάν ήταν εκτός θέσης. Είναι και η κάκιστη αντίδραση του Ντάνιελ Σούντγκρεν στη φάση της αποβολής όπου εκεί εκμηδενίστηκε κάθε ελπίδα για επιστροφή. Τόσα λάθη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μάλλον δείχνουν ότι ξέχασες την ταυτότητά σου στο σπίτι σου κι έπεσες σε μπλόκο.

ΜΟΝΟ Ο ΜΠΡΟΥΝΟ ΓΚΑΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ…

… Ο Άρης ήταν σχεδόν αδύνατο να απειλήσει μέσα από passing game. Κακά τα ψέματα, στο 2-0 το παιχνίδι απέκτησε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αν παιζόταν σε διαφορετικό αγωνιστικό χώρο και όχι σε βούρκο, προφανώς θα είχε τη δυνατότητα δημιουργίας περισσοτέρων ευκαιριών, ενδεχομένως να είχε βρει δρόμο επιστροφής στο παιχνίδι, ίσως πάλι να γινόμασταν μάρτυρες μιας επανάληψης του αγώνα με τον Ατρόμητο. Στον βούρκο όμως, δεν είχε τρόπο έκφρασης. Γιατί δεν είναι ομάδα που μπορεί να απειλήσει με την μπάλα ψηλά. Το κατάλαβε μόνο ο Μπρούνο Γκάμα με τα σουτ (εκτός περιοχής) που επιχείρησε αλλά είχε τη ατυχία της σωστής τοποθέτησης του Επασί. Ο Άρης δεν θα μπορούσε να απειλήσει γιατί δεν είναι ικανή ομάδα στο ψηλό παιχνίδι. Μόλις δύο γκολ έχει σκοράρει από κεφαλιά. Αυτό του Κριστιάν Λόπεθ στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος με τη Λαμία κι ένα ακόμη με τον Δημήτρη Μάνο στο «διπλό» στη Λάρισα. Γι’ αυτό εξάλλου, για πρώτη φορά, δεν κατάφερε να σκοράρει σε παιχνίδι χαλώντας ένα ρεκόρ. Σε πολλές περιπτώσεις, βάλθηκε να καταρρίψει τους κανόνες της λογικής κι ενώ είχε τη δυνατότητα μιας τελικής προσπάθειας, επέμεινε να προσπαθεί να νικήσει τη λάσπη. Συνέπεια αυτής της κατάστασης ήταν η μη μετουσίωση της υπεροχής μετά το καταστροφικό πρώτο 20πτο.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΗ ΗΤΤΑ

Αυτό το συμπέρασμα αντλείται κυρίως από τα οφέλη που θα είχε στην περίπτωση που κέρδιζε τη Λαμία. Γιατί θα αύξανε ακόμη περισσότερο τη διαφορά από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, ενδεχομένως να πρόσθετε πίεση στο μυαλό τους, τελικώς όμως τους πρόσφερε ανάσα ανακούφισης. Ωστόσο, το πρόβλημά του στη Λαμία δεν ήταν αγωνιστικό (πλην του φορ που θα βρει τον τρόπο να σκοράρει, τον οποίον δεν τον διαθέτει η ομάδα), αλλά νοοτροπίας, αγωνιστικής συμπεριφοράς. Αυτό φάνηκε από τη δύναμη που έβαζαν οι «κίτρινοι» σε κάθε φάση έως το 20^ο λεπτό. Δεν έμπαιναν για να τις τελειώσουν, αλλά για να τις διαχειριστούν. Αυτή η εικόνα άλλαξε μετά το 2-0, αλλά θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα. Ειδικά όταν υποχρεώνεσαι να αγωνιστείς σε συνθήκες που δεν σου ταιριάζουν. Όφειλες όμως να είχε αποφύγει ό,τι προηγήθηκε.

ΩΡΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, ο Άρης δεν μπορεί να αλλάξει κάτι, είναι αναγκασμένος να διδαχθεί από το σκληρό μάθημα που πήρε, γι’ αυτό η επόμενη μέρα έχει μεγαλύτερη αξία. Κακά τα ψέματα, είναι το πρώτο κακό αποτέλεσμα μετά από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό με την Κόλος Κοβαλίβκα. Το συμπτωματικό της ιστορίας είναι ότι στην πρόσφατη συνάντηση (των ρεπόρτερ του Άρη) με τον Άκη Μάντζιο, τέθηκε σχετικό ερώτημα. Σχετικά με την ικανότητα της ομάδας στη διαχείριση ενός αρνητικού αποτελέσματος. Εμφανίστηκε βέβαιος ότι δεν θα προκαλέσει ρωγμές στο αγωνιστικό οικοδόμημα. Αν θα δικαιωθεί, θα φανεί αρχικά στον αγώνα της Πέμπτης (7/1) με τον Βόλο. Το σίγουρο είναι ότι το 48ώρο που μεσολαβεί μέχρι αυτόν τον αγώνα δεν δίνει το δικαίωμα για πολύ σκέψη. Απλά απαιτείται άμεση αντίδραση.

Κανένας χαμένος βαθμός δεν καλύπτεται, καμία ήττα δεν είναι «θετική», αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα ακυρωθεί ό,τι έχει καταφέρει αυτή η ομάδα. Έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα λειτουργήσει προστατευτικά των όσων πέτυχε, αν όλοι όσοι είναι στο εσωτερικό ή στο πέριξ της ομάδας θα λειτουργήσουν με ωριμότητα κι αν θα αποδείξουν την πνευματική ικανότητα για να διδαχθούν αλλά και να αφήσουν πίσω τους ένα αρνητικό αποτέλεσμα.

ΥΓ: Ο Ακης Μάντζιος ήταν ο προπονητής που έδωσε στον Αραμπούλι τη δυνατότητα εισόδου στην ελληνική αγορά καθώς τον είχε επιλέξει στον Πανιώνιο. Γνωρίζει τα χαρακτηριστικά του Γεωργιανού επιθετικού, γι’ αυτό επέλεξε τον Μπεναλουάν για δεύτερο στόπερ, δίπλα στον Λίντσεϊ Ροζ. Το μειονέκτημα του Τυνήσιου ήταν ότι πέρασαν πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που αγωνίστηκε σε τέτοιο τερέν.

ΥΓ1: Οι στιγμές παίζουν καταλυτικό ρόλο σ’ ένα παιχνίδι. Η Λαμία βρήκε δύο γκολ σε δύο φάσεις. Ο Άρης είχε την κεφαλιά του Λούκας Σάσα στην κενή εστία (σ. σ. έχω αμφιβολίες γι’ αυτή τη φάση γιατί ο Βραζιλιάνος σπρώχθηκε τη στιγμή της τελικής προσπάθειας) και το δοκάρι του Μπρούνο Γκάμα.