Πρέπει να κοιτάξει στον καθρέπτη του

Για όποιον τυχόν κατέβηκε σήμερα στη γη από κάποιον άλλον πλανήτη, ενδεχομένως να αποτελεί έκπληξη όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα πέριξ των τειχών της Τούμπας.

Προφανώς και υπάρχει ποδοσφαιρική εξήγηση γιατί ο ΠΑΟΚ έχει περιέλθει σε ακόμα μια έντονη περίοδο αγωνιστικής κρίσης. Άσχετα με τους αστερίσκους της στιγμής και τις όποιες δικαιολογίες, μια ματιά να ρίξει κάποιος στις ενδεκάδες και τα σχήματα των δεκατριών αγώνων με τον Πάμπλο Γκαρσία στο τιμόνι της ομάδας, θα καταλάβει έναν από τους βασικούς λόγους.

Σ’ αυτούς τους δεκατρείς αγώνες έχουν εμφανιστεί δεκατρείς διαφορετικές ενδεκάδες! Τι μας δείχνει αυτή η προσέγγιση από τον Ουρουγουανό τεχνικό; Ότι ο ίδιος και η ομάδα του «ψάχνονται» να βρουν την ταυτότητά τους, να βρουν μια σταθερά πάνω στο χορτάρι, έναν ποδοσφαιρικό προσανατολισμό. Να ξέρουν τι παίζουν, γιατί το παίζουν και πως πρέπει να αντιδρούν όταν το ματς τους «στραβώνει». Ο εκνευρισμός που βγάζουν όταν βρεθούν πίσω στο σκορ δεν είναι καλό σημάδι και είναι κάτι επαναλαμβανόμενο.

Ο ΠΑΟΚ δίνει την εντύπωση ότι χρειάζεται ακόμη δεκατρείς εβδομάδες, αν όχι μήνες, για να εφαρμόσει στην πράξη τα όσα οραματίζεται ο προπονητής του. Γι’ αυτό, προς το παρόν, συνεχίζει να πληρώνει όλα μα όλα τα λάθη του.

Παιδικά λάθη, λάθη (ποδοσφαιρικής) αφέλειας. Ακόμα και το γεγονός ότι ο 18χρονος Τζόλης νιώθει έτοιμος να πάρει την ευθύνη της εκτέλεσης ενός πέναλτι με τον φωτεινό πίνακα να δείχνει 0-0, είναι 100% λανθασμένη προσέγγιση των πραγμάτων. Το διάβασα και δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω, ο «Δικέφαλος» έχει κερδίσει από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν εννιά πέναλτι (μαζί με αυτά στα φιλικά προετοιμασίας) και έχει να επιδείξει εννιά διαφορετικούς εκτελεστές!

Ενας ακόμη σημαντικός λόγος είναι η παντελής έλλειψη νεύρου και ποδοσφαιρικού εγωϊσμού. Αρκετοί θα περίμεναν από την ομάδα του Γκαρσία και όχι την ομάδα του Φερέιρα, του Λουτσέσκου, του Σάντος, αλλά επαναλαμβάνουμε από την ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία, μέχρι να βρει την ταυτότητά της, να έχει τουλάχιστον νεύρο στο γήπεδο. Κι ας χάνει, κι ας δείχνει ένα ανομοιογενές σύνολο που ψάχνεται, κι ας κατεβαίνει με τρεις πρώην παίκτες της Κ19 στο παιχνίδι με τον Άρη, όλα αυτά δεν ενοχλούν.

Εκείνο που ενοχλεί και φαντάζει αδιανόητο, είναι αυτή η ομάδα (του Γκαρσία) να μη βγάζει πάθος και νεύρο στο χορτάρι. Να περιμένει να μπει στο γήπεδο ο Ουάρντα για να δει έναν παίκτη να γυαλίζει το μάτι του.

Ακριβώς πριν από δύο χρόνια, σαν σήμερα, ο ΠΑΟΚ γνώριζε την πρώτη εντός των συνόρων ήττα του από την Παναχαϊκή με 2-1 στο κύπελλο. Με το θέμα της αποχώρησης του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς (οριστικοποιήθηκε δύο μέρες αργότερα) η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου είχε βρεθεί φάτσα-κάρτα με τη δίνη της εσωστρέφειας. Όμως, εκείνη η ομάδα, κατόρθωσε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να «σβήσει» την κρίση και να προχωρήσει. Να αφήσει πίσω την απώλεια του πρώτου σκόρερ της, να ενσωματώσει άμεσα τον Τσούμπα Άκπομ για να φτάσει με χαρακτηριστική ευκολία στην κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος και του νταμπλ.

Ποια είναι η σημαντικότερη διαφορά του τότε με το τώρα; Μα, ασφαλώς το γεγονός ότι εκείνη η ομάδα (του Λουτσέσκου) ήταν μαζί για σχεδόν ενάμιση χρόνο, ήταν γεμάτη από προσωπικότητες που βγήκαν μπροστά και την οδήγησαν στις επιτυχίες. Η τωρινή ομάδα (του Γκαρσία) δεν μπορεί να συγκριθεί με το προ διετίας σύνολο, γι’ αυτό και το αν καταφέρει να ξεπεράσει τη δεδομένη κρίση της (θα) παραμένει το μεγαλύτερο ερωτηματικό της.

Για όσους ζουν την καθημερινότητα του «ασπρόμαυρου» οργανισμού δεν προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη ούτε η τηλεδιάσκεψη, ούτε το ξέσπασμα του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος θέλησε να φέρει τους πάντες, κυρίως τους ποδοσφαιριστές, προ των ευθυνών τους. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε και (θα είναι) η τελευταία.

Ο διοικητικός ηγέτης του ΠΑΟΚ διατήρησε ψηλά τον πήχη των φετινών στόχων, όσο κι αν όλοι γνωρίζουν πως η φετινή ομάδα διαβαίνει μια μεταβατική περίοδο πολλών αλλαγών σ’ όλα τα επίπεδα, βρίσκεται στο μείον δέκα από την κορυφή και έχει μπροστά της να ανέβει μια ανηφόρα, που ακόμα και για την πανίσχυρη ομάδα της τριετίας των τίτλων δε θα ήταν καθόλου βατή.

Το 2021 έχει εξελιχθεί, προς το παρόν, σε φιάσκο. Τι λέτε, πόσες άσχημες εμφανίσεις αντέχει να κάνει ο νέος ΠΑΟΚ πριν ξεχειλίσει η γκρίνια που εξαπλώνεται σε χρόνο «dt» στα social media, μετά από κάθε ήττα; Προφανώς, όχι πολλές.

Και πολύ καλά έκανε, λοιπόν, που επενέβη, έστω και με τον γνωστό πατροπαράδοτο τρόπο του skype, o Σαββίδης. Ένας ηγέτης του δικού του μεγέθους, δεν ρίχνει ποτέ «λευκή πετσέτα», ούτε λέει από τις 8 Ιανουαρίου «καλό καλοκαίρι». Γιατί αυτό θα έκανε, αν έλεγε διαφορετικά πράγματα απευθυνόμενος προς τους ποδοσφαιριστές του.

Όλοι έχουν ευθύνες για την κάκιστη εικόνα της ομάδας, ο Πάμπλο Γκαρσία τις λιγότερες κάτι το οποίο γνωρίζει το αφεντικό του «Δικεφάλου», που φρόντισε να τον στηρίξει μπροστά στους ποδοσφαιριστές και να δείξει την πόρτα της εξόδου σε όποιον δεν συμφωνεί μ’ αυτή την απόφαση.

Στον αθλητισμό δεν υπάρχουν μαγικά ραβδάκια, ούτε ο προπονητής Γκαρσία μας συστήθηκε ως μάγος, ικανός να «εξαφανίσει» απ’ τη μια μέρα στην άλλη τα κακώς κείμενα και να φέρει την αγωνιστική άνοιξη στην ομάδα του. Η επιτυχία δεν είναι ποτέ έτοιμη στα πόδια σου. Πρέπει να προσπαθήσεις σκληρά να τη φτιάξεις, να την προκαλέσεις, να τη χτίσεις. Και για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται, χρόνος, χρήμα και υπομονή.

Το κακό για τον ΠΑΟΚ, είναι ότι δεν έχει το περιθώριο για να κάνει σίγουρες κινήσεις στη μεταγραφική αγορά του Ιανουαρίου, συνεχίζει να κουβαλάει στις αποσκευές του κάμποση από την τοξικότητα των προηγούμενων ετών, οπότε θα πρέπει να συμβιβαστεί με τις επιστροφές κάποιων ποδοσφαιριστών, τις λύσεις των όποιων δανεικών, αλλά κυρίως με την ιδέα της υπομονής και της σκληρής δουλειάς.

Δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Πάμπλο θα δουλέψει όσο δεν δούλεψε ποτέ κανείς στο παρελθόν, με στόχο –όπως είπε ο ίδιος- «να φτιάξουμε μια πολύ καλή ομάδα». Αρκεί να υπάρχουν δύο συστατικά πέριξ της ομάδας και του περίγυρου της. Στήριξη και υπομονή.

Ο ΠΑΟΚ μόνο έτσι θα μεγαλώσει στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει άλλος δρόμος…