Who is this Fotis?

• ΤΟ ΕΜΦΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΑΝΕΣ ΟΦΕΛΟΣ
• ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΝΑ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ "ΤΑΝΚ"

Hταν μια από τις ελάχιστες φορές που ο Λάζλο Μπόλονι βοήθησε τον Παναθηναϊκό με τις αλλαγές του και οι αλλαγές του βοήθησαν τον Ρουμάνο τεχνικό και την ομάδα τους. Σ’ ένα από τα ποιοτικά χειρότερα παιχνίδια της σεζόν, σ’ ένα ματς στο οποίο όσοι έζησαν τα Παναθηναϊκός – ΑΕΛ των 80’s δικαιούνται να γελούν και να κλαίνε με όσα έβλεπαν στον χειρότερο αγωνιστικό χώρο της Superleague 1 αυτή την περίοδο, ο «μονόφθαλμος» νίκησε τον «τυφλό».

Δυστυχώς για τις ελληνικές ομάδες κάθε επιπέδου ο Ελληνας δημοσιογράφος και πολύ περισσότερο ο Έλληνας φίλαθλος έχει τα τελευταία χρόνια τη δυνατότητα να παρακολουθεί όχι μόνο το αστραφτερό Champions League και τα αμέτρητα γκολ στο Europa League. Εχει την πολυτέλεια να μην παρακολουθεί μόνο τη σπιντάτη Premier League, την Bundesliga που συνεχίζει να παράγει και να αλλάζει το ποδόσφαιρο αναδεικνύοντας τους κορυφαίους προπονητές, τη La Liga που συνεχίζει να δίνει παίκτες σε όλη την Ευρώπη ή το Campionato που ξαναγίνεται ανταγωνιστικό παρουσιάζοντας και πολλά ολόφρεσκα πρόσωπα παρότι έχει ως πρωταγωνιστές τον υπεραθλητή Κριστιάνο και τον ποδοσφαιρικά υπερήλικα, αειθαλή Ιμπραϊμοβιτς.

Μπορεί να παρακολουθήσει και Γαλλία και Πορτογαλία. Και Ολλανδία και Ρωσία. Μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις με την συντριπτική πλειονότητα των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος και να… κλάψει με μαύρο δάκρυ. Για τo ρυθμό, την ένταση, την τεχνική, την τακτική, την ποιότητα, συνολικά για το επίπεδο ποδοσφαίρου που παρακολουθούμε στην πλειονότητα των αγώνων. "Pathetic" που θα' λεγαν και οι φίλοι μας οι Άγγλοι... Θλιβερό.

ΤΟ ΕΜΦΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΑΝΕΣ ΟΦΕΛΟΣ

Οι περισσότεροι, βέβαια, στέκονται στο αποτέλεσμα. Και εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, ο Παναθηναϊκός μια χαρά είναι με επτά βαθμούς σε τρεις αγώνες χωρίς την ραχοκοκαλιά της μεσαίας γραμμής του (Κουρμπέλης, Μαουρίσιο, Βιγιαφάνιες), χωρίς τον μοναδικό αυθεντικό δεξιό μπακ που διαθέτει (Σάντσες). Ειδικότερα χθες, όσο αλλόκοτο κι αν ακούγεται σε κάποιους, χρειάστηκε τρομερός προσωπικός μόχθος από τους περισσότερους παίκτες προκειμένου να κατακτηθεί το τρίποντο εναντίον μιας εκ των χειρότερων ομάδων του πρωταθλήματος.

Αν έχουμε να θυμόμαστε κάτι απ΄αυτό το παιχνίδι που… ήδη ξεχάστηκε είναι ότι για πρώτη φορά μετά από το ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο Μπόλονι πήρε τόσα πολλά από τις αλλαγές του. Εκανε τεράστιο σφάλμα στο 60’, όταν «άδειασε» ολοκληρωτικά τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού βάζοντας τον Χατζηγιοβάνη (αντί του Μπουζούκη) στη θέση του Αθανασακόπουλου και τον Αϊτόρ ως επιτελικό μέσο (!!!), αλλά στο 75’ και αφού η ΑΕΛ έχει κυριαρχήσει ολοκληρωτικά, «μαζεύει» το πράγμα. Καμπετσής (κυρίως αυτός, με μια τεράστια ευκαιρία, μια αναξιοποίητη ασίστ και μια no look "πάρε βάλε" τελική πάσα στον Εμμανουηλίδη), Μπουζούκης και Εμμανουηλίδης βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να πάρει μέτρα και ανάσες, να ισορροπήσει, να κρατήσει τη φιλοξενούμενη μακριά από την εστία του και τελικά να κλειδώσει το ματς με τον ωραιότατο επίλογο του δεύτερου γκολ.

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΝΑ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ "ΤΑΝΚ"

Πιθανότατα οι τρεις νεαροί δεν θα βρουν πολλές ευκαιρίες όταν επιστρέψουν όλοι οι βασικοί, αλλά χθες έδωσαν αυτό που μπορούσαν, όπως και οι περισσότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού. Αν υπάρχει ένα «βαθύτερο» και αφανές όφελος απ΄αυτό το ματς είναι ότι σχεδόν όλοι – με πρωτοπόρους Μολό, Βέλεθ, Χουάνκαρ – έφτυσαν αίμα! Κι αυτό είναι προϊόν αθλητικού εγωισμού, συσπείρωσης των παικτών και πόθου για μάχη και νίκη. Κι αν σ΄αυτό το σύνολο των μαχητών υπάρχει ειδικά ένας παίκτης που ξεχώρισε σε δεύτερο σερί ματς, αυτός είναι ο Φώτης Ιωαννίδης. Ενας «ακατέργαστος» και αδούλευτος για το επίπεδο του Παναθηναϊκού επιθετικός, ο οποίος έκανε υπομονή και ανταποκρίνεται εξαίσια στο σύνθετο ρόλο που του ανέθεσε στα δύο τελευταία ματς ο Μπόλονι. Αυτόν του αριστερού χαφ σε φάση άμυνας, ο οποίος πρέπει να παίζει ως δεύτερος φορ σε φάση επίθεσης. Με τον Απόλλωνα δεν τα κατάφερε αμυντικά (γι’ αυτό και Μπαξεβανίδης με Τσιλούλη έβαζαν στη… μέση τον Ζαγαρίτη), αλλά χθες ήταν θεαματικά βελτιωμένος τακτικά, μέσα σε μόλις μία εβδομάδα!

Βαρύ σκαρί, δεν τον ρίχνεις εύκολα κάτω, ούτε τον βγάζεις από την πορεία του αν πάρει φόρα. Δυνατός εκ του DNA του, κανονικό "τανκ" σε κάποιες φάσεις, με ωραία έκρηξη στα 5-6 πρώτα μέτρα και αξιοπρόσεκτα τεχνικά χαρακτηριστικά, ο Ιωαννίδης αρχίζει να συστήνεται στο ελληνικό κοινό. Κι ας μην παίζει στη φυσική θέση του. Με μεγαλύτερη προσήλωση στην καθημερινή προπόνηση συγκριτικά με τη θητεία του στον Λεβαδειακό όπου ήταν το wonder boy, ο γιος του παλιού στόπερ του Ολυμπιακού, Βασίλη Ιωαννίδη πήρε θάρρος και σπριντάρει από την εξωτερική! Εχει ποδοσφαιρικό θράσος, θετική συμπεριφορά στα αποδυτήρια, κολυμπά πλέον στα βαθιά και δεν έχει τίποτα απολύτως να φοβηθεί. Διότι πέραν όλων των άλλων, έχει και το γκολ! Αυτό το ξεχωριστό ένστικτο που διαθέτει και ο Εμμανουηλίδης, δυστυχώς όμως όχι και ο Αργύρης Καμπετσής, ο σέντερ φορ με τα πιο διακριτά τεχνικά χαρίσματα απ΄όλους τους φορ του Τριφυλλιού.

Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα επόμενα χρόνια η παρακολούθηση της εξέλιξης αυτών των 20χρονων και των 19χρονων του Παναθηναϊκού που μαζικά έκαναν το… «ντου» τα δύο τελευταία χρόνια διότι όπως συμβαίνει πάντα, δεν πρόκειται να μακροημερεύσουν όλοι στο Τριφύλλι. Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται απαραίτητα και κάμψη ή δεδομένη πτωτική πορεία στην καριέρα τους. Τα χειροπιαστά παραδείγματα του Κώστα Τσιμίκα που έβγαλε μάτια μετά την επιστροφή του από την ξενιτιά ή του Γιώργου Γιακουμάκη που στα 26 του πλέον είναι σταθερά πρώτος σκόρερ του ολλανδικού πρωταθλήματος με τη φανέλα της άσημης Φένλο, θα είναι «οδηγός» για όσους αποχωρήσουν είτε τον Ιανουάριο, είτε το καλοκαίρι…