Ο Χιμένεθ κάνει αυτό που (ξέραμε) ξέρει…

Η ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ προηγείται νωρίς σε εκτός έδρας ματς με θεωρητικά ασθενέστερο αντίπαλο. Μπορείς να κλείσεις το τάβλι και να συμφωνήσεις ότι η παρτίδα κρίθηκε, μπορείς να αλλάξεις κανάλι και να διαβάσεις στο gazzetta τα υπόλοιπα για τη νίκη της Ενωσης.

Οποιος άλλαξε κανάλι λοιπόν μετά το 1-0 του Καρίμ, μπορεί να διαβάσει και τα υπόλοιπα. Η ΑΕΚ δεν κινδύνεψε στο ελάχιστο από την ομάδα, η οποία πριν λίγες ημέρες πέτυχε την πρώτη νίκη της στο πρωτάθλημα και μάλιστα κόντρα στον Αρη και είχε εξαιρετική ψυχολογία. Η ΑΕΚ δεν δέχτηκε καν φάση σε όλο το δεύτερο ημίχρονο που αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο. Η αποβολή του Ινσούα είναι αλήθεια ότι είναι αυστηρή, το μυαλό του όμως παραμένει τόσο θολωμένο που δίνει αναίτια αφορμές.

Όπως και να έχει ο Ινσούα αυτός είναι και δεν θα αλλάξει, όπως δεν θα αλλάξει ότι ο Μανόλο, αυτή την ανασταλτική βελτίωση μπορεί να την εμφανίσει αφάνταστα γρήγορα, όποια ομάδα κι’ αν αναλάβει. Από την ΑΕΚ που δέχονταν το ένα γκολ πίσω από το άλλο από τον Απόλλωνα και τον Βόλο, έχουμε ήδη περάσει στην ΑΕΚ του Μανόλο που για να της βάλεις γκολ θα φτύνεις αίμα. Αλλωστε και στο Καραϊσκάκη ας μην γελιόμαστε η ΑΕΚ δεν ήταν για να δεχτεί τρία γκολ, απλώς εκεί ότι πήγε μέσα έγραψε…

Αυτό λοιπόν το ξέρουμε ότι ο Χιμένεθ μπορεί να το κάνει γρήγορα. Να βελτιώσει την ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, να κάνει τους παίκτες του να είναι μαχητές. Είναι χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο λίγα λεπτά μετά την αποβολή του Ινσούα, που ο Μανόλο ζητάει από τους αναπληρωματικούς και τα υπόλοιπα μέλη του τεχνικού επιτελείου να φωνάξουν, να εμψυχώσουν αυτούς που παίζουν για να κρατήσουν το αποτέλεσμα και με δέκα. Το μαχητικό, ομαδικό πνεύμα είναι σήμα κατατεθέν του Μανόλο.

Οι παίκτες του το κράτησαν με άνεση το αποτέλεσμα λοιπόν, για την ακρίβεια χωρίς καν να ιδρώσουν, πιο κοντά έφτασε η ΑΕΚ στο 2-0, παρά η Λαμία στο 1-1. Και όλα αυτά γιατί ο Μπακάκης στα χέρια του Μανόλο ήδη φαίνεται καλύτερος, ο Νεντελτσιάρου, ο οποίος ήταν έτσι κι’ αλλιώς νωρίς για να κριθεί, θα βελτιωθεί, ο Γαλανόπουλος θα παίξει περισσότερο από τον Κρίστιτσιτς, γιατί τα τρεξίματα του, το πρέσινγκ του, η πίεση πάνω στην μπάλα, είναι σαφώς καλύτερα από του Σέρβου. Όλα αυτά θα συμβούν και λίγο πολύ το ξέραμε ότι θα συμβούν.

Οι απορίες με τον Μανόλο θα είναι πάντα, κατά πόσο μπορεί να φτιάξει μία ΑΕΚ δημιουργική, μία ΑΕΚ αφεντικό του παιχνιδιού, μία ΑΕΚ που θα ορίζει η ίδια το ρυθμό στο ματς και δεν θα τον ακολουθεί, όποιος κι’ αν είναι ο αντίπαλος εντός των συνόρων. Μία ΑΕΚ που θα σε ψήνει ότι μπορεί να μπει στην Αγιά Σοφιά για να παίξει ποδόσφαιρο που θα αρέσει στους φίλους της και θα την οδηγήσει σε διεκδίκηση των τίτλων. Γιατί κακά τα ψέματα η ΑΕΚ δεν είναι ότι δεν πήρε τίτλο τις δύο τελευταίες χρονιές, είναι ότι επί της ουσίας δεν τον διεκδίκησε, όπως φαίνεται ότι θα ισχύσει και φέτος σε ότι έχει να κάνει με το πρωτάθλημα.

Αφού ο Μανόλο είναι εκεί για τέταρτη φορά, η ΑΕΚ θα πρέπει να φροντίσει να δημιουργήσει στον Ισπανό τις προϋποθέσεις και στην ομάδα και τον κόσμος της το όραμα για να πετύχει. Αυτό για να συμβεί απαιτούνται καθαρές λύσεις. Το να χτίζει μία ομάδα ο Μανόλο με τον Ολιβέϊρά και τον Λιβάια να είναι δεδομένο ότι θα φύγουν δεν έχει νόημα.

Η ΑΕΚ θα πρέπει στο υπόλοιπο της σεζόν να πετύχει όσα περισσότερα μπορεί (κατάκτηση Κυπέλλου και δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, αν δεν μπορέσει ποτέ να κλείσει σοβαρά την ψαλίδα από τον Ολυμπιακό), αλλά ταυτόχρονα να κοιτάξει και την επόμενη χρονιά. Αν φτάσει το καλοκαίρι και πρέπει να αλλάξει πάλι πέντε – έξι βασικούς ποδοσφαιριστές και όχι δύο –τρεις, τότε ο κίνδυνος να χαθεί και η επόμενη σεζόν θα είναι μεγάλος…