Το μεγάλο κέρδος του Άρη είναι ο Μαντσίνι

Στα ευκόλως εννοούμενα της όλης ιστορίας, ο Άρης θα βρισκόταν ακόμη στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας αν είχε στοιχειώδη αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια, αν διέθετε παίκτη που προσφέρει το εύκολο γκολ. Προφανέστατα θα απολάμβανε ακόμη την άνεση της βαθμολογικής απόστασης από τις ομάδες με τις οποίες ανταγωνίζεται, θα απέφευγε τη βαθιά κρίση που τον οδήγησε σε ριζοσπαστικές αποφάσεις για την επιθετική γραμμή του και γενικώς θα κυλούσαν με ηρεμία δύο εβδομάδες στη διάρκεια των οποίων βυθίστηκε σε έντονο προβληματισμό. Ωστόσο, αυτό που σήμερα αναφέρεται ως αρνητικό γεγονός, προϊόντος του χρόνου μπορεί να εξελιχθεί σε ευεργετικό και θα εξαρτηθεί από το πόσο καλά θα «κουμπώσουν» στην ομάδα τα καινούργια κομμάτια.

Στην πραγματική ζωή, οι υποθέσεις εργασίας μάλλον δεν έχουν θέση, οπότε θα περιμένουμε να δούμε τι πραγματικά θα προσφέρει ο Κώστας Μήτρογλου. Η λογική λέει ότι αν ανταποκριθεί σε ποσοστό 40%-50% των δυνατοτήτων του και δεδομένου του ότι θα συνεργαστεί με παίκτες που ξέρουν μπάλα, το πρόβλημα που βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη θα λυθεί με συνοπτικές διαδικασίες και ο Άρης θα αποκτήσει κάτι που απελπισμένα αναζητά εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια. Τρόπο έκφρασης από τον φορ περιοχής και φυσικά το εύκολο γκολ. Γιατί, Μήτρογλου δεν είχε ποτέ.

Έως ότου ο 32χρονος φορ πατήσει στο χορτάρι με τη προσδοκία επιβεβαίωσης της αίσθησης που υπάρχει στο «Κλ. Βικελίδης» περί της καλής σωματικής και φυσικής κατάστασής του, μάλλον έχει αξία να ασχοληθεί κανείς με τους παρόντες και κυρίως με τους… απρόσκλητους επισκέπτες. Με το συμπάθιο ο τελευταίος χαρακτηρισμός αλλά με το χέρι στην καρδιά, προσωπικά δεν περίμενα ότι ο Ντάνιελ Μαντσίνι θα εξελισσόταν σε τόσο σημαντικός παίκτης της ομάδας ή ότι θα έφθανε στο σημείο να υποκαταστήσει αυτό που περίμενε ο Άρης από τον Ματέο Γκαρσία.

Σήμερα, στη νίκη επί του Απόλλωνα Σμύρνης, ο Αργεντίνος δεν μετουσίωσε ένα ακόμη πολύ καλό παιχνίδι του γιατί το γκολ είναι πρόβλημα και για τον ίδιο, αυτό φάνηκε στο χαμένο τετ α τετ, αλλά ο άνθρωπος έκανε ό,τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας ποδοσφαιριστής. Είναι το κριτήριο αξιολόγησης που συνεχώς (μου) επαναλαμβάνει άνθρωπος (τον οποίον εμπιστεύομαι τυφλά σε ζητήματα ποδοσφαίρου). Αν ένας ποδοσφαιριστής «ξέρει μπάλα» μπορεί να παίξει οπουδήποτε.

Ως χαρακτηριστικό των Αργεντίνων είναι η δυσκολία προσαρμογής και πέρυσι ο Μαντσίνι – στην πλειοψηφία των αγώνων – ήταν από ημιτελής έως τρομερά επιπόλαιος. Συνέπεια των αγωνιστικών επιδόσεών του ήταν η αίσθηση περί πεταμένων χρημάτων, αυτών που επένδυσε ο Άρης με την αγορά του από την Μπορντό. Προϊόντος του χρόνου αποδείχθηκε ότι διαθέτει τρεις βασικές προϋποθέσεις εξέλιξης. Ξέρει μπάλα, έχει αγωνιστική φιλοδοξία αλλά και την προθυμία να προσφέρει ανεξαρτήτου θέσης χρησιμοποίησης. Μέχρι στιγμής έχει παίξει ως α) ακραίος επιθετικός και στις δύο πτέρυγες, β) φορ περιοχής, γ) επιτελικός μέσος, δ) αριστερό μπακ. Ακόμη κι όταν κλήθηκε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αγωνιστικής θέσης που δεν γνωρίζει, το κίνητρο της απόδειξης σε συνδυασμό με τη φιλοτιμία του, τον οδήγησαν στο επίπεδο αποδοχής που απολαμβάνει από την αρχή της χρονιάς, ανεξαρτήτως του ότι αυτό δεν αντανακλά στον χρόνο συμμετοχής του. Ο Μαντσίνι αδικήθηκε στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου στον βωμό της παροχής (διαδοχικών) ευκαιριών στον Ματέο Γκαρσία με την ελπίδα επιστροφής του τελευταίου σε decent αγωνιστικό επίπεδο. Ήταν μια συνειδητή απόφαση η οποία προφανώς δεν θα μπορούσε να είχε διάρκεια. Αυτό φάνηκε τόσο στον αγώνα του Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης, όσο και κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης.

Η τοποθέτησή του στην κορυφή της επίθεσης στη νίκη επί του Απόλλωνα Σμύρνης αύξησε το επίπεδο ποιότητας και ταχύτητας της μεσοεπιθετικής γραμμής, ασχέτως του τελικού αποτελέσματος. Κακά τα ψέματα, αυτό το 0-1 αποτελεί μαγική εικόνα γιατί αυτό το παιχνίδι θα έπρεπε να είχε τελειώσει κάπου στο 55^ο λεπτό. Έως εκείνο το σημείο, ο Άρης είχε την μπάλα στα πόδια του, το… μαχαίρι και το καρπούζι που λένε και οι παλιοί σε μια απλοϊκή και συνάμα ενδεικτική έκφρασης ισχύος μιας ομάδας. Είχε κλασικές ευκαιρίες, πολλές προϋποθέσεις για γκολ και εξαιρετική λειτουργία στην επίθεση την οποία θα έπρεπε να είχε μετουσιώσει με τουλάχιστον 2-3 γκολ. Ειδικά η φάση του δευτέρου ημιχρόνου με τη χαμένη ευκαιρία στον Λούκας Σάσα έδειξε την ποιότητα αυτής της ομάδας.

Όταν όμως δημιουργείς και δεν βάζεις, παίζεις με τη φωτιά και στηρίζεσαι στην καλή αμυντική λειτουργία. Ο Άρης την είχε και σήμερα γιατί, όπως σωστά είπε ο Γιώργος Δεληζήσης, σ’ αυτή την ομάδα παίζουν άμυνα και οι έντεκα. Αυτό ήταν το στοιχείο που δεν διέθεταν πέρυσι οι «κίτρινοι», γι’ αυτόν τον λόγο δεν ξέφυγαν από τα όρια μιας ομάδας που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο η οποία όμως ήταν ελαχίστως αποτελεσματική.

Η σωστή αμυντική συμπεριφορά εντάσσεται στα κεκτημένα της φετινής ομάδας κι αν γίνει κυνική στην επίθεση, στην εξέλιξη του Πρωταθλήματος, δεν θα στρέψει το βλέμμα της προς τα κάτω, αλλά αυτό θα είναι καρφωμένο προς τα πάνω. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να χτίσει ένα σερί τριών νικών πριν μπει στη μεγάλη δοκιμασία των ντέρμπι. Εκεί θα πρέπει να καταθέσει πειστήρια ικανότητας…

ΥΓ: Η λειτουργία του Άρη παρόντος του Φακούντο Μπερτόγλιο επιβεβαίωσε τον σπουδαίο ρόλο του Αργεντίνου μέσου στον φετινό Άρη. Αν αξιοποιούνταν και οι κάθετες πάσες που έδωσε σε Μαντσίνι και Μπρούνο Γκάμα, όλα θα γίνονται πολύ πιο όμορφα για την ομάδα του.