Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς είναι ομάδα υψηλότερου επιπέδου

Σε μια εποχή που στο ποδόσφαιρο - όχι μόνο στο ελληνικό - το “project” τείνει να εξελιχθεί σε άγνωστη λέξη για τους προπονητές, οι οποίοι είναι πιο αναλώσιμοι από ποτέ και “καίγονται” σε διάστημα μηνών, όπως σχολίασε προχθές ο Πεπ Γκουαρδιόλα με την αφορμή της απόλυσης του Φράνκι Λάμπαρντ από την Τσέλσι, ο Πέδρο Μαρτίνς εξελίσσεται σε έναν εκ των πιο αποτελεσματικών project managers. Ετοιμάζεται να σβήσει και τρίτο κεράκι ως προπονητής του Ολυμπιακού (συμπληρώνει 3ετία τον Απρίλιο) και ετοιμάζεται να σηκώσει ακόμη ένα πρωτάθλημα - ή τουλάχιστον αυτό το μήνυμα στέλνει τώρα που φέρνει την ομάδα του στο +12 από τον 2ο Άρη και στο +14 και +15 από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη ήταν ένα ματς - καθαρή απεικόνιση όλων αυτών που κερδίζει μια ομάδα όταν δουλεύει για καιρό με τον ίδιο προπονητή.

Ανάμεσα σε δύο ομάδες των οποίων οι προπονητές είχαν προετοιμαστεί καλά, που είχαν η κάθε μια το δικό της διάστημα καλής απόδοσης και υπεροχής, που είχαν σχεδόν τον ίδιο αριθμό τελικών προσπαθειών και ευκαιρίες σχεδόν ανάλογης ποιότητας, η μια ομάδα πέτυχε τρία γκολ και έδωσε πανηγυρικό τόνο στη νίκη της και η άλλη έμεινε στο 0. “Είχαν το δικό τους καλό διάστημα, για περίπου 30’ λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, είχαν τις ευκαιρίες τους αλλά δεν ήταν αποτελεσματικοί”, όπως το είπε, για τον ΠΑΟΚ, ο Πέδρο Μαρτίνς στη λήξη του αγώνα. Και πράγματι, στην πρώτη ανάγνωση κανείς διαπιστώνει ότι την διαφορά την έκανε η ποιότητα του Ελ Αραμπί και του Σα. Αυτή όμως η ανάγνωση αδικεί την ποιότητα της απόδοσης του Ολυμπιακού, ή πιο σωστά όλα τα στοιχεία που περιείχε η απόδοση μιας ομάδας που έχει συνέχεια και γι’ αυτό έχει ωριμάσει τόσο που να διαχειρίζεται πολύ αποτελεσματικά τις καταστάσεις του παιχνιδιού σε όποιο επίπεδο και αν κυμαίνεται η απόδοσή της στο επιθετικό κομμάτι.

Αναλύοντας την απόδοση των δύο ομάδων ο παρατηρητής διαπιστώνει ότι ο ΠΑΟΚ έκανε το ίδιο καλά πράγματα στην ανάπτυξή του. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του β’ ημιχρόνου ανέπτυξε περισσότερες επικίνδυνες επιθέσεις (26) από τον Ολυμπιακό (14) και είχε μόλις μία τελική προσπάθεια λιγότερη (4) από τον αντίπαλό του (5). Και γιατί έχασε 3-0; Για δύο λόγους:

1. Επειδή δεν είχε την ίδια διάρκεια σε συγκέντρωση, με συνέπεια να κάνει λάθη τα οποία τιμώρησε ο Ολυμπιακός: στο πρώτο γκολ επέτρεψε στον Εμβιλά να βγάλει μια ελεύθερη μακρινή μεταβίβαση στον Φορτούνη και η άμυνά του δεν κατάφερε να ακολουθήσει τον ρυθμό που ανέπτυξε ο Ολυμπιακός στο τελικό στάδιο της επίθεσής του με συνέπεια να δει τον Ελ Αραμπί να εκτελεί ανενόχλητος. Στο δεύτερο γκολ έχασε (ο Τζόλης) την μπάλα επειδή δεν ήταν επαρκώς συγκεντρωμένος για να ανταπεξέλθει στην έντονη και πολύ ενεργητική άμυνα που έκανε ο Ολυμπιακός (Βρουσάι) με συνέπεια να χάσει τη μπάλα και να βρεθεί ανοργάνωτος αμυντικά. Στο τρίτο ο Ελ Καντουρί πάσαρε, ενώ βρισκόταν στο δικό του μισό του τερέν, με θολωμένο κεφάλι, ο Εμβιλά έκοψε και ο ΠΑΟΚ δέχθηκε ακόμη ένα γκολ επειδή δεν πρόλαβε να οργανωθεί αμυντικά. Αυτά τα τρία λάθη ο Ολυμπιακός τα εκμεταλλεύτηκε και τα τιμώρησε επειδή συνολικά ήταν πιο συγκεντρωμένος, πιο συμπαγής, πιο ήρεμος τόσο στη φάση κατοχής της μπάλας όσο και στην φάση της άμυνας.
2. Επειδή στο ρόστερ του Ολυμπιακού κυκλοφορεί περισσότερη ποιότητα. Αυτή την ποιότητα έβγαλαν οι Εμβιλά, Φορτούνης, Μπουχαλάκης, Ελ Αραμπί στη φάση του πρώτου γκολ, οι Βρουσάι (αυτός που ενοχλεί τον Τζόλη), Ελ Αραμπί, Καμαρά στη φάση του δεύτερου γκολ, οι Εμβιλά, Ελ Αραμπί, Βρουσάι στη φάση του τρίτου γκολ. Αυτή την ποιότητα έβγαλε στο τερέν και ο Σα σε κάθε μια από τις αποκρούσεις του.

Δεν αδικεί τον ΠΑΟΚ το τελικό σκορ. Ίσως αδικεί την προσπάθειά του και την προετοιμασία που είχε κάνει ο Πάμπλο Γκαρσία, ο οποίος επέλεξε μια πολύ ενδιαφέρουσα στρατηγική και έβαλε την ομάδα του με πολύ επιθετική στάση στα πρώτα 20’+ λεπτά στο τερέν με συνέπεια να προβληματίσει τον Ολυμπιακό. Του λέει όμως την αλήθεια σχετικά με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Με τον Γκαρσία ο ΠΑΟΚ δεν έχει συμπληρώσει 3 μήνες. Θα ήταν λοιπόν αφύσικο η δική του ομάδα να είναι το ίδιο ώριμη και το ίδιο έτοιμη να εκτελεί με διάρκεια το αγωνιστικό πλάνο του προπονητή της απέναντι σε μια ομάδα που συμπληρώνει 3 χρόνια με τον ίδιο προπονητή, ο οποίος επιλέγει τους ποδοσφαιριστές ή τουλάχιστον τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών που αποκτά και κάνει, σε μια διαδικασία δυναμική, σύνθεση στοιχείων προκειμένου να παρατάσσει στο τερέν μια ομάδα της οποίας η αγωνιστική ταυτότητα είναι ευδιάκριτη και παραμένει αναλλοίωτη τόσο στην καλή όσο και στην κακή της ημέρα. Σε ακόμη ένα παιχνίδι ο Ολυμπιακός τόσο στο καλό όσο και στο κακό του διάστημα ακολουθούσε την πεπατημένη του, εμφάνιζε τα ίδια και αναγνωρίσιμα πλέον μοτίβα ανάπτυξης επιθέσεων, παρουσίασε το ρεπερτόριο του positional play που αποδίδει εδώ και μια τριετία, άλλαζε με άνεση ρυθμό ανάπτυξης, εκτελούσε συντονισμένα το πλάνο στην αμυντική του λειτουργία. Και αυτά συμβαίνουν όποιοι και αν είναι οι έντεκα που βρίσκονται στο τερέν. Και αυτό είναι ομάδα του προπονητή της.

Ανεξάρτητα από τις επιλογές των προσώπων ή τις θέσεις στις οποίες τους τοποθέτησε στο τερέν, ο Γκαρσία βγήκε ηττημένος από το τερέν του Καραϊσκάκη όχι επειδή δεν δούλεψε καλά ή επειδή δεν είχε κάνει καλή προετοιμασία, αλλά επειδή απέναντί του είχε μια ομάδα υψηλότερου επιπέδου· αυτή που δημιουργεί εδώ και περίπου μια τριετία ένας εκ των κορυφαίων (ο κορυφαίος στο δικό μου μυαλό) προπονητών που έχουν περάσει από το ελληνικό πρωτάθλημα.