O Mπόλονι πρέπει να «θυμηθεί» τα ματς με ΑΕΚ και Ολυμπιακό του α' γύρου

• ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;
• ΒΡΗΚΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ
• ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΠΗΧΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ

Ο Παναθηναϊκός επί Δώνη είχε ένα σημείο αναφοράς: την καλή κυκλοφορία μπάλας, την κατοχή μπάλας, τον έλεγχο των περισσότερων αγώνων, τη χημεία της ομάδας. Και τα «καλά αποδυτήρια», την ενότητα στο εσωτερικό της ομάδας! Δεν είχε, όμως, εύκολο γκολ.

Ο Παναθηναϊκός του Πογιάτος δεν είχε κανένα σημείο αναφοράς. Ηθελε και ο Ισπανός να βασιστεί στο «κανονικό» ποδόσφαιρο, αλλά ο Παναθηναϊκός παρουσίασε στα πρώτα τρία ματς πολλά αμυντικά κενά και επιθετική δυσλειτουργία. Δεν είχε ταυτότητα, δεν είχε χαρακτήρα, δεν μπόρεσε να βρει κάτι στο οποίο θα μπορούσε να βασιστεί, έφυγε μετά από τρία ματς. Ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι απέκτησε μετά την εορταστική περίοδο ένα βασικό χαρακτηριστικό, το οποίο με μεγάλη δόση τύχης, αμέτρητες συγκυρίες και καταπληκτικό σε ορισμένα ματς Σωκράτη Διούδη, μεγεθύνθηκε, πήρε διαστάσεις μεγαλύτερες της πραγματικότητας: τη σωστή αμυντική συμπεριφορά. Επτά σερί ματς με απαραβίαστη εστία είναι επίτευγμα! Είναι κατόρθωμα που θα ζήλευε και ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ και ο Αρης.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;

Δεν ήταν αυτό που ήθελε εξ αρχής ο Ρουμάνος τεχνικός. Αναγκάστηκε να προσανατολιστεί σε αυτό το πλάνο, λόγω των απουσιών Μαουρίσιο, Κουρμπέλη, Βιγιαφάνιες, Σάντσες. Αυτό που πραγματικά ήθελε το είδαμε στο β΄ μέρος του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» και μέχρι το 60’ του ματς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Ποδόσφαιρο κυριαρχίας, πολλά τρεξίματα, άμεσες επιθέσεις όταν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, σωστή τακτική με τη μπάλα στα πόδια. Παιχνίδια που – ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων – χάρηκαν και οι ίδιοι οι παίκτες. Αυτό που παίζουν εδώ και ένα μήνα δεν τους αρέσει. Παίρνουν χαρά μόνο από τα αποτελέσματα: δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και το ιδεατό.

Αυτό το αναχρονιστικό, παλαιολιθικού τύπου ποδόσφαιρο που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός από την αρχή του β΄γύρου, επιμένουμε πως δεν θα τον οδηγήσει σε επιτυχία αν συνεχιστεί. Το ποδόσφαιρο του «δίνουμε μεγάλο βάρος στην αμυντική λειτουργία κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και μπροστά μας αφήνει ελεύθερους να βγάζουμε το ταλέντο μας» που είπε πριν από λίγες μέρες με κυνική ειλικρίνεια ο Aργύρης Καμπετσής , έχει κοντά ποδάρια ως προς τα αποτελέσματα. Πολλοί μπορεί να θεωρούν πως «βολεύει» τον Παναθηναϊκό, διότι πλέον στην τελική ευθεία των 16 αγώνων που απομένουν μέχρι τη λήξη της σεζόν έχει το εξής πρόγραμμα: από 3 ματς με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, 2 ματς με Αρη και Αστέρα (στα play offs) και από ένα εκτός έδρας με Ατρόμητο, Παναιτωλικό, ΠΑΣ Γιάννινα (regular season, όλα εκτός έδρας). Θεωρητικά, δεν του... δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα αγωνιστικού αποπροσανατολισμού αυτό το βαρύτατο πρόγραμμα, διότι… συνήθισε πλέον να περιμένει τον αντίπαλο και να παίζει με κόντρα επιθέσεις. Το επαναλαμβάνουμε από τώρα όμως: αυτό το σχέδιο, αν δεν δουλευτεί και από τη μέση και μπροστά, δεν θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο Conference League.

ΒΡΗΚΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ

Ναι, το χθεσινό ματς ήταν εξαίρεση. Οσο άντεχε η Λαμία (που έχασε και Αραμπούλι – Τιρόνε με τραυματισμούς), δηλαδή στα πρώτα 60 λεπτά, μπλόκαρε τον Παναθηναϊκό χωρίς να «ταμπουρώνεται». Με 4-4-1-1, δύο παίκτες στις πτέρυγες που δεν είχαν πολλά προβλήματα με Μολό – Χατζηθεοδωρίδη και τους Μπιάρνασον – Τζανδάρη – Βασιλακάκη να τρέχουν μελετημένα και να περιορίζουν την τριάδα Αλεξανδρόπουλου – Μαουρίσιο – Βιγιαφάνιες, η φιλοξενούμενη ωθούσε τον γηπεδούχο σε γιόμες επιπέδου ΕΠΣΑ και δεν κινδύνευε. Ο Παναθηναϊκός φάνηκε από το πρώτο ημίχρονο πόσο αδούλευτος είναι στο επιθετικό τρίτο, κοντά, πέριξ και εντός της περιοχής του αντιπάλου, όταν έχει τη μπάλα στα δικά του πόδια. Φάνηκε ξεκάθαρα διότι η Λαμία, εν αντιθέσει με τον Αστέρα και τον Απόλλωνα, με τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον ΟΦΗ, με την ΑΕΛ (ναι, ακόμα κι αυτή είχε κατοχή στη Λεωφόρο!!!) και ασφαλώς τον Αρη, «άφησε» τη μπάλα στους Πράσινους. Και έψαχνε τη στιγμή της (στατική φάση, λάθος αντιπάλου, αντεπίθεση) την οποία δεν βρήκε ποτέ στην επίθεση.

Φάνηκε πόσο αδούλευτος είναι ο Παναθηναϊκός όταν τέσσερις φορές στο α΄ μέρος ο Σένκεφλεντ βρήκε χώρο και έφτασε επτά – οκτά μέτρα κάτω από τη σέντρα δημιουργώντας σαφείς προϋποθέσεις υπεραριθμίας κόντρα στις οδηγίες του προπονητή (που δεν θέλει ρίσκα στην άμυνα), όμως τελικά σε όλες αυτές τις φάσεις ο Παναθηναϊκός έκανε μια τρύπα στο νερό. Και τελείωσε το ματς για πρώτη φορά στον β΄γύρο με 60%-40% υπέρ του κατοχή μπάλας και τρεις ευκαιρίες από τις οποίες οι δύο προήλθαν από «τυφλές» σέντρες και ατομικές προσπάθειες (Μακέντα και διπλή με Αϊτόρ – Καρλίτος που «έβγαλε» ο κέρβερος Επασί). Η μοναδική φάση με συνδυαστική (και όχι ατομική) προσπάθεια ήταν το βιαστικό, άστοχο σουτ του Καρλίτος από το ύψος του πέναλτι, μετά από «κοφτό» γύρισμα του Χατζηγιοβάνη, στα μέσα του β΄ημιχρόνου .

ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΠΗΧΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ

Μέχρι προσφάτως, ο Μπόλονι είχε να επικαλείται τη (σωστή) δικαιολογία των απουσιών και με σύμμαχο τα θετικά αποτελέσματα και τον οίστρο των Ιωαννίδη – Καμπετσή πορευόταν δίχως προβλήματα. Δεν φρόντισε, όμως, με ασπίδα τα σερί τρίποντα να αξιοποιήσει αυτό το 25ήμερο ώστε να βελτιώσει την ομάδα του στον επιθετικό μηχανισμό της. Και τώρα αρχίζουν τα πολύ – πολύ δύσκολα διότι ο πήχης των απαιτήσεων ανεβαίνει!

Ερχονται οι μεταγραφές (Νγκμπαγκοτό εξτρέμ, Σανκαρέ "οκτάρι" και όχι "εξάρι"!), δυσκολεύει πάρα πολύ το πρόγραμμα, υπάρχει ορατός στόχος διεκδίκησης ευρωπαϊκής θέσης και οι νέοι (έδειξαν και χθες ότι) δεν μπορούν να τραβούν όλο το κουπί παντοτινά. Κάποια στιγμή οι παραλογισμοί με τον 32χρονο Μολό δεξιό μπακ (και τον κανονικό δεξιό μπακ, Σάντσες, στον πάγκο!), με Αγιούμπ αλλαγή (χθες… τελείωσε το ματς εύκολα για τη Λαμία μόλις μπήκε δίνοντας βλακώδη φάουλ στον αντίπαλο), με τον Βιγιαφάνιες να παίζει… όπου και όπως γουστάρει λες και είναι υβρίδιο Μίμη Δομάζου – Γιώργου Καραγκούνη – με τους Μακέντα, Καρλίτος πάντα στον πάγκο (ακόμα και σε ματς που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα έχεις κατοχή μπάλας, άρα δεν χρειάζεσαι τόσα τρεξίματα, αλλά την καλή τελική προσπάθεια στην περιοχή, την έμπνευση της στιγμής και την πείρα), όλα αυτά πρέπει να σταματήσουν. Πρέπει να βρεθεί η ισορροπία, το μέτρο.

Διότι ο Παναθηναϊκός τους χρειάζεται όλους, ανάλογα με τον αντίπαλο, το παιχνίδι, την εικόνα τους στις προπονήσεις, και κυρίως το τι θέλει να παίξει. Εχει υποτιμηθεί πολύ το ρόστερ του, αλλά παραμένει το τέταρτο πιο ακριβό της Superleague 1 και δεν του αξίζει να παρουσιάζει αυτό που δείχνει. Μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα ο Παναθηναϊκός, στηριζόμενος στις βασικές αρχές που προσπάθησε αρχικά και κατάφερε ως έναν βαθμό να περάσει στο Τριφύλλι ο Λάζλο Μπόλονι. Τις αρχές που είδαμε τον Δεκέμβριο, μέχρι το ματς με τον ΠΑΟΚ και όχι τον Ιανουάριο μέχρι και τη χθεσινή «γκέλα» εναντίον της ομάδας με τη χειρότερη αμυντική επίδοση της κατηγορίας.