Μια θαυμάσια ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό που έχει ανέβει στο κύμα

Η διαφορά των δύο ομάδων είναι στο -19. Ο Ολυμπιακός είναι αήττητος και πρωταθλητής. Βάζει τους αναπληρωματικούς και τον Σωκράτη για να πάρει χρόνο εναντίον του δεύτερου της βαθμολογίας και νικάει χαλαρά 2-1 σε προημιτελικό Κυπέλλου στον οποίο ο Αρης παρατάσσεται με τους βασικούς στο άδειο «Γ. Καραϊσκάκης»: για τόσο μεγάλη διαφορά συνόλων μιλάμε.

Για διαφορά (όχι με τον Αρη, αλλά και με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό) που θυμίζει πρωταθλήματα του 2016 και του 2017. Σε μια άκρη του μυαλού υπάρχει το αήττητο. Ενα μικρό απωθημένο, το οποίο πλέον έχει χάσει και τη μοναδικότητά του, εφόσον το έχουν πετύχει Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ. Σε μια άλλη άκρη του μυαλού υπάρχει το νταμπλ. Ισως και με «πειστική»/θριαμβευτική νίκη στον τελικό εναντίον ενός εκ των Δικέφαλων ή του Τριφυλλιού. Νταμπλ, όμως, έχει μπόλικα στην ιστορία του ο Ολυμπιακός. Διαχρονικά, μα και πρόσφατα. Εχουν πανηγυριστεί τέτοιου είδους επιτυχίες από πολλές γενιές οπαδών του. Αυτό που δεν έχει γευτεί καμία γενιά είναι ένας ημιτελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Και αυτό ο Βαγγέλης Μαρινάκης το είχε ως Νο 1 στόχο όταν ανέλαβε τα ηνία από τον Σωκράτη Κόκκαλη...

Οτι ο Ολυμπιακός έχει καταστεί πλέον ο Νο 1 Ελληνας ποδοσφαιρικός πρεσβευτής στην Ευρώπη είναι ήδη ένα κεκτημένο της εποχής Μαρινάκη για τον Ολυμπιακό. Είναι αυτό που ουδέποτε κατάφερε ο Κόκκαλης, όσους τίλους κι αν κατέκτησε με τους Ερυθρόλευκους. Κυριαρχούσε στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη τα «όλε – όλε» ήταν για τον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη και εν συνεχεία του «πολυμετοχικού». Ολα αυτά άλλαξαν την τελευταία δεκαετία. Από το 2011 μέχρι το 2021. Και ο Ολυμπιακός κυνηγά την τύχη του στην Ευρώπη σχεδόν κάθε χρόνο! Οχι ακριβώς κάθε σεζόν, αλλά σε πολλές κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας γεύτηκε μεγάλες χαρές και μεγάλες πίκρες. Γιατί έπαιξε σε μεγάλα παιχνίδια! Σε ματς ευρωπαϊκά που μένουν αλησμόνητα, είτε για πανηγύρι, είτε για στενοχώρια. Είτε για ένα γκολ του Φορτούνη και του Ελ Αραμπί στο «Emirates», είτε για έναν άδοξο αποκλεισμό από τη Μέταλιστ ή τη Γουλβς.

ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΥΡΑ

Αυτόν τον Ολυμπιακό αντιμετωπίζει την Κυριακή ο Παναθηναϊκός. Την πιο δουλεμένη ομάδα του πρωταθλήματος που σφυρηλατήθηκε μέσω και αποτυχιών από τον καλύτερο προπονητή της Λίγκας, έναν εκ των κορυφαίων στην ιστορία του συλλόγου και του ελληνικού ποδοσφαίρου συνολικά. Μια ομάδα που σε μια εβδομάδα, από Πέμπτη σε Πέμπτη, θα διεκδικήσει την πρόκρισή της στους «16» του Europa League, εναντίον ενός αντιπάλου στα «μέτρα» του: η PSV δεν είναι Αγιαξ, αλλά δεν είναι και... Ομόνοια.

Νο 1 πλεονέκτημα λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό, αυτό το ιδιαίτερο timing του αντιπάλου του, ο οποίος δεν «καίγεται» για τη νίκη και βλέπει στον ορίζοντα την PSV.

Νο 2 πλεονέκτημα η συνολική αύρα στον οργανισμό. Η εβδομάδα της έντασης «έφυγε», το «διπλό» στο Περιστέρι απάλυνε τις πληγές, η μείωση της διαφοράς από Αρη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, δίνει έξτρα κίνητρα σε όλους.

Νο 3 πλεονέκτημα το βάθος που «απέκτησε» αίφνης στο ρόστερ του. Στον Μπόλονι πιστώνονται ο Μολό, ο Ιωαννίδης, ο Καμπετσής, ήρθαν και οι Νιάς, Σανκαρέ, Ενγκμπακοτό, επανήλθαν σταδιακά και όλοι οι προερχόμενοι από κορονοϊό (Βιγιαφάνιες, Σάντσες, Μαουρίσιο), μένει μόνο ο τραυματίας κάπτεν Δημήτρης Κουρμπέλης στα «πιτς». Ο Κουρμπέλης και ο Σωκράτης Διούδης που δίνει κάθε εβδομάδα τη δική του αόρατη μάχη με τους πόνους στη μέση: αν δεν αγωνιστεί την Κυριακή, η απώλεια είναι μεγάλη για τον καλύτερο Έλληνα κίπερ της σεζόν.

M' αυτά και μ' αυτά, στον Παναθηναϊκό παρουσιάζεται μια ωραία ευκαιρία την Κυριακή. Δεν είναι καλύτερος σε κανέναν τομέα. Δεν έχει μεγαλύτερο βάθος από τον αντίπαλό του. Δεν είναι πιο αποτελεσματικός, δεν είναι πιο παραγωγικός, δεν υπερτερεί σε πείρα. Ομως έχει καβαλήσει το κύμα και... σερφάρει με 6-2-0 στα οκτώ τελευταία παιχνίδια του. Με άμεσο ποδόσφαιρο, με τρομερή μαχητικότητα, με αξιοθαύμαστη συσπείρωση των παικτών, με ακαταμάχητη τύχη σε ορισμένα παιχνίδια.

Θεαματικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αποδώσει ούτε με τη Λαμία, την ΑΕΛ και τον Απόλλωνα, μην περιμένουμε κάτι τέτοιο σε ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού. Ούτε να θυμόμαστε το ματς του α' γύρου και ειδικά το β΄ μέρος του: μιλάμε για Ολυμπιακό που έπαιζε με σέντερ φορ τον Φορτούνη... Ομως να έχουμε κατά νου ότι οι παίκτες του είναι πια – με Μπόλονι – αληθινοί πολεμιστές. Και τους πολεμιστές δεν πρέπει ποτέ να τους υποτιμάς.

ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ Ο ΑΡΗΣ, «ΦΑΡΟΣ» Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΣΤΟΥΣ «ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ»

Οπως δεν πρέπει να υποτιμούμε και τη διαχρονικότητα των τρεαγέλαφων στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σωστά αντέδρασε ο Αρης για το θέμα της αναβολής του ΠΑΣ Γιάννινα – Παναθηναϊκός. Σωστά αντέδρασε και ο Ολυμπιακός. Η απόφαση του ρέφερι Ιωάννη Παπαδόπουλου πρέπει να αποτελέσει «οδηγό» και για τους συναδέλφους του. Αυτό που συνέβαινε τόσα χρόνια στους «Ζωσιμάδες» (και σε άλλα γήπεδα) πρέπει να σταματήσει. Αν ο ΠΑΣ θέλει να βρει άλλη έδρα, ας βρει! Ηδη έχουν γίνει από την αρχή της σεζόν πολλές κινήσεις για τη βελτίωση του αγωνιστικού χώρου και μπράβο στον ΠΑΣ, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται πως όταν κρίνεται επικίνδυνος ο αγωνιστικός χώρος θα βγαίνει ο Χριστοβασίλης, θα λέει με υπονοουμενάκι «ο αγωνιστικός χώρος έχει υπάρξει και σε χειρότερη κατάσταση» και θα... χειροκροτούμε!

Το γήπεδο ανήκει στη ΓΓΑ και χρησιμοποιείται σε διοργανώσεις της ΕΠΟ και της Superleague 1. Η ΕΠΟ μας έδειξε και πάλι πόσο ευέλικτη είναι. Εκατό χρόνια μπροστά. Κοτζάμ UEFA στέλνει σε άλλες χώρες αναμετρήσεις του Champions League λόγω κορονοϊού και το νομικό τμήμα της ομοσπονδίας γνωμοδότησε αρνητικά στο κοινό αίτημα ΠΑΣ Γιάννινα – Παναθηναϊκού επειδή – λέει – αυτό δεν προβλέπεται από τον σχετικό κανονισμό! Σηκώνεις τα χέρια ψηλά...

Η Superleague 1 έδειξε μεγαλύτερη ευελιξία είναι η αλήθεια και έκανε δεκτό το αίτημα ΠΑΟΚ και ΠΑΣ Γιάννινα για να διεξαχθεί το μεταξύ τους ματς στο Περιστέρι. Ομως θα πρέπει να συνεχίσει με μεγαλύτερη συνέπεια την «προληπτική» πολιτική που είχε αρχίσει από την περυσινή σεζόν επί Μηνά Λυσάνδρου. Τα εφετινά τραγελαφικά στο ΟΑΚΑ ήταν εξευτελιστικά, δεδομένου ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας. Και η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου στη Λεωφόρο ήταν επίσης τραγική σε τρία από τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού μετά τη μετακόμισή του στην ιστορική έδρα του. Είμαστε πια στα 2021, όχι στο 1980...