Ο Ολυμπιακός πήγε χθες κόντρα στους νόμους των ντέρμπι…

Δεν ξέρω αν υπάρχουν καλές ήττες για τον Ολυμπιακό, αλλά η χθεσινή δεν ήταν μία καλή ήττα. Μία ήττα σε ντέρμπι και δη από τον αιώνιο αντίπαλο, ποτέ δεν καταπίνεται εύκολα. Ειδικά όταν προέρχεσαι από ένα αήττητο πρωτάθλημα 21 αγωνιστικών.

Πώς ήρθε αυτό το 1-2 από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο; Κατά την γνώμη μου, πολύ απλά ο Ολυμπιακός πήγε χθες κόντρα στους νόμους του ποδοσφαίρου, στους νόμους που διέπουν τα ντέρμπι. Και όχι ο Ολυμπιακός, καμία ομάδα, δεν μπορεί να αλλάξει τους νόμους του ποδοσφαίρου…

Πρώτον, απαγορεύεται να μπαίνεις στα ντέρμπι «χαλαρά και λάϊτ». Ο Ολυμπιακός χθες θύμισε τον Ολυμπιακό του Οκτωβρίου, που ειδικά εκτός έδρας σε κάθε παιχνίδι είτε έχανε από το πεντάλεπτο-δεκάλεπτο (0-1 στα Γιάννινα, 0-1 στην Πόρτο, 0-1 στη Σίτι), είτε δεν έχανε λόγω τύχης (βλέπε δοκάρι του ΟΦΗ στο Ηράκλειο και μεγάλη ευκαιρία της Ομόνοιας στην Κύπρο). Μπήκε στο παιχνίδι και στο πρώτο πεντάλεπτο είχε ήδη δώσει δύο ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό!

Την πρώτη φορά «κοιμήθηκαν» τόσο ο Καμαρά, όσο κι ο Όλεγκ, αλλά αστόχησε ο Ενμπαγκοτό. Την δεύτερη φορά ήταν που έγινε το έλα να δεις! Ο Σεμέδο ενώ κάνει καλό τάκλιν, δεν τελειώνει τη φάση. Ο Ανδρούτσος κάνει εντελώς κακή άμυνα στην πάσα του Ιωαννίδη. Και το αποκορύφωμα, στη σέντρα του Σανκαρέ δεν υπάρχει καμία συνεννόηση Σωκράτη-Όλεγκ (πάλι έχασε τη φάση), η δε επιστροφή του Βρουσάι ήταν τόσο καθυστερημένη που δεν γίνονταν περισσότερο, με συνέπεια ο Μαουρίτσιο να βρεθεί παντελώς αμαρκάριστος. Η παθητικότητα της ομάδας του Μαρτίνς στο ξεκίνημα ήταν τόσο εξόφθαλμη, που στο δίλεπτο 10-12 έδωσε τέσσερις συνεχόμενες στημένες φάσεις (ένα φάουλ και τρία κόρνερ) στον γηπεδούχο, αδυνατώντας οι παίκτες της να καθαρίσουν μία φάση.

Δεύτερον, απαγορεύεται να είσαι τόσο άστοχος στα ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός, κι ανεξάρτητα από τις 20 (!) τελικές, εκ των οποίων οι 14 εντός περιοχής, συνολικά έγινε επικίνδυνος 11 φορές (!) για την εστία του Διούδη. Μιλάμε για τέσσερις καθαρές ευκαιρίες για γκολ χαμένες από τους Βρουσάι, Χασάν, Ανδρούτσο, Μασούρα και για άλλες πέντε στιγμές στις οποίες οι Βρουσάι, Χασάν, Τιάγκο, Ελ Αραμπί, Καμαρά θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που εν τέλει έκαναν.

Η έλλειψη αποφασιστικότητας και συγκέντρωσης ήταν τόσο τεράστια που ακόμη και το μοναδικό γκολ ήρθε με την τρίτη προσπάθεια!!! Σουτ Κάιπερς επέμβαση Διούδη, σουτ Αραμπί στο δοκάρι και κεφαλιά Αραμπί στα δίκτυα!!! Ήταν τόσο χάλια τα τελειώματα των παικτών του Ολυμπιακού σε όλες ανεξαιρέτως τις φάσεις, που εστία βρήκαν μία φορά εκτός του γκολ-όλες τις άλλες ήταν άστοχοι: κι εκείνη η φορά ήταν το χειρότερο πλασέ που μπορούσε να κάνει ο Μασούρας, ουσιαστικά πάνω στον Διούδη.

Τρίτον, απαγορεύεται στα ντέρμπι να είσαι τόσο κακός στις στατικές φάσεις ιδιαίτερα στο αμυντικό κομμάτι. Στο 0-2 του ΠΑΟ ο Καμαρά που κάλυπτε το δεύτερο δοκάρι ούτε που έκανε κάτι για να εμποδίσει τον Βέλεθ να πάρει την κεφαλιά. Η δε συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερη, με τον Σα να χάνει την μπάλα μέσα από τα χέρια του, προσπαθώντας αλλά και αδυνατώντας να μπλοκάρει την μπάλα σε μία κεφαλιά που δεν ήταν δα και η πιο δύσκολη.

Το κακό είχε ξεκινήσει από το τζάμπα φάουλ που είχε δώσει ο Τιάγκο κι από την εκτέλεση του οποίου ήρθε το γκολ. Ανάλογα αχρείαστα φάουλ που έβαλαν τον Ολυμπιακό στην περιοχή του, είχαν δώσει νωρίτερα στον Παναθηναϊκό και ο Καμαρά και ο Όλεγκ. Το τρίτο «τζάμπα» φάουλ ήταν και φαρμακερό. Το κάνουν και το ξανακάνουν το ίδιο λάθος οι «ερυθρόλευκοι», με πρώτους τους Σεμέδο και Μπα, σε κάθε παιχνίδι. Μαθηματικά κάποια στιγμή θα το πλήρωνε η ομάδα.

Τέταρτον, απαγορεύεται στα ντέρμπι να μην έχεις καλούς τουλάχιστον τους μισούς σου παίκτες.

Ο Ολυμπιακός χθες διακριθέντα με την έννοια της λέξης είχε μόνο έναν, τον Μπουχαλάκη, έστω με το ψεγάδι ότι και τα τέσσερα σουτ που έκανε εκτός περιοχής ήταν το ένα λιγότερο καλό από το άλλο. Ο Έλληνας διεθνής τίμησε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, έτρεξε ίσως πιο πολύ απ΄ όλους, είχε ανασταλτικά μία κρίσιμη επέμβαση, γενικά και έκοψε και κέρδισε μονομαχίες και, ιδίως αυτό, κυκλοφόρησε καλά την μπάλα και πέρασε δύο πάσες που έβγαλαν τους Βρουσάι, Μασούρα φάτσα με τον Διούδη, αλλά και άλλες καλές μπαλιές στον Ελ Αραμπί και στον Χασάν, ενώ ήταν μέσα και σε πολύ καλές συνεργασίες στο β΄ ημίχρονο με τον Βαλμπουενά.

Από εκεί και πέρα, ο Σεμέδο τουλάχιστον στάθηκε σε καλό επίπεδο. Καθάρισε πίσω σε τουλάχιστον έξι-εφτά στιγμές. Μπροστά θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει πιο πολύ, με περισσότερες καλές πάσες, ενώ η κεφαλιά που πήρε από καλή θέση ήταν πολύ κακή, έστω υπό την πίεση δύο αντιπάλων.

Θέλω να σταθώ στους δύο ακραίους μπακ, γιατί αδίκησαν τους εαυτούς τους, αν μιλήσουμε για το επιθετικό κομμάτι. Είναι κρίμα να βγαίνουν τόσο πολλές φορές μπροστά, σαν έμβολα, κι ο Ανδρούτσος κι ο Όλεγκ, και στο τέλος να μην μπορούν να περάσουν μία καλή σέντρα. Σε πάνω από 15 σέντρες που και οι δύο, περισσότερο ο Ανδρούτσος, επιχείρησαν, βρίσκουμε μία (!) καλή, του Έλληνα, εκεί στο 75' που βρήκε τον Καμαρά, ο οποίος σούταρε και σαν καμικάζι έπεσε πάνω του και κόντραρε με τάκλιν αν θυμάμαι καλά ο Εμπανγκοτό, σε μία φάση χαρακτηριστική για την έκβαση του ντέρμπι, διότι ανέδειξε την πιο μεγάλη επιθυμία της μίας ομάδας για το αποτέλεσμα...

Πώς ήταν η διαιτησία; Ο Σκοτσέζος έπαιξε ξεκάθαρα έδρα.

Ιδίως στο α΄ ημίχρονο και κυρίως στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν απροκάλυπτος. Στο 3’ χάρισε κίτρινη στον Ιωαννίδη για άσχημο τάκλιν πάνω στον Καμαρά-ο Ιωαννίδης αργότερα πήρε κίτρινη…. Στο 5’ η πρώτη ευκαιρία του ΠΑΟ προέρχεται από αράουτ που ήταν υπέρ κι όχι εις βάρος του Μπουχαλάκη…Στο 6’ το 0-1 ξεκίνησε από φάουλ πάνω στον Ανδρούτσο που ποτέ δεν σφυρίχτηκε και μετατράπηκε σε αράουτ υπέρ του ΠΑΟ…Στο 16’ χάρισε κίτρινη και στον Μολό για σκληρό φάουλ πάνω στον Όλεγκ…Στο 22’, αντίθετα, η πρώτη κίτρινη στο ματς, στον Καμαρά, ήταν πολύ αυστηρή…Στο 28’ το γκρέμισμα του Χασάν από τον Σένκεφελντ δεν ήταν καμία αθώα φάση…Στο 31’ δεν δίνεται φάουλ υπέρ του Τιάγκο στο ημικύκλιο της περιοχής του ΠΑΟ…Στο 39’ δεν δίνεται πεντακάθαρο φάουλ υπέρ του Φορτούνη…Στο 43’ χάρισε κίτρινη στον Αλεξανδρόπουλο για φάουλ στον Φορτούνη-ο Αλεξανδρόπουλος αργότερα πήρε κι αυτός, όπως ο Ιωαννίδης, κίτρινη…Στο 59’ δεν δόθηκε ένα πασιφανές κόρνερ υπέρ του Ελ Αραμπί…Στο 76’ η πρώτη κίτρινη στον Μπα ήταν αυστηρή…Το ίδιο κι η αποβολή του με δεύτερη κίτρινη στο 94’…

Ακόμη και σε εκείνο το φάουλ που έδωσε υπέρ του Τιάγκο σε πάρα πολύ καλή θέση (και δεν το αξιοποίησε, όπως και όλα όσα έχει εκτελέσει απευθείας εδώ κι ενάμιση χρόνο ο Βαλμπουενά…), ο διαιτητής δεν έβαλε το τείχος σε κανονική απόσταση! Δείτε τη φωτογραφία. Μιλάμε για τη φάση στην οποία η μπάλα βρήκε το χέρι του Σανκαρέ-δεν νομίζω ότι ήταν φάση για πέναλτι.

Όταν σε ένα ολόκληρο παιχνίδι μία ομάδα, ο Ολυμπιακός, παίρνει ένα (αριθμός 1) σφύριγμα από τον διαιτητή, ένα κόρνερ στα τελευταία λεπτά που δεν ήταν (εκεί που ο Κάιπερς σούταρε κατά λάθος πάνω στο πόδι αντίπαλου αμυνόμενου), η δε αντίπαλος της παίρνει καμιά δεκαριά, σημαίνει ξεκάθαρα ότι υπήρχε μία διαιτησία που αν μη τι άλλο δεν έπαιξε 50-50. Γιατί και πώς δεν μπορώ να το ξέρω-ίσως να το ξέρει ο Άγγλος αρχιδιαιτητής Κλάτενμπεργκ που τον έφερε.

Όπως και δεν εστιάζω εγώ στη διαιτησία για την ήττα του Ολυμπιακού, πολύ απλά γιατί ακόμη κι έτσι, με φανερά 60-40 υπέρ της έδρας, ο Ολυμπιακός εάν ήταν πιο...κανονικός χθες, θα μπορούσε τουλάχιστον να μην χάσει. Έχασε πρωτίστως γιατί οι παίκτες κι ο προπονητής του δεν εμφανίστηκαν όσο έπρεπε προετοιμασμένοι για ένα εκτός έδρας σκληρό ντέρμπι.

Να είχε να κάνει το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού, η εικόνα του εννοώ, με το ευρωπαϊκό, της Πέμπτης. Ως ένα βαθμό, ναι, μπορεί κάποιος να πει, με σοβαρή πιθανότητα να έχει δίκιο. Για περισσότερο από «ένα βαθμό», δεν είμαι βέβαιος…

Άσχετο: Μην παραμυθιάζεται κανείς από το 2-2 της PSV με την Χάγη. Το ματς είναι ο ορισμός αυτού που λέμε μαγική εικόνα. Η αντίπαλος του Ολυμπιακού στο Europa League έπρεπε να κερδίσει και δη με πολλά γκολ διαφορά!