Mαχητική ψυχή κι' όπου βγει!

• Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
• Ο ΜΠΟΛΟΝΙ, Ο ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ, ΤΑ ΣΕΡΙ ΝΤΕΡΜΠΙ
• ΟΙ ΜΙKΡΟΤΗΤΕΣ ΜΕ "ΕΞΑΨΗ" ΚΑΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Φάνηκε προς στιγμήν, στο 0-0 εναντίον της Λαμίας, ότι το άστρο του Παναθηναϊκού θάμπωνε. Mηδέν φάσεις ο αντίπαλος, τέσσερις ευκαιρίες οι Πράσινοι σ' εκείνο το παιχνίδι, «χοντρή» γκέλα μετά το 0-2 στο Βόλο. Όμως όχι. Το άστρο λάμπει εκεί ψηλά και οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη!

Blooper – δώρο του Γιαννιώτη με τον Ατρόμητο, 1-2 σε κενή εστία ο Καρλίτος στο Περιστέρι. Blooper – δώρο του Σα με τον Ολυμπιακό, πλασέ σε κενή εστία στο 2-0 του Σανκαρέ. Αμαρκάριστοι σε τετ α τετ με τον Διούδη ο Χασάν και ο Ανδρούτσος στέλνουν τη μπάλα άουτ στη Λεωφόρο. Πλασέ από δύο μέτρα στο δοκάρι, η μπάλα στην αριστερή φτέρνα του Σανκαρέ, 2-3 στη Περιστέρι μετά την υπέροχη ενέργεια και σέντρα – ασίστ του Ενγκμπακοτό ! Δυο γκολ σε τρεις φάσεις χθες στο ντέρμπι, τρία γκολ σε τέσσερις φάσεις με τον Ατρόμητο. Εξι βαθμοί, 7-2-0 στον δεύτερο γύρο ο Παναθηναϊκός, που μονομιάς έσπασε το εφετινό αήττητο των Ερυθρόλευκων στο πρωτάθλημα και σμπαράλιασε το απίστευτο αήττητο σερί 33 διαδοχικών εκτός έδρας αγώνων του πρωταθλητή.

Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Για να φτάσεις σε τέτοιο σερί, βέβαια, δεν αρκεί μόνο η τύχη. Δεν αρκεί μόνο ο Διούδης, ο οποίος συνεχίζει την καταπληκτική του σεζόν, ειδικά στον β΄ γύρο. Δεν αρκούν οι Σένκεφλεντ – Βέλεθ που συνθέτουν το Νο 1 δίδυμο στόπερ στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, ούτε το πάθος του Μολό, ούτε η αφοσίωση του Μαουρίσιο. Δεν αρκεί να τα στέλνουν στα… πουλιά οι αντίπαλοι. Χρειάζονται κι΄άλλα πολλά, τα οποία βρήκε σταδιακά στο δρόμο η «αλεπού» που λέγεται Λάζλο Μπόλονι. Δεν τον αγκάλιασαν χθες οι παίκτες, πιθανότατα δεν θα πανηγυρίσουν ποτέ μαζί του. Αλλά το έχουμε σημειώσει ξανά μετά τη δημοσιοποίηση του αιτήματός τους: δεν θα αγαπηθούν ποτέ (ούτε του Αγίου Βαλεντίνου με νίκη σε ντέρμπι), δεν θα γίνουν ποτέ φίλοι, αλλά μπορούν να γίνουν καλύτεροι συνεργάτες. Και μετά από το «come out» των ποδοσφαιριστών έγιναν και καλύτεροι συνεργάτες!

Με τον Μπόλονι ο Παναθηναϊκός άλλαξε την ταυτότητα που είχε χτίσει τον Δεκέμβριο. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δεν θα ξαναδούμε την εικόνα του Τριφυλλιού στο β’ ημίχρονο του «Γ. Καραϊσκάκης», όταν έπαιζε μονότερμα τον ελλιπή τότε Ολυμπιακό και τα έχαναν ο Καρλίτος, ο Χατζηγιοβάνης και ο Μακέντα όπως χθες ο Βρουσάι, ο Χασάν και ο Ανδρούτσος. Πιθανότατα δεν θα ξαναδούμε την κυριαρχία του επί 60 λεπτά στο 2-1 επί της ΑΕΚ. Δεν θα βλέπουμε πολλές ευκαιρίες, ούτε συνδυασμούς και… θέαμα. Τι θα βλέπουμε; Αυτή τη σκληράδα, αυτή την αφοσίωση, αυτή την ένταση και το ακαταμάχητο winning spirit παικτών που έχουν συσπείρωση στο κόκκινο μεταξύ τους! Πού θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό αυτός ο χαρακτήρας; Θα το δούμε στο τέλος.

Ο ΜΠΟΛΟΝΙ, Ο ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ, ΤΑ ΣΕΡΙ ΝΤΕΡΜΠΙ

Αλλά τουλάχιστον τώρα (ή, για την ακρίβεια εδώ και 20 ημέρες), όλοι κάτι έχουν να περιμένουν απ΄ αυτή την ομάδα. Και περισσότερο απ΄όλους οι οπαδοί της. Αυτοί που λένε «Και τι να κάνει ο Μπόλονι, πάει να σώσει την παρτίδα, να βγούμε στην Ευρώπη, να διεκδικήσουμε το Κύπελλο και από του χρόνου βλέπουμε….». Δεν έχουν άδικο. Αλλά η αλήθεια είναι πως μ’ αυτούς τους παίκτες, μ’ αυτό το «γεμάτο» πλέον ρόστερ που δεν έχει αστέρες, αλλά αρκετούς αξιόπιστους σε όλες τις θέσεις, ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει και καλύτερα. Όχι στα ντέρμπι. Με αντιπάλους κατώτερους. Προσοχή, όμως! Δεν θα το… χρειαστεί πλέον αυτό! Απομένουν 14 ματς. Τα δέκα στα play offs – όλα πολύ δύσκολα – και τέσσερα στη regular season: δύο εκτός έδρας με Παναιτωλικό και ΠΑΣ Γιάννινα, δύο στη Λεωφόρο με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Συνεπώς, φαίνεται να «κλειδώνει» αυτή η τακτική του Μπόλονι. Ουδείς εκ των αντιπάλων του θα παίξει «κλειστά». Και αυτό ταιριάζει απόλυτα σε μια ομάδα «πολεμιστών» που αγωνίζεται με το στυλ που καθιέρωσε αρχικά εξ’ ανάγκης και εν συνεχεία κατ’ επιλογή ο 68χρονος κόουτς το 2021.

Ο Ρουμάνος έβαλε τον Βέλεθ αρχικά σε θέση αμυντικού μέσου όταν απουσίαζε ο Κουρμπέλης. Ο Ρουμάνος έβαλε στο ρόστερ Μολό, Καμπετσή, Ιωαννίδη. Ο Ρουμάνος αξιοποιεί άμεσα και εμπιστεύεται τις μεταγραφές. Ο Ρουμάνος αφήνει εκτός ομάδας Μακέντα, Καρλίτος, Βιγιαφάνιες: τρία από τα τέσσερα υψηλότερα συμβόλαια. Όλα αυτά πιστώνονται στον προπονητή που είναι δεύτερος πίσω από τον Πέδρο Μαρτίνς σε μέσο όρο βαθμών ανά ματς με 12 νίκες – 3 ισοπαλίες – 3 ήττες σε 18 παιχνίδια. Κερδίζει 2,17 βαθμούς ανά ματς, ενώ ο Μαρτίνς με 2,59 ανά ματς εφέτος στον πάγκο του Ολυμπιακού! Χθες το «μεγάλο κόλπο» ήταν το πρώτο 15λεπτο. Η πίεση ψηλά κατά διαστήματα στους στόπερ του Ολυμπιακού, το θάρρος, η τόλμη, το πάθος, η ένταση με την οποία μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για να προηγηθεί. Τα κατάφερε και εν συνεχεία προσπάθησε να ελέγξει το ματς. Το πέτυχε εν μέρει στο α’ μέρος, σχεδόν καθόλου στο β΄ μέρος (δεν βοήθησαν καθόλου τον Παναθηναϊκό οι αλλαγές Νιάς, Αϊτόρ, Καρλίτος), αλλά βρήκε… κάπως το δεύτερο γκολ, ο Ολυμπιακός έχασε τα άχαστα μετά το 2-1 και ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε μια καθαρή νίκη, χάρη και στις «αυτοκτονικές» τάσεις του αντιπάλου του.

ΟΙ ΜΙKΡΟΤΗΤΕΣ ΜΕ "ΕΞΑΨΗ" ΚΑΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Ο Ολυμπιακός καλείται να αναθεωρήσει σε κάποια θέματα. Είναι ανεπίτρεπτο, επί παραδείγματι, να έχουν δει το γκολ του Βέλεθ στον Ατρόμητο και να «τρώνε» ίδια στατική φάση σε ντέρμπι (σέντρα Χουάνκαρ, άλμα του Ισπανού στόπερ στο δεύτερο δοκάρι): το πρόβλημα στις στατικές φάσεις είναι ολοφάνερο. Πέραν τούτου, όμως (και της υπερβολής με τον Μπα ο οποίος είναι επιρρεπής σε μια χοντρή γκέλα και σε μία κάρτα ανά ματς), ήταν σαφές ότι η στρατηγική «έβλεπε» το ματς με την PSV. Εξω ο Λαλά και ο Εμβιλά, έξω ο Ελ Αραμπί και ο Βαλμπουενά, έξω και οι Μασούρας/Μπρούμα. Είχε επισημανθεί ότι ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα του Τριφυλλιού σ' αυτό το ντέρμπι θα ήταν η... PSV!

Πιο σημαντικές οι απουσίες του Εμβιλά (ο Καμαρά περιορίστηκε σε χαμηλά μέτρα) και του Ελ Αραμπί, ο οποίος… σκόρπισε τρόμο όταν μπήκε στον αγωνιστικό χώρο. Μπήκε χαλαρά, έπαιξε καλά στο β΄μέρος, δημιούργησε και έχασε τέσσερις πεντακάθαρες σπουδαίες ευκαιρίες και άλλες μια –δυο φάσεις, αγωνίστηκε με αξιοπρέπεια και ηττήθηκε. Δεν χρειάζονται οι αστειότητες για «φράγμα» του Σένκεφελντ και χέρι – πέναλτι του Σανκαρέ που το «μαζεύει» στο στήθος του. Μικραίνουν μια ομάδα κάτι τέτοια όταν δεν πρόκειται για αληθινές αδικίες, αλλά για μίζερη – και αναποτελεσματική σε τελική ανάλυση – προπαγάνδα. Ενίοτε, μάλιστα, την αποπροσανατολίζουν κιόλας, προσφέροντας απλόχερα "άλλοθι" σε προπονητή και παίκτες. Όπως, αντίστοιχα, μικραίνουν τον Παναθηναϊκό τα… «έξαψη». Αυτά είναι για πολύ κατώτερου επιπέδου συλλόγους. Άλλο πράγμα οι πανηγυρισμοί, άλλο οι ακρότητες. Άλλο πράγμα πώς πανηγυρίζει ο οπαδός, άλλο πώς γιορτάζουν οι παίκτες και το club…

Υ.Γ. Για ορισμένους MVP του αγώνα είναι ο αθόρυβος Σανκαρέ, με ασίστ και γκολ. Κατ’ άλλους ο κέρβερος Σωκράτης Διούδης που κράτησε τη νίκη του Παναθηναϊκού απλώνοντας το πόδι του στο χλιαρό πλασέ του Μασούρα στο 89’ (ειδικά σε σύγκριση με τον Σα που χάρισε ένα γκολ στο Τριφύλλι). Κάποιοι υποστηρίζουν πως πολυτιμότερος παίκτης του ντέρμπι ήταν ο Βέλεθ με την κεφαλιά στο δεύτερο γκολ («καρμπόν» με το γκολ επί του Ατρόμητου, στο δεύτερο δοκάρι), την ψυχραιμία και τα κοψίματά του σε πολλές εντός περιοχές στιγμές. Αλλοι θεωρούν τον Μαουρίσιο ως MVP λόγω του γκολ του και της προσωπικότητάς του στο β΄ μέρος. Όλα δεκτά, ανάλογα με τα επιχειρήματα του καθενός.

Όμως καλύτερος παίκτης του αγώνα συνολικά ήταν ο υπέροχος Ανδρέας Μπουχαλάκης που έκανε απίστευτο παιχνίδι παρότι τελικά ηττήθηκε η ομάδα του. Σχεδόν μόνος του ανέβασε όλο τον Ολυμπιακό μετά το 20’ και από τότε τα έκανε σχεδόν όλα. Ηταν ο μοναδικός των Ερυθρόλευκων που προσπάθησε να παίξει άμεσα, που προσπάθησε να παίξει κάθετα, που δοκίμασε το πόδι του εκτός περιοχής, ενώ ταυτόχρονα πρέσαρε, ρύθμιζε την κυκλοφορία, καθοδηγούσε τους πάντες. Ενας ταπεινός ηγέτης, ένας πανέξυπνος play maker, ένας πλήρης χαφ που διάβασε το ματς όσο κανείς άλλος από τους Ερυθρόλευκους. Μια τρομερή εμφάνιση που θα ξεχαστεί γρήγορα από τους φιλάθλους διότι ο Ολυμπιακός έφυγε ηττημένος, αλλά πρέπει να διδάσκεται σε όλους τους wanna be μέσους στις Ακαδημίες των ομάδων.