Ετσι δεν θα βγει Ευρώπη ο Παναθηναϊκός…

Αποκλεισμένος από τον ΠΑΣ πριν από λίγα 24ωρα με δύο ήττες. Μία στο ουδέτερο γήπεδο του Αγρινίου με ανατροπή της ομάδας του Γιαννίκη και μία στη Λεωφόρο με δύο γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο. Είχες κάθε λόγω λοιπόν να πιστεύεις ότι ο Παναθηναϊκός θα πήγαινε στα Γιάννενα να παίξει για 3η φορά μέσα σε 17 ημέρες, αυτή τη φορά για το πρωτάθλημα και θα έβγαζε μία αντίδραση, θα το έβλεπε σαν μία ευκαιρία για μία απάντηση. Δεν περίμενα ότι απαραίτητα θα νικούσε, αλλά ότι θα έβγαζε πάθος, τσαντίλα, αντίδραση για αυτό που του είχε συμβεί. Είναι πλέον όμως τόσο φανερό ότι αυτή η ομάδα είναι τόσο βαριά άρρωστη που δεν μπορεί να βγάλει τίποτα. Δύσκολα βγάζει ακόμη και φάση, πόσο μάλλον αντίδραση ή τσαντίλα. Ο Παναθηναϊκός έχασε για 3η συνεχόμενη φορά από τον ΠΑΣ Γιάννενα και μας έδωσε την εντύπωση ότι αν έπαιζε δέκα φορές μαζί του, είτε εντός, είτε εκτός έδρας (ακόμη και δε ουδέτερο), μάλλον θα έχανε και στις δέκα.

Ασφαλώς και δεν υποτιμώ τον ΠΑΣ, πώς να το κάνω άλλωστε, όταν έχω γράψει αρκετές φορές σε αυτήν εδώ την γωνιά για την σπουδαία ομάδα που έχει και τον ακόμη σπουδαιότερο προπονητή, τον Αργύρη Γιαννίκη, αλλά σε όποια κατάσταση κι΄ αν είναι ο Παναθηναϊκός τρεις ήττες στη σειρά, μέσα σε 16 ημέρες από τον ΠΑΣ κανονικά δεν γίνεται να τις βιώνει, όσο καλή κι’ αν είναι η ομάδα των Ιωαννίνων.

Γίνεται όμως γιατί ο Παναθηναϊκός δεν έχει τίποτα. Δεν έχει ομάδα, δεν έχει τρόπο παιχνιδιού, δεν έχει καλά αποδυτήρια, δεν έχει προπονητή που να ασχολείται με την ομάδα, δεν έχει παίκτες που να πιστεύουν έστω κι’ ελάχιστα στον προπονητή και το σχέδιο. Είναι σαν μία παρέα ποδοσφαιριστών που μαζεύονται μία ή δύο φορές την εβδομάδα, μπαίνουν στο γήπεδο, παίζουν το ματς και φεύγουν. Καμία ομοιογένεια, καμία ομοψυχία, κανένα πάθος, κανένα σχέδιο, κανένας αυτοματισμός, καμία χημεία. Απολύτως τίποτα.

Δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να βγει Ευρώπη υπό αυτές τις συνθήκες, όσο κακός κι’ αν είναι ο ΠΑΟΚ, όσο άθλια κι’ αν ήταν η ΑΕΚ και στο Βόλο. Δεν ξέρω πως μπορεί η απόλυση ενός ακόμη προπονητή μέσα στη σεζόν να είναι λύση και να αλλάξει κάτι στον Παναθηναϊκό. Το θεωρώ αστείο και να το συζητάμε, αλλά από την άλλη, δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί ο Μπόλονι, τον οποίο είναι φανερό δεν πιστεύει όχι παίκτης, αλλά ούτε κώνος στην Παιανία, ότι μπορεί να γυρίσει αυτή την κατάσταση. Φυσικά η ευθύνη για μία ακόμη φορά και για μία ακόμη χρονιά ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Γιάννη Αλαφούζο, ο οποίος αγνοεί κάθε βασικό κανόνα του ποδοσφαίρου και μετά από τόσα αποτυχημένα χρόνια αδυνατεί να μάθει έστω κι έναν. Λίγες εβδομάδες πέρασαν από τότε που όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού και ενώ η ομάδα έκανε έστω και συμπωματικά συνεχόμενες νίκες, του ζήτησαν να τον δουν γιατί με τον Μπόλονι δεν δουλεύουν καθόλου. Και αυτός απάντησε «δεν βρίσκω τον λόγο, η ομάδα νικά…». Σήμερα λοιπόν, η ομάδα πολύ φυσιολογικά δεν νικά, μόνο χάνει και ο Γιάννης Αλαφούζος είναι για πολλοστή φορά αντιμέτωπος με το… φάντασμα που ο ίδιος δημιούργησε…