Ο αφελής και ο εφευρέτης

• ΠΕΝΑΛΤΙ-ΕΦΕΥΡΕΣΗ
• ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΩΣ ΕΚΕΙ
• ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ

Κι εκεί που νομίζεις ότι έχεις καταγράψει οτιδήποτε απίθανο μπορεί να καταφέρει αυτή η ομάδα, έρχεται η αντίδραση των τελευταίων οκτώ αγωνιστικών λεπτών η οποία σε οδηγεί στο να φωνάξεις… «ποτέ μη λες ποτέ». Η προσέγγιση του Άκη Μάντζιου είναι απολύτως ρεαλιστική γιατί είναι αλήθεια ότι ο Άρης είχε έναν θρίαμβο στα χέρια του, τον οποίον παρέδωσε με εγκληματικά ποδοσφαιρική αφέλεια. Και δεν είναι μόνο η ερασιτεχνική αντίδραση στο πώς δέχθηκε τα γκολ, όσο οι διαδοχικές ευκαιρίες που κλώτσησε για να πετύχει τρία αλλά και τέσσερα τέρματα. Είτε πρόκειται για την πάσα που όφειλε να είχε περάσει ο Δημήτρης Μάνος στον Σάντε Σίλβα, είτε η εκτέλεση του πρώτου με πεσμένους τους Ζίβκοβιτς, Βιεϊρίνια και την εστία να (του) φωνάζει επιδεικτικά.

Η αντίδραση του Άκη Μάντζιου με την ισχυροποίηση της αμυντικής γραμμής με την τοποθέτηση τρίτου στόπερ (σ. σ. Μπεναλουάν) αλλά και του Κριστιάν Γκάνεα για να παρέχει βοήθειες στον κουρασμένο Εμάνουελ Σάκιτς στην αριστερή πλευρά της άμυνας είναι σωστή. Οι αλλαγές έγιναν σε μια στιγμή όπου ο ΠΑΟΚ έχει επενδύσει στις ψηλές μπάλες, εναπόθεσε τις ελπίδες του στις κερδισμένες κεφαλιές του Κρέμντσικ και με την παρουσία του Μπεναλουάν, θεωρητικά, προσδοκούσε να ανακόψει και τον τελευταίο τρόπο αντίδρασης του αντιπάλου. Προσωπικά, το ίδιο θα έκανα.

Μόνο που οι αλλαγές του δεν του έδωσαν αυτά που αντικειμενικά περίμενε καθώς ο Μπεναλουάν ήταν εκτός και στις δύο επίμαχες φάσεις. Στο πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ τόσο ο Τυνήσιος όσο και ο Σάκιτς ήταν εκτός θέσης.

ΠΕΝΑΛΤΙ-ΕΦΕΥΡΕΣΗ

Πάμε στη φάση του πέναλτι το οποίο αποτέλεσε «εφεύρεση» του Πολωνού διαιτητή γιατί παράβαση δεν υπήρξε. Ο Μπουσέ απομάκρυνε την μπάλα. Μπορεί να βρήκε ελαχίστως και τον Ίνγκασον. Αν αυτή η αντίδραση στοιχειοθετεί πέναλτι, τότε θα πρέπει να δίνονται 10-12 σε κάθε παιχνίδι. Αυτή του Πολωνού έκανε τους πάντες στον Άρη να απορήσουν. Είναι από τα περίεργα που βλέπουμε στο εκλεκτό Πρωτάθλημά μας που είπε ο Λούκας Σάσα. Ήταν κάκιστη απόφαση από την πλευρά του Πολωνού γιατί διαμόρφωσε αποτέλεσμα με συνέπεια να μην αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.

Και το χειρότερο ήταν ότι δεν μπήκε καν σε διαδικασία να δει τη φάση στο VAR. Το έκανε στη φάση του Ζίβκοβιτς διορθώνοντας την αρχική λανθασμένη υπόδειξή του. Δεν γίνεται να μην ακολουθείς την ίδια διαδικασία στις καθυστερήσεις ενός αγώνα κι ενώ γνωρίζεις ότι η απόφασή σου διαμορφώνει αποτέλεσμα. Με ανακοίνωσή της, η ΠΑΕ Άρης απευθύνθηκε στον Μαρκ Κλάτενμπεγκ, ωστόσο, οι φωνές της δεν θα ακουστούν από τον Άγγλο διαιτητή. Αυτό φανερώνει από το πώς διαχειρίζεται τη θέση του, τη δουλειά του, τις ομάδες, επιλέγοντας κάθε εβδομάδα τι θέλει να σχολιάσει και να εμφανίσεις και όχι αυτό που βλέπει η ποδοσφαιρική Ελλάδα.

ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΩΣ ΕΚΕΙ

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια του παιχνιδιού. Ο Άρης θα έπρεπε να το είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα. Όσα χρόνια παρακολουθώ ντέρμπι των δύο αιωνίων της Θεσσαλονίκης, ήταν η πρώτη φορά που ο ΠΑΟΚ μπήκε στην Τούμπα τόσο φοβισμένος, αναποφάσιστος και τρακαρισμένος. Η χρησιμοποίηση του Καγκάβα στο αρχικό σχήμα και του Ουάρντα στο αριστερό άκρο ήταν… βούτυρο στο ψωμί της μεσοαμυντικής γραμμής του Άρη. Γιατί ο Ιάπωνας μπορεί να διαθέτει τρομερή ποιότητα αλλά αποδείχθηκε soft για τους Λούκας Σάσα, Τζέιμς Τζέγκο, παίζοντας δε στην αριστερή πλευρά της επίθεσης ο Ουάρντα δεν θα μπορούσε να δώσει αυτά που αποδεδειγμένα μπορεί. Αυτόν που δεν κατάφερε να ελέγξει ο Άρης ήταν ο Κρέμντσικ.

Ο Άρης δεν είχε την ίδια συνέπεια στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν ήταν η ομάδα του πρώτου ημιχρόνου γιατί μέτρησε πολλές χαμένες προσωπικές μονομαχίες, αλλά δεν κινδύνευσε. Προσπάθησε να παίξει το παιχνίδι που λατρεύει, αυτό των αντεπιθέσεων. Αμυντικά δεν είχε τις ίδιες δυνάμεις γι’ αυτό (σωστά) ο Μάντζιος αντικατέστησε τόσο τον Ντάνιελ Μαντσίνι όσο και τον Φακούντο Μπερτόγλιο καθώς επί της ουσίας δεν υπήρχε πρώτη γραμμή πίεσης. Σωστά επίσης επένδυσε στην ανάγκη του αντιπάλου να ανεβάσει τις γραμμές του (με φυσικό επακόλουθο να δώσει χώρους), γι’ αυτό χρησιμοποίησε δύο φρέσκα πνευμόνια (Μάνος, Σίλβα). Μόνο όμως που δεν πήρε αυτό που περίμενε. Βάσει των προϋποθέσεων που δημιουργήθηκαν, το ένα γκολ ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να εισπράξει.

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ

Σε αυτό μπήκε (αδικαιολογήτως) ο Άρης στα τελευταία 10 αγωνιστικά λεπτά. Μηδέν κράτημα μπάλας, ελάχιστη ποδοσφαιρική εξυπνάδα, καμία πρόθεση «παιχνιδιού» με τον χρόνο αλλά ένα σωρό απομακρύνσεις που έβγαζαν ανασφάλεια. Ακόμη και στις ελάχιστες δεύτερες μπάλες που κέρδισε, αντί να διαχειριστεί την κατοχή της μπάλας, την έδινε με χαρακτηριστική ευκολία στον αντίπαλο για μια ακόμη σέντρα. Κυρίως όμως, του επέτρεψε να βρει μπαλιές από τον άξονα γιατί δεν λειτούργησε σωστά τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη γραμμή πίεσης. Συνέπεια αυτού του πανικού ήταν η απώλεια τριών βαθμών τους οποίους άξιζε ο Άρης βάσει συνολικής αγωνιστικής παρουσίας, αλλά κι ενός πλεονεκτήματος τεσσάρων βαθμών από τον ΠΑΟΚ.