Λαμία: Ο Γρηγορίου την… οδηγεί σε ώρα παραμονής
Ο 48χρονος κόουτς άλλαξε άρδην τη φιλοσοφία/ταυτότητα της ομάδας, που εδραιώθηκε πάνω από την επικίνδυνη ζώνη. Ο «ξεχασμένος» Τζανετόπουλος, ο «αναγεννημένος» Αραμπούλι και η διαχείριση στα «κολλητά» ματς
Ας γυρίσουμε τον χρόνο λίγο πίσω, όχι πολύ αλλά περίπου 2,5 μήνες εκεί στα τέλη του 2020 και λίγες ημέρες μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Λαμίας από τον Μιχάλη Γρηγορίου, όπου όλοι χαρακτήριζαν την πράξη του ως «αυτοκτονική» και τη δε ομάδα «καταδικασμένη» να υποβιβαστεί.
Βλέπετε μάζευε τα κομμάτια της από το «βαρύ» 6-0 που είχε ηττηθεί στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και μετά από 10 ματς στη σεζόν είχε μόλις 2 βαθμούς και παρέμενε καθηλωμένη στην τελευταία θέση.
Η πρώτη αλλαγή προπονητή όπου ο Μπάμπης Τεννές διαδέχθηκε τον Γιώργο Πετράκη δεν είχε αποφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα, η εικόνα της προκαλούσε… θλίψη, σε μεγάλο βαθμό, και τίποτα μα τίποτα δεν προϊδέαζε ότι θα επακολουθούσε. Η έλευση δε του Γρηγορίου «συνοδεύτηκε» από ντεμαράζ θετικών κρουσμάτων κορονοϊού που ξεπερνούσαν τα 10 μεταξύ των ποδοσφαιριστών και όλα της πήγαιναν στραβά.
«Μην μας ξεγράφετε ακόμα…», έλεγε πάντως ο 48χρονος κόουτς στο στενό του περιβάλλον μετά τη συμφωνία του με τον Πανουργιά Παπαϊωάννου, σα να γνώριζε κάτι που αγνοούσαν όλοι οι υπόλοιποι. Σήμερα (11/3), σχεδόν 3 μήνες από εκείνη την ανακοίνωση της πρόσληψής του δύναται να ειπωθεί πως δικαιώθηκε απόλυτα.
Ελέω Covid-19 το ντεμπούτο του μεταφέρθηκε για τις 4 Ιανουαρίου όπου και επικράτησε 2-0 του Αρη και μαζί με εκείνο το παιχνίδι η Λαμία συγκέντρωσε έκτοτε 20 βαθμούς, κάτι που την έφερε στο «+6» από την τελευταία πια ΑΕΛ και στο «+3» από τον ΟΦΗ που βρίσκεται στη θέση των μπαράζ. Με ρεκόρ 5-5-5 την οδηγεί σε πορεία… Ευρώπης και εκ του αποτελέσματος μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος ως η «πιο πετυχημένη μεταγραφή του Ιανουαρίου» στην κατηγορία, η δε βαριά ήττα που γνώρισε η ομάδα από τους «ερυθρόλευκους» σαν την πιο «γλυκιά» της σύγχρονης ιστορίας της. Βλέπετε αν αντί για 6-0 οι Πειραιώτες κέρδιζαν τότε με ένα πιο μικρό σκορ (π.χ. 2-0 ή 3-0) ίσως και να μη έφευγε, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, ο Τεννές από τον πάγκο της.
Πάμε όμως να δούμε τι έχει αλλάξει ο Γρηγορίου, γιατί δεν γίνεται κάτι θα έκανε για να παρουσιάζει η ομάδα ένα τόσο εντελώς διαφορετικό πρόσωπο.
Ξεκινάμε με το κεφάλαιο μεταγραφές που χωρίζεται σε δύο σκέλη. Για όσους θυμούνται οι προσθήκες των Τζανδάρη, Τιρόνε είχαν «κλείσει» πριν την έλευσή του και επί χάρτου θα μπορούσε να προβάλει ενστάσεις, αφού δεν αποτελούσαν δικές του επιλογές. Κύριος γαρ όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά αμφότεροι ενσωματώθηκαν πλήρως στα πλάνα του και ο μεν πρώτος λογίζεται «κολώνα», ο δε Ισπανός χαφ μέχρι να τραυματιστεί είχε ουσιαστικότατο ρόλο.
Εδώ ας ανοίξουμε μία παρένθεση. Ο Παπαϊωάννου, ισχυρός άνδρας της Λαμίας, έδειχνε αποφασισμένος να αλλάξει τα δεδομένα και να γυρίσει το χαρτί, δηλαδή σε απλά ελληνικά να σπρώξει λεφτά για μεταγραφές. Τι πιο εύκολο για τον Γρηγορίου, όχι ως άτομο αλλά σαν προπονητή, να βγάλει όλο το τότε ρόστερ «σκάρτο» και να κάνει 15 προσθήκες ενδεκάδας. Θα του πέρναγε εύκολα. Ωστόσο ήξερε που πάει, με τι παίκτες είχε να κάνει και το πήρε πάνω του. Ναι μεν η Λαμία προχώρησε σε αρκετές προσθήκες, αλλά ήρθαν παίκτες για να πλαισιώσουν το υπάρχων έμψυχο δυναμικό, να προσφέρουν λύσεις και να παλέψουν για μία θέση στο αρχικό σχήμα και όχι να ακυρώσουν όσους ήταν ήδη στο ρόστερ. Για αυτό άλλωστε και η εκ νέου ενεργοποίηση ορισμένων, πχ του Προβυδάκη. Κλείνει η παρένθεση.
Ετσι οι Μπα, Γκαζαριάν αποκτήθηκαν για να δώσουν μεσοεπιθετικές λύσεις μαζί με τους Ντέλετιτις, Καραμάνο, Ρόμανιτς, ο Τζέιμς για να «παλέψει» με τους Αντέτζο, Τζανετόπουλο στα στόπερ, οι Βλάχος, Ανχελ Μαρτίνεθ έξτρα προσθήκες για τα άκρα της άμυνας, ενώ ο Πίτι για να προσφέρει τόσο εντός του γηπέδου όσο και στα αποδυτήρια. Προσέξατε πόσες χειμερινές προσθήκες ξεκίνησαν στο χθεσινό 2-1 επί της ΑΕΛ; 2, οι Μαρτίνεθ, Τζανδάρης. Οι υπόλοιποι 9 είναι από την αρχή της χρονιάς στη Λαμία.
Ε, ωραία γιατί δεν έπαιζαν καλά τότε; Σας προλάβαμε και διατυπώσαμε εμείς την ερώτηση. Μα γιατί δεν τους… έβλεπαν! Ξεκάθαρη απάντηση. Ο Γρηγορίου παίρνει άριστα στο ζήτημα της διαχείρισης του υλικού και πλέον η Λαμία είναι ομάδα. Μοιράζει σωστά τον χρόνο, προσπαθεί να μην αδικεί κάποιον και όλο αυτό φαίνεται στο γήπεδο. Ο Τζανετόπουλος πήγε τον Γενάρη του 2019 στο ΔΑΚ και μέχρι την είσοδο του 2021, δηλαδή σε 2 ημερολογιακά έτη, μετρούσε μόλις 12 συμμετοχές. Πλέον είναι βασικότατος και μαζί με τον Αντέτζο που παρουσιάζεται αναγεννημένος έχουν δημιουργήσει ένα από τα καλύτερα κεντρικά αμυντικά δίδυμα της κατηγορίας και στα 8 τελευταία παιχνίδια που συνυπήρξαν στα στόπερ η Λαμία δέχθηκε μόνο 1 γκολ, αυτό με την απευθείας εκτέλεση κόρνερ του Γιακιμόφσκι που χτύπησε στο κεφάλι του Επασί. Τι; Ο ίδιος Τζανετόπουλος ήταν με πριν, αλλά κάποιοι στο ΔΑΚ δεν έβλεπαν – προφανώς όσοι αποφάσιζαν ποιοι θα παίξουν και ποιοι όχι – τι μπορεί να κάνει.
Αλλο παράδειγμα. Μπατσάνα Αραμπούλι. Σε 13 παιχνίδια του στο 2021 έχει 4 γκολ και 2 τελικές πάσες, ενώ σε 7 το 2020 η συγκομιδή του ήταν 0! Εχει ο Γεωργιανός φορ κάποιον δίδυμο αδερφό που ήρθε μετά την Πρωτοχρονιά στην Ελλάδα και πήρε τη θέση του; Οχι φυσικά, αλλά στην προ-Γρηγορίου εποχή γίνονταν αλλαγή στην αλλαγή!
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Θοδωρή Βασιλακάκη που σε ένα παιχνίδι αντικαταστάθηκε στο 41’, ούτε καν στην ανάπαυλα. Και αναφερόμαστε σε έναν παίκτη 32 ετών, που ξέρει τη Super League 1 όσο λίγοι και δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα σε κανέναν, όμως η ομάδα με αυτές τις συμπεριφορές έδειχνε να μην τον σέβεται! Να τον «αδειάζει», λες και έκανε τότε το ντεμπούτο του. Πού να υπάρχει ηρεμία ή αυτοσυγκέντρωση στα αποδυτήρια; Πώς να είναι καλά; Με παίκτες που δεν τους «βλέπουν» και με άλλους που να τους συμπεριφέρονται σαν 20χρονους που ξεκίνησαν τώρα; Γιατί τα παραπάνω είναι μόνο τα πιο «τρανταχτά» παραδείγματα, μπορούμε να γράψουμε π.χ. ακόμη 1.000 λέξεις. Ο Γρηγορίου τα έφτιαξε όλα αυτά.
Βέβαια στο ΔΑΚ δεν ήθελαν ψυχολόγο αλλά προπονητή. Καλά όλα τα άλλα, όμως για να έρθουν τα θετικά αποτελέσματα πρέπει και κάτι να κάνεις βρε αδερφέ και μέσα στο γήπεδο. Αυτός ο τομέας χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη έγκεινται στο κομμάτι του rotation. Η Λαμία επειδή δεν έπαιξε ορισμένα ματς λόγω της μεγάλης ταλαιπωρίας που υπέστη από τα δεκάδες κρούσματα κορονοϊού που της παρουσιάστηκαν τον Δεκέμβριο, είχε από τις 4 Ιανουαρίου μέχρι και χθες 10 Μαρτίου, δηλαδή σε 9 εβδομάδες, 17 παιχνίδια σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως έπρεπε να «διαλέξει» και έπραξε το αυτονόητο. Στα 2 του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και στα ματς της Super League 1 με τον «Δικέφαλο του Βορρά» και τον Ολυμπιακό όχι απλά προχώρησε σε αλλαγές, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες άφησε έξω το 90% των θεωρητικά βασικών του. Ωμά είπε, ως οργανισμός και όχι σαν άτομο, «δεν με ενδιαφέρουν». Ετσι στο χθεσινό 2-1 επί των «βυσσινί» εκείνη ήταν ξεκούραστη ενώ η ΑΕΛ προέρχονταν από αγώνα-φωτιά στο Ηράκλειο.
Συνεχίζουμε. Τι χρειάζεται μία ομάδα που παλεύει για την παραμονή της και προέρχεται από σερί ήττες; Να τη «φτιάξει» και αυτό γίνεται μόνο μέσα από τα θετικά αποτελέσματα. Οταν χάνεις με 6-0 ακόμη και το 0-0 σε ανεβάζει level, άρα πρωταρχικό μέλημα του Γρηγορίου ήταν να κατεβάζει μία ομάδα με ταυτότητα, αρχή, μέση και τέλος. Προσοχή στα μετόπισθεν όπου «κούμπωσαν» οι Αντέτζο-Τζανετόπουλος (θα το ξαναπούμε, πώς γίνεται παλαιότερα να μην έπαιζε ο δεύτερος;), ο Επασί πήρε τα πάνω του και πλέον όλοι ξέρουν πως στη Λαμία πρέπει να… φτύσεις αίμα αν θες να της βάλεις γκολ. Την ίδια στιγμή από τη μέση και μπροστά φτιάχνει σε κάθε παιχνίδι ορισμένες «καθαρές» φάσεις έστω και όχι πολλές (σε ορισμένα όπως του Βόλου και περισσότερες) και αν έρθει το «μισό-μηδέν» έχει καλώς. Αλλιώς παίρνει τον βαθμό και… φεύγει.
Στα 8 από τα 15 παιχνίδια της στο πρωτάθλημα με τον Γρηγορίου διατήρησε ανέπαφη την εστία της και από τα άλλα 7 που δέχθηκε έστω ένα γκολ τα 2 ήταν σε Τούμπα, Φάληρο που ουσιαστικά τα είχε «χαμένα», το 1 ήταν με ένα τέρμα που μπαίνει σπάνια (κόρνερ Γιακιμόφσκι, αυτογκόλ Επασί), ενώ π.χ. με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο μέχρι να μείνει πίσω στο σκορ με πέναλτι, είχε «σβήσει» την αναμέτρηση. Είναι ομάδα που ξέρει τι ζητά μέσα στο γήπεδο, με κατεύθυνση και δεν παίζει, π.χ., 4-4-2 χωρίς φορ.
Εδώ μάλιστα καλό είναι να υπάρξει και μία σημείωση. Φαίνεται πως δουλεύει τις στατικές μπάλες, αφού και χθες βρήκε γκολ (δύο μάλιστα) με αυτόν τον τρόπο. Για όσους θυμούνται το 1-0 επί του Απόλλωνα στο ΔΑΚ προήλθε σε ανάλογη φάση και γενικότερα απειλεί μέσω αυτών.
Και επειδή η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, κέρδισε τη Λάρισα με γκολ στο φινάλε, πήρε διπλό στη Ριζούπολη χωρίς να είναι πολύ καλύτερη, πήρε βαθμό στο Αγρίνιο σε ένα παιχνίδι που στο 50' θα μπορούσε μεν να κέρδιζε 2-1 αλλά στο φινάλε να χάσει 3-1 και γενικότερα της έχουν πάει όλα πρίμα. Αλλά ορίζει την τύχη της, το βλέπεις μέσα στο γήπεδο και το πιστώνεται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο Μιχάλης Γρηγορίου.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.