Μπορούν τελικά τα παλικάρια;

• Ο Διούδης σίγουρα είναι παλικάρι αλλά μπορεί;
• Θα εξαρτηθεί από το τι ποδόσφαιρο αποφασίσει ο Μπόλονι
• Μπορεί το παλικάρι Μπόλονι;
• Τα παλικάρια «πρέπει» αλλά μπορούν;

Η αλήστου μνήμης έκφραση του Άγγελου Αναστασιάδη νομίζω ότι βρίσκει εφαρμογή περισσότερο στην φετινή σεζόν παρά στη φουρνιά του τότε. Με τη διαφορά βέβαια ότι τότε η αναφορά σε παλικάρια είχε να κάνει με το team των ξένων παικτών του Τριφυλλιού και κυρίως τον Πάολο Σόουζα, ενώ τώρα η απορία πρέπει να απαντηθεί από όλους τους ποδοσφαιριστές, τον προπονητή και την ίδια τη Διοίκηση.

Ο Διούδης σίγουρα είναι παλικάρι αλλά μπορεί;

Δεν έχω αθροίσει τους βαθμούς που ο full αμυντικά στημένος Παναθηναϊκός του Μπόλονι οφείλει σε ενστικτώδεις αντιδράσεις του Σωκράτη Διούδη αλλά πρέπει τελικά να είναι πάρα πολλοί. Ο πράσινος κήπερ πιέστηκε όσο πιέστηκαν τερματοφύλακες μικρομεσαίων ομάδων με πολλούς αντίπαλους επιθετικούς στην περιοχή του, ειδικά στα τελευταία λεπτά των αγώνων κι έβγαλε αποκρούσεις ακόμα κι εξ επαφής μέσα από τη μικρή περιοχή του.

Εδώ και πολύ καιρό παίζει με πρόβλημα στην μέση, χαρακτηριστικές οι γκριμάτσες πόνου όταν σηκώνεται μετά από μια κρίσιμη επέμβαση κι ενώ είναι μεγάλο παλικάρι, φοβάμαι ότι δεν μπορεί σε αυτή την κατάσταση να βγάλει μόνος του όλο το mini πρωτάθλημα των play off. Μακάρι να κάνω λάθος, μακάρι το ιατρικό team και η ίδια η κράση του ποδοσφαιριστή να με διαψεύσουν.

Θα εξαρτηθεί από το τι ποδόσφαιρο αποφασίσει ο Μπόλονι

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια ομάδα με παίκτες που δεν ξέρουν μπάλα. Είναι μια ομάδα που ο προπονητής της συχνά αρνείται να παίξει μπάλα η ομάδα του. Προτιμά να δίνει την πρωτοβουλία και την κατοχή στον αντίπαλο και να ψάχνει το ένα γκολ.

Το πρόβλημα είναι ότι έτσι πιέζεται πάρα πολύ μια άμυνα με λάθη, με συχνά τσαφ σε απομακρύνσεις και τραυματία τερματοφύλακα, μια ομάδα που προσπαθεί να σκοράρει στην κόντρα ενώ δεν έχει ως προσόν την ταχύτητα.

Αν θες να παίξεις full αμυντικά δεν χρειάζεσαι στο χορτάρι τον Βιγιαφάνιες αλλά αν δεν τον έχεις, ποιος θα βγάλει μπαλιές διαγώνιες, όπως αυτή στον Χατζηγιοβάνη χτες και άλλες που δεν έγιναν γκολ αλλά πήραν την πίεση από την άμυνα των Πρασίνων;

Μεταξύ του «άμυνα ρε … παλικάρια» και του κυριαρχικού ποδοσφαίρου υπάρχουν κι άλλα στάδια διαχείρισης ενός ματς αλλά ο Παναθηναϊκός μπατάρει επικίνδυνα προς το πρώτο. Και όλοι όσοι είναι στην ομάδα από τις προηγούμενες σεζόν δεν έχουν καθόλου συνηθίσει σε αυτό το σύστημα. Η ομάδα Δώνη με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο κι όχι να «σκάσει» την μπάλα μετά το 1-0 και πολλοί ποδοσφαιριστές φαίνεται να μην καταλαβαίνουν ούτε να συμφωνούν με τη νοοτροπία του Ρουμάνου.

Μπορεί το παλικάρι Μπόλονι;

Τελικά ποιος Παναθηναϊκός αρέσει περισσότερο στον τεχνικό των Πρασίνων; Αυτός που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο κόντρα στον Ολυμπιακό ή αυτός που επικράτησε των Κόκκινων στην Λεωφόρο;

Για να συμβεί το δεύτερο βέβαια, πρέπει να θυμόμαστε ότι έχασε τις κάλτσες του κι ο Ολυμπιακός με άστοχα τελειώματα μέσα από την περιοχή. Θα συμβαίνει πάντα με τέτοια συνέπεια από τους αντιπάλους, ώστε να διαλέξουμε την πράσινη εικόνα της νίκης στην Λεωφόρο;

Φυσικά αλλιώς θα μιλούσαμε με έναν απολύτως υγιή Διούδη, με έναν υγιή και παρόντα Κουρμπέλη, με έναν ακούραστο Αλεξανδρόπουλο, με τον Σανκαρέ χωρίς τραυματισμό πάνω που έδειξε, ότι είναι η πιο ποιοτική προσθήκη του χειμώνα αλλά με τα «αν» δουλειά δεν γίνεται.

Με τον Ολυμπιακό ήδη «αλλού», με τον Άρη πολύ στρωμένο και ικανό αγωνιστικά, με τον ΠΑΟΚ να έχει πολύ καλές μονάδες αλλά μπερδεμένο σύνολο, με την ΑΕΚ να είναι στη χειρότερη ψυχολογικά αφετηρία κι έναν επικίνδυνο Αστέρα Τρίπολης είμαι πραγματικά περίεργος για τις αποφάσεις του Μπόλονι. Θα επιλέξει να βάλει ο ίδιος κόφτη στις πρωτοβουλίες των ποδοσφαιριστών του ή τα group therapy που ακούω ότι πραγματοποιήθηκαν θα γεννήσουν μια εκατέρωθεν εμπιστοσύνη ;

Τα παλικάρια «πρέπει» αλλά μπορούν;

Ο Ολυμπιακός Πρωταθλητής, ένα εισιτήριο ευρωπαϊκό στον Κυπελλούχο, δυο εισιτήρια στα play off για αυτό που συνολικά αξίζει το ελληνικό πρωτάθλημα, δηλαδή τη Γ εθνική της UEFA. Και στο Κύπελλο είχε το «πρέπει» και αποδείχθηκαν τραγικά «λίγοι» οι Πράσινοι από την κορφή ως τα νύχια. Αποδείχθηκε επίσης ότι ο ΠΑΣ Γιάννενα είχε διαβάσει αυτή την αδυναμία και απροθυμία του Παναθηναϊκού να παίξει μπάλα.

Στα play off θα είναι αλλιώς. Θα σταματήσουν οι περιπατητικές διαμαρτυρίες, οι γκριμάτσες και τα στραβώματα; Θα πατήσει ο Παναθηναϊκός αντίπαλη περιοχή ή θα κάνει το Σταυρό του να βρει γκολ σε δύο επιθέσεις ή από στημένα; Θα παίξουν οι παίκτες στις θέσεις τους; Θα μπορέσει να παίξει έστω κι ελάχιστα ως Panathinaikos ή θα κάνουμε άλλον έναν χρόνο να δούμε τη λατινική γραφή της ομάδας μας σε κλήρωση;