Φιλιππάκος: «Η Ίντερ κοιτούσε τον Πάντο»

Το καλοκαίρι του 2004 ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Πέτρο Φιλιππάκο. Ο 21 ετών μέσος συμμετείχε στην προετοιμασία των «ερυθρόλευκων», αλλά πριν ξεκινήσει η σεζόν 2004-2005 τραυματίστηκε, με αποτέλεσμα να χειρουργηθεί. Έκανε τελικά το ντεμπούτο του στις 19 Ιανουαρίου 2005, στην εκτός έδρας ήττα (1-0) από τον Ηρακλή για το Κύπελλο. Έκανε όλες κι όλες έξι συμμετοχές και μετά την πρόσληψη του Τροντ Σόλιντ τέθηκε στο περιθώριο, με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο του 2005 να αποχωρήσει.

Ο Ελληνοαμερικανός, σε ηλικία 38 ετών πια, έχοντας περάσει από Άρη, Ολυμπιακό Χερσονήσου, Ηρακλή Ψαχνών και Βύζαντα Μεγάρων, μίλησε στο podcast «Gate 7 International» και μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι η Ίντερ παρακολουθούσε τον Τάσο Πάντο, αλλά και τον Ιεροκλή Στολτίδη. Ο μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς Φιλιππάκος ανέφερε: «Τον Πάντο τον έβλεπες και έλεγες ότι αυτός θα είναι πάντα σε κορυφαία ομάδα. Ότι αυτός θα είναι πάντα η πρώτη επιλογή του προπονητή. Στον Ολυμπιακό ξεκινούσες από τον Πάντο και μετά ήταν ο Ζιοβάνι και οι υπόλοιποι. Ήξερε πού είναι καλός και όχι. Ήξερες από την νοοτροπία του ότι θα τα καταφέρει και θα κάνει καριέρα. Η Ίντερ είχε έρθει να τον δει. Αυτόν και τον Στολτίδη. Και σκεφτόμουνα, κοίτα, ήρθαν για δύο παίκτες που δεν παίζουν στην Εθνική Ελλάδας».

Ο Φιλιππάκος είχε πρωτοέρθει στην Ελλάδα στα τέλη Δεκεμβρίου 2003 για την ΑΕΚ, με την οποία υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο τον Γενάρη του 2004. Θυμήθηκε τις πρώτες μέρες: «Πριν παίξουμε διπλό με ρώτησαν σε ποια θέση παίζω, για να παίξω με τους αναπληρωματικούς. Τους είπα ότι παίζω αμυντικό χαφ. Ήξερα ότι αν πω ότι είμαι ακραίος δεν θα είχα πολύ την μπάλα και αν έπαιζα φουνταριστός δεν θα ακουμπούσα. Υπήρχε και τότε ο Μιχάλης Καψής που ήταν φοβερό σέντερ μπακ. Έτσι είχα μπροστά μου τον Τσιάρτα, τον Ζαγοράκη και τον Πέτκοφ. Ήθελα τη μπάλα στα πόδια. Είχα αυτοπεποίθηση. Σε εκείνο το διπλό χάσαμε 3-1 αλλά έβαλα το γκολ της ομάδας μου. Την επόμενη ημέρα υπέγραψα το συμβόλαιό μου στην ΑΕΚ».

Για την πρώτη του μέρα στο Ρέντη:

«Κατάλαβα γιατί ο Ολυμπιακός παίρνει το πρωτάθλημα κάθε χρόνο. Η ΑΕΚ τότε είχε περισσότερους παίχτες στην Εθνική, αλλά στον Ολυμπιακό είδα πολλούς παίκτες που έρχονταν στην προπόνηση 1,5 ώρα πριν ξεκινήσει και καθόντουσαν 2 ώρες παραπάνω. Υπήρχε το DNA του νικητή στου Ρέντη και ένιωθες αυτήν την ενέργεια την οποία στην ΑΕΚ, με όλο τον σεβασμό, δεν την ένιωθες. Ακόμα και ο Ριβάλντο καθόταν μετά τις προπονήσεις και εκτελούσε στημένες φάσεις. Τα 19 στα 20 φάουλ πήγαιναν όλα στο "Γ". Γι' αυτό τα φάουλ ήταν σαν πέναλτι για εκείνον».

Για τον Τζόρτζεβιτς:

«Με έλεγε Big Mac λόγω των σχέσεών μου με τις ΗΠΑ. Είτε έπαιζε με τον Ιωνικό σε φιλικό είτε έπαιζε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, ο Τζόλε πάντα έδινε τα πάντα. Δεν είχε ποτέ άγχος. Ο Τζόρτζεβιτς ήταν πάντα σταθερός, με αυτοπεποίθηση και απίστευτος με την μπάλα στα πόδια. Απίστευτος αρχηγός. Υπάρχουν οι αρχηγοί που φωνάζουν. Ο Τζόρτζεβιτς έμπαινε στα αποδυτήρια και τα πράγματα έμπαιναν ξανά στην θέση τους».

Για τον Καστίγιο:

«Ο Νέρι ήταν κάτι μοναδικό. Τον έβλεπα και ήταν από τις περιπτώσεις που λες "ό,τι και να κάνω δεν θα μπορέσω ποτέ να τον φτάσω. Ο Θεός του έδωσε το ταλέντο. Ακόμα και ο Ριβάλντο έλεγε ότι ο Νέρι είναι για να παίζει στη Ρεάλ Μαδρίτης ή τη Μπαρτσελόνα. Είναι πολύ σπάνιο το ταλέντο του. Τον παρακολουθούσαμε στις προπονήσεις και λέγαμε "αυτός είναι το κάτι άλλο"».

Για τον αγαπημένο του παίκτη:

«Γεωργάτος και Τσιάρτας είναι οι αγαπημένοι μου. Ο πρώτος πήγε στο εξωτερικό και η Ίντερ τότε τον παρακαλούσε να επιστρέψει μετά την πρώτη σεζόν που έφυγε. Ο Τσιάρτας πήγε στην Ισπανία και τον ήθελε η Ρεάλ. Το Γεωργάτο ειδικά τον παρακολουθούσα πολύ στενά. Εκτός από τους Έλληνες μου άρεσε επίσης πολύ ο Λουίς Φίγκο. Έψαχνα κασέτες για να προσέξω τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο και να μάθω την θέση του».