Ντόρτμουντ - Λεβαδειακός 1-1: Το πράσινο πούλμαν έμεινε από βενζίνη

• ΟΥΤΕ ΑΠΟΒΟΛΕΣ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ
• ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν. Μήνα στον ΠΑΟ ρίχνονται, μήνα στους παικταράδες; Μηδέ στον ΠΑΟ ρίχνονται, μηδέ στους παικταράδες: Στον Λάζλο κάνουν πόλεμο με social και με sites! Δεν… άντεξαν μετά το χθεσινό Ντόρτμουντ – Λεβαδειακός 1-1 (90’+2’ Τζ. Σάντσο – 36’ Φ. Ιωαννίδης) και ξεσπάθωσαν! Τώρα όλοι κατακεραυνώνουν έναν προπονητή, ο οποίος κακοποιώντας το ποδοσφαιρικό υλικό του από την αρχή του β΄ γύρου πίστεψε πως έχει βρει τη μαγική συνταγή για να φέρει τον Παναθηναϊκό ξανά στην Ευρώπη.

Είναι άδικο εν μέρει για τον Μπόλονι. Διότι η αλήθεια είναι ότι στα play offs η μεγαλύτερη ευθύνη για τα αποτελέσματα βαρύνει τους παίκτες. Εκείνους που επέτρεψαν στον Αστέρα να ισοφαρίσει 2-2 στα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα, εκείνους οι οποίοι με τα λάθη και τις επιπολαιότητές τους έφυγαν ηττημένοι σε ματς που προηγήθηκαν εναντίον του Ολυμπιακού και του Αρη. Είναι άδικο εν μέρει για τον Ρουμάνο κόουτς διότι χθες ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν χωρίς τον καλύτερο στόπερ του (Σένκεφλεντ) και τους δυο πιο έμπειρους και πιο ικανούς χαφ του (Κουρμπέλης, Μαουρίσιο).

Όμως κάθε ματς έχει τη δική του ιστορία. Τις δικές του παραμέτρους. Και χθες αυτός ο τραυματισμένος Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε μια πληγωμένη ΑΕΚ. Δεν αντιμετώπιζε ούτε τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, ούτε τον φορμαρισμένο ΠΑΟΚ, ούτε τον Αρη που έχει την καλύτερη χημεία και τη μεγαλύτερη σταθερότητα απ’ όλους. Αντιμετώπιζε μια ομάδα της οποίας ο πάγκος αποτελούνταν από τους Αθανασιάδη, Κοσίδη, Νεντελτσιάρου, Χατζηεμμανουήλ (;;;), Μιτάι, Μαχαίρα, Κρίστιστς και Καρίμ! Και εναντίον αυτής της ομάδας που είχε μια αξιοπρεπέστατη ενδεκάδα με Τσιγκρίνσκι παρόντα και ηγετικό (σούπερ ματς ο Μάνταλος, παρεμπιπτόντως…) κατάφερε να κλείσει το ματς με 11-0 τελικές στο β’ μέρος και συνολικά 15-2! Παρότι προηγήθηκε 0-1, ουσιαστικά πάλι στην πρώτη του φάση σ’ ένα σενάριο μονότονα επαναλαμβανόμενο ακόμα και στον τρόπο που το επιτυγχάνει: βαθιά πάσα του Βιγιαφάνιες στον δεξιό εξτρέμ, σέντρα, γκολ εντός περιοχής. Γκολ σε κόντρα επίθεση ή από κλέψιμο, με δύο πάσες. Σε προηγούμενα ματς πρωταγωνιστές ήταν οι Βιγιαφάνιες – Χατζηγιοβάνης – Μακέντα. Χθες ήταν οι Βιγιαφάνιες – Καρλίτος – Ιωαννίδης.

ΟΥΤΕ ΑΠΟΒΟΛΕΣ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Αυτή τη φορά δεν μπορεί να σταθεί ως «άλλοθι» ή δικαιολογία και το «τι να κάνουμε, μείναμε με δέκα παίκτες», όπως στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό (αποβολή Πούγγουρα) και Αρη (αποβολή Μαουρίσιο). Δεν μπορεί να σταθεί ως «άλλοθι» ή δικαιολογία και η διαιτησία: μέσω VAR το πέναλτι στον Καρίμ από ανατροπή του Σάντσες μετατράπηκε σωστά σε φάουλ εκτός περιοχής στα μέσα του β΄ημιχρόνου. Τι έμεινε; Το αποκρουστικό ταμπούρι στο δεύτερο ημίχρονο μετά το ισορροπημένο α’ μέρος. Το πούλμαν με διπλο-ενισχυένα τζάμια. Η ολική κατάρρευση μιας ομάδας που κατά διαστήματα έπαιζε με 7 παίκτες της εντός μεγάλης περιοχής. Ένα «Ντόρτμουντ – Λεβαδειακός» για 45 λεπτά, στο οποίο η ομάδα με τα κιτρινόμαυρα κατάφερε να ισοφαρίσει στο 90’ + 3’ με τον καλύτερο (και ατομιστή) παίκτη της, τον Λιβάι Γκαρσία. Μια ομάδα χωρίς φυσικές αντοχές. Με "κουτσή" μεσαία γραμμή και ανύπαρκτους Σανκαρέ - Καρλίτος. Χωρίς βοήθεια από τον πάγκο. Χωρίς κάποια φρέσκια ιδέα σε ειδικές συνθήκες (ταχύτητα Καμπετσή, τρεξίματα Χατζηθεοδωρίδη, κράτημα μπάλας Μπουζούκη). Χωρίς αλλαγές διάταξης. Μόνο με τρομερά ψυχικά αποθέματα, ειδικά από τους αμυντικούς της!

Μην τρέφουμε αυταπάτες: αν το ματς δεν ήταν τόσο σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, αν δεν χρειαζόταν μόνο τη νίκη μπας και προλάβει το τρένο της Ευρώπης, δεν θα σηκωνόταν τόση σκόνη, ακόμη και με το 1-1. Στο δε 0-1, αν δεν είχε ισοφαρίσει η ΑΕΚ; Ε, ρε, γλέντια! Εκεί να δεις καταπράσινους τίτλους παντού! Λογικό, έτσι γίνεται παντού. Θα υπήρχε λίγη «γκρίνια» για το ταμπούρι με ξαφνικές άμυνες και τέλος. Τώρα, όμως, ο Μπόλονι θα διαβάζει στα media όσα δεν έχει διαβάσει όλη τη σεζόν!

Πέραν υπερβολών: ο Παναθηναϊκός πέταξε πολλές ευκαιρίες στα τέσσερα από τα πέντε ματς των play offs και γι’ αυτό δεν ευθύνεται μόνο ο Μπόλονι. Ευθύνονται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό οι παίκτες. Προηγήθηκε σε όλα, και στα πέντε ματς! Ο Θεός του ποδοσφαίρου επί Μπόλονι (και ο Σωκράτης Διούδης στο 90% των αγώνων) είναι πάρα πολύ γενναιόδωροι μ’ αυτή την ομάδα! Κατάφερε, όμως να πάρει μόνο 4 βαθμούς. Πλέον χρειάζεται η… υπέρβαση της υπέρβασης για να τα καταφέρει. Δηλαδή για να ξεπεράσει την Ενωση. Να μαζέψει στον β΄ γύρο 12-15 βαθμούς! Με Αστέρα, ΑΕΚ, Ολυμπιακό εντός, με ΠΑΟΚ και Αρη εκτός. Μάλλον ανέφικτο, αλλά ας περιμένουμε και το κυριακάτικο ματς στην Τούμπα, διότι τα play offs είναι απρόβλεπτα, ο ΠΑΟΚ αισθάνεται «άνετος και ωραίος» και έχει και ημιτελικό Κυπέλλου την προσεχή Πέμπτη...

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ

Οσο για την επόμενη σεζόν; Νομίζω ότι ακόμα και ο Γιάννης Αλαφούζος βλέπει πλέον ότι με τον Λάζλο Μπόλονι στον πάγκο αυτή η ομάδα θα μπορούσε να παίζει καλύτερα. Να έχει οικοδομήσει περισσότερους μηχανισμούς ακόμα και σ’ αυτό το αμυντικογενούς προφίλ παιχνίδι της. Θα μπορούσε να έχει καλύτερες επιλογές κατά τη διάρκεια των αγώνων (δεν κάνει σχεδόν τίποτα από τον πάγκο), να μην βάζει και βγάζει από την κατάψυξη τους παίκτες λες και είναι παγάκια για ουισκάκι (Μακέντα, Καρλίτος, Ιωαννίδης, Καμπετσής, Αγιούμπ, Σάντσες, Μπουζούκης, Χατζηθεοδωρίδης), να έχει καλύτερο management συνολικά. Να έχει δημιουργήσει από τον Φεβρουάριο και έπειτα (δηλαδή μετά τον κορονοϊό εντός της ομάδας) ένα σύνολο που θα μπορούσε να παίξει και "αλλιώς". Δεν θα μπορούσε να γίνει "Μπαρτσελόνα", αλλά να μην παρουσιάζει 30λεπτα και 40λεπτα "Προοδευτικής". Κι όλα αυτά, χωρίς να εξετάζουμε συμπεριφορές και νοοτροπίες του Μπόλονι. Αξιολογώντας μόνο με ποδοσφαιρικά κριτήρια.

Αν το είχε σκεφτεί διαφορετικά και δεν είχε «κολλήσει» στο μονόδρομο με ισχυρή δόση τύχης και… αντεπιθέσεων εναντίον του Βόλου, της ΑΕΛ και του Ατρόμητου με τον οποίο ο Παναθηναϊκός σε ολόκληρο τον β’ γύρο ηττήθηκε μόνο από τον Παναιτωλικό και τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο Παναθηναϊκός θα είχε αυξήσει τις πιθανότητές του για έξοδο στην Ευρώπη. Πλέον αυτή η ομάδα βρίσκεται μισό βήμα από τη μεγαλύτερη αποτυχία των τελευταίων ετών. Σε μια σεζόν με μπάτζετ επτά εκατ. ευρώ στην οποία ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είναι στα χειρότερά τους. Και γι’ αυτή την αποτυχία δεν θα ευθύνεται μόνο ο… Πογιάτος. Αλλά και ο Αλαφούζος και ο Μπόλονι και οι παίκτες, οι οποίοι στα play offs άφησαν το πουλάκι να φύγει μέσα από τα χέρια τους πολλές φορές…

* Eνα «ηθικό δίδαγμα» πρέπει να μείνει απ’ όλη αυτή την ιστορία σε φιλάθλους και δημοσιογράφους. Να μάθουμε όλοι να μην κρίνουμε μόνο από το αποτέλεσμα. Να προσπαθήσουμε να καταλαβαίνουμε τι παίζει μια ομάδα, πώς το υπηρετεί, ποιες είναι οι αδυναμίες της, η τακτική της, τα πλεονεκτήματά της. Και να αξιολογούμε βάσει αυτών και όχι μόνο λόγω των αποτελεσμάτων, τα οποία με την ίδια απόδοση θα μπορούσαν να ήταν πολύ πιο θετικά για τον Παναθηναϊκό στα play offs. Ποιον Παναθηναϊκό όμως; Αυτόν με ευστοχία 85% στις αξιόλογες τελικές προσπάθειες, που επιτρέπει στον Αστέρα να παίζει 35 λεπτά σαν την Σίτι του Πεπ, τον Αρη να φαίνεται για 40 λεπτά σαν την Μπάγερν του Φλικ και την ΑΕΚ που είχε δεχθεί οκτώ γκολ από Ολυμπιακό – ΠΑΟΚ να τον κάνει να μοιάζει ομαδούλα Β’ Εθνικής για ένα ολόκληρο ημίχρονο.