Γρηγορίου στο gazzetta.gr: «Πήγαμε βήμα-βήμα, με αντί-ποδόσφαιρο δεν μπορείς να σωθείς»

Είναι ο «αρχιτέκτονας» ενός ποδοσφαιρικού «παραμυθιού» που θα μνημονεύεται για χρόνια. Ο λόγος για τον Μιχάλη Γρηγορίου, ο οποίος στις 15 Δεκεμβρίου ανέλαβε τη Λαμία ουραγό και με ρεκόρ 0-2-8, όμως το Σάββατο (24/4) και μετά το 0-0 του Περιστερίου την οδήγησε στην μαθηματική της παραμονή, δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε της σεζόν.

Ο 48χρονος κόουτς έκανε στο «ΔΑΚ» πορεία πρωταθλητισμού, η Λαμία επί ημερών του έχασε μόνο σε 5 από τα 21 παιχνίδια της στην κατηγορία, έφτασε στη σωτηρία κάτι που μέχρι πρότινος ισοδυναμούσε με «θαύμα» και μίλησε στο gazzetta.gr για τα όσα συνέβησαν.

«Θα σου πω την αλήθεια. Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός λόγω της εικόνας της ομάδας και της βαθμολογικής της θέσης που πολλοί τη θεωρούσαν σχεδόν υποβιβασμένη. Τα παραπάνω συνηγορούσαν πως θα έπαιρνα ένα μεγάλο ρίσκο».

«Για μερικές ημέρες σκέφτηκα και ζύγισα όλα τα δεδομένα. Εκείνο το διάστημα υπήρχε ενδιαφέρον και από το εξωτερικό, αλλά αποφάσισα να πω το ‘ναι’ στην πρόταση της Λαμίας, έχοντας υπολογίσει πως η ομάδα μπορεί να σωθεί, με γνώμονα το υλικό που διέθετε, ενώ ο κύριος Παπαϊωάννου μου έδειξε πόσο πολύ με ήθελε για να αναλάβω φέρω εις πέρας το δύσκολο αυτό έργο».

«Ο κύριος Παπαϊωάννου είναι ειλικρινής άνθρωπος και προς τιμήν του εξέφρασε και δημόσια ότι όντως αυτή ήταν η ψυχοσύνθεσή του στο ραντεβού που κάναμε και όντως αυτή ήταν η ψυχολογική του κατάσταση μετά την καραντίνα των 14 ημερών. Φανταστείτε έναν προπονητή να αναλαμβάνει μία ομάδα σε αυτή τη κατάσταση και παρότι υπήρχε η περίοδος της διακοπής ώστε να περάσει τα στοιχεία που θέλει στη νέα του ομάδα, αντ’ αυτού να μένει για 14 ημέρες σε ένα ξενοδοχείο κλεισμένος αυτός και οι συνεργάτες του, ενώ οι παίκτες να βρίσκονται στα σπίτια τους και να μην μπορούν να πάνε προπόνηση. Αυτό συνέβη με εμάς. Η καραντίνα ολοκληρώθηκε την 1η Ιανουαρίου και στις 4 του μηνός είχαμε το ματς με τον Αρη. Ουσιαστικά πήγαμε σε 2 προπονήσεις μετά από καραντίνα, Εσείς στη θέση του κύριου Παπαϊωάννου πως θα ήσασταν (σ.σ. γέλια);»

«Αρχικά αξιολόγησα το υλικό που υπάρχει στην ομάδα και πίστευα πως μπορεί να αντιστραφεί η εικόνα. Είναι πολύ καλοί παίκτες, με εμπειρίες και παραστάσεις, που όμως έδειχναν πως έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, μετά από τα συνεχόμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα. Συνυπολόγισα λοιπόν πως αυτό διορθώνεται και τακτικά και βέβαια ψυχολογικά. Ερχόμουν σε μία υγιής οικονομικά και διοικητικά ομάδα, οπότε και θα επικεντρωνόμουν μόνο στο αγωνιστικό σκέλος,. Είναι σημαντικό για έναν προπονητή να σκέφτεται και να τον απασχολεί μόνο αυτό».

«Να μπορέσουμε να ανέβουμε μία θέση, ώστε αρχικά να περάσουμε μία ομάδα. Υστερα βήμα-βήμα, παιχνίδι με παιχνίδι να δούμε τι άλλο μπορούμε να καταφέρουμε και τι είναι εφικτό. Δεν σου κρύβω πως μετά τη νίκη επί του Αρη πίστευα βαθιά μέσα μου ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό. Εχοντας δει και την αντιμετώπιση των παιδιών απέναντί μου, τον σεβασμό που υπήρχε και την πίστη όλων. Τότε έβαλα μέσα μου σαν στόχο, χωρίς να τον εκφράσω ποτέ, ότι ίσως και τα καταφέρουμε και απευθείας, χωρίς καν να πάμε στα μπαράζ».

«Τους είπα πως στη θέση που βρίσκεται η ομάδα ήταν ήδη όλοι χαμένοι. Και για το παρόν και για το μέλλον του κάθε ενός ξεχωριστά. Εθεσα λοιπόν τους κανόνες μου σε ότι αφορά την καθημερινότητα και τους οποίους κανόνες απαίτησα, επειδή δεν υπήρχε περιθώριο λάθους, να τηρηθούν κατά γράμμα χωρίς καμία παρέκκλιση. Είμαι δογματικός πως η ψυχολογία, τα αποτελέσματα και το κλίμα εξαρτώνται από την καθημερινή ροή των αποδυτηρίων. Υστερα το κυριότερο που θέλαμε να αλλάξουμε ήταν το πλάνο του παιχνιδιού. Η ομάδα για να σωθεί ήθελε μόνο νίκες, οπότε αλλάξαμε το στυλ παιχνιδιού και έχουμε το ‘να νικάμε’, όχι το ‘να μην χάνουμε’».

«Ο ποδοσφαιριστής, ειδικά σε αυτό το επίπεδο, έχει την κρίση να αντιλαμβάνεται κυρίως μέσα από τα τακτικά στοιχεία που θα του ζητήσεις κατά τη διάρκεια της προπόνησης, αλλά και με τον τρόπο που θα τον παροτρύνεις στην προπόνηση και τον αγώνα, εάν πρωτίστως το πιστεύεις εσύ ή όλο αυτό το κάνεις γιατί πρέπει να το κάνεις. Είδαν λοιπόν ότι το πίστευα, τους το μετέδωσα και τακτικά και ψυχικά και επειδή είναι καλοί παίκτες, ήταν πιο εύκολο για αυτούς να αποκτήσουν ανάλογη νοοτροπία».

«Να επιδιώκουμε να παίζουμε παιχνίδι κυριαρχίας και να μην περιμένουμε τον αντίπαλο στο μισό αλλά να πιέζουμε πολύ ψηλά. Επρεπε πλέον να κάνουμε εμείς build up. Να αλλάζουμε τον σχηματισμό μας ανάλογα τον αντίπαλο και τα δεδομένα κάθε αγώνα, τόσο από την αρχή όσο και κατά τη διάρκεια του. Και στις αρκετές εναλλαγές επιθετικών συνεργασιών. Είχαμε ως ζητούμενο το γκολ ώστε να έρθουν οι νίκες».

«Το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι ισορροπία, ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση. Εννοείται πως δίνει την ίδια έμφαση και στις δύο φάσεις του παιχνιδιού. Και στη φάση άμυνας και στη φάση επίθεσης».

«Δεν είναι μόνο ότι εμείς είχαμε συνεχόμενους αγώνες, 8 σε λιγότερο από ένα μήνα όπως είπες. Υπήρχε και το δεδομένο πως η εκάστοτε ομάδα που αντιμετωπίζαμε ήταν ξεκούραστη, αφού δεν είχε ανάλογο ‘βαρύ’ πρόγραμμα. Και μετά είχαμε ανάλογο πρόγραμμα. Εδώ πρέπει να να απονείμω τα εύσημα στους παίκτες μου, γιατί εξωαγωνιστικά έπρεπε να είναι προσηλωμένοι 100% σε ότι αφορά την αποθεραπεία ενόψει του επόμενου παιχνιδιού, συν βέβαια το γεγονός πως διαχειριστήκαμε σωστά το φορτωμένο πρόγραμμα, με αλλαγές πριν από τα ματς όσο και κατά τη διάρκειά τους»

«Ηταν απόρροια της δουλειάς που γίνονταν και ότι οι παίκτες αποδέχθηκαν σε απόλυτο βαθμό τη φιλοσοφία και την αλλαγή στρατηγικής,. Αυτός ήταν ο συνδυασμός».

«Με αντί-ποδόσφαιρο, όπως το λες, έχεις ελάχιστες πιθανότητες να κάνεις νίκες και να σωθείς. Ιδιαίτερα όταν χρειάζονται πολλές. Δεν είναι στη φιλοσοφία μου, από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησα ως προπονητής. Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και εξελίσσεται ραγδαία. Η σύγχρονη τάση του ποδοσφαίρου επιτάσσει να είσαι πιεστικός , να παίξεις ποδόσφαιρο κυριαρχίας και να διεκδικείς νίκες. Οτιδήποτε άλλο , δεν μου ταιριάζει σαν στυλ. Ετσι δεν θα μπορούσαν να το περάσω στους παίκτες μου»

«Τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που με ρωτάς είναι το τελευταίο που απασχολεί εμένα ή τον κύριο Παπαϊωάννου. Προείχε να φτάσουμε στον στόχο της παραμονής. Τώρα θα ξεκουραστούμε και θα απολαύσουμε ότι πετύχαμε. Μετά θα μιλήσουμε. Αλλωστε για εσάς μπορεί να έχει τελειώσει η χρονιά, για εμάς όμως απομένουν ακόμη 2 ματς. Δεν έχει ολοκληρωθεί και θέλουμε να συνεχίσουμε σε ανάλογο τέμπο. Ο κόσμος μπορεί να μην είχε τη δυνατότητα, λόγω της πανδημίας, να έρθει στο γήπεδο και να δείξει την αγάπη του στην ομάδα, αλλά δεν σου κρύβω ότι στην καθημερινότητα μας μας εξέφραζε την εκτίμησή του και την αγάπη του, σε κάθε βήμα που κάναμε στην πόλη. Χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί δεν ήμουν μόνος στην ομάδα, αλλά μαζί με τους συνεργάτες μου που έχουν πολύ σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία. Κρίμα που δεν μπορούσε να έρθει στο γήπεδο».

«Ποδόσφαιρο σημαίνει κόσμος, φίλαθλοι στο γήπεδο. Αυτό είναι. Ομως ζούμε ως κοινωνία πρωτόγνωρες καταστάσεις και το ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση. Μακάρι σύντομα όλα όσα βιώνουμε να περάσουν στον παρελθόν και το κυριότερο να είναι όλος ο κόσμος υγιής».

«Ως άνθρωπος είμαι δομημένος ώστε μετά από οποιαδήποτε σχέση επαγγελματική, κοινωνική προσωπική να κρατάω μόνο τα καλά. Δεν στέκομαι σε ότι και αν συμβεί στο τέλος της. Αυτό ισχύει και για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Είμαι περήφανος που για 16 μήνες υπηρέτησα μία μεγάλη επαρχιακή ομάδα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ημουν αφοσιωμένος και συγκεντρωμένος όπως έκανα σε κάθε ομάδα που εργάστηκα και όπως πράττω συνεχώς σε αυτά τας 17 χρόνια που εργάζομαι. Η κρίση του φίλαθλου κόσμου, γενικά στην Ελλάδα, είναι αλάνθαστη. Στην καθημερινότητά μου εισπράττω τον σεβασμό και είμαι ευτυχής που συνεχίζεται το ίδιο. Το κυριότερο και στη ζωή και το ποδόσφαιρο είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να κοιμάσαι ήσυχος».

«Πάντα ήθελα να γίνω προπονητής. Από την εποχή που έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που ήμουν στην Ελπίδων και την Α’ Εθνική, το όνειρό μου ήταν όταν σταματήσω να γίνω προπονητής»

«Το πεπρωμένο… (σ.σ. γέλια)».

«Σίγουρα τα ευρωπαϊκά ματς και η ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι οι στιγμές που μένουν για κάθε προπονητή και παίκτη. Ειδικά αυτό που βίωσα με τη Φενέρμπαχτσε. Ομως κάθε χρονιά είναι σημαντική και αποτυπώνεται μέσα σου, ιδιαίτερα όταν είναι πετυχημένη. Κάθε καινούργιο πρότζεκτ μένει αποτυπωμένο στη μνήμη σου και κάθε σεζόν έχει την ιδιαιτερότητά τη. Δεν ξεχωρίζω κάποια».

«Ξέρεις κάποιον που δεν έχει υποπέσει; Λάθη δεν κάνει όποιος δεν κάνει τίποτα. Νόμος. Το ζήτημα είναι να μαθαίνεις από αυτά, να τα αναγνωρίζεις και αν μπορείς να τα διορθώνεις. Δεν αρκεί μόνο να τα αναγνωρίζεις».

«Αποτελεί έναν από τους προπονητικούς μου στόχους. Πριν από περίπου 2,5 χρόνια υπήρξε ενδιαφέρον από μία ομάδα στην Τουρκία, ενώ φέτος τη χρονική στιγμή που έγινε η πρόταση από τον κύριο Παπαϊωάννου, υπήρχε ενδιαφέρον από μία ιστορική ομάδα της Ουγγαρίας. Θα ήθελα να εργαστώ στο εξωτερικό, σε περίπτωση όμως που υπάρξει ένα πρότζεκτ που θα με βοηθήσει να εξελιχθώ»

«Εννοείται, Στόχος του κάθε προπονητή είναι να δουλέψει σε μία ‘μεγάλη’ ομάδα»

«Μέχρι και πριν τη Λαμία ήταν μαζί μου, αλλά όταν πήγα στη Λαμία μείναμε χωριστά λόγω της πανδημίας. Μου λείπει φυσικά, αλλά δεν ανησυχώ. Η Μαρία (σ.σ. σύζυγός του) είναι ο... καλύτερος προπονητής στο σπίτι (σ.σ. γέλια)».