Παναθηναϊκός: Η οργάνωση και το σχέδιο πιο σημαντικά από τον νέο προπονητή

• Θέλει να κάνει πρωταθλητισμό αλλά χωρίς σχέδιο πάλι θα αποτύχει
• Το Α και το Ω η ακαδημία
• Η ποδοσφαιρική παράνοια της τριετίας
• Δικλείδες ασφαλείας και άνθρωποι που νοιάζονται για το κλαμπ
• Να το δώσει το εκατομμύριο αλλά να ξέρει το γιατί

Χριστός Ανέστη. Χρόνια πολλά και υγεία σε όλο τον κόσμο. Το υπέρτατο αγαθό. Υγεία. Αυτό που όταν στην ιδέα και μόνο πως μπορεί να το χάσεις, προσγειώνεσαι στην γη, αν δεν πατάς ήδη, και καταλαβαίνεις τι πραγματικά και ποιοι έχουν αξία σε τούτη την ζωή.

Να περάσει το συντομότερο δυνατό η πανδημία, να φύγει αυτός ο βραχνάς από πάνω μας και μακάρι οι ανθρώπινες απώλειες να εκμηδενιστούν. Να χαίρεστε τις οικογένειες σας.

Πάμε τώρα και στα δικά μας, τα ποδοσφαιρικά, τα ουσιαστικά ανούσια, το… αλατοπίπερο της ζωής, το πιο σημαντικό από τα ασήμαντα. Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Όσο και αν το λατρεύουμε.

Ακόμη και αν ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, καταφέρει να πάρει την τέταρτη θέση και να κλείσει εισιτήριο για τα προκριματικά του Conference League, επιστρέφοντας στην Ευρώπη μετά το καλοκαίρι του 2017, η χρονιά για τον στόχο που υπήρχε πέρυσι τέτοια εποχή, είναι πέρα για πέρα αποτυχημένη. Για τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα μέσα στην σεζόν και με τα όσα έχουν γίνει στο Κορωπί, αν το Τριφύλλι τερματίσει στην τέταρτη θέση, ίσως θα πρέπει να μιλάμε και για επιτυχία. Είναι, όμως, δύο διαφορετικά πράγματα.

Αν ο σύλλογος θέλει να μάθει από τα λάθη του και να βάλει βάσεις για να γίνει καλύτερος και πιο ανταγωνιστικός, πρέπει να κοιτάξει το που ήθελε και που έπρεπε να φτάσει φέτος και τι τελικά έκανε στο τέλος της ημέρας. Τίποτα. Ένα απόλυτο μηδέν. Σε όλα τα επίπεδα. Αν, όμως, θέλει να κρύψει τα ποδοσφαιρικά εγκλήματα κάτω από το χαλάκι, να συνεχίσει να παραμυθιάζεται και να στρουθοκαμηλίζει με αφορμή μία έξοδο στην Ευρώπη, τότε θα κινδυνεύσει σοβαρά να ξαναπάρει τον λάθος δρόμο. Για ακόμη μία φορά

.

Πάντα, βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για τον Παναθηναϊκό. Πέρα από δικαιολογίες και διαμόρφωση μίας πραγματικότητας που συστηματικά προσπαθεί να κάνει το τίποτα να φαίνεται σπουδαίο για να καλύψει μία μόνιμη ανικανότητα, η στόχευση που υπήρχε στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου που ολοκληρώνεται σε τέσσερις αγωνιστικές, ήταν να μπορέσει το Τριφύλλι να κάνει πρωταθλητισμό. Οι 31 πόντοι της διαφοράς από τον Ολυμπιακό φτάνουν και περισσεύουν για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της αποτυχίας του στόχου που τέθηκε από την διοίκηση του συλλόγου και εκφράστηκε δημοσίως μέσα από τα λόγια του τότε τεχνικού διευθυντή, Τσάβι Ρόκα.

Fast food επιτυχίας, κάτι που του έχουν υποσχεθεί κατά καιρούς τεχνικοί διευθυντές και προπονητές δεν υπάρχει και αν μετά από δέκα χρόνια στο ποδόσφαιρο ο Γιάννης Αλαφούζος δεν το έχει καταλάβει, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τον Παναθηναϊκό. Ο δεύτερος στόχος είχε να κάνει με την παρουσία στον τελικό του Κυπέλλου μετά το 2014. Ακόμη μεγαλύτερη αποτυχία. Αποκλεισμός από τον ΠΑΣ Γιάννινα στα προημιτελικά, στα οποία είχε περάσει χωρίς να αγωνιστεί στην φάση των 16, όντας από τους τυχερούς της κλήρωσης, όπως και η Λαμία. Σε δύο παιχνίδια όπου το σύνολο του Αργύρη Γιαννίκη ήταν δύο κλάσεις ανώτερο.

Θέλει να κάνει πρωταθλητισμό αλλά χωρίς σχέδιο πάλι θα αποτύχει

Αν ρωτήσει κανείς την διοίκηση του Παναθηναϊκού για το ποιος είναι ο στόχος για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο, θα πάρει ακριβώς την ίδια απάντηση με πέρυσι. Πρωταθλητισμός και Κύπελλο. Αν ρωτήσει κανείς ποιο είναι το πλάνο, το σχέδιο, η στρατηγική, ο οδικός χάρτης για να συμβεί αυτό, πιθανότατα δεν θα πάρει καμία απάντηση. Διότι ποτέ μέχρι σήμερα στον σύλλογο, με εξαίρεση τα χρόνια του Νταμπίζα, δεν υπήρχε καμία απάντηση. Τα πράγματα είναι απλά. Πάρα πολύ απλά.

Πως μπορείς να κλείσεις την ψαλίδα από τον Ολυμπιακό; Ο ένας τρόπος είναι να αυξήσεις κατακόρυφα το μπάτζετ, να το φέρεις κοντά στα 15-20 εκατομμύρια, δηλαδή να το τριπλασιάσεις και να βάλεις πολύ μεγαλύτερη ποιότητα στο έμψυχο δυναμικό από αυτή που υπάρχει σήμερα. Φυσικά ούτε τα λεφτά θα έφταναν από μόνα τους για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να γίνει ανταγωνιστικός, διότι πάντα και παντού χρειάζεσαι πλάνο, στρατηγική, άρτια οργάνωση. Είτε… φτωχός, είτε πλούσιος. Μπορεί, λοιπόν, να υπάρχει αυτή η επιλογή στο Τριφύλλι; Όχι. Το μπάτζετ λόγω των εισιτηρίων της νέας σεζόν (αν όλα πάνε καλά) και του εσόδου από το στοίχημα (1.5 εκατομμύρια ευρώ) θα φτάσει κοντά στα 10 εκατομμύρια ευρώ. Η τεράστια απόσταση στο μπάτζετ θα παραμείνει από τον Ολυμπιακό ενώ μεγάλη διαφορά θα υπάρχει και με τον ΠΑΟΚ, ίσως και από την ΑΕΚ.

Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για να καλύψεις αυτή την απόσταση είναι η γνώση. Η γνώση στο ποδόσφαιρο είναι δύναμη και μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την οργάνωση, το σχέδιο, το πλάνο. Σε όλους τους τομείς του ποδοσφαιρικού τμήματος. Αυτή είναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει ο σύλλογος, διότι είναι συνθήκες, καταστάσεις που σε ακολουθούν στο πέρασμα των χρόνων. Δεν είναι μία μεταγραφή που μπορεί να σου βγει, μπορεί και όχι.

Είναι ΣΙΓΟΥΡΑ λεφτά και διαχρονικά. Είναι τα όπλα που θα έπρεπε να έχει ο σύλλογος εδώ και πολλά χρόνια. Κορυφαίο τμήμα scouting, κορυφαίο τμήμα ανάλυσης, τα καλύτερα δυνατά εργαλεία στο ιατρικό πεδίο για την πρόληψη των τραυματισμών και τις αποκαταστάσεις, τελειοποίηση του προπονητικού κέντρου στο Κορωπί, όλα τα απαιτούμενα εφόδια για να λαμβάνονται αποφάσεις με το μικρότερο δυνατό ρίσκο και τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Για να κάνεις πρωταθλητισμό, ειδικά όταν δεν έχεις μεγάλο πορτοφόλι, πρέπει να επενδύσεις στις δομές που θα σε φέρουν σε θέση ισχύος σε βάθος χρόνου απέναντι στον ανταγωνισμό.

Αν, λοιπόν, δημιουργήσεις μια καλή ομάδα, θα επιστρέψεις στην Ευρώπη και οι ποδοσφαιριστές θα ανεβάσουν την αξία τους στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Αυτό σημαίνει έσοδα. Αν έχεις τμήμα scouting αξιόλογο, θα μπορείς να αγοράζεις φτηνά και να πουλάς ακριβότερα. Αυτό σημαίνει έσοδα. Όσο αυξάνονται τα έσοδα, τόσο με μεγαλύτερη ασφάλεια θα μπορείς χρόνο με τον χρόνο να ανεβάζεις τον προϋπολογισμό και την ποιότητα της ομάδας. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει, δεν... βρέχει από πουθενά λεφτά.

Αυτά αφορούν μόνο το ποδοσφαιρικό τμήμα αν και εξίσου σημαντικό είναι και το εταιρικό κομμάτι, στο οποίο ο Παναθηναϊκός είναι επίσης υποχρεωμένος να επενδύσει για να αλλάξει επίπεδο.

Το Α και το Ω η ακαδημία

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει αυτή την στιγμή μία τεράστια δεξαμενή ταλέντου στην ακαδημία του. Και οφείλει να την εκμεταλλευθεί. Οφείλει σε αυτά τα παιδιά που έρχονται από πίσω, να δώσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, τις προπονήσεις, τα εχέγγυα για να φτάσουν στο 100% της πιθανής εξέλιξής τούς. Η ακαδημία θα έπρεπε να αποτελεί τον πυλώνα της κάθε προσπάθειας. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως με το… ζόρι θα πρέπει να παίζουν 4 και 5 παίκτες στην πρώτη ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Το να πάρει ένας 20χρονος μία συμμετοχή στην αντρική ομάδα και μετά να… εξαφανιστεί.

Επενδύω στην ακαδημία δεν σημαίνει πως βάζω στην πρώτη ομάδα τέσσερις πιτσιρικάδες. Επένδυση στην ακαδημία είναι να επενδύσεις χρήμα και χρόνο, ώστε να αυξήσεις την ποιότητα της παραγωγικής διαδικασίας, έχοντας πάντα φυσικά και συγκεκριμένο σχέδιο για όλους και τον καθένα ξεχωριστά. Πάντα, όμως, με σταθερή αξιολόγηση και φιλοσοφία. Να μην εμφανίζεται ο κάθε τυχοδιώκτης τεχνικός διευθυντής ή προπονητής και να σου λέει πως "δεν κάνει κανείς" κι εσύ να κρίνεις πως αυτό είναι το σωστό. Χάθηκαν παίκτες και παίκτες, έτσι…

Αυτή την στιγμή το Τριφύλλι έχει έναν scout στην Αθήνα και έναν στην Βόρειο Ελλάδα. Απαράδεκτο. Θα έπρεπε να έχει… μάτια παντού. Αν με συνθήκες υπολειτουργίας μπορεί να βρίσκει και να αποκτά νεαρούς ταλαντούχος όπως ο Αθανασακόπουλος, ο Καλοσκάμης, ο Χριστογεώργος, μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα μπορούσε να πετύχει σε συσσώρευση ταλέντου αν λειτουργούσε σωστά;

Η ακαδημία πρέπει να έχει την σημασία που έχει και η αντρική ομάδα. Θα υπήρχε προπονητής ποτέ στην πρώτη ομάδα που να λαμβάνει 750 ευρώ τον μήνα; Για να φτάσεις στο μάξιμουμ της παραγωγής, πρέπει να έχεις και τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Η ποδοσφαιρική παράνοια της τριετίας

Για να καταλάβει κανείς, ακόμη και εκείνοι που δεν θέλουν, το πόσο σημαντικά είναι όλα τα παραπάνω, ας δούμε τι έχει συμβεί την τελευταία τριετία στον Παναθηναϊκό:

• Το καλοκαίρι του 2018, στον πιο ειδικών συνθηκών Παναθηναϊκό όλων των εποχών λόγω της απαγόρευσης μεταγραφών, προσλαμβάνονται οι Νταμπίζας και Δώνης για πλάνο ακαδημίας, ελληνοποίησης, με λίγους ξένους και καλούς και στόχο να κάνει πρωταθλητισμό την τρίτη χρονιά. Με αρχικό μπάτζετ 3 εκατομμύρια ευρώ καθαρά.
• Μετά από ένα χρόνο απολύεται ο Νταμπίζας. Μετά από έξι μήνες τον ακολουθεί και ο Δώνης. Έρχεται η πρόσληψη του Τσάβι Ρόκα για να κάνει άμεσο πρωταθλητισμό η ομάδα με… έξυπνες και ψαγμένες μεταγραφές. Από το ελληνικό, στο ισπανικό μοντέλο και άφιξη του Πογιάτος το καλοκαίρι του 2020. Το μπάτζετ ανεβαίνει στα 7 εκατομμύρια ευρώ, καθώς ευνοεί η μείωση της φορολογίας.
• Σε λιγότερο από έξι μήνες, η διοίκηση του κλαμπ προχωρά σε… ισπανική υποχώρηση. Διώχνει τον Πογιάτος, διώχνει και τον Ρόκα.
• Προσλαμβάνει έναν απαρχαιωμένο προπονητή, τον Λάζλο Μπόλονι, ο οποίος σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία επιλέγει τον γενικό διευθυντή, τον Πιέρ Ντρεοσί. Πέρασμα στο γαλλικό μοντέλο.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, διότι όταν το ποδόσφαιρο δεν το σέβεσαι θα σε εκδικηθεί, να κινδυνεύει ο Παναθηναϊκός να γράψει… ιστορία και να μείνει εκτός Ευρώπης για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια, πάνω στο χορτάρι.

Δικλείδες ασφαλείας και άνθρωποι που νοιάζονται για το κλαμπ

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του συλλόγου τα τελευταία χρόνια είναι η…. θεοποίηση των όσων έρχονται είτε στην θέση του τεχνικού διευθυντή, είτε του προπονητή. Επειδή μιλάμε για έναν σύλλογο με μοναχά 2-3 στελέχη που καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο αλλά δεν έχουν την πυγμή, την αυτοπεποίθηση ή την δύναμη να πείσουν τον Αλαφούζο για τις απόψεις τους και να μην οδηγεί το καράβι στα ποδοσφαιρικά βράχια, ο οργανισμός αδυνατεί να αποφύγει λάθη που είναι τόσο εξόφθαλμα, επειδή ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ θεωρεί αυθεντίες τα ανά εποχή νέα πρόσωπα στην ομάδα.

Όταν για παράδειγμα ο Ρόκα(όχι ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν, όχι ο Μόντσι, αλλά ο Ρόκα) επιβάλλει το ποδοσφαιρικό παράλογο με τον Πογιάτος, εκεί πρέπει ο σύλλογος να έχει δικλείδες ασφαλείας. Να ανάψει… κόκκινο! Όταν ο Ντρεοσί επιμένει να παραμείνει ο Μπόλονι στα πλέι οφ και ενώ δεν τον υπολογίζει κανείς εντός ομάδας και παρουσιάζει αυτό το έκτρωμα μόνο και μόνο για να είναι ο Γάλλος GM σωστός ηθικά απέναντι στον Ρουμάνο τεχνικό, τότε το κλαμπ και πάλι πρέπει να έχει το safe mode του. Ή όταν ο Στραματσόνι επέμενε να έρθει ο Ιμπάρμπο με 800.000 ευρώ κόστος ενοικίου και πόσα ακόμα παραδείγματα.

Για παράδειγμα αν ο επόμενος προπονητής πει ᾽᾽δεν μου κάνει ο Αλεξανδρόπουλος᾽᾽, τι θα κάνει ο σύλλογος; Θα πετάξει το κορυφαίο του project, όπως έγινε την τελευταία διετία με τον Μπουζούκη;

Την πιο σωστή κουβέντα, την άκουσα από έναν άνθρωπο που εκτιμώ απεριόριστα, αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και κατέχει σημαντική θέση σε κορυφαία ομάδα. Όχι τον Παναθηναϊκό. ᾽Ὀ Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από ανθρώπους που να νοιάζονται για το κλαμπ, για αυτά που θα αφήσουν πίσω τους και όχι μόνο για την προσωπική ανάδειξη και την όποια πρόσκαιρη επιτυχία᾽᾽.

Να το δώσει το εκατομμύριο αλλά να ξέρει το γιατί

Για να το κλείσουμε. Ο Παναθηναϊκός θα βγει στην αγορά για προπονητή με ένα πολύ σεβαστό ποσό. Κοντά στο εκατομμύριο, λένε στην πιάτσα των ατζέντηδων. Θα είναι το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ομάδα. Ως λογική, ως σκέψη, είναι σωστή. Δεν φτάνει, όμως, αυτό. Πριν το… σκάσει το ένα χαρτί το Τριφύλλι θα πρέπει να κάνει δύο πολύ σημαντικά πράγματα:

1) Να αποφασίσει τι προπονητή θέλει, γιατί τον θέλει, τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει. Να βρει κάποιον συμβατό με τα θέλω του. Θέλει να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχικό, να πιέζει ψηλά, να βρει έναν τεχνικό που ξέρει να το κάνει καλά. Θέλει να εστιάσει στην δύναμη, την ένταση, το physical game; Πάλι το ίδιο. Θέλει να παίζει αντιποδόσφαιρο και να κυνηγά τις δεύτερες μπάλες όπως οι... σκύλοι; Ας κρατήσει τον Μπόλονι. Φυσικά πρωτίστως θα πρέπει να αναλύσει, να διαπιστώσει, να κατασταλάξει στο τι ομάδα θέλει να έχει και γιατί.

2) Να κάνει όλα τα παραπάνω που αναφέρουμε στο κείμενο. Αν έρθει ένας πολύ καλός προπονητής και το υπόλοιπο οικοδόμημα είναι σαθρό, θα είναι σαν να έχεις μία τρομερή σουίτα σε ένα σπίτι χωρίς θεμέλια, έτοιμο να καταρρεύσει.

Ο προπονητής του εκατομμυρίου θα πρέπει να έρθει σε έναν οργανισμό που θα μεγαλώνει, θα εξελίσσεται, θα διορθώνει τις παθογένειές του, σε έναν οργανισμό που θα είναι έτοιμος να δώσει και τα απαραίτητα εφόδια στον νέο τεχνικό για να πετύχει τους στόχους που θα του ανατεθούν. Σε μία ομάδα με οργάνωση, πλάνο, στρατηγική, η οποία θα παραμένει σταθερή και δεν θα αλλάζει ανάλογα με τα... κέφια του Αλαφούζου ή εκείνων που τον συμβουλεύουν.