Ο Άρης πέτυχε, στην Τούμπα απέτυχε…
Η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει στην υλοποίηση του στόχου, την εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου καθώς αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός. Επιτεύχθηκε γιατί ο Άρης ήταν αποτελεσματικός στο μεγαλύτερο μέρος της κανονικής διάρκειας, γιατί επίσης κέρδισε (στα Playoffs) μέσα στη Λεωφόρο έναν εκ των βασικών αντιπάλων του κι όταν ο άρχισε να χάνει την ισορροπία του λόγω του… ζαλισμένου του μυαλού, με εξαίρεση τον ΠΑΟΚ, οι άλλοι δεν πήγαν πίσω. Η διαφορά είναι ότι ο Άρης λειτούργησε σε περιβάλλον θετικής ενέργειας ακόμη και στη διάρκεια μιας περιόδου όπου λόγω περιορισμένων αντοχών ήταν στα σχοινιά, ενώ ΑΕΚ και Παναθηναϊκός βυθίστηκαν στο κλίμα εσωστρέφειας και καθημερινής γκρίνιας.
Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα γιατί η τελευταία εικόνα ήταν από απογοητευτική έως τρομερά ξενέρωτη, αλλά και ενδεικτική της άποψης ότι αυτή η ομάδα έφτασε στα όριά της ή μάλλον, τα ξεπέρασε. Κυρίως όμως, άγνωστη βάσει του φετινού (αγωνιστικού) βίου της γιατί είχε τον τρόπο να σ’ ενθουσιάζει αναγκάζοντας (κάποια στιγμή) να την παραδεχθούν κι αυτοί που δεν την παραδέχονται ποτέ.
Η εμφάνιση στην Τούμπα ήταν σα να βουτάς στα παγωμένα νερά ενός Ωκεανού μες το καταχείμωνο γιατί ο φετινός Άρης δεν (μας) είχε συνηθίσει σε τόσο παθητικό ρόλο, ουδέποτε υπήρξε τόσο ακίνδυνος και απολύτως κουραστικός. Η απόφαση που σήκωσε πολύ κουβέντα ήταν η αλλαγή συστήματος, η επιλογή του 3-4-3 κι εν τέλει οι συντριπτικές αλλαγές από την πλευρά του Άκη Μάντζιου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν προσγειώθηκε ουρανοκατέβατα στο μυαλό του και για να βεβαιωθείτε, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τις δηλώσεις του Χαβιέρ Ματίγια. Σκέψεις γι’ αλλαγή συστήματος καλλιεργήθηκαν πριν τη διακοπή του Πάσχα ως έκτακτο μέτρο αντίδρασης απέναντι στη συσσωρευμένη κούραση της ραχοκοκαλιάς αυτής της ομάδας (κυρίως των αγωνιστικών ηγετών της) και υπό το βάρος της εικόνας μιας ομάδας που ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Ήρθε και ο τραυματισμός του Τζέιμς Τζέγκο κι εκεί έδεσε το γλυκό.
Ο Μάντζιος κατέφυγε σ’ αυτό το σύστημα γιατί (στον άξονα) ο Λούκας Σάσα έχει «σκάσει», ο Χαβιέρ Ματίγια δεν έχει ρυθμό και αυτή η επιλογή αντλήθηκε μέσα από την ανάγκη να εισπράξουν βοήθειες οι δύο κεντρικοί χαφ. Προφανώς συνεκτίμησε ότι κάτι θα έπρεπε να αλλάξει από τη στιγμή που πριν το ντέρμπι της Τούμπας, η ομάδα του είχε δεχθεί οκτώ γκολ σε επτά αγώνες.
Αυτό το σύστημα παρέχει ασφάλεια στα μετ’ όπισθεν και η διαφύλαξη του μηδέν ήταν ο βασικός στόχος. Προφανώς στόχευσε στον έλεγχο του κέντρου αλλά και στην καταστροφή του παιχνιδιού του ΠΑΟΚ από τα άκρα. Ξεκάθαρα επένδυσε στο γεγονός ότι τόσο ο Ντάνιελ Σούντγκρεν όσο και ο Κριστιάν Γκάνεα είχαν ρόλο μπακ χαφ στις παλιές ομάδες τους, άρα γνωρίζουν πότε και πώς πρέπει να κάνουν τις διαγώνιες κινήσεις στην άμυνα αλλά και να «τρέχουν» το παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια.
Τι έφερε η αλλαγή;
Επιλέγοντας αυτή τη διάταξη, ο Άρης ουσιαστικά έβαλε στην άκρη το παιχνίδι που τον χαρακτήρισε στη μεγαλύτερη διάρκεια του Πρωταθλήματος. Στην πραγματικότητα, αυτό το έχει χάσει από καιρό γιατί έχει πάψει να είναι αποτελεσματικός στην πίεση που ασκεί στον χώρο της μεσαίας γραμμής και να ανακτά κατοχή της μπάλας. Αμυντικά, αυτή η συνταγή πέτυχε υπό την έννοια ότι περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό η δημιουργική ικανότητα του ΠΑΟΚ και κυρίως, δεν έδωσε στον αντίπαλο καμία ευκαιρία να κάνει παιχνίδι στο transition game που αποτελεί το ισχυρό στοιχείο του. Δύο ατομικά λάθη έδωσαν τη δυνατότητα στον Σφιντέρσκι να βρεθεί κοντά στην εστία του Κουέστα, όμως ο Άρης δεν ένιωσε κίνδυνο. Δεν τον ενόχλησε το υψηλότατο επίπεδο κατοχής μπάλας του αντιπάλου γιατί αυτό το 73% που έφτασε να είχε ο ΠΑΟΚ δεν τον οδήγησε σε ουσιαστική ευκαιρία. Είχε τον έλεγχο αλλά ως εκεί.
Προϊόντος του χρόνου, προφανώς, ο ΠΑΟΚ θα αύξανε το επίπεδο πίεσής του αλλά αν δεν προέκυπτε η εφεύρεση του Κουλμπάκοφ στη φάση του κερδισμένου πέναλτι του Κρμέντσικ, προσωπικά αμφιβάλλω αν θα έβρισκε τρόπο να διασπάσει την άμυνα. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι οι αμυντικοί του Άρη πήραν Όσκαρ σταθερότητας. Απλώς και ο ΠΑΟΚ έκανε συντηρητικό παιχνίδι, ήξερε ότι τον βόλευαν δύο αποτελέσματα και σε τελική ανάλυση, είναι λογικό να έχει το μυαλό του στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Τον διευκόλυνε ο Λευκορώσος διαιτητής αλλάζοντας τις ισορροπίες στον αγώνα.
Ίσως μετάνιωσε για τη φάση του Αμρ Ουάρντα στο πρώτο ημίχρονο. Σίγουρα όμως ήταν μια απόφαση η οποία ξεχώρισε σαν τη μύγα μες το γάλα σε σύγκριση με τα κριτήρια που είχε (μέχρι τότε) στο παιχνίδι. Κι ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τη φάση του δεύτερου τέρματος. Δηλαδή, σ’ αυτή του πέναλτι τιμώρησε τον Λούκας Σάσα (ο οποίος έδιωξε την μπάλα) για πάτημα του Κρμέντσικ και στη φάση του δεύτερου τέρματος, δεν τον πείραξε το ότι ο Μουργκ γκρέμισε τον Μπρούνο Γκάμα για να αποκτήσει κατοχή μπάλας. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ειδικά του συγκεκριμένου...
Μηδέν από μηδέν… μηδέν
Αυτό αφορά τη λειτουργία του Άρη στην επίθεση. Έχοντας κατοχή μπάλας στο 68%, τον αριθμό των 42 λαθών που είχε ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο, άντε, να τον «βαφτίσουμε» λογικό γιατί κόπιασε στο γήπεδο, έψαξε τρόπους να επιτεθεί, μετά το 20πτο όπου έβαλε στο παιχνίδι του και τον Ζίβκοβιτς έψαξε την απομόνωση… έκανε πράγματα τα οποία δεν του βγήκαν. Αλλά έκανε. Δεν εξηγούνται όμως τα 35 λάθη στα οποία υπέπεσε ο Άρης με ποσοστό κατοχής 32%. Αυτό το στατιστικό δείχνει έναν φοβικό τρόπο παιχνιδιού, μια ομάδα η οποία απομάκρυνε όπως-όπως, δίχως την παραμικρή σκέψη χτισίματος παιχνιδιού.
Επιθετικά και δημιουργικά, αυτή η διάταξη δεν πέτυχε γιατί απόντος του Φακούντο Μπερτόγλιο ο Άρης δεν είχε τρόπο έκφρασης, απέτυχαν επίσης να υπηρετήσουν το πλάνο οι Σάντε Σίλβα, Ματέο Γκαρσία. Ο πρώτος ήταν ωσεί παρών στην κορυφή της επίθεσης και ο δεύτερος εμφανίστηκε μία φορά (με μια φανταστική ενέργεια) σε 56 αγωνιστικά λεπτά. Συνυπολογίζοντας ότι και ο Μπρούνο Γκάμα είναι σε κακό φεγγάρι, απέμεινε η όποια δημιουργικότητα των μπακ χαφ. Η συμμετοχή των Γκάνεα, Σούντγκρεν στο δημιουργικό κομμάτι ήταν όση του Μάντζιου ο οποίος στεκόταν όρθιος στον πάγκο. Δεν υποστήριξαν το πλάνο αν και για να πω την… αμαρτία μου, όταν είδα το σύστημα του Άρη, υπέθεσα ότι οι δύο συγκεκριμένοι θα έκαναν καλό παιχνίδι. Κι έτσι ο Άρης υποχρεώθηκε σ’ ένα παιχνίδι στο οποίο, στα δικά μου μάτια, έκανε μια τελική προσπάθεια με τον Δημήτρη Μάνο, αλλά από αυτές που (σχεδόν) ποτέ δεν καταλήγουν στα δίχτυα.
Τι του έδειξαν τα Playoffs;
Εδώ βρίσκεται η ουσία της όλης συζήτησης. Ο Άρης πέτυχε τον στόχο του αλλά για να έχει συνέχεια, είναι απαραίτητη η ενίσχυση και φυσικά η δικαίωση της ΠΑΕ στο CAS για να αποκτήσει τη δυνατότητα μεταγραφών. Αποδείχθηκε ότι σε αριθμητικό επίπεδο το φετινό ρόστερ πράγματι ήταν πλήρες, αλλά στην πράξη αναδείχθηκε η διαφορά ποιότητας μεταξύ των 11αδάτων παικτών με τους υπόλοιπους. Ένας-δύο τραυματισμοί οδήγησαν σε εκτροχιασμό γιατί όταν οι Σάσα-Τζέγκο υποχώρησαν λόγω της συσσωρευμένης κούρασης, μάταια αναζητήθηκε λύση αντίστοιχου επιπέδου. Όταν επίσης οι Μπερτόγλιο-Γκάμα περιορίστηκαν από τις αντίπαλες άμυνες ή έχασαν τη φρεσκάδα τους, ο Άρης απώλεσε και τη δημιουργικότητά του. Σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, μόνο ο Ντάνιελ Μαντσίνι εμφάνισε αγωνιστική αξιοπιστία καθώς, όταν ο Άκης Μάντζιος έδωσε φανέλα βασικού στους Σίλβα-Γκαρσία ήταν σα να ρίχνει ζαριές. Βέβαια, θεωρείται απίθανο να επαναλάβει τόσο κακή χρονιά ο Ματέο Γκαρσία. Γενικώς, ο αριθμός των υπαρχόντων συμβολαίων μπορεί να καλλιεργεί ασφάλεια αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει ως εχέγγυο επιτυχίας ενόψει της επόμενης χρονιάς.
Υγ: Είτε αρέσει είτε όχι, ο Άρης δεν συμμετείχε ποτέ σε εκλογικές διεργασίες για την ανάδειξη προέδρου στην ΕΠΟ ούτε έβαλε δικό του άνθρωπο. Δεν ήταν ποτέ στην εξίσωση της ανάδειξης μελών της εκτελεστικής επιτροπής της Ομοσπονδίας και δεν ρωτήθηκε ποτέ για τους αρχιδιαιτητές. Αυτό γιατί η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης γιατί θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε.
Για τον Μαρκ Κλάτενμπεργκ εξέδωσε τρεις ανακοινώσεις συμπεριλαμβανομένης και της χθεσινής. Διαφώνησε αλλά σεβάστηκε τις αποφάσεις του μετά την ισοπαλία στο Περιστέρι (8/12/2020) δηλώνοντας τη στήριξή του, του φώναξε έντονα μετά το 2-2 της Τούμπας (8/3/2021), αλλά η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Άγγλου άρχισε από τον Γενάρη με τις «ομορφιές» που έγιναν στις αρχές του δεύτερου γύρου. Ήταν η ίδια περίοδος που τον υπέβαλαν στη διαδικασία να παίζει σε λιμνοθάλασσες και βοσκοτόπια σε αντίθεση με άλλους. Γι' αυτό βέβαια δεν ευθυνόταν ο Κλάτενμπεργκ, εκεί η... κουδούνα γι' άλλους χτύπησε.
Προφανώς δεν θα ιδρώσει το αυτί του Κλάτενμπεργκ καθώς γνωρίζει ότι ο Άρης δεν συμμετείχε στη διαδικασία πρόσληψής του, γι’ αυτό εξάλλου δεν έδωσε την παραμικρή σημασία στην γκρίνια που εισέπραξε. Σε άλλες γκρίνιες ενέδωσε γιατί εκφράστηκαν από αυτούς που τον έφεραν στην Ελλάδα και του εξασφάλισαν τον παχυλό μισθό. Ο Άρης εξοργίστηκε με τον Κλάτενμπεργκ γιατί επέλεξε έναν διαιτητή ο οποίος τα έκανε μαντάρα με την ΑΕΚ στο «Κλ. Βικελίδης», επιδεικνύοντας μηδενικό σεβασμό στους «κίτρινους».
Τέλος, όταν γίνεται κουβέντα περί του αγώνα Άρης-ΠΑΟΚ στον πρώτο γύρου της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος, μην ξεχνάμε τις «ομορφιές» του Νιχάους που δεν απέβαλε τους Αουγκούστο, Τσιγγάρα από το πρώτο ημίχρονο. Όπως ο Λευκορώσος θα έπρεπε να είχε αποβάλλει (χθες) τους Μιχαηλίδη, Μπρούνο Γκάμα, αλλά σε επίπεδο αριθμητικής ισορροπίας επέλεξε το 50-50.Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
