Οταν «έσπασε» η τριάδα Νιάς - Μαουρίσιο - Αλεξανδρόπουλου, κατέρρευσε στα play offs...

Είχε ατυχίες, αποβολές, Γκεστράνιους, «στραβές». Η σειρά των play offs δεν του πήγε καλά του Παναθηναϊκού με εξαίρεση το 3-0 επί του ΠΑΟΚ. Εφτασε πια, αποκλεισμένος ων βαθμολογικά, να ελπίζει στην τιμωρία του Αρη (-6) για την υπόθεση πλαστών εγγράφων του Σκοπιανού Μπόρσε Λάσκοφ και ταυτόχρονα «ζητάει» συνδυασμό αποτελεσμάτων την τελευταία αγωνιστική: δική του νίκη επί του Ολυμπιακού που μπορεί να είναι επιφυλακτικός στη Λεωφόρο μετά τον τραυματισμό του Σωκράτη Παπασταθόπουλου και ταυτόχρονα «1Χ» στο Αρης – ΑΕΚ. Δύσκολο ναι, απίθανο όχι. Εχει τόση σημασία πια για τον Παναθηναϊκό αν θα φτάσει στο Conference League; Ναι, έχει τη δική του σημασία. Δεν θα πανηγυριστεί από κανέναν, αλλά μπορεί να αποτελέσει παράγοντα θετικό σε σειρά πραγμάτων ενόψει της επόμενης σεζόν (κίνητρα, έσοδα, πλεονέκτημα στις συζητήσεις για νέους παίκτες). Δεν θα σωθεί ο Παναθηναϊκός αν παίξει στην Ευρώπη. Και δεν θα καταστραφεί αν τελικά μείνει στον καναπέ του για τέταρτη σερί σεζόν (πρώτη με βαθμολογικά κριτήρια μετά το 1997!). Σίγουρα, πάντως, δεν είναι πιο βαρύνουσα η συμμετοχή στο Conference League από το πλάνο για την επόμενη μέρα…

ΠΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ; ΜΕ ΤΗΝ... «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ»;

Χθες, στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ίσως πολλοί θεωρούσαν ότι... επειδή απολύθηκε ο Λάζλο Μπόλονι ο Παναθηναϊκός θα ήταν διαφορετικός στο ματς με τον Αρη. Οτι θα ήταν καλύτερος, πιο παθιασμένος, πιο παραγωγικός. Ομως τα δομικά ποδοσφαιρικά προβλήματα μιας ομάδας δεν λύνονται με την... ψυχολογία μέσα σε 2-3 μέρες. Διακόπτης «on-off» δεν υπάρχει. Δεν αντιμετώπιζε τον Ασπρόπυργο... Ούτε ο Συλαϊδόπουλος είναι το υβρίδιο Κλοπ – Πεπ για να κάνει... μαγικά, ούτε οι παίκτες αυτού του ρόστερ είναι... τόσο φοβεροί ώστε να «απελευθερωθούν» μετά τη φυγή του Μπόλονι και να παίξουν μπαλάρα. Για να ακριβολογούμε, δε, στο χθεσινό ματς ήταν και χειρότεροι από κάποια άλλα των play offs! Με μιάμιση ευκαιρία σε όλο το ματς, σε παθητικό/αμυντικό ρόλο εναντίον μιας ομάδας πολύ καλύτερα δουλεμένης και με ταυτότητα που δεν διαταράσσεται όταν αλλάζουν κάποιοι παίκτες της ενδεκάδας, ο Παναθηναϊκός γλίτωσε την ήττα χθες για τρεις λόγους: α) την καλή ατμόσφαιρα και τη συσπείρωση των παικτών, ειδικά μετά την ανόητη αποβολή του Πούγγουρα στο 74’ β) την ανικανότητα του Αρη να δημιουργήσει πολλές σπουδαίες ευκαιρίες εναντίον οργανωμένης άμυνας, με κατοχή μπάλας στο 65% γ) την εξαιρετική εμφάνιση του Σωκράτη Διούδη, ο οποίος ήταν αλάνθαστος και στο β΄μέρος o ΜVP της αναμέτρησης. Οπως ήταν και στο Αρης - Παναθηναϊκός 0-1, της regular season: Batman!

Με εμφάνιση αντίστοιχου επιπέδου, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να νικήσει ούτε τους... αναπληρωματικούς του Ολυμπιακού την προσεχή Κυριακή. Διότι οι μέρες στις οποίες οι Πράσινοι είχαν... 90% ευστοχία στην τελική προσπάθεια, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και σε τελική ανάλυση, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτός ο Παναθηναϊκός έχει σε συγκεκριμένες θέσεις καλύτερους παίκτες από τον Αρη, όχι όμως και καλύτερο σύνολο. Δεν αξίζει να «κερδίσει» μια θέση από τον Αρη, θα την άξιζε ίσως από την απογοητευτική βάσει μπάτζετ και ποιότητας ρόστερ, ΑΕΚ. Κι αν κάτι πρέπει να αξιολογήσει ο οργανισμός του Τριφυλλιού ποδοσφαιρικά από αυτό το τουρνουά των play offs είναι γιατί έπαιξε τόσο παθητικά σε κάποια παιχνίδια και γιατί ήταν τόσο προβλέψιμος, ανοργάνωτος και ανίκανος επιθετικά σε κάποια άλλα, στα οποία είχαν σε μικρά ή μεγαλύτερα διαστήματα κατοχή μπάλας.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΑΘΕΡΑ ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΑ PLAY OFFS

Ο βασικός λόγος, λοιπόν, ήταν ότι «έσπασε» η χημεία και η λειτουργία της μεσαίας γραμμής, διότι «έσπασε» για διάφορους λόγους η τριάδα Νιάς – Αλεξανδρόπουλου – Μαουρίσιο. Λόγω επιλογών Μπόλονι (Βιγιαφάνιες, Σανκαρέ, Βέλεθ, ακόμα και Αγιούμπ στην τριάδα!) τραυματισμών και τιμωριών, αυτή η τριάδα έπαιξε μόνο σε ένα ματς μαζί! Στο 3-0 της Λεωφόρου επί του ΠΑΟΚ! Είναι η μοναδική τριάδα στο συγκεκριμένο ρόστερ του Παναθηναϊκού και δεδομένης της μόνιμης απουσίας του Κουρμπέλη που μπορεί να υποστηρίξει σε ικανοποιητικό βαθμό θετική λειτουργία, διότι συνδυάζει τον δυναμισμό, τα κοψίματα και τις αντοχές του άγουρου Σενεγαλέζου, το πρέσινγκ, τα κλεψίματα και τις κάθετες κινήσεις του τρομερά βελτιωμένου Αλεξανδρόπουλου, τον συντονιστικό ρόλο, την εμπειρία και το passing game του Μαουρίσιο (ο οποίος και στα ματς που έπαιξε μετά την αρθροσκόπηση είχε χειρότερη αποδοση από τη regular season).

Ο συνδυασμός των χαρακτηριστικών αυτών των παικτών στη μεσαία γραμμή ήταν ίσως η μοναδική τόσο εμφανής θετική «σταθερά» στον Παναθηναϊκό του Λάζλο Μπόλονι κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου, χωρίς ασφαλώς αυτό να συνεπάγεται ότι ήταν η πανάκεια δια πάσα νόσο και πάσα μ@@@ία. Ηταν, όμως, η βάση, ήταν ο πυλώνας της ενδεκάδας αυτή η τριάδα! Κι αν θέλετε να το πάμε παρακάτω η απουσία της ήταν και ένας από τους βασικότερους λόγους αποκλεισμούς του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο με δύο ήττες από τον ΠΑΣ Γιάννινα. Εκτός του ότι σε αμφότερα τα ματς ο Μπόλονι επέλεξε 4-2-3-1 (και όχι 4-3-3), υποτιμώντας τον ΠΑΣ Γιάννινα ή και το θεσμό του Κυπέλλου, στο πρώτο ματς έπαιξαν οι Νιάς –Αλεξανδρόπουλος και στη ρεβάνς της Λεωφόρου οι Νιάς – Σανκαρέ!

O ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΦΑΚΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΟΥΤΣ

Ο Παναθηναϊκός, δηλαδή ο νέος προπονητής του, δεν θα έχει εύκολο έργο. Πρέπει να αξιολογήσει το ρόστερ, αφού πρωτίστως διαχωρίσει τις πραγματικές δυνατότητες κάθε παίκτη σε ένα σύνολο το οποίο αγωνιζόταν με ένα πολύ τυποποιημένο μοντέλο. Mε ένα σχέδιο το οποίο δεν επέτρεπε σε ορισμένους εξ’ αυτών να δείξουν τι πραγματικά μπορούν να προσφέρουν. Πάρα πολύ δύσκολη η αξιολόγηση. Πάρα πολύ εύκολο να μπερδευτεί ο νέος κόουτς και να οδηγηθεί σε λανθασμένα συμπεράσματα και σε αποφάσεις που θα βλάψουν την ομάδα.

Όμως ανεξάρτητα από τις επιλογές προσώπων, ο νέος προπονητής πρέπει να αντιληφθεί το πόσο αναχρονιστικά (σχεδόν παλαιολιθικά αν δει κάποιος Σίτι, Μπάγερν, περυσινή Λίβερπουλ) αγωνιζόταν εφέτος ο Παναθηναϊκός από τον Ιανουάριο και έπειτα. Λέμε «από τον Ιανουάριο», διότι το επισημαίνουμε ξανά: δεν ήταν το «ταμπούρι - αντεπιθέσεις» το αρχικό σχέδιο του Μπόλονι! Διότι τον Δεκέμβριο, κυρίως στο 1-2 επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, ο Μπόλονι έχει δώσει ρεσιτάλ μέχρι το 70’. Αλλά αυτό είναι ένα και μοναδικό τόσο καλό ντέρμπι του Παναθηναϊκού, γι’ αυτό άλλωστε το θυμόμαστε και το… μνημονεύουμε! Πρέπει να καταλάβει ο νέος κόουτς ότι ο εφετινός Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα της οποίας το ρόστερ κακοποιήθηκε ποδοσφαιρικά. Ηταν ένα σύνολο με ταυτότητα και ποδοσφαιρικές αρχές μικρομεσαίου συλλόγου. Μια ομάδα ενισχυμένη με καλύτερους παίκτες από τη διετία Δώνη (Μαουρίσιο, Βιγιαφάνιες, Καρλίτος, Βέλεθ, αλλά και Νιάς – Ιωαννίδης από τους μικρότερους), η οποία έκανε πάρα πολλά βήματα προς τα πίσω.

Ε, σ΄αυτό το σύνολο λοιπόν, και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο συνολικά, χωρίς χαφ με ενέργεια, δυναμισμό και ποιότητα, δεν πας πουθενά! Η αλυσίδα των χαρακτηριστικών της τριάδας Μαουρίσιο – Νιάς – Αλεξανδρόπουλου «έσπασε» και ο Παναθηναϊκός παραμένει στο -7 από τον Αρη και στο -6 από την ΑΕΚ…

Υ.Γ. Ο Mάρκος Δρακωτός είναι… υπαρκτό πρόσωπο και μάλιστα πολύ γνωστός στην ελληνική κοινότητα των ΗΠΑ. Δεν είναι... ο Πρίγκιπας της Ζαμούντα. Όμως ο τρόπος με τον οποίο επικοινώνησε το ενδιαφέρον του για συμμετοχή στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν πείθει! Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να ζητάει «αέρα – πατέρα» δημοσίως τα οικονομικά στοιχεία μιας εταιρείας, αν δεν τεκμηριώσει με σοβαρά και αναλυτικά στοιχεία το «πώς», «ποιοι» και «γιατί». Όχι στον κόσμο. Στην ίδια την εταιρεία. ΑΝ το κάνει, θα δούμε τα επόμενα βήματα. Προς το παρόν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της πρωτοβουλίας του δεν το γνωρίζουμε. Δηλαδή ποιοι «συμπαίκτες» είναι μαζί του.

Όμως σε κάθε περίπτωση η έκταση που έλαβε το θέμα στο συγκεκριμένο timing για έναν επιχειρηματία που δεν τον έχει δει κανένας φίλος του Τριφυλλιού και δεν γνωρίζει ούτε την οικονομική ισχύ του, ούτε τους συμπαίκτες του, ούτε το πλάνο του, καταδεικνύει μόνο ένα: πόσο «ευάλωτος» είναι αυτή τη στιγμή ο Γιάννης Αλαφούζος. Όχι ως επιχειρηματίας. Ως μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.