Θα ήταν ωραία αν δεν ήταν φούσκα

Φαίνονται λοιπόν όλες οι ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου να ενισχύονται. Η διάθεση που αποτυπώνεται στην επιλογή των προπονητών αυτό προμηνύει. Ταπεινή μου γνώμη, δεν αγάπησαν ξαφνικά περισσότερο το ποδόσφαιρο οι ιδιοκτήτες, άλλοι είναι με την πλάτη στον τοίχο (Αλαφούζος) κι άλλοι προσβλέπουν σε μια σεζόν καλύτερων οικονομικών μεγεθών που έρχεται για διάφορους λόγους (Μελισσανίδης - Καρυπίδης). Ο Ολυμπιακός παραμένει η πιο καλοδομημένη ελληνική ομάδα και ο ΠΑΟΚ επιστρέφει σε ένα επιτυχημένο αγωνιστικό μοντέλο.

Μιλόγεβιτς λοιπόν, Γιοβάνοβιτς, πιθανώς Λουτσέσκου, ο επιτυχημένος κύριος Μάντζιος και ο πρωταθλητής κύριος Μαρτίνς. Να ξεκινήσουμε τα στοιχήματα ποιος θα στολίσει Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην ομάδα που τον προσέλαβε; Ποιος θα αντέξει δηλαδή να μην είναι στην τριάδα (αν μιλάμε για τριάδα με μικρή βαθμολογική διαφορά) μετά από τις πρώτες 6-7 αγωνιστικές. Στον υπέροχο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου τι σημασία έχει το ρόστερ, το αγωνιστικό πλάνο, οι προοπτικές αν δεν είναι χαρούμενοι ο Πρόεδρος, οι οπαδοί, ο Τύπος;

Θα μπορούσα να ποντάρω ένα σεβαστό ποσό στην Αλαφουζική παλινδρόμηση, κάτι σαν την οισοφαγική παλινδρόμηση, αν βέβαια έπαιζα στοίχημα. Θα ήταν επίσης φανταστικό να έβγαινα ψεύτης κι ο αγαπημένος μου σύλλογος να έβρισκε έναν αναμορφωτή στο πρόσωπο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Έναν κανονικό προπονητή για την ακρίβεια που θα δημιουργήσει μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος και το κυριότερο: να επιλέγει με βάση τις ποδοσφαιρικές ικανότητες και την αγωνιστική διάθεση κι όχι με άλλα κριτήρια. Α και μην ξεχάσω, με τον Γιάννη Αλαφούζο σε απόσταση.

Ήδη ακούω κιτρινόμαυρες ερωτήσεις για τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς και αν είναι ο κατάλληλος να οδηγήσει την Ένωση στην Αγιά Σοφιά. Προσλήφθηκε όμως για την εντύπωση του νέου γηπέδου ή για να δημιουργήσει ένα καλύτερο σύνολο αγωνιστικά; Κι αν φτιάξει μια καλή ομάδα αλλά οι άλλοι είναι καλύτεροι και η ΑΕΚ τέταρτη στη βαθμολογία τον Δεκέμβριο; Αλήθεια εξετάζουμε ποτέ την πιθανότητα να είμαστε καλοί αλλά οι άλλοι καλύτεροι; Ρητορικό το ερώτημα.

Ο Λουτσέσκου αν επιστρέψει στον ΠΑΟΚ, θα είναι σαφώς αναβάθμιση προπονητικά. Ο Πάμπλο Γκαρσία δεν θεωρώ ότι ήταν ποτέ ο καταλληλότερος για πολλούς λόγους. Τα όσα ακολούθησαν τον Τελικό, ήταν απλά μια επιβεβαίωση της εντύπωσής μου. Βέβαια κι ο Ρουμάνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, πρέπει πρώτα να λύσει τα δικά του υπαρξιακά με τη Διοίκηση και μετά να αποφασίσει αν θα μείνει συγκεντρωμένος στο όραμα του Ιβάν Σαββίδη ή θα κρυφοκοιτάει διαρκώς το προσωπικό του όραμα στην αγορά του εξωτερικού.

Ο Άκης Μάντζιος θα έχει να διαχειριστεί μια σαφώς πιο ήσυχη και λογική σεζόν με δεδομένο ότι και καλό υλικό έχει και την έξωθεν καλή μαρτυρία στον κόσμο του Άρη. Το ρόστερ του είναι πολύ αξιόλογο ποδοσφαιρικά κι ο ίδιος πολύ λογικός και εργατικός ως κόουτς. Στον μικρόκοσμο της Θεσσαλονίκης βέβαια ισχύει πολύ συχνά ο παραλογισμός «αφεντικό της πόλης», που έχει βλάψει πολλές καριέρες στο παρελθόν. Σκεφτείτε να βλέπουν την πλάτη σου παραδοσιακές δυνάμεις, όπως ο Παναθηναϊκός κι η ΑΕΚ, αλλά τελικά η επιτυχία σου να κρίνεται βάσει της επιτυχίας ή της αποτυχίας του άσπονδου συμπολίτη.

Ο Ολυμπιακός και ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν ευχάριστη έκπληξη για μένα οφείλω να ομολογήσω. Σπάνιο να ξεκινά ως μη Πρωταθλητής ένας προπονητής στον κακομαθημένο πολυνίκη του θεσμού αλλά να στηρίζεται και να του δίνεται χρόνος να παρουσιάσει τη δουλειά του. Ο Πορτογάλος αποδείχθηκε εξαιρετικός προπονητής στη διάρκεια του χρόνου κι αν κάποιοι τον μέμφονται για το ποιος έκατσε στον πάγκο, για το 3-4-3 έναντι του 4-3-3 και για το σπάσιμο του αήττητου από τον Παναθηναϊκό του Μπόλονι, πιθανώς τους αξίζει ένας Μπόλονι στον πάγκο μέχρι να βγάλουν κριθαράκι στα μάτια.

Κάθε αρχή καλοκαιριού είναι χρόνος που προσφέρεται για όνειρα, ακόμα κι αν είναι όνειρα κυριολεκτικά θερινής νυκτός στο μαγικό ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιθανώς να ήμουν πιο αισιόδοξος αλλά γερνάω με την κακή συνήθεια να μην ξεχνάω, πως οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ελληνικών ομάδων είναι κυκλοθυμικοί, περικυκλωμένοι από yesmen και αυλοκόλακες και το κυριότερο: με δουλειές και «δουλειές» που ελάχιστη σχέση έχουν με τον επαγγελματικό αθλητισμό. Όσο τα σήματα των ομάδων είναι οχήματα άλλων επαγγελματικών στόχων, τόσο ο εξορθολογισμός του sports management θα απομακρύνεται και ο καναπές του Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου θα βουλιάζει για χάρη ξένων πρωταθλημάτων.