Ραζβάν Λουτσέσκου, ένας (παλιός) καινούργιος ήρωας

Ραζβάν Λουτσέσκου, ένας (παλιός) καινούργιος ήρωας

Ραζβάν Λουτσέσκου, ένας (παλιός) καινούργιος ήρωας

bet365

Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει για τις σημερινές εξελίξεις στον ΠΑΟΚ και επιχειρεί να εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει η αλλαγή στον πάγκο της ομάδας, με την επιστροφή του Ραζβάν Λουτσέσκου.

Τον περασμένο Οκτώβριο ο ΠΑΟΚ πέρασε απ’ τον Φερέιρα στα χέρια του Γκαρσία και στο τέλος σώθηκε. Σώθηκε, από άλλη μία χρονιά λειτουργίας «στον αυτόματο». Λειτουργίας, απλώς απ’ την κεκτημένη ρουτίνα των προηγούμενων ετών, που λίγο πολύ την είχε επιβάλει ο Λουτσέσκου.

Με όλο τον συναισθηματισμό, που φυσιολογικά απορρέει λόγω της παρουσίας του αγαπημένου της κερκίδας στον πάγκο της ομάδας, φτάσαμε στο διαζύγιο με τον Γκαρσία. Δύσκολη απόφαση. Το παραδέχθηκε με τα λεγόμενα του κι ο Ιβάν Σαββίδης. Το είπαν όλοι όσοι συμμετείχαν στο σημερινό μίτινγκ, απ’ όλα όσα ακολούθησαν προκύπτει ένα συμπέρασμα: Ο πικραμένος και εν μέρη αδικημένος Πάμπλο, αποχωρεί από την πρώτη ομάδα σαν κύριος. Με κάπα κεφαλαίο. Ευχαριστώντας την ιδιοκτησία για την ευκαιρία που του έδωσε τον περασμένο Οκτώβριο. Το τάιμινγκ και οι συγκυρίες δεν ήτανμε το μέρος του, όπως πριν από επτά μήνες.

Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ έβαλε τα πράγματα κάτω. Τα ζύγισε. Τα μέτρησε. Αποφάσισε με γνώμονα το συμφέρον της ομάδας. Όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στον πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία σου και στον αγαπημένο της κερκίδας, μπορεί να έχεις κάποιους ενδοιασμούς, αλλά οφείλεις να πάρεις τη σωστή απόφαση. Μια καθαρά ποδοσφαιρική απόφαση. Μια απόφαση που αποδεικνύει περίτρανα πως μια χαρά ασχολείται και αποφασίζει για όλα, έστω κι από το μακρινό Ροστόφ.

Αντιλαμβάνομαι πόσο σκληρό είναι να σκέπτεται κανείς έτσι, ωστόσο η πραγματικότητα συνήθως είναι σκληρή. Από την στιγμή που η ομάδα έχει ιδιοκτήτη και μάλιστα έναν ιδιοκτήτη του μεγέθους του Ιβάν Σαββίδη, οι αποφάσεις που λαμβάνει πρέπει να είναι σεβαστές απ’ όλους. Και αυτό είναι μία πραγματικότητα. Συνήθως οι συναισθηματισμοί και η προσωπολατρία, που στον ΠΑΟΚ, δόξα τω Θεό, είμαστε χορτάτοι, σε βγάζουν εκτός στόχων. Κι αυτό είναι επίσης άλλη μια πραγματικότητα.

 

Αλλαγή φιλοσοφίας και οπτικής

Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ αποφάσισε να πάει κόντρα στο ρεύμα. Να αλλάξει οπτική. Πολιτική και φιλοσοφία. Αδιαφορώντας για τις όποιες αντιδράσεις, όπως ακριβώς είχε πει και ο Δημήτρης Μελισσανίδης στους ρεπόρτερ της ΑΕΚ, («εκτιμώ τον Λουτσέσκου ως προπονητή, μίλησα μαζί του και δε θα με ενοχλούσαν οι αντιδράσεις του κόσμου»), αφού ο στόχος και των δύο είναι να φτιάξουν μια ομάδα πρωταθλήτρια. Κι ο Ραζβάν, αποδεδειγμένα, είναι πολύ καλός σ’ αυτό το κομμάτι.

Ο Σαββίδης αλλάζει και μαζί του φαίνεται να αλλάζουν πράγματα στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Τα προηγούμενα χρόνια το θέμα του προπονητή ή κάποιο άλλο σοβαρό ζήτημα θα σέρνονταν για εβδομάδες. Τώρα λύθηκε σχετικά πολύ γρήγορα, άλλη μια απόδειξη της νέας φιλοσοφίας. Η ιδιοκτησία αποφάσισε γρήγορα, και σίγουρα όχι αναμενόμενα εξαιτίας του πρότερου βίου της, για το τι ακριβώς θέλει και προσδοκά από την ομάδα για τη νέα χρονιά. Ποιος είναι ο στόχος, που θέλει να βαδίσει, τι θέλει και με ποιον πιστεύει ότι μπορεί να το πετύχει.

Ο Γκαρσία δεν κρίθηκε από ένα κερδισμένο ματς. Όχι όποιο κι όποιο ματς, αλλά έναν κερδισμένο Τελικό Κυπέλλου Ελλάδας απέναντι στον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Κρίθηκε, προφανέστατα, για όλη την πορεία της ομάδας από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι και το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Τα προηγούμενα χρόνια, ίσως, να είχε παραμείνει, αλλά η δουλειά δεν γινόταν να προχωρήσει έτσι.

Κίνηση που τάραξε τα νερά…

Ο ΠΑΟΚ θέλει να γίνει ένα παράδειγμα, μία νησίδα, πώς δεν αφήνουν την οικονομική κρίση, λόγω της πανδημίας, να γίνει αγωνιστική κρίση. Το κέρδισε αυτό το δικαίωμα με τον περίφημο «εξορθολογισμό», ρίχνοντας το μπάτζετ, αλλά και τα σχετικά καλά έσοδα από την Ευρώπη (ξεπέρασαν τα 15.000.000) και το τελευταίο τηλεοπτικό συμβόλαιο (άγγιξαν τα 10.000.000).

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έρχεται ο Ιβάν Σαββίδης, για πρώτη φορά από τη μέρα που ανακατεύθηκε με τα του ΠΑΟΚ, να ταράξει τα νερά. Και τα προηγούμενα χρόνια ξόδεψε ένα τσουβάλι λεφτά, ωστόσο (μας) δείχνει ότι έχει μάθει από τα λάθη του. Όλα αυτά τα χρόνια της ηγεμονίας του στην «ασπρόμαυρη» κοινωνία της Θεσσαλονίκης, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έλεγε ότι πετάει τα λεφτά του. Σε βαρέλι δίχως πάτο. Τώρα μ’ αυτή την κίνηση-ματ (μας) δείχνει ότι έχει αρχίσει να ξέρει από τη δουλειά στο ποδόσφαιρο. Θέλει κι ο ΠΑΟΚ των επόμενων ετών να ξέρει αυτή τη δουλειά. Να ξέρει να «κάνει» ποδόσφαιρο. Έτσι μόνο μπορεί να προχωρήσει μπροστά.

Οργάνωση και προοπτική

Το έγραψα όταν ακόμη δεν υπήρχε στο κάδρο το όνομα του Ραζβάν Λουτσέσκου και επιμένω σ’ αυτό: Η υπεροχή του ΠΑΟΚ (πρέπει να) είναι η έδρα του και το οργανόγραμμά του. Όχι τα ντουβάρια της έδρας, αλλά η ψυχή της. Όχι το χαρτί του οργανογράμματος, αλλά το πνεύμα του. Με πρόσωπα ικανά. Μόνο για την ομάδα. Γροθιά. Κι ο 52χρονος, πια, Ρουμάνος προπονητής, αν μη τι άλλο, έχει πείσει ότι είναι ένα τέτοιο ικανό πρόσωπο εμπιστοσύνης.

Το κέρδισε από το προηγούμενο πέρασμά του. Με τον συνδυασμό, στιλ και αποτέλεσμα. Μια παρένθεση εδώ. Πολλοί τον κατηγορούν ότι παράτησε την Ευρώπη, αλλά ξεχνάνε πως εκείνη την σεζόν που όντως το έκανε στη φάση των ομίλων, είχε φτάσει μια ανάσα από την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά έπεσε πάνω στην Μπενφίκα. Νωρίτερα είχε δύο προκρίσεις επί Βασιλείας και Σπαρτάκ Μόσχας. Τότε αποφάσισε να κερδίσει το πιο δύσκολο, απ’ τους τίτλους και τα βραβεία. Τον σεβασμό του ιδιοκτήτη. Να ξορκίσει δαίμονες και απωθημένα δεκαετιών να πάρει, αήττητος παρακαλώ, το πρωτάθλημα και στη συνέχεια το νταμπλ.

Ο «Στρατηγός» έχει πλήρη επίγνωση που έρχεται και τι (ξανά) πιάνει στα χέρια του. Κανένα πλοίο, ακόμη και το πιο εξελιγμένο, δεν νοείται να επαφίεται ότι θα ταξιδέψει με την προτέρα ταχύτητα. Δίχως αξιόπιστο χέρι μέρα-νύχτα στο πηδάλιο, δεν θα πάει μακριά. Σίγουρα, δεν θα φτάσει στον απώτατο προορισμό, που για τους Κυπελλούχους Ελλάδας είναι η επιστροφή στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και όχι η δεύτερη θέση στο μείον 26 από την πρώτη θέση.

Και κάτι τελευταίο: Συνεχίζω να πιστεύω ακράδαντα ότι η απόφαση της επιστροφής του Ραζβάν Λουτσέσκου είναι αποκλειστικά απόφαση του Ιβάν Σαββίδη. Όπως ήταν και ΟΛΕΣ οι προηγούμενες αποφάσεις. Κανένας δεν έχει τη δύναμη να επιβάλλει στον μεγαλομέτοχο τον άλφα ή τον βήτα προπονητή. Είναι το λιγότερο αφελές να πιστεύουμε πως υπάρχουν άνθρωποι που επιβάλλουν ή διώχνουν προπονητές.

Ειδικά, όταν μιλάμε για τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη…

Διαβάστε επίσης

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Σταύρος Σουντουλίδης
Σταύρος Σουντουλίδης

Στα 17 του έκανε τα πρώτα του βήματα, ανεβαίνοντας με «κοντό παντελονάκι» τα σκαλοπάτια του κτιρίου της «Μακεδονίας», επί της Μοναστηρίου, χαζεύοντας από απόσταση «ιερά τέρατα» της θεσσαλονικιώτικης δημοσιογραφίας. Ένας κλασικός «εφημεριδάς» ολκής, ο αείμνηστος Σταύρος Μπαλτίδης φρόντισε και του έδωσε τα κατάλληλα εφόδια στα πρώτα του βήματα, άλλωστε η εφημερίδα παραμένει η πρώτη και μοναδική αγάπη του.

Έχοντας περάσει από το σύνολο των εντύπων της Θεσσαλονίκης («Μακεδονία», «Αγγελιοφόρος», «Σπορ του Βορρά»), αποτέλεσε βασικό στέλεχος του περιοδικού «Φωνή των Σπορ», μιας πρωτοποριακής προσπάθειας για τα δεδομένα της Βόρειας Ελλάδας στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το 1995 η τηλεόραση μπήκε στη ζωή του με το Star Channel, ακολούθησε η ΕΡΤ-3, βίωσε τη «μαγεία» του ραδιοφώνου (FM-100, Helexpo 105 FM, Flash 96.0) και αρκετά νωρίς, κάπου γύρω στο 2005, «κολύμπησε» στον ωκεανό του διαδικτύου, με τις πρώτες αμιγώς αθλητικές ιστοσελίδες, το «Sportnews.gr», πολύ πριν δηλαδή αποτελέσει μέλος της μεγάλης παρέας του Gazzetta.

Η ενασχόληση του με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ τον οδήγησε να περάσει το κατώφλι της Τούμπας και να ζήσει «από μέσα», ως μέλος του Γραφείου Τύπου, την περίοδο της… επανάστασης του Ζαγοράκη.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ