Οι τρεις πρωταγωνιστές του ΠΑΣ Γιάννινα θυμούνται στο gazzetta.gr το ιστορικό μπαράζ (pics)

• Κορμαρής: Ο ήρωας που έγινε σύνθημα
• Τάτσης: «Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ»
• Φοιρός: «Ο ΠΑΣ θα είναι πάντα στην καρδιά μου»

Κώστας Κορμαρής, Γιάννης Τάτσης και Γιώργος Φοιρός. Τρεις από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του ΠΑΣ Γιάννινα στην επιστροφή του στην Α' Εθνική. Και οι τρεις έχουν γράψει την δική τους ιστορία με την φανέλα της ομάδας της Ηπείρου και με αφορμή τα 20 χρόνια από το μπαράζ του «Νίκος Γκούμας», θυμούνται στο gazzetta.gr για εκείνες τις ημέρες που δεν θα τις ξεχάσουν ποτέ, όπως δεν θα τις ξεχάσουν ποτέ και όλοι οι Ηπειρώτες.

Κορμαρής: Ο ήρωας που έγινε σύνθημα

Ήταν ο ήρωας του ΠΑΣ Γιάννινα σε εκείνο το ματς. Όσα χρόνια και να περάσουν το όνομα του θα μνημονεύεται για πάντα από τους απανταχού Γιαννιώτες. Άλλωστε το δικό του γκολ (και με το κακό το πόδι μάλιστα) ήταν αυτό που μετουσίωσε το όνειρο σε πραγματικότητα. Το δικό του γκολ ήταν αυτό που έδωσε στον «Άγιαξ» την άνοδο στην Α' Εθνική. Ο Κώστας Κορμαρής μίλησε στο gazzetta.gr για εκείνο το ματς που έχει μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη των Ηπειρωτών.

«Την προηγούμενη χρονιά δεν είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε την άνοδο μετά και το άτυχο αποτέλεσμα με την Καλαμάτα και υπήρχε πίεση στην ομάδα αφού η άνοδος ήταν ο μοναδικός στόχος. Είχε αλλάξει και ο τρόπος που κέρδιζες το εισιτήριο της ανόδου. Εμείς δεν καταφέραμε να βγούμε πρώτοι και πήγαμε στα μπαράζ κόντρα σε δύο πολύ καλές ομάδες όπως το Αιγάλεω και ο Πανσερραϊκός. Κουβαλούσαμε τις προσδοκίες όλων των Ηπειρωτών. Επειδή στέκονται όλοι στο ματς με το Αιγάλεω ήταν πολύ σημαντικό και αυτό με τον Πανσερραϊκό το οποίο είχαμε κερδίσει με 3-1 λίγες ημέρες νωρίτερα. Υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός, στο γήπεδο επικρατούσε πανζουρλισμός από τους φιλάθλους μας. Εμάς μας βόλευε και η ισοπαλία και παρότι δεν θέλαμε να παίξουμε για την ισοπαλία πήγε έτσι το ματς και όλως παραδόξως δεν θέλαμε να δώσουμε γρήγορο ρυθμό. Βέβαια, μετά το γκολ που δεχτήκαμε όλα άλλαξαν και βγήκαμε όλοι στην επίθεση».

Το γκολ του Αιγάλεω επανέφερε τα φαντάσματα του προηγούμενου χρόνου για μια νέα αποτυχία ανόδου. «Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ή θα το γυρίσουμε το ματς ή να ψάξουμε τρόπο πως θα επιστρέψουμε στα Γιάννενα και αν επιστρέψουμε πως θα κυκλοφορούμε στην πόλη (σ.σ γέλια). Τα δέκα τελευταία λεπτά και τις φωτιές στην εξέδρα θα τα θυμάμαι για πάντα. Και στο τέλος γίνεται η φάση του γκολ. Ο Τάτσης κλέβει την μπάλα, φτάνει στον Κοζανίδη ο οποίος βγάζει την ασίστ κι εγώ εκείνη την ώρα σκέφτομαι τώρα το βάζεις, ακόμα και με το κακό πόδι, και ισοφαρίζεις ή δεν το βάζεις και τα πράγματα θα είναι δύσκολα».

Το γκολ λυτρώνει τον ΠΑΣ και η Νέα Φιλαδέλφεια παίρνει φωτιά. «Για δύο τρία λεπτά δεν θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που ήθελα ήταν να τρέξω και να φτάσω στην άλλη πλευρά του γηπέδου για να πανηγυρίσω αλλά από την ένταση και την κούραση δεν μπορούσα. Απέμενε ένα λεπτό κι έλεγα στον διαιτητή να σφυρίξει ότι έχει τελειώσει το ματς. Ήθελα να του πάρω την σφυρίχτρα και το λήξω εγώ».

Το τέλος του αγώνα δίνει το έναυσμα για τρελούς πανηγυρισμούς. Ο ΠΑΣ ήταν πια στην Α' Εθνική. «Να βλέπεις τον Φουτσίνι και τον Κάμπος να χορεύουν ηπειρώτικα ήταν το κάτι άλλο. Γενικά ήταν ένα ξέσπασμα για την τεράστια προσπάθεια που κάναμε. Τρελοί πανηγυρισμοί στο γήπεδο και στα αποδυτήρια. Μετά πήγαμε στα μπουζούκια για να το γιορτάσουμε και την επόμενη ημέρα φύγαμε το μεσημέρι για τα Γιάννενα όπου μας περίμενε άλλο γλέντι εκεί. Υπήρξε ένα τρελό κομβόι έξω από την πόλη που συνόδευε το πούλμαν. Γενικά οι πανηγυρισμοί ήταν παντού, στην Ομόνοια και σε άλλες πόλεις».

Ο Κορμαρής είναι ήρωας για τους απανταχού φίλους της ομάδας και έχει γίνει και σύνθημα, το γνωστό πλέον: «θα θυμάμαι μια ζωή το γκολ του Κορμαρή». «Η λέξη ήρωας δεν νομίζω ότι ταιριάζει, έτυχε να πετύχω το γκολ της ανόδου. Ήταν το πιο σημαντικό το πιο ουσιώδες και αυτό που ευχαριστήθηκα περισσότερο γιατί το πέτυχα και με το δεξί το κακό μου πόδι, κι έδωσε μια μεγάλη χαρά σε μια ολόκληρη πόλη. Αυτές οι στιγμές μας έχουν μείνει και όταν έρχεται αυτή η ημερομηνία τα θυμόμαστε πάντα με χαρά».

Τάτσης: «Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ»

Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της μαγικής βραδιάς ήταν και ο Γιάννης Τάτσης. Από ένα δικό του κλέψιμο ξεκινάει η φάση της ισοφάρισης του Κορμαρή. Ο νυν τεχνικός του Πλατανιά θυμάται στο gazzetta.gr εκείνο το παιχνίδι και την στιγμή που του έχει αποτυπωθεί.

«Αρχικά να πούμε πως πριν το παιχνίδι με το Αιγάλεω είχε προηγηθεί αυτό με τον Πανσερραϊκό. Επίσης ιδιαίτερα σημαντικό γιατί ο Πανσερραϊκός ήταν μια πολύ καλή ομάδα που είχε στόχο την άνοδο. Γενικά και οι δύο αντίπαλοι του ΠΑΣ στα μπαράζ ήταν καλές ομάδες».

Το ματς με το Αιγάλεω δεν πήγαινε όπως τα είχαν σχεδιάσει οι Ηπειρώτες και φαινόταν πως για άλλη μια χρονιά η ομάδα δεν θα ανέβαινε. «Η αλήθεια ότι δεν φοβήθηκα τόσο όταν προηγήθηκε το Αιγάλεω όσο στην φάση με τον Αλέκο Ράντο προς το τέλος του αγώνα. Αν ερχόταν εκεί ένα δεύτερο γκολ για το Αιγάλεω και με ελάχιστο χρόνο να απομένει δύσκολα θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην άνοδο. Ευτυχώς όμως και ο Ράντος έκανε τρομερή επέμβαση και μετά ήρθε το γκολ της ισοφάρισης».

Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Παπίλια λυτρώνει όλη την ομάδα και στη Νέα Φιλαδέλφεια επικρατεί ένας μικρός χαμός. «Πως δεν τα θυμάμαι. Όλους τους πανηγυρισμούς, την χαρά. Ενας μικρός χαμός. Από τους πανηγυρισμούς στο γήπεδο μετά στα μπουζούκια όπου ο πρόεδρος χόρευε ηπειρώτικα στον Ρουβά. Εγώ αυτό όμως που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν η επιστροφή στα Γιάννενα. Κάναμε πολλές ώρες για να φτάσουμε και να μπούμε μέσα στην πόλη στην κεντρική πλατεία όπου είχε στηθεί γιορτή για την υποδοχή μας. Τα μετάλλια που μας έδωσαν το Κύπελλο. Αυτό όμως που θα θυμάμαι και δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν άνοιξε η πόρτα του λεωφορείου και είδα μπροστά στα μάτια μου την μητέρα μου».

Οι στιγμές αυτές έχουν αποτυπωθεί σε όλους από εκείνη την ομάδα. «Μπορεί λόγω υποχρεώσεων του καθενός να μην είμαστε σε καθημερινή επαφή, αλλά επειδή με πολλά από τα παιδιά από εκείνη την ομάδα κρατάμε επαφές, πολλές φορές όταν βρισκόμαστε συζητάμε για εκείνη την ομάδα και εκείνες τις στιγμές»

Το γεγονός ότι όλη η Ήπειρος πανηγύριζε την άνοδο δείχνει κάτι για τον «Αγιαξ». «Ολη η Ηπειρος ήταν μαζί του σε αυτό το ματς, πανηγύριζαν όχι μόνο στα Γιάννενα αλλά και σε άλλες περιοχές, και αυτό δείχνει την δυναμική του ΠΑΣ Γιάννινα και το πως αυτή η ομάδα είναι το καμάρι όλης της Ηπείρου και των Ηπειρωτών».

Φοιρός: «Ο ΠΑΣ θα είναι πάντα στην καρδιά μου»

Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν ο Γιώργος Φοιρός δεν είχε αναλάβει τις τύχες της ομάδας τον Φεβρουάριο. Ο έμπειρος τεχνικός ήταν ο αρχιτέκτονας της σπουδαίας ανόδου αφού από την ημέρα που ανέλαβε ο «Άγιαξ της Ηπείρου» ξεκίνησε μια τρελή πορεία πρωταθλητισμού.

«Είναι μια πολύ ωραία ανάμνηση για μια σπουδαία άνοδο. Εγώ ανέλαβα τέλη Φεβρουαρίου. Εκείνη την εποχή η ομάδα δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Με πολλή προσπάθεια και σοβαρή δουλειά κατορθώσαμε να ανέβουμε βαθμολογικά και να φτάσουμε στα μπαράζ. Γενικά η ομάδα ήταν καλή και αντίπαλός μας ήταν μια επίσης καλή ομάδα το Αιγάλεω που προερχόταν από τρεις ανόδους».

Υπήρχε άγχος και πίεση στην ομάδα κάτι που παραδέχτηκε και ο άλλοτε τεχνικός της ομάδας. «Εκείνες τις ημέρες υπήρχε μεγάλο άγχος από όλους μας γιατί ο ΠΑΣ ήταν καθηλωμένος στις μικρότερες κατηγορίες για πολλά χρόνια. Το όνειρο όλων ήταν να ανέβει στην Α' Εθνική. Ήταν διάχυτο το άγχος. Βέβαια μετά την άνοδο υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός δεν μπορείς να φανταστείς τι γινόταν, ο κόσμος έκανε σαν τρελός στο γήπεδο».

Για το αν φοβήθηκε για την εξέλιξη του αγώνα: «Ναι φοβήθηκα γιατί όταν προηγήθηκε το Αιγάλεω, στη συνέχεια είχε μια πολύ καλή αντεπίθεση με τον Ράντο να αποκρούει στην γωνία του ένα φοβερό σουτ. Αν εκεί γινόταν το 2-0 θα ήμασταν σχεδόν τελειωμένοι. Επίσης είχαμε και την αποβολή όπου παίζαμε με 10 παίκτες. Υπήρχε πίεση άγχος και τελικά με την βοήθεια και του Θεού καταφέραμε και πήραμε την άνοδο».

Τι σημαίνει όμως για τον Γιώργο Φοιρό ο ΠΑΣ Γιάννινα. «Έχω φίλους στον ΠΑΣ και στην πόλη, λίγους αλλά αγαπημένους. Ο ΠΑΣ και τα Γιαννενα είναι ιδιαίτερα αγαπητά σε μένα. Εκανα δυο σεζόν στον πάγκο της ομάδας και μετράμε δύο ανόδους. Για τον λόγο αυτό ο ΠΑΣ θα έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου».