Ένα δίδυμο, μία κούπα

Μάρκο Φαν Μπάστεν – Ρουντ Γκούλιτ

Μαζί με τον Φρανκ Ράικαρντ μεγαλούργησαν, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Οι τρεις Ολλανδοί ήταν οι πρωταγωνιστές της σπουδαίας Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, ενώ οδήγησαν την εθνική ομάδα της χώρας τους στο μοναδικό τρόπαιο της ιστορίας της, στο Euro 1988. Κι αν ο Ράικαρντ βρισκόταν στα μετόπισθεν, Φαν Μπάστεν και Γκούλιτ συνέθεσαν το επιθετικό δίδυμο των «οράνιε». Η μερίδα του λέοντος άνηκε φυσικά στον κεντρικό φορ, Μάρκο Φαν Μπάστεν (πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση με πέντε γκολ), όμως στον τελικό απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, ο «περιφερειακός» Γκούλιτ ήταν αυτός που άνοιξε το δρόμο προς το τρόπαιο με μια κεφαλιά-οβίδα. Η «ζωγραφιά» του Φαν Μπάστεν, με βον πλανέ, ολοκλήρωσε τον ολλανδικό θρίαμβο, στο Μόναχο, με σκορ 2-0.

Ρούντι Φέλερ – Γιούργκεν Κλίνσμαν

Πολυφωνία είχε στο σκοράρισμα η Δυτική Γερμανία, στην πορεία προς την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990. Τέσσερις παίκτες της σημείωσαν από τρία τέρματα και την οδήγησαν στο τρόπαιο, στα γήπεδα της Ιταλίας. Ματέους, Μπρέμε, Φέλερ και Κλίνσμαν. Οι δύο τελευταίοι συνέθεταν το επιθετικό δίδυμο των «πάντσερ» και ήταν η βασική επιλογή του Φραντς Μπεκενμπάουερ για τη γραμμή κρούσης. Μόνο στα παιχνίδια που δεν μπορούσε να αγωνιστεί ο Φέλερ (πήρε κόκκινη με την Ολλανδία, τραυματίστηκε με την Αγγλία) χωρίστηκαν οι δυο τους και πήρε θέση στην ενδεκάδα ο Ρίντλε. Ωστόσο, στον τελικό με την Αργεντινή, Κλίνσμαν και Φέλερ «ενώθηκαν» ξανά και η Δυτική Γερμανία κατέκτησε το τρόπαιο.

Ρομάριο – Μπεμπέτο

Οι δυο τους ήταν σχεδόν «εχθροί» στο ισπανικό πρωτάθλημα (Μπαρτσελόνα και Λα Κορούνια) και μεγάλοι αντίπαλοι στην κούρσα για τον πρώτο σκόρερ, όταν οδήγησαν τη Βραζιλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994. Μάλιστα, δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις πριν τη διοργάνωση, όμως μέσα στον αγωνιστικό χώρο «έδεσαν» καταπληκτικά στην επιθετική γραμμή της «σελεσάο». Έντεκα γκολ σημείωσε η ομάδα του Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών και τα οκτώ ήρθαν από το σούπερ επιθετικό δίδυμο. Πέντε πέτυχε ο Ρομάριο και τρία ο Μπεμπέτο, που από τότε έγιναν και πολύ καλοί φίλοι. Σε όλα τα ματς του τουρνουά σκόραρε τουλάχιστον ο ένας από τους δύο (εκτός από το 0-0 στην κανονική διάρκεια του τελικού, ο Ρομάριο σκόραρε στα πέναλτι), ενώ γενικότερα, η Βραζιλία δεν έχασε ποτέ κανένα παιχνίδι με τους δυο τους στην ενδεκάδα.

Ρονάλντο – Ριβάλντο

Στην «παρέα» υπήρχε και το έτερο “R”, ο Ροναλντίνιο, συνθέτοντας όλοι μαζί τους περίφημους “Three R’s” στο Μουντιάλ του 2002. Ωστόσο, ο «Ρόνι» είχε περισσότερο ελεύθερο ρόλο στη μεσοεπιθετική γραμμή, πίσω από τους Ρονάλντο και Ριβάλντο. Το «φαινόμενο» οδήγησε σχεδόν μόνος του τη Βραζιλία στην κατάκτηση του τροπαίου, σημειώνοντας οκτώ τέρματα στη διοργάνωση. Τα δύο από αυτά, μάλιστα, ήρθαν στον τελικό απέναντι στη Γερμανία. Ωστόσο, ούτε ο «Ρίμπο» πήγε πίσω στο σκοράρισμα, αφού συνολικά στη διοργάνωση ήταν δεύτερος στη λίστα, με πέντε γκολ. Δηλαδή, από τα 18 τέρματα της «σελεσάο» στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας, τα 13 ήρθαν από τους δύο σπουδαίους άσους.

Κιλιάν Μπαπέ – Καρίμ Μπενζεμά

Είναι το πιο πρόσφατο επιθετικό δίδυμο εθνικών ομάδων, που έφτασε στην κορυφή. Το 2018, στο Μουντιάλ της Ρωσίας, ο Μπενζεμά ήταν εκτός αποστολής, όμως μετά την επιστροφή του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, έγινε «αυτοκόλλητος» με τον Κιλιάν Μπαπέ. Μάλιστα, η δική τους συνύπαρξη στη γραμμή κρούσης της εθνικής Γαλλίας «μετέθεσε» τον Γκριεζμάν λίγο πιο πίσω, σε περισσότερο ελεύθερο ρόλο. Στην τελική φάση του Nations League, Μπαπέ και Μπενζεμά αποδείχθηκαν «καυτοί», οδηγώντας τους «τρικολόρ» στην κατάκτηση του τροπαίου. Και οι δύο σκόραραν τόσο στον ημιτελικό με το Βέλγιο, όσο και στον τελικό με την Ισπανία, κάνοντας τον Ντιντιέ Ντεσάμπ να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.