Και το έπαιξαν και το κέρδισαν…

Λίγη ώρα μετά την επικράτηση στο Μπέλφαστ είχα γράψει σε αυτή εδώ τη γωνιά ένα κομμάτι με τίτλο: «Δεν το έπαιξαν, το κέρδισαν…», αναφερόμενος στην σημασία που είχε η νίκη σε αυτό το πρώτο ματς του Πογιέτ στην Εθνική ομάδα, αλλά και στην απόδοση της Εθνικής.

Απόψε, λίγες ημέρες μετά και αμέσως μετά τη νίκη (δεύτερη συνεχόμενη εκτός έδρας) κόντρα στο Κόσοβο, ο τίτλος είναι διαφορετικός, τόσο διαφορετικός, όσο διαφορετική ήταν και η Εθνική ομάδα. Το ταμπλό έγραψε και στο Μπέλφαστ και στο Κόσοβο νίκη με 1-0, αλλά η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική.

Χθες είδαμε μία ελληνική ομάδα, καλή όχι σε μεγάλο μέρος του ματς, αλλά σε όλο το ματς. Είδαμε Εθνική που δεν αμύνθηκε με 11 πίσω από την μπάλα, αλλά και που δεν είχε ανούσια κατοχή. Είδαμε Εθνική που δημιούργησε, απείλησε, σκόραρε και θα έπρεπε να έχει σκοράρει τουλάχιστον άλλη μία φορά. Είδαμε παίκτες με αυτοπεποίθηση, με σιγουριά, με σωστή λογική και νοοτροπία και με λιγότερη πίεση και άγχος από το πρώτο ματς στο Μπέλφαστ. Με το ημίχρονο στο 1-0 με το γκολ του Μπακασέτα, το δεύτερο μέρος θα περίμενε κανείς ότι θα ξεκινούσε με τους Κοσοβάρους να μπαίνουν δυνατά και να πιέζουν για την ισοφάριση.

Λάθος, το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τους Ελληνες διεθνείς να μπαίνουν δυνατά για να το τελειώσουν, να το πάνε στο 2-0 το παιχνίδι και μετά να το βάλουν για ύπνο. Και σε όλο το δεύτερο ημίχρονο αυτό έκαναν. Δεν έπαψαν ποτέ να παίζουν, δεν κλείστηκαν, αλλά έψαξαν το 2-0 που θα τελείωνε το παιχνίδι. Και το έκαναν και στο 11 εναντίον 11 και στο 11 εναντίον 10.

Αυτό ήταν το ξεκάθαρο δείγμα της σωστής νοοτροπίας, αυτή ήταν η εμφανέστατη εικόνα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς, την οποία έβγαλαν οι διεθνείς μας στο χορτάρι και αυτή δημιουργείται από το καλό κλίμα, τα καλά αποδυτήρια, μα πάνω από όλα από τις νίκες. Τώρα πλέον η ομάδα αισθάνεται σίγουρη, αισθάνεται καλά με τον εαυτό της και πιστεύει ότι μπορεί και να νικήσει και να παίξει καλά.

Μην υποτιμάτε τις νίκες ποτέ, κόντρα σε όποιον αντίπαλο κι’ αν έρχονται και δη τις εκτός έδρας νίκες. Και το Κόσοβο όπως έγραψα και μετά τη νίκη στο Μπέλφαστ δεν είναι μία τυχαία ομάδα. Και καλή ομάδα έχει και καλούς παίκτες έχει, η χρηματιστηριακή αξία των οποίων είναι αρκετές δεκάδες εκατομμύρια.

Τα καλά νέα δεν σταματούν εκεί. Η Εθνική κερδίζει και παίκτες, ο Μπάλντοκ και ο Κουρμπέλης ήταν τα χθεσινά κέρδη. Ο πρώτος αν και εμφανώς ψαρωμένος ακόμη, έκανε μία πειστική εμφάνιση και στα δύο μέρη του γηπέδου, κι’ αν είχε σκοράρει και στην εξαιρετική φάση που δημιούργησε με τον Λημνιό θα ήταν η τέλεια βραδιά για αυτόν. Οσο για τον Κουρμπέλη, τα ηγετικά χαρακτηριστικά του και η προσωπικότητα του, είναι απολύτως απαραίτητα σε αυτή την Εθνική ομάδα. Η επιστροφή του γεμίζει τον άξονά μας, ο οποίος θα γεμίσει ακόμη περισσότερο και με την επιστροφή του Ζέκα.

Κορυφαίος πιθανότατα ήταν ο Λημνιός για τον οποίο και την Τετάρτη είχα γράψει ότι με την ταχύτητά του, δίνει πλάτος στο παιχνίδι μας και ποικιλία στην ανάπτυξή μας. Χθες δεν είναι ότι πήρε την κόκκινη με δύο ατομικές προσπάθειες, είναι και ότι έδωσε δύο έτοιμα γκολ σε Μαυροπάνο και Μπάλντοκ που δεν σκόραραν. Άλλο ένα καλό ματς από το δίδυμο Χατζηδιάκος – Μαυροπάνος και φυσικά άλλο ένα γκολ από τον Μπακασέτα, ο οποίος είναι ο μοναδικός παίκτης που σκοράρει με συνέπεια σε αυτή την ομάδα. Αυτό είναι και το μόνο ψεγάδι της χθεσινής νίκης.

Σε ένα ακόμη ματς δεν πήραμε γκολ από τα φορ μας ή τους άλλους μεσοεπιθετικούς. Τα χρειαζόμαστε επειγόντως. Η τέχνη του 1-0 είναι μία σπουδαία τέχνη, αλλά έστω και στις νίκες με 1-0, ο σκόρερ δεν μπορεί να είναι μονίμως ο ηγέτης αυτής της ομάδας, διότι αυτό είναι πλέον ο Τάσος Μπακασέτας…