Εθνική: Ο Πογιέτ πέρασε τις πρώτες του εξετάσεις και εξελίσσεται μαζί με την ομάδα

• Το δεύτερο ημίχρονο με τη Βόρεια Ιρλανδία και η επόμενη και πιο δύσκολη... πίστα

Στο ποδόσφαιρο και γενικά όταν έχουμε να κάνουμε με Εθνικές ομάδες δύο πράγματα θα μπορούσαν να είναι άκρως... δεσμευτικά.

Η απόλυτη πίστη στις ικανότητές σου ως προπονητής ή ως παίκτης. Όταν δε είσαι προπονητής εάν αμφισβητήσεις ποτέ τον εαυτό σου το κάνεις γιατί πρέπει και με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μην μεταδώσεις αυτήν την αμφιβολία στην ομάδα σου. Η αμφιβολία μετά γίνεται... σαράκι και δεν φεύγει εύκολα. Και μία δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με την εγρήγορση και την εξέλιξη. Ποτέ να μην θεωρήσεις ότι είσαι στο επιθυμητό επίπεδο εάν δεν έχεις πετύχει απόλυτα τον στόχο σου. Και ποτέ μα ποτέ να μην σταματάς να προοδεύεις.

Ο Γκουστάβο Πογιέτ όταν είχε δώσει τη μεγάλη συνέντευξή του στο Gazzetta είχε πει πάρα πολλά. Τρία πράγματα μπορούμε να κρατήσουμε για την Εθνική Ελλάδας.

Πρώτον: «Το πιο σημαντικό είναι να πείσεις τους παίκτες και να συνδεθείς μαζί τους. Δεν κρύβω τίποτα, είμαι εγώ, και αυτό νομίζω είναι καλό». Άρα πίστη και στις δυνατότητές του και με το πως θα επικοινωνήσει με την ομάδα και πίστη και στους παίκτες του.

Ποιο είναι το μυστικό σε μία ομάδα; «Η σύνδεση και η χημεία με τους παίκτες. 100%. Ξεχάστε οτιδήποτε άλλο», η απάντησή του.

Και βέβαια η εξέλιξη: «Ας μην λέμε λοιπόν να κάνουμε τα πράγματα όπως τα κάναμε το 2003 ή όπως το 2019. Εγώ λέω ας γίνουμε καλύτεροι. Ας γίνουμε λίγο πιο καλοί. Ό,τι πρέπει να βελτιώσουμε να το βελτιώσουμε. Ας βελτιωθούμε.

Διότι όποια βελτίωση έρθει πρώτον θα είναι καλή για τους παίκτες, που θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι, θα μας εκπροσωπούν πιο καλά και θα έτοιμοι για αυτά που θα έρθουν και για ότι συμβεί. Σε 2 χρόνια ή σε 5 χρόνια ο επόμενος προπονητής να βρει την ομάδα σε πιο καλή θέση. Αυτό μου αρέσει εμένα. Να βρίσκω τις ομάδες σε πιο καλή κατάσταση από αυτήν που τις βρήκα. Τα έχω βρει ΟΚ τα πράγματα. Δεν έχω κανένα παράπονο. Θέλω να υπάρχει βελτίωση. Είναι κάτι σημαντικό». Βελτίωση και εξέλιξη.

Ναι η Ελλάδα εν έτει 2022 βρέθηκε να παίζει ξανά στο γήπεδο της Ριζούπολης. Σε ένα γήπεδο που δεν το λες ιδανικό για την Εθνική Ελλάδας, την Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004. Ναι εξακολουθεί να μην έχει δικό της... σπίτι. Ένα δικό της προπονητήριο και εγκαταστάσεις που να είναι μόνο δικές της και να μπορεί να τις χρησιμοποιήσει ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Έχει όμως έναν προπονητή που έχει πετύχει στις πρώτες του δοκιμασίες και που τη βελτιώνει και βελτιώνεται και αυτός μαζί της. Έναν προπονητή, τον Πογιέτ, που δείχνει να έχει βρει την κατάλληλη σύνδεση με τους παίκτες του και παράλληλα κάθε φορά να βγαίνει και να αναλαμβάνει πρώτος την ευθύνη για τα όποια λάθη και να δείχνει μετά με έργα το πόσο έμαθε από τα λάθη του.

Το δεύτερο ημίχρονο με τη Βόρεια Ιρλανδία και η επόμενη και πιο δύσκολη... πίστα

Ναι δεδομένα η Βόρεια Ιρλανδία δεν είναι κανένα μεγαθήριο. Είναι απλά μία σκληρή ομάδα, που τρέχει πολύ, παίζει ποδοσφαιρικό... ξύλο και προσπαθεί να αξιοποιεί τα καλά κορμιά των παικτών της. Η Ελλάδα όμως έκανε ένα πολύ καλό β' μέρος. Ένα 2ο ημίχρονο που φτιάχνει και το κέφι του Πογιέτ και των παικτών του για αυτό που παρουσίασαν και βέβαια και του κόσμου της ομάδας και δημιουργεί μία προοπτική για τη συνέχεια. Ο ίδιος ο Πογιέτ επισήμανε πως ήταν ένα από τα καλύτερα ημίχρονα με αυτόν στην Εθνική. Ίσως να το θεωρεί και το κορυφαίο.

Και όλα αυτά διότι βλέποντας το ματς με την Κύπρο και την ήττα εκτός έδρας και ας ήταν ανώδυνη ένας προβληματισμός υπήρξε. Η Ελλάδα λοιπόν πήρε το ματς με τη Βόρεια Ιρλανδία με τρία γκολ σε μία αναμέτρηση που δεν σκόραρε κανένας φορ της (σκόρερ ήταν το δεκάρι / εξτρέμ Πέλκας, ο εξτρέμ Μασούρας και το δεκάρι / εξτρέμ Μάνταλος). Σε ένα διάστημα που είχε εκτός βασικούς της επιθετικούς όπως ο Παυλίδης και ο Γιακουμάκης. Άρα εξελίχθηκε και άλλαξε προς το καλύτερο και βρήκε τη λύση ή τις λύσεις εάν θέλετε. Και ας μην ξεχνάμε πως αυτή η Εθνική έχει παίκτες σε πρώτο πλάνο που δεν είχε σε τέτοιον βαθμό πριν από 2-3 χρόνια. Παίκτες στα άκρα της για παράδειγμα που τις δίνουν πολλά όπως οι Τσιμίκας και Μπάλντοκ.

Η επόμενη... πίστα είναι πολύ πιο δύσκολη. Θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Δεν θα είναι Nations League, όπου βέβαια ο στόχος της πρωτιάς και της ανόδου στην παραπάνω κατηγορία επετεύχθη. Είναι η μεγάλη πρόκληση του EURO 2024. Με πιο μεγάλα εμπόδια. Ο Πογιέτ το έχει δει να... έρχεται όλο αυτό αλλά εξακολουθεί να πιστεύει στην ομάδα του και στη δουλειά που γίνεται. Και πως με τα όσα θα κάνει καλύτερα στη συνέχεια και εφόσον δεν έχει προβλήματα τραυματισμών θα πετύχει και αυτόν τον στόχο της. Ο ίδιος πάντως τις πρώτες εξετάσεις του τις πέρασε με επιτυχία σε έναν όμιλο που σε άλλες εποχές η Ελλάδα έχανε βαθμούς από Εθνικές όπως το Κόσοβο. Άρα τα δείγματα γραφής οδηγούν στο συμπέρασμα πως για την επόμενη ημέρα της Εθνικής μπορούμε και πρέπει να αισιοδοξούμε.

Υ.Γ. Τρομερή εξέδρα αυτή των Βόρειων Ιρλανδών και ας μας πήραν τα... αυτιά με τις φωνές τους και κάθε άλλον θόρυβο που μπορούσαν να κάνουν. Οι οπαδοί αυτοί ξέρουν να περνούν καλά, να απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο και να σέβονται. Και μπορεί να αποδοκίμαζαν τους διεθνείς μας στη διάρκεια του ματς όμως στον εθνικό μας ύμνο δεν ακούστηκε... κιχ και στη συνέχεια έσπευσαν να χειροκροτήσουν την Ελλάδα.