Το Nations League δείχνει στους παίκτες ότι μπορούν να εμπιστεύονται τον Πογέτ

Θα κάνω τον ίδιο πρόλογο: η Εθνική είναι μια κουβέντα που δυστυχώς δεν μας αφορά όλους και συνήθως αφορά τους λίγους, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να αλλάξω τη νοοτροπία μου και να χάσω το ενδιαφέρον μου. Είμαι ανάμεσα σε αυτούς που βρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης στη Ριζούπολη, όχι από στενή επαγγελματική υποχρέωση αλλά επειδή ήθελα να δω από κοντά την Εθνική. Συνεχίζω λοιπόν τη συζήτηση με αυτούς που νοιάζονται, που τους αφορά.

Η αγωνιστική νοοτροπία στο τελευταίο ματς, απέναντι στη Βόρεια Ιρλανδία είναι μια απάντηση από τους ποδοσφαιριστές στην ερώτηση σχετικά με το αν αυτό που τους συνέβη στην Κύπρο ήταν ένα “ατύχημα”, δηλαδή μια κακή βραδιά στη δουλειά ή όχι. Η συμπεριφορά τους ειδικά στο τελευταίο διάστημα του αγώνα της Τρίτης, με το σκορ στο 3-1, πιθανολογώ ότι θα είναι το καλύτερο στοιχείο που είδε ο Γκας Πογέτ, ο οποίος αναρωτιόταν δημόσια πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει την “χαλάρωση” σε διαστήματα των αγώνων με την Κύπρο - ως “ατύχημα” ή ως καθαρό σύμπτωμα κακής αγωνιστικής νοοτροπίας.

Τα προφανή οφέλη της Εθνικής είναι τα βαθμολογικά. Τα επιμέρους οφέλη όμως είναι της ίδιας σημασίας. Μετά από χρόνια η Εθνική έδειξε στον εαυτό της ότι είναι ικανή να πετύχει έναν στόχο. Είχε καιρό το γκρουπ να νιώσει επιτυχημένο. Και επειδή αυτή ήταν η πρώτη αποστολή που είχε με τον Πογέτ, είναι παραπάνω από σημαντικό για τα μέλη του γκρουπ ότι τα κατάφεραν. Πάνω σε επιτυχίες χτίζεται η εσωτερική πίστη - πίστη της ομάδας στο σχέδιο και την ηγεσία του προπονητή και πίστη του προπονητή στην αφοσίωση, τη συλλογική κουλτούρα και την αγωνιστική δυναμική του γκρουπ των ποδοσφαιριστών του.

Κανείς θα μπορούσε να “παραμυθιαστεί” από τα πολύ αξιόλογα στοιχεία απόδοσης της Εθνικής απέναντι στη Βόρεια Ιρλανδία. Για πρώτη της φορά ολοκλήρωσε το 44% των οργανωμένων επιθέσεων που ανέπτυξε σε ένα παιχνίδι (ο μέσος όρος της στο τελευταίο ημερολογιακό έτος είναι 20%). Τούτη τη φορά, σε αντίθεση με ότι συνέβη στην Κύπρο, διαχειρίστηκε με μεγαλύτερη συγκέντρωση και προσήλωση στο πλάνο τα διαστήματα ηρεμίας, κατά τα οποία χαμήλωσε την ένταση του παιχνιδιού της. Σε αυτό το ματς αύξησε το ποσοστό στις κερδισμένες μονομαχίες (53.5%) συγκριτικά με το αμέσως προηγούμενο παιχνίδι (46%). Και ήταν πιο απειλητική συγκριτικά με το προηγούμενο παιχνίδι. Όλα αυτά προφανώς κάποιος πρέπει να τα μετρήσει, και να τα αντιληφθεί ως σημάδι προόδου. Μάλιστα αν κανείς συγκρίνει και την ομαδική τακτική, πιθανόν να φτάσει στο συμπέρασμα ότι η επιθετική ανάπτυξη ήταν η καλύτερη που έχει δείξει σε αυτά τα 6 παιχνίδια στο Nations League, όπως και οι επιθετικές μεταβάσεις. Όμως η Εθνική δεν είναι για να παραμυθιαζόμαστε. Όποτε πήγε μπροστά, πήγε επειδή είχε ρεαλισμό στη νοοτροπία της.

Ο τρόπος της ήττας στην Κύπρο ήταν η πρώτη κρίση που διαχειρίστηκε ο Πογέτ. Και η εικόνα της Ελλάδας ειδικά στο β’ ημίχρονο απέναντι στη Βόρεια Ιρλανδία δημιουργεί την αίσθηση ότι ο Ουρουγουανός προπονητής διαχειρίστηκε την κρίση αποτελεσματικά στο ψυχικό και το πνευματικό κομμάτι και κατάφερε να βάλει στο τερέν της Ριζούπολης μια ομάδα με την κατάλληλη νοοτροπία. Και επειδή εκεί, στη νοοτροπία, κρίνονται πολλά για την Εθνική Ομάδα, όπως διδάσκει η ιστορία της των τελευταίων περίπου 30 ετών, αυτός είναι λόγος για να αισιοδοξεί κανείς για το μέλλον της.

Ο Πογέτ μιλά με ρεαλισμό. “Όταν δεν έχω 5-6 παίκτες που είναι συμπαίκτες στον ίδιο σύλλογο, δεν είναι εύκολο να βελτιωθεί πολύ η επιθετική ανάπτυξη”, μας είπε πριν από αυτά τα δύο παιχνίδια. Δεν μας έταξε υψηλό ρυθμό επιθετικής ανάπτυξης και positional play που θα κουράζει και θα αποδιοργανώνει τον αντίπαλο. Μας έχει τάξει μια ομάδα που θα παίζει με ένταση, θα αμύνεται αποτελεσματικά και θα ψάχνει το γκολ μέσα από συνεργασίες και ατομική ποιότητα στις επιθετικές μεταβάσεις. Αυτά μας έταξε, και αυτά έχουμε ήδη αρχίσει να βλέπουμε. Άρα δεν είναι μόνο ότι πέτυχε τον στόχο που του τέθηκε - την πρωτιά στο γκρουπ του Nations League. Το πέτυχε με τον τρόπο του. Και αυτή η διαπίστωση είναι μια υπόσχεση για το μέλλον. Οι ποδοσφαιριστές έχουν αποκτήσει παραστάσεις που τους πείθουν ότι η ηγεσία και το μοντέλο παιχνιδιού του Πογέτ μπορούν να είναι αποτελεσματικά.

ΥΓ. Βλέποντας στη Ριζούπολη ένα σωρό νέα παιδιά, που παίζουν ποδόσφαιρο, τα οποία βρέθηκαν στις κερκίδες για να δουν από κοντά τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, και αρκετά πιτσιρίκια που βρέθηκαν εκεί παρόλο που είχαν να πάνε την επόμενη ημέρα σχολείο, σκεφτόμουν πόσα θα μπορούσαν να γίνουν προκειμένου να έρθει η Εθνική Ομάδα πιο κοντά σε αυτούς που πραγματικά θέλουν να είναι κοντά της. Είμαστε πολύ πίσω σε αυτό, και θα ήθελα τόσο πολύ να δω την Ελλάδα να κάνει βήματα προόδου.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout