Εθνική Ελλάδας: Το ματς της ζωής τους!

Λείπει μία παρένθεση στον τίτλο, είναι η αλήθεια. Τι να περιέχει αυτή η παρένθεση; Τη λέξη «πρώτο». Γιατί πράγματι, θα είναι, ευελπιστούμε όλοι, δύο τα ματς τα οποία θα κρίνουν το αν η Εθνική ομάδα θα βρεθεί το καλοκαίρι στο μεγάλο ραντεβού. Αν θα εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για το Euro της Γερμανίας. Η αρχή γίνεται το βράδυ της Πέμπτης στη Φιλαδέλφεια κόντρα στο Καζακστάν και εφ’ όσον έρθει η πρόκριση, η συνέχεια θα δοθεί την προσεχή Τρίτη σε Γεωργία ή Λουξεμβούργο.

Μπορεί το όνομα κανενός αντιπάλου να μην τρομάζει, όμως, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως θα είναι εύκολο. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι διεθνείς μας. Άλλωστε, αυτούς βαραίνει και ο τίτλος του φαβορί. Καμία εκ των τριών άλλων χωρών που συμπληρώνουν αυτό το μονοπάτι για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν έχει ξαναβρεθεί σε μεγάλη διοργάνωση. Σκεφτείτε, λοιπόν, πως και για αυτές τις ομάδες ένα ματς κόντρα στην Ελλάδα φαντάζει ως ένα ραντεβού με την ιστορία. Δεν είναι, όμως, τούτη την στιγμή το ζήτημα τι σκέφτονται οι αντίπαλοι της Εθνικής, αλλά τι σκέφτονται οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του Γκουστάβο Πογέτ. Άλλωστε, στα δικά τους πόδια είναι η πρόκριση.

Και επειδή το πρώτο ζητούμενο αφορά στο Καζακστάν, δεδομένα οι Έλληνες διεθνείς διαθέτουν τις ποδοσφαιρικές αρετές για να φτάσουν στο ζητούμενο. Μαζί θα έχουν και την στήριξη του κόσμου, μιας και θαρρώ πως η «OPAP Arena», το βράδυ της Πέμπτης, θα είναι γεμάτη. Δεν υπάρχει, άλλωστε, δικαιολογία για κάτι διαφορετικό. Όσοι βρεθούν στις εξέδρες θα πρέπει από το πρώτο ως και το τελευταίο λεπτό να δώσουν την έξτρα ώθηση στην ομάδα για να πετύχει τον στόχο της.

Κόντρα στο Καζακστάν πρέπει, λοιπόν, να γίνει το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα για την επιστροφή μετά από δέκα χρόνια, σε μία μεγάλη διοργάνωση. Σε ένα από τα ραντεβού που καθηλώνουν τους ποδοσφαιρόφιλους σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να παρακολουθήσουν τις καλύτερες ομάδες, εν προκειμένω της Γηραιάς Ηπείρου. Πέρασαν πολλά χρόνια από την Βραζιλία, δεν συμφωνείτε;

Είναι ενδεικτικό το γεγονός πως μόνο ο Γιώργος Τζαβέλλας από το σημερινό ρόστερ της Εθνικής ήταν μέλος εκείνου του γκρουπ που έχασε, στη ρωσική ρουλέτα των πέναλτι, την πρόκριση στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 2014, ουκ ολίγοι παίκτες του σημερινού γκρουπ, κατέγραψαν σπουδαίες επιτυχίες με τους συλλόγους στους οποίους αγωνίστηκαν ή αγωνίζονται ακόμα και σήμερα. Έφτασαν στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος, άνοιξαν τα φτερά τους για το εξωτερικό και έδειξαν σε κάθε γειτονιά της Ευρώπης την αξία του Έλληνα ποδοσφαιριστή. Έζησαν την λάμψη κορυφαίων πρωταθλημάτων της Γηραιάς Ηπείρου και ξεχώρισαν στα Κύπελλα Ευρώπης.

Κανείς από αυτούς, όμως, δεν είχε την τύχη ως τώρα, ή αν προτιμάτε την ευλογία, να συμμετάσχει σε ένα μεγάλο τουρνουά με το εθνόσημο στο στήθος. Οι παίκτες της σημερινής Εθνικής ανδρώθηκαν μέσα σε δύσκολες καταστάσεις για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ωρίμασαν μέσα από αυτήν την διαδικασία. Είναι αυτοί που πήραν την ομάδα από το χέρι και την αναγέννησαν. Βήμα – βήμα. Και τώρα είναι η ώρα να θερίσουν τους καρπούς των προσπαθειών τους. Έχουν φτάσει πολύ κοντά στο όνειρο. Δύο, μόνο, βήματα, μακριά.

Ξέρουν πολύ καλά πόσα θα σημάνει για εκείνους η πρόκριση στο Euro. Ξέρουν πως δεν θα μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο. Ξέρουν πως ο Εθνικός Ύμνος από τα μεγάφωνα του «Signal Iduna Park» στις 18 Ιουνίου πριν από το ματς απέναντι στην Τουρκία, θα είναι η πιο γλυκιά μελωδία που έχει ηχήσει ποτέ στα αυτιά τους. Πάμε, λοιπόν, για το πρώτο από τα δύο, ματς της ζωής τους!