Εθνική Ελλάδος: Ένα ματς που περιμένανε και περιμέναμε τόσο, μα τόσο, πολύ

Σας έλειψε η Εθνική ομάδα; Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, θα απαντούσατε «ναι». Σε μένα, πάντως, έλειψε. Είναι όμορφα αυτά τα διαλείμματα από τις υποχρεώσεις των συλλόγων για αυτές των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων. Ειδικά, για την ελληνική ομάδα, αυτή η διακοπή σηματοδοτεί και ένα νέο ξεκίνημα. Μία νέα προσπάθεια, που στόχο έχει την επιστροφή στα μεγάλα τουρνουά. Μπροστά μας έχουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026 στα γήπεδα των ΗΠΑ, του Καναδά και του Μεξικού. «Καπετάνιος» σε αυτό το νέο ταξίδι, ένας άνθρωπος που απολαμβάνει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων των Ελλήνων φιλάθλων, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Πολύ σημαντικό στοιχείο προκειμένου να δοθεί και μία πίστωση χρόνου στον προπονητή να δουλέψει και να μην αρχίσει η γκρίνια και η τοξικότητα στην πρώτη λάθος πάσα ή στο πρώτο γκολ αντίπαλης ομάδας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως η Εθνική αποτελεί πολλές φορές το «όχημα» για να κάνουν οι σύλλογοι «πολιτική» ή να εκφράσουν οι οπαδοί το μίσος τους για τους «απέναντι». Ένα πρόσωπο, λοιπόν, κοινής αποδοχής από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, μπορεί να οδηγήσει με ασφάλεια την γαλανόλευκη, σε αυτό το μονοπάτι του Nations League και εν συνεχεία των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η Ελλάδα το βράδυ του Σαββάτου ξεκινά αυτήν τη νέα της προσπάθεια κόντρα στη Φινλανδία. Ένα ματς που, πρώτα από όλους, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, αλλά μαζί τους και όλοι εμείς που αγαπάμε την Εθνική ομάδα, περιμένανε και περιμέναμε πολύ. Κοντά στους έξι μήνες, δίχως κανένα ίχνος υπερβολής. Τόσος είναι ο καιρός που πέρασε από εκείνο το βράδυ στην Τιφλίδα. Για όσους το ζήσαμε από κοντά, ένας λόγος παραπάνω. Για τους ποδοσφαιριστές της Εθνικής, ήταν, ενδεχομένως, σε αγωνιστικό επίπεδο, το δυσκολότερο της καριέρας τους.

Η απαίτηση για να πάνε στο Euro, ήταν πρώτα και κύρια από τους ίδιους τους εαυτούς. Και μετά, φυσικά, από όλους τους Έλληνες. Το συναίσθημα της αποτυχίας, μπόλιασε βαθιά μέσα τους. Και δίχως την παραμικρή αμφιβολία, θα ήθελαν αν ήταν δυνατόν, να αγωνιστούν την αμέσως επόμενη ημέρα. Για να προσπαθήσουν βήμα – βήμα, να διώξουν από πάνω τους αυτό το σύννεφο. Μόνο μέσα από έναν νέο στόχο, από μία νέα αγωνία, από ένα νέο κίνητρο, μπορείς να επουλώσεις τις πληγές που σου άφησε ένα χτύπημα. Και το χτύπημα της μη παρουσίας στο Euro της Γερμανίας, ήταν μεγάλο.

Τα παιδιά που απαρτίζουν αυτό το γκρουπ, έχουν ζήσει με τις φανέλες των συλλόγων τους σπουδαίες στιγμές. Έχουν κατακτήσει τρόπαια, έχουν συμμετάσχει στα Κύπελλα Ευρώπης, έχουν πανηγυρίσει νίκες και νίκες. Όμως, στα μάτια τους η συμμετοχή σε ένα μεγάλο τουρνουά με το εθνόσημο, έμοιαζε και μοιάζει με το ποδοσφαιρικό τους «Έβερεστ».

Σε αυτό το Nations League, λοιπόν, οι Έλληνες διεθνείς βλέπουν να ανοίγεται μπροστά τους ένας νέος δρόμος. Ένας δρόμος που όλοι τους ονειρεύονται κι εμείς μαζί τους, να τους οδηγήσει στο Μουντιάλ. Δεν θα είναι, καθόλου, εύκολο. Άλλωστε, εδώ ο όμιλος δεν αποτελείται από την Κύπρο, το Κόσσοβο και τη Βόρειο Ιρλανδία, όπως αυτός της προηγούμενης διοργάνωσης. Εδώ υπάρχει η φιναλίστ του πρόσφατου Euro, Αγγλία, μαζί με Φινλανδία και Ιρλανδία. Τότε, όμως, η Εθνική συμμετείχε στη League C, τώρα βρίσκεται στη League B. Δεν είναι και γενικότερα, το ίδιο εύκολο να πάρει μία ομάδα το εισιτήριο για ένα Μουντιάλ μέσω της Λίγκας των Εθνών, σε σχέση με το επίπεδο δυσκολίας για την κατάκτηση ενός εισιτηρίου για ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική ομάδα διαθέτει ένα πολύ καλό ρόστερ με ένα κράμα έμπειρων και ταλαντούχων ποδοσφαιριστών. Ένα σύνολο που στο Nations League θα τεστάρει τις δυνατότητες του, γνωρίζοντας πως σε κάθε περίπτωση θα έχει την ευκαιρία του και μέσω των προκριματικών. Εκεί που ελπίζουμε η κληρωτίδα να είναι λίγο πιο ευγενική μαζί μας και να μην μας φέρει και πάλι απέναντι σε δύο ομάδες του επιπέδου της Γαλλίας και της Ολλανδίας!

Όλα αυτά, όμως, θα υπάρξει αρκετός χρόνος για να τα αναλύσουμε. Αυτό που υπάρχει τώρα στον ορίζοντα, είναι το ματς με τη Φινλανδία και φυσικά αυτό με την Ιρλανδία στο Δουβλίνο που ακολουθεί.