Mεγάλε Ιβάν, τι (τους) έκανες;

Ενα ματς που δεν θα ξεχάσουμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Μια Εθνική Ελλάδας βγαλμένη από τα καλύτερα σχέδια του μεγάλου Ιβάν! Μια νίκη που θα μνημονεύεται εις τους αιώνες των ελληνικών ποδοσφαιρικών αιώνων. Μια επικράτηση στα ίσια μέσα στο Γουέμπλεϊ: με περισσότερες ευκαιρίες, με ωραίο, κυριαρχικό ποδόσφαιρο στα πρώτα 30 λεπτά, με φοβερό πάθος, με αλληλοκαλύψεις, με απίστευτη συνέπεια στο πλάνο των κόντρα επιθέσεων. Με εκπληκτικό Ρότα, ασταμάτητο Τζόλη, killer Παυλίδη, τρομερούς στόπερ!

Η Εθνική μπήκε κάπως «παγωμένα» στο πρώτο πεντάλεπτο (σουτ Μπέλιγχαμ, εκτίναξη Βλαχοδήμου), αλλά μετά την πρώτη της καλή κόντρα επίθεση με την πρώτη ευκαιρία του Παυλίδη οπλίστηκε με τρομερή αυτοπεποίθηση, η οποία όσο περνούσαν τα λεπτά αυξανόταν! Γιατί; Διότι προφανώς ο κόουτς Κάρλσλεϊ υποτίμησε την ελληνική ομάδα: παρέταξε την Αγγλία με έναν αμυντικογενή χαφ (Ντέκλαν Ράις), δυο ακραίους μπακ που ξεκινούσαν σχεδόν από τη μεσαία γραμμή (Αλεξάντρε- Αρνολντ – Λιούις) δυο εσωτερικούς μέσους που κατ΄ ουσίαν είναι δεκάρια – σκόρερς (Φόντεν – Πάλμερ), δυο εξτρέμ (Σάκα – Γκόρντον) και τον Μπέλιγχαμ «ψευτο-εννιάρι». Ποιος να μαρκάρει; Εγώ;

Δυστυχώς για την Εθνική σ΄αυτό το καταπληκτικό 25λεπτο, από το 5' έως το 30' δεν κατάφερε να σκοράρει. Είχε όλες τις προϋποθέσεις. Οι Αγγλοι τα είχαν χαμένα, ο Τζόλης σκορπούσε πανικό στον Αλεξάντερ – Αρνολντ και... γενικώς όποτε έβαζε τη μπάλα μπροστά του, οι Κουρμπέλης – Σιώπης είχαν πάρει μέτρα, ο Μπακασέτας συντονιζόταν με Παυλίδη – Μασούρα, το pressing λειτουργούσε αποτελεσματικά. Τρεις ευκαιρίες στα σκουπίδια, ισάριθμες κόντρα επιθέσεις «χαλασμένες» από τις επιλογές Παυλίδη – Μασούρα, πάπαλα. Μετά το 30' και μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου η ροή και η εικόνα του αγώνα άλλαξε.

Οι «μπροστινοί» κουράστηκαν, οι δυο κεντρικοί χαφ έχαναν μονομαχίες, η πίεση αυξανόταν. Ομως ο έξοχος Ρότα και οι στόπερ κρατούσαν γερά, ο Γιαννούλης δεν επέτρεψε τον Σάκα να τον περάσει ούτε μία φορά κατά μέτωπο, οι Αγγλοι αστόχησαν σε δυο δικές τους θαυμάσιες φάσεις (καλύτερη ευκαιρία με την κεφαλιά του Γκόρντον στο 30' από «πούλημα» της μπάλας εκτός περιοχής, το ημίχρονο έσβησε στο 0-0.

Το β' ημίχρονο ξεκίνησε με τη γκολάρα του Παυλίδη που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης όπου ζουν κι αναπνέουν Ελληνες. Και μετά άρχισε το σκάκι. Και μετά κυλούσε ποτάμι η αγωνία. Και μετά το παιχνίδι άναψε για τα καλά! Ο Κάρλσλεϊ κατάλαβε ότι με τον Μπέλιγχαμ σέντερ φορ δεν έβγαζε άκρη. Εβαλε του Ουότκινς αντί του Σάκα νωρίς, έβαλε και τον Σολάνκε αντί του Φόντεν στο 75', το γύρισε σε 4-4-2. Η Ελλάδα παρέμενε επικίνδυνη στις αντεπιθέσεις. Ο Τζόλης με τον Παυλίδη και τον «Μπάκα» άντεχαν! Ομως η μεσαία γραμμή είχε αρχίσει να χάνει λάδια. Φτάσαμε στο τελευταίο 15λεπτο.

Ολα θα κρίνονταν από την απόδοση των Ζαφείρη – Μάνταλου στη θέση των Σιώπη – Κουρμπέλη, από το αν θα μπορούσαν να «κρατήσουν» οι στόπερ και από το πώς θα επιχειρούσε η Εθνική να «χτίσει» τις αντεπιθέσεις της. Η Αγγλία πίεζε ανούσια: περισσότερο έψαχνε μια ελληνική αμυντική γκάφα, παρά ένα γκολ από δική της επιθετική σούπερ προσπάθεια. Το 0-2 του Παυλίδη στο 84' ακυρώθηκε μέσω VAR λόγω ελάχιστων εκατοστών ως οφσάιντ, αλλά φόρτισε με θετική ενέργεια όλους τους διεθνείς για τα τελευταία λεπτά. Δεν είχαν κανένα φόβο, φαινόταν στο πώς ο Ζαφείρης, ο Μάνταλος και ο Πέλκας έψαχαν τον Παυλίδη και τον Βαγιαννίδη στις αντεπιθέσεις.

Ηρθε το γκολ του Μπέλιγχαμ, πάγωσαν όλοι. Μέχρι να πάνε στη σέντρα. Και μετά ξανά να ψάχνουν το γκολ σε κόντρα επίθεση! Μέχρι τέλους! Και επειδή μερικές φορές ο Θεός του ποδοσφαίρου είναι παρών, τη δικαίωσε 100%. Το λάθος του Πίκφορντ, η επέλαση του Γιαννούλη, η επιμονή του Βαγιαννίδη, το πλασέ του Βαγγέλη, γκοοοολ! Για σένα εκεί ψηλά Τζορτζ, γράφτηκε ιστορία απόψε, σε ένα αριστούργημα του αρχιτέκτονα Ιβάν, σε μια υπέροχη κατάθεση ψυχικής, πνευματικής και σωματικής δύναμης από κάθε Ελληνα παίκτη.

Να είμαστε όλοι καλά να τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια αυτή τη βραδιά!