Μα κι αυτοί οι Αγγλοι, δεν μπορούσαν να παίξουν πάλι με τους... βασικούς;

• Η κρίσιμη στιγμή του Τσιμίκα και το replay του β' ημιχρόνου
• Ενα 20λεπτο να την... πιεις στο ποτήρι

Τελικά, μάλλον ήταν καλό για τους Αγγλους που είχαν τόσες απουσίες βασικών σήμερα! Διότι οι... αναπληρωματικοί που μπήκαν, τύποι για παράδειγμα σαν το δίδυμο Γκάλαχερ – Τζόουνς στη μεσαία γραμμή, τα έδωσαν όλα και αυτή τη φορά έκαναν καλύτερο παιχνίδι από την Ελλάδα, παίρνοντας δίκαιη νίκη...

Η Εθνική Ελλάδας μπήκε – όχι με φόβο, αλλά – με πολύ μεγάλο τρακ στο γήπεδο, προφανώς λόγω της βαρύτητας του αγώνα και των 60.000 θεατών. Οι Αγγλοι, οι οποίοι προφανώς είχαν τεράστιο πλεονέκτημα στη μεσαία γραμμή με Τζόουνς – Γκάλαχερ απέναντι σε Σιώπη – Ζαφείρη, μύρισαν... αίμα και πήγαν βουρ στον πατσά! Κυρίως από τη δεξιά πτέρυγά τους, με Γουόκερ – Μαντουέκε. Από τη δεξιά τους πτέρυγα το 0-1 του Γουότκινς στο 6', από τον ίδιο παίκτη και η ευκαιρία τους στο 17'. Ηταν πολύ σημαντικό για το θάρρος της Ελλάδας στο ματς ότι δεν δέχθηκε δεύτερο γκολ μέχρι το 25', όταν δηλαδή οι Αγγλοι κυριαρχούσαν.

Η κρίσιμη στιγμή του Τσιμίκα και το replay του β' ημιχρόνου

Αυτοπεποίθηση χρειαζόταν και τη βρήκε από την πολύ όμορφη, ομαδική και ταχύτατα ξεδιπλωμένη επίθεση στο 26', η οποία κατέληξε στο άτσαλο αριστερό σουτ του Ρότα. Κακή επιλογή από τον φορμαρισμένο δεξιό μπακ της ΑΕΚ, ακόμα χειρότερη του Κώστα Τσιμίκα στο 30': τα έκανε όλα σωστά στους συνδυασμούς του από την αριστερή πλευρά, αλλά όταν πάτησε στην περιοχή, αντί να σηκώσει το κεφάλι και να δει τους αμαρκάριστους Μασούρα και Παυλίδη στη μικρή περιοχή, σούταρε «τυφλά» πάνω στον Πίκφορντ. Τέτοιου είδους λεπτομέρειες σε παιχνίδια με ελάχιστες καθαρές ευκαιρίες καθορίζουν τα ματς και η Ελλάδα τόσο μεγάλη φάση δεν βρήκε ξανά έως το 63'.

Η υπεροχή της Ελλάδας από το 25' έως το 35' εξατμίστηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο του α' ημιχρόνου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή η Ελλάδα είχε... ξεθαρρέψει χωρίς να είναι συνεπής στο αμυντικό transition, χρειάστηκαν δυο κακές επιλογές των Αγγλων (από Μπέλιγχαμ που καθυστέρησε να σουτάρει και Γουότκινς που έχασε το κοντρόλ βγαίνοντας σε τετ α τετ με τον Βλαχοδήμο) και ισάριθμα «δαγκώματα» της τελευταίας στιγμής από τον Κουλιεράκη για να κλείσει το ημίχρονο με 0-1...

Το β΄μέρος ήταν... replay του πρώτου ημιχρόνου! Απίστευτο, αλλά έτσι συνέβη! Στο πρώτο 15λεπτο ήταν κυρίαρχοι οι Αγγλοι και μπορούσαν να «καθαρίσουν» το ματς. Με πίεση, με δοκάρι του Μπέλιγχαμ, με αυτοπεποίθηση, με δεύτερες μπάλες, με «ασφυξία». Δεν τα κατάφεραν. Και μετά τις σωστές και τολμηρές αλλαγές του Γιοβάνοβιτς, όλα αλλάζουν από το 60'. Ο Γιαννούλης μπαίνει δυναμικά στην αριστερή πτέρυγα, ο Ιωαννίδης «ανακατεύει» την άμυνα των Αγγλων, ο Πέλκας έχει περισσότερες ανάσες και πιο καθαρό μυαλό από τον Μπακασέτα. Αλλά ο Πίκφορντ, όπως στο 30' έτσι και στο 63', απέκρουσε (πολύ πιο δύσκολα αυτή τη φορά) τη σουτάρα του Φώτη, αποσόβησε το 1-1, κράτησε όρθια την Εθνική του.

Ενα 20λεπτο να την... πιεις στο ποτήρι

Από εκείνο το λεπτό μέχρι και το 78΄ όταν το ματς τελείωσε στο 0-2 με το αυτογκόλ του Βλαχοδήμου, η Εθνική ήταν... να την χαίρεσαι! Να νιώθεις υπερήφανος. Για το σθένος της, για το θάρρος της, για τα κότσια της απέναντι σε ομάδα ανώτερη, με αθληταράδες, που είχε το προβάδισμα και τον αέρα του καλύτερου.

Το τελικό 0-3 ακούγεται – και είναι – βαρύ. Ομως απόψε ο Κάρλσλεϊ παρέταξε μια ενδεκάδα ομάδας που πήγαινε να αντιμετωπίσει εκτός έδρας την πρώτη του ομίλου. Οχι μια... μικτή κόσμου με έναν αμυντικό χαφ και πέντε μεσοεπιθετικούς, λες και παίζει με το... Λουξεμβούργο, όπως είχε κάνει στο «Γουέμπλεϊ». Μεγάλο κέρδος για την ομάδα η παρουσία 60.000 φιλάθλων (παρά το μπάχαλο στη διαδικασία εισόδου και τους πολλούς υπεράριθμους για τους οποίους δύσκολα θα αποφύγουμε τα πρόστιμα από την UEFA), μεγάλο κέρδος η τόλμη και η πίστη των παικτών, ωραίο πράγμα η θετική αύρα γύρω από την ομάδα.

Στο χέρι της είναι να τη διατηρήσει αυτή τη θετική αύρα η Εθνική Ελλάδας, η οποία μάλλον επί Γιοβάνοβιτς προσπαθεί να παίξει πιο «αλέγκρα» συγκριτικά με την εποχή Πογέτ. Σε τελική ανάλυση μία νίκη – μία ήττα σε δύο ματς με την Εθνική Αγγλίας είναι ένα βήμα παραπάνω. Αλματα με αυτό το συγκεκριμένο υλικό δεν μπορούν να γίνουν...