Εθνική Ελλάδας: Οι παρέες γράφουν ιστορία

Πριν από την έναρξη αυτής της διαδικασίας στο φετινό Nations League πόσοι θα περίμεναν αυτή τη διαδρομή; 15 βαθμούς με πέντε νίκες σε έξι αγώνες. Νίκη επί της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ. Απώλεια πρώτης θέσης λόγω διαφοράς τερμάτων. Ακόμα και (πρώτη) νίκη επί φινλανδικού εδάφους. Και όλα αυτά μέσα στην οδύνη για την απώλεια του Τζορτζ Μπάλντοκ. Ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε η γαλανόλευκη να τα πετύχει όλα αυτά, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία της. Κι όμως, τα πιο σημαντικά δεν ήταν καν αυτά. Τα πιο σημαντικά είναι τα συναισθήματα που γέννησε αυτή η ομάδα και φυσικά... αυτά που έρχονται.

Η αλήθεια είναι πως αυτή η εθνική έδειχνε σημάδια ανάκαμψης εδώ και μία πενταετία. Η αρχή είχε γίνει με τον Τζον Φαν’τ Σχιπ και στη συνέχεια με τον Γκουστάβο Πογιέτ. Με τον Ολλανδό είχαμε πάρει ισοπαλία στην Ισπανία και είχαμε νικήσει τη Σουηδία, ενώ με τον Ουρουγουανό είχαμε αποσπάσει ισοπαλία από τη Γαλλία και φτάσαμε ένα πέναλτι μακριά από το Euro. Ωστόσο, πάντα κάτι έλειπε από αυτή την ομάδα. Και αυτό το «κάτι» ήρθε να δώσει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όπως παραδέχθηκε και ο Δημήτρης Κουρμπέλης. Αυτοπεποίθηση.

Η Ελλάδα έβγαλε από πάνω της την ταμπέλα του... φτωχού συγγενή, αυτού που έβλεπε τον «μεγάλο» απέναντί της και προσπαθούσε με «κλεφτοπόλεμο» να πάρει κάτι από το παιχνίδι. Ναι, η νίκη στο Γουέμπλεϊ θα μνημονεύεται για μια ζωή, όμως το πιο σημαντικό δεν ήταν το τρίποντο μέσα στο σπίτι της Αγγλίας, αλλά ο τρόπος που ήρθε. Με κυριαρχία, με αγωνιστική ταυτότητα, όχι με «ταμπούρι». Και το σημαντικό είναι ότι αυτό το έχει αντιληφθεί και ο απλός κόσμος. Το Ολυμπιακό Στάδιο δε γέμισε από 60 χιλιάδες φιλάθλους μόνο και μόνο επειδή η εθνική προερχόταν από το διπλό στο Λονδίνο, αλλά γιατί αυτή η ομάδα εκπέμπει υγεία. Αυτοί οι παίκτες είναι μια παρέα και αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά που βρέθηκαν στις εξέδρες.

Για όλους αυτούς τους λόγους, τίποτα δεν είναι ίδιο, σε σχέση με τρεις μήνες νωρίτερα, όταν ξεκινούσε αυτό το ταξίδι. Τότε, η έλευση Γιοβάνοβιτς είχε φέρει την ελπίδα, όμως πάλι υπήρχε ένα ερωτηματικό. Το περίφημο «ταβάνι του Ιβάν». Μόνο που αυτό το... ταβάνι έπεσε και πλάκωσε πολλούς και πλέον, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτή η εθνική μπορεί να επιστρέψει ξανά σε μεγάλη διοργάνωση. Ναι, θα υπάρξουν βράδια που η ομάδα δε θα τα πάει καλά. Που θα ηττηθεί. Όμως οι παίκτες θα έχουν εφαρμόσει το πλάνο του προπονητή και θα έχουν δώσει το 100% στον αγωνιστικό χώρο. Και αυτό, μακροπρόθεσμα, θα τους δικαιώσει. Γιατί χτίζεται μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Με τους νέους και τους παλιούς να έχουν γίνει «ένα». Ούτε με προσωπικές εμπνεύσεις, ούτε με ατομικό ταλέντο.

Το μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, είναι η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Εκεί, όπου ο πρόεδρος της ΕΠΟ εξέφρασε τη σιγουριά του ότι η Ελλάδα θα είναι παρούσα. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, παρά τα ελπιδοφόρα μηνύματα στο Nations League. Τα ευρωπαϊκά εισιτήρια είναι μόλις 16 και οι καλές ομάδες πολλές. Το γεγονός ότι η εθνική ανέβηκε στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας, ενόψει των προκριματικών, μπορεί να λέει πολλά, μπορεί να μη λέει και τίποτα. Το πιο σημαντικό είναι να εμφανίσει στον αγωνιστικό χώρο το χαρακτήρα και την ποιότητα που είχε με Αγγλία, Φινλανδία και Ιρλανδία. Τότε, θα αυξήσει κατακόρυφα τις πιθανότητές της για πρόκριση. Γιατί το ποδόσφαιρο μπορεί να σε αδικήσει σε ένα παιχνίδι, αλλά σε βάθος χρόνου είναι δίκαιο άθλημα. Και όταν εφαρμόζεις τους κανόνες του, θα σε δικαιώσει...