Εθνική Ελλάδος: Παίξτε όπως σας φαντάζομαι!
Η ιστορία είναι μεταξύ αστικού μύθου και ανέκδοτου. Τις εποχές που η προπονητική (και) στο ποδόσφαιρο δεν ήταν επιστήμη, όπως συμβαίνει τώρα, ο κόουτς της ομάδας (ασαφής η κατηγορία) μπαίνει στα αποδυτήρια πριν αρχίσει το ματς και αφού δεν έχει κάτι πολύ...τεχνικό να προσφέρει λέει, στους παίκτες του, το περίφημο: “Παίξτε όπως σας φαντάζομαι”. Οδηγία βέβαια που στον πυρήνα της έχει μπόλικο...ρομαντισμό, αλλά έχει κυκλοφορήσει περισσότερο σαν ανέκδοτο, στο πέρασμα των χρόνων. Μέχρι που φτάνουμε στο 2025 και στην εθνική ομάδα της Ελλάδας.
Η οποία -ευτυχώς- μόνο ανέκδοτο δεν είναι και η πιο πάνω παραπομπή ασφαλώς δεν αφορά την επάρκεια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς που της έχει δώσει άλλη πνοή και (έτσι δείχνει το πράγμα προς το παρόν) άλλο ειδικό βάρος. Αυτό που συνδέει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα με το “παίξτε όπως στα φαντάζομαι” είναι πως όντως, με το ταλέντο, την επάρκεια σε έμψυχο υλικό, την υγεία, το κλίμα και τη διάθεση που υπάρχουν αυτό το σύνολο προσεγγίζει αυτό που φανταζόμαστε όσοι θέλουμε να βλέπουμε κάτι σύγχρονο και όμορφο από την εθνική μας ομάδας. Οκ, πάντα θα υπενθυμίζω (στον εαυτό μου πρώτα απ΄όλα) ότι πρωταρχικός στόχος μιας ομάδας “ειδικών συνθηκών” που μαζεύεται για ένα περιορισμένο αριθμό αγώνων κάθε σεζόν δεν είναι το θελκτικό ποδόσφαιρο, αλλά το αποτέλεσμα. Όταν όμως καταφέρνει να συνδυάζει και τα δύο και να αποδεικνύεται αποτελεσματική, αλλά με τρόπο που να την κάνει και πιο “όμορφη” τότε πάμε ένα βήμα παραπέρα, στη σχέση της με τον κόσμο. Και τα sold out της ομάδας του Γιοβάνοβιτς, όπως και η πίστη σε αυτή ακόμα και όταν δεν κερδίζει δείχνουν πως το μέλλον φαντάζει ευοίωνο.
Αυτό το μέλλον είναι σήμερα...παρόν, στην πρώτη από τις δύο αναμετρήσεις με τη Σκωτία για την άνοδο της πρώτη κατηγορία του Nations League. Τη διοργάνωση που (το ομολογώ) στην αρχή δεν την πολυκαταλαβαίναμε, φάνταζε κάπως σαν εξίσωση αλλά και ξενέρωτη αγωνιστικά, μέχρι που καταλάβαμε πως και δεύτερες ευκαιρίες μπορούμε να βρούμε μέσα από αυτή, αλλά και να φτιάξει το κέφι της ομάδας, μαζί και το δικό μας. Και η ευχή μου είναι να μη χαλάσει αυτό (το κέφι) ότι και αν βγάλει αυτό το σετ αναμετρήσεων. Που θεωρώ πως είναι δεδομένο ότι θα δούμε και την προσήλωση στο στόχο και τη διάθεση για την επιτυχία.
Είναι σαφές από το ρεπορτάζ, αλλά και από τις εικόνες που βγαίνουν από το στρατόπεδο της εθνικής, από συνεντεύξεις και γενικά τη δραστηριότητά της πως το κλίμα είναι εξαιρετικό. Ειδικά η συνύπραξη αρκετών νεαρών παικτών και η συμπεριφορά του Γιοβάνοβιτς τους έχει βοηθήσει να...ξεψαρώσουν πιο γρήγορα καταλαβαίνοντας και την ευκαιρία που του δίνεται. Να διευκρινίσω ότι σε αντίθεση με όσους -πάντα- φορτώνουν με μεγάλη ευκολία στην πλάτη των “παλιών” της εθνικής ομάδας όλες τις αποτυχίες (διαχρονικά) δεν ακυρώνω σε καμία περίπτωση την συμμετοχή των έμπειρων σε ότι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό.
Για την τακτική προσέγγιση μοναδικός υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Μάλιστα ο Ιβάν έχει πάει και ένα βήμα παραπέρα απ' ότι στον Παναθηναϊκό, καθώς φαίνεται να έχει απεμπλακεί από την πίεση του άμεσου αποτελέσματος (παράδοξο ίσως αφού αυτό θα έπρεπε να ισχύει περισσότερο στην εθνική, αλλά ισχύει) και δίνει χώρο πιο εύκολα σε παίκτες μικρότερης ηλικίας. Εκεί βέβαια βρίσκεται πλέον και η μάζα παικτών με τα εξαιρετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, που μπορούν να φτιάξουν μια εξαιρετική δεξαμενή σε βάθος άνω των πέντε ετών.
Δεν ξέρω λοιπόν τι μπορεί να συμβεί σε αυτές τις δύο αναμετρήσεις, με έναν αντίπαλο που έχει και πείρα και μαχητική διάθεση και βλέπει μια ευκαιρία να βρεθεί στην ίδια (κορυφαία) κατηγορία με άλλες δύο εθνικές του Νησιού, την Αγγλία και την Ουαλία (πάντά αυτά τα...ενδοβρετανικά είναι επιπλέον κίνητρο). Λέω ότι στη χειρότερη περίπτωση οι διεθνείς μας θα μάθουν ιδιαίτερα χρήσιμα πράγματα για μια ομάδα που θα αντιμετωπίσουν τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο σε κρίσιμες αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η επιτυχία (τώρα) σίγουρα θα είναι ακόμα μια σημαντική ώθηση (στο ηθικό) για αυτή τη νέα ομάδα, ενώ πιθανή αποτυχία δεν θα είναι πισωγύρισμα. Τα μεγαλύτερα ζόρια θα έρθουν όταν ο στόχος θα είναι τα γήπεδα της Αμερικής. Εκεί η απαίτηση θα είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς είναι πολλά τα χρόνια που η εθνική μας λείπει από τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Αλλά είναι σαφές πως η δίψα υπάρχει με το παραπάνω καθώς μιλάμε για παίκτες που -αν και σε βρίσκονται σε νεαρή ηλικία- είναι πρωταγωνιστές με το σύλλογο τους έχοντας σχεδόν όλοι και σημαντικό χρόνο συμμετοχές ομάδες που έχουν στόχους.
Για ακόμα μια φορά λοιπόν θα σημειώσω, σε σχέση με αυτή την ομάδα, πως αυτό που με κάνει να νιώθω καλά δεν είναι η υποχρέωση να υποστηρίξω ντε και καλά την εθνικά ομάδας της χώρας μου (δεν πήγαμε και στον πολέμο ε;) αλλά η επιθυμία και η προσμονή να τη δω να αγωνίζεται με τον εξαιρετικό και...fan τρόπο που το κάνει. Αυτό είναι στο μεγάλο της επίτευγμα και μπράβο σε αυτούς που το έχουν καταφέρει. Καλή επιτυχία και πάλι λοιπόν!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
