Ντιέγκο Φορλάν: Το γκολ, η μεγάλη του τρέλα... (pics & vids)

Μπασάκσεχιρ - Ολυμπιακός με αξεπέραστο Live Στοίχημα και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+)

«Δεν είναι επάγγελμα... Δεν το έβλεπα έτσι. Είναι τρομερό να ζεις μέσα από το ποδόσφαιρο. Να έχεις τη δυνατότητα να ταξιδεύεις, να γνωρίζεις νέους πολιτισμούς και να πληρώνεσαι γι' αυτό που κάνεις. Είναι πάθος. Δεν μπορώ να το εξηγήσω...».

Με αυτά τα λόγια φροντίζει να κάνει τον συνομιλητή του να προσπαθήσει να καταλάβει κάποια ελάχιστα πράγματα για τον χαρακτήρα του. Ίσως συνοψίζεται σωστά και ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε την καριέρα του από τη στιγμή που έφυγε από την Ισπανία και πλέον άρχισε η κατηφορική πορεία και η συνεχής αλλαγή... ηπείρων για τη συλλογή νέων εμπειριών.

Ο Ντιέγκο Φορλάν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση έπειτα από 21 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, έχει να θυμάται πολλά, έχουν να θυμούνται οι οπαδοί γκολ με το τσουβάλι, πάντοτε όμως, σε κάθε ανάμνηση, το σπριντ, το χαρακτηριστικό μαλλί και η φανέλα που πάντοτε έβγαινε από το κορμί, θα έχουν πάντοτε περίοπτη θέση...

Και να σκεφτεί κανείς, ότι μικρότερος, προτιμούσε το τένις. Ήταν μάλιστα καλός, τόσο που όλοι έκριναν πως αν συνέχιζε, θα συντηρούσε την αθλητική παράδοση της οικογένειας, αν και σε άλλο σπορ. Όλα όμως τα άλλαξε ένα ατύχημα, μαζί με την καθημερινότητα της οικογένειας. Αυτό που «αντάλλαξε» τη ρακέτα του Φορλάν με ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια, χαρίζοντας του αργότερα και μια θέση στο πάνθεον της «σελέστε».

Ένας μεθυσμένος οδηγός στο Μοντεβιδέο «κάρφωσε» το αυτοκίνητο του πάνω σ' αυτό που επέβαινε η αδερφή του, Αλεξάνδρα, και ο φίλος της. Αυτός σκοτώθηκε, η Αλεξάνδρα έμεινε πέντε μήνες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, μέχρι να καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι. Τότε ο Φορλάν αποφάσισε πως πρέπει να παίξει ποδόσφαιρο, για να κερδίσει τα λεφτά που χρειαζόταν η αδερφή του για τη θεραπεία και την πληγωμένη ζωή της, που κρεμόταν από μια κλωστή ακόμα τότε.

Το ιδιαίτερο παρατσούκλι στην Ιντεπεντιέντε και τα πρώτα γκολ

Ο πρώτος του ποδοσφαιρικός σταθμός στην επαγγελματική του καριέρα ήταν η Ιντεπεντιέντε. Εκεί, οι οπαδοί της ομάδας τον «βάφτισαν» με το παρατσούκλι Cachavacha, από ένα αργεντίνικο καρτούν που είχε μεγάλη μύτη και θύμιζε στον κόσμο τον Ουρουγουανό επιθετικό! Τα 7 γκολ σε 24 παιχνίδια στην πρώτη του σεζόν (και τα 33 τέρματα σε 77 αναμετρήσεις στη θητεία του εκεί), έκαναν τους φίλους της Ιντεπεντιέντε να σκεφτούν ότι κάτι καλό έχει αυτό το παιδί που έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις σε επαγγελματικό επίπεδο και από τη μύτη, όλη η κουβέντα πήγαινε στην εκτελεστική του δεινότητα. Φτιάχνοντας το όνομά του εκεί, ο Ντιέγκο Φορλάν κατάφερε να πάρει την τρίτη πιο ακριβή μεταγραφή παίκτη από την Ιντεπεντιέντε, αφού, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διέθεσε 10 εκατομμύρια ευρώ τον Ιανουάριο του 2002 για να τον πάρει στο Νησί. Αυτό το ποσό ήταν μικρότερο μονάχα από τους Σέρχιο Αγουέρο (28 εκατομμύρια στην Ατλέτικο Μαδρίτης) και Εζέκιελ Μπάρκο (15 εκατομμύρια στην Ατλάντα Γιουνάιτεντ).

During his time at Independiente, Diego Forlán was nicknamed Cachavacha as his large nose reminded the fans of the Argentine cartoon witch.

South Americans are on a different level with their nicknames. pic.twitter.com/p66lmeBsXK

— Warriors of Uruguay (@UruguayanHeroes) May 22, 2019

«He came from Uruguay, he made the Scousers cry»

Το πέρασμά του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό σε αυτά τα δύο χρόνια που παρέμεινε στον σύλλογο, παρ' όλα αυτά, ήταν οι πρώτες του εμπειρίες από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Και όσοι γνωρίζουν τον Ουρουγουανό φορ, πέρα από τα γκολ που πέτυχε και τους τρελούς πανηγυρισμούς του που τον έκαναν ευρέως γνωστό, ίσως η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τότε να έκανε λάθος αποφασίζοντας να μην τον κρατήσει τη στιγμή που έδειχνε να έχει προσαρμοστεί περισσότερο από ποτέ στα νέα δεδομένα που αντιμετώπιζε στην καριέρα του. Οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ έφτιαξαν το σύνθημα «He came from Uruguay, he made the Scoiusers cry» με τον Φορλάν να σκοράρει δυο φορές σε ντέρμπι στο «Άνφιλντ», σε διάστημα τριών λεπτών. Ναι μεν στα πρώτα του 26 ματς δεν είχε καταφέρει να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα, όμως, πήρε φόρα και έδειξε τον πραγματικό του εαυτό στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Μάλιστα, υπήρξε περιστατικό που σε ματς απέναντι στη Σαουθάμπτον και έχοντας τρέξει – κλασσικά – να βγάλει τη φανέλα του στον πανηγυρισμό, έπαιξε για λίγο γυμνός, αφού δεν μπορούσε να την ξαναβάλει άμεσα!

Στην Ισπανία τα καλύτερά του χρόνια

Η LaLiga θα τον θυμάται περισσότερο από κάθε άλλο πρωτάθλημα από αυτά στα οποία θήτευσε ο Ουρουγουανός στράικερ. Αρχικά, η Βιγιαρεάλ τον απέκτησε το καλοκαίρι του 2004, όταν και έλαβε τέλος η παρουσία του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και από την πρώτη του σεζόν, το «κίτρινο υποβρύχιο» κατάλαβε ότι πέτυχε... λίρα εκατό! Από την πρώτη του αγωνιστική περίοδο, ο Φορλάν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη LaLiga (25 τέρματα σε 38 αγωνιστικές) και μάλιστα, μοιράστηκε το βραβείο του κορυφαίου σκόρερ στην Ευρώπη μαζί με τον Τιερί Ανρί! Στο «Μαδριγάλ» συνεργάστηκε με παίκτες όπως οι Σορίν, Σένα, Ρικέλμε, είχε καταφέρει να πετύχει χατ-τρικ σε ματς απέναντι στη Μπαρτσελόνα και όλα συνεχίστηκαν στην Ατλέτικο Μαδρίτης με την οποία κατέγραψε τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του!

Το 2007 έγινε ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που έχουν φορέσει ποτέ τη φανέλα των «ροχιμπλάνκος» στη σύγχρονη εποχή (όπως οι Βίγια, Μάντζουκιτς, Αγουέρο, Φαλκάο, Τόρες και Γκριεζμάν), έφτασε να πετύχει 32 γκολ σε 33 αναμετρήσεις με την ομάδα της πρωτεύουσας την αγωνιστική περίοδο 2008-2009, πέτυχε και τα δύο γκολ του μεγάλου τελικού του Europa League το 2010 κατακτώντας το τρόπαιο και τα συναισθήματά του για την Ατλέτικο είναι ακόμα πολύ δυνατά. «Με τον Σιμεόνε έχει γίνει μια ομάδα που κανείς αντίπαλος δεν θέλει να πετύχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις» δηλώνει, φροντίζοντας να παρακολουθεί την πορεία του συλλόγου.Στο ισπανικό ποδόσφαιρο, συνολικά πέτυχε 128 γκολ σε 240 αναμετρήσεις, ενώ, είχε καταφέρει να βρει δίχτυα 14 φορές από την άσπρη βούλα. Εκείνος που τον ξεπέρασε και για τον οποίο προφανώς ο Φορλάν θα ήταν τρομερά περήφανος αφού πρόκειται για συμπατριώτη του, ήταν ο Λουίς Σουάρες που είχε φτάσει στα 129 τέρματα σε μόλις 159 ματς με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα!

Το τρομερό Μουντιάλ του 2010

Ο Φορλάν στα καλύτερά του σ' εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στη Νότιο Αφρική, ήταν κομμάτι της επιτυχημένης εθνικής ομάδας της Ουρουγουάης που έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά της διοργάνωσης, χάνοντας όμως στο φινάλε ακόμα και την 3η θέση στον μικρό τελικό από τη Γερμανία... Σ' εκείνο το Μουντιάλ, ο Ντιέγκο Φορλάν είχε σκοράρει πέντε φορές και αναδείχθηκε κορυφαίος όλων, φτάνοντας στα πέντε τέρματα, όσα είχαν επίσης οι Μίλερ, Σνάιντερ και Νταβίντ Βίγια. Το βραβείο, τυπικά, πήγε στον Γερμανό επιθετικό λόγω του ότι είχε και περισσότερες ασίστ συνδυαστικά. Ο Μίλερ, πήρε και το βραβείο του καλύτερου νεαρού ποδοσφαιριστή (στα 20 του χρόνια τότε), ενώ, καλύτερος τερματοφύλακας αναδείχθηκε ο Ίκερ Κασίγιας. Το παιχνίδι της «σελέστε» με τη Γκάνα στα προημιτελικά θα μείνει στην ιστορία για το χέρι του Λουίς Σουάρες που «θυσιάστηκε» για να μη δεχθεί γκολ η ομάδα του και να πάρει την πρόκριση στα πέναλτι, φτάνοντας στους «4» όπου και αποκλείστηκε από τους μετέπειτα φιναλίστ Ολλανδούς... Ο Φορλάν, από τα πέντε τέρματα που πέτυχε σ' εκείνο το τουρνουά, δεν θα ξεχάσει ποτέ τα απίστευτα γκολ κόντρα σε Νότια Αφρική και Γερμανία. Με τη φανέλα της «σελέστε», είχε 112 συμμετοχές και 36 γκολ, δίνοντας το «παρών» σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (2002, 2010 και 2014), ενώ, βρέθηκε επίσης και στο Κόπα Αμέρικα του 2004 στο Περού, το 2007 στη Βενεζουέλα και το 2011 στην Αργεντινή (κατακτώντας το τρόπαιο)...

«Σβήσιμο» μακριά από τα φώτα, αλλά «αντίο» με πρωτάθλημα!

Τα τελευταία χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, δεν κατάφερε να παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο. Αποσύρθηκε εν έτει 2019, έχοντας μείνει δίχως ομάδα έναν χρόνο και έχοντας φτάσει πλέον 40 ετών. Την απόφαση, είχε αρχίσει να την επεξεργάζεται από το καλοκαίρι του 2018, όταν και αποχώρησε από τον τελευταίο του ποδοσφαιρικό σταθμό, την Kitchee του Χονγκ – Κονγκ, βλέποντας πως πλέον δεν έχει προτάσεις για να συνεχίσει κάπου αλλού την καριέρα του. Έμεινε έναν χρόνο στην Ίντερ από το 2011 έως και το 2012 κι έπειτα άρχισε η περιπλάνηση, μαζεύοντας όσες περισσότερες και διαφορετικές εμπειρίες μπορούσε, προκειμένου να φτάσει στο σημείο να αισθανθεί γεμάτος όταν θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου για την καριέρα του. Ιντερνασιονάλ στη Βραζιλία, Τσερέζο Οσάκα στην Ιαπωνία, Πενιαρόλ πίσω στην πατρίδα του, Μουμπάι Σίτι στημν Ινσία και εν τέλει Kitchee στο Χονγκ – Κονγκ. Κι όμως, πήρε πρωταθλήματα! Τόσο στον έναν χρόνο που επαναπατρίστηκε (2015-2016), όσο και στην Κίνα. Εκεί, θα τον ευγνωμονούν αιώνια. Ακόμα κι αν πέτυχε ελάχιστα γκολ, στην τελευταία του ομάδα θεωρούν πως έβαλε το Χονγκ – Κονγκ στον ποδοσφαιρικό χάρτη και θεώρησαν τεράστια τιμή για εκείνους το γεγονός πως φιλοξένησαν έναν τέτοιο θρύλο του αθλήματος. Και μπορεί όλα αυτά να συνέβησαν μακριά από τα λαμπερά φώτα της Ευρώπης, όμως, σημαίνει πολλά για τη φιλοσοφία και την ψυχή του Ουρουγουανού που τα καλά του, ήταν killer από τους λίγους...

​