Ποστέκογλου στο gazzetta.gr: «Θα γυρίσω μια μέρα στην Ελλάδα, πέτυχα όπου δούλεψα»

Ο Άγγελος Ποστέκογλου θεωρείται στην Ωκεανία ως η «απάντηση στον Πεπ Γκουαρδιόλα». Είναι ο προπονητής που κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Αυστραλίας, 4 Εθνικούς Τίτλους, οδήγησε την εθνική Αυστραλίας σε 2 Μουντιάλ, πανηγύρισε το Κύπελλο Ασίας με τους «Socceroos» το 2015, έγραψε ιστορία με τους Μπρισμπέιν Ρόουρ όντας αήττητος σε 36 σερί παιχνίδια και αναδείχθηκε κορυφαίος τεχνικός της δεκαετίας (2005-15).

Πίσω όμως από τους αριθμούς και τους τίτλους κρύβεται μια προπονητική ιδιοφυΐα με συγκεκριμένη φιλοσοφία που δεν έχει καταφέρει ωστόσο να εισπράξει ανάλογο feedback στη χώρα μας.

Ο «Ange» δύο εβδομάδες μετά την πρόκριση της εθνικής Αυστραλίας στα τελικά του Μουντιάλ του 2018, εγκατέλειψε το πόστο του αναλαμβάνοντας εν συνεχεία μια νέα μεγάλη πρόκληση στην καριέρα του, αφού αποδέχθηκε την πρόταση της Γιοκοχάμα.

Μαζί με τον ανερχόμενο επίσης ελληνικής καταγωγής ασίσταντ Άρθουρ Πάπας (θεωρείται το next big thing της προπονητικής στην Αυστραλία), δημιούργησε στην Ιαπωνία, μια ομάδα πρότυπο με φουλ επιθετική φιλοσοφία.

Η Γιοκοχάμα είναι η ομάδα με τα περισσότερα γκολ στο πρωτάθλημα, το μεγαλύτερο ποσοστό κατοχής, τις περισσότερες ευκαιρίες και τα πιο πολλά χιλιόμετρα δείγμα της ποδοσφαιρικής κουλτούρας και ιδεολογίας του Ελληνοαυστραλού τεχνικού.

Είναι χαρακτηριστικό πως πλέον βρίσκεται μόλις έναν βαθμό από την κορυφή της βαθμολογίας.

Αξίζει να σημειωθεί πως τον περασμένο Ιούλιο, η Γιοκοχάμα αντιμετώπισε την Μάντσεστερ Σίτι σε φιλική αναμέτρηση με τους Ιάπωνες να χάνουν με 3-1, αλλά να υπερτερούν κατά κράτος σε κατοχή μπάλας (58%-42%, 607-455 πάσες) και τον Πεπ Γκουαρδιόλα να πλέκει το εγκώμιο του Ποστέκογλου.

Ο 54χρονος τεχνικός, μίλησε στο gazzetta.gr για τις φιλοδοξίες του με την Γιοκοχάμα, αναφέρθηκε στους Τζον Φαν'τ Σιπ και Μιχάλη Βαλκάνη τους οποίους γνωρίζει από την Αυστραλία, θυμήθηκε την σύντομη παρουσία του στην Παναχαϊκή, εξέφρασε την πεποίθηση του πως μια μέρα θα επιστρέψει στην Ελλάδα, ενώ σχολίασε τις φήμες που τον ήθελαν να έχει επικοινωνία με την ΕΠΟ για την Εθνική.

Κόουτς βρίσκεσαι σχεδόν δύο χρόνια στην Ιαπωνία. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για να καταφέρεις να περάσεις την φιλοσοφία στου στη Γιοκοχάμα;

«Η δυσκολία ήταν πιο πολύ στην γλώσσα. Η Ιαπωνία δεν είναι χώρα που μπορεί να περάσεις εύκολα τις ιδέες σου στα αγγλικά, αφού οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δεν μιλάνε την γλώσσα. Έχω μεταφραστή που με βοηθάει και στο τέλος βρήκαμε τον τρόπο. Είμαι πολλά χρόνια στον χώρο του ποδοσφαίρου, έχω εμπειρία ως προπονητής και υπάρχουν τρόποι για να μεταδόσεις αυτό που θέλεις στους ποδοσφαιριστές.

Δεν ήταν εύκολο όμως, ειδικά στην αρχή χρειαζόταν χρόνος, αφού κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαν να παίξουν όπως εγώ ήθελα. Φέτος όμως από το ξεκίνημα της προετοιμασίας είχα τους παίκτες που ήθελα και έγιναν πιο εύκολα τα πράγματα».

Θεωρείς, πως εάν ήσουν στην Ελλάδα η πορεία θα ήταν διαφορετική και ενδεχομένως θα ήσουν πιο δημοφιλής στη χώρα που γεννήθηκες;

«Η πορεία μου ήταν κάπως διαφορετική. Εάν μεγάλωνα στην Ελλάδα, ίσως θα είχα εμπειρία από ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Επειδή όμως βρισκόμουν στην Αυστραλία, είχα άλλη πορεία. Ξεκίνησα από την Ελλάδα Μελβούρνης, στη συνέχεια πήγα στην Εθνική Νέων της Αυστραλίας και για 7 χρόνια ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, αφού πήραμε μέρος σε 6 Μουντιάλ σε αυτές τις ηλικίες. Πήγα σε διαφορετικές χώρες, ανακάλυψα διαφορετικές φιλοσοφίες. Ήταν για μένα σαν να πήγα σε Πανεπιστήμιο για εφτά χρόνια. Ό,τι ήταν να μάθω γύρω από το ποδόσφαιρο, το έμαθα.

Στα 7 χρόνια που βρισκόμουν στην Εθνική U-20 της Αυστραλίας βγήκα πολύ διαβασμένος. Ήξερα τι ήθελα, ήξερα πως έπρεπε να παίζει η ομάδα μου, οι ιδέες μου ήταν πολύ συγκεκριμένες και πήρα μια απόφαση πως δεν ήθελα απλά να κάνω μια καριέρα ως προπονητής, αλλά να πετύχω πράγματα τα οποία θα μείνουν ακόμη και όταν αποχωρήσω. Από εκεί και πέρα, όπου έχω δουλέψει, είτε σε συλλόγους, είτε στην εθνική ομάδα, στην Αυστραλία ή στο εξωτερικό έχω πετύχει. Το πιο σημαντικό δεν είναι όμως ότι έχω πετύχει, αλλά ότι ο κόσμος βλέπει κάτι διαφορετικό».

Ακόμα και ο Πεπ Γκουαρδιόλα υποκλίθηκε στη δουλειά που κάνεις στην Γιοκοχάμα και εκθείασε τον τρόπο με τον οποίο παίζει η ομάδα σου. Θεωρείς αυτά τα λόγια αποτελούν μια επιβράβευση για την πορεία σου, όλα αυτά τα χρόνια;

«Είμαι 54 ετών, αυτά τα πράγματα δεν με ενθουσιάζουν πάρα πολύ. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα είναι από τους καλύτερους προπονητές όχι μόνο στην δική του εποχή, αλλά ιστορικά θα μείνει ως ένα μεγάλο όνομα στο ποδόσφαιρο. 'Εχει ένα συγκεκριμένο στιλ που είναι δύσκολο να παίξει άλλη ομάδα. Για μας αυτός ο αγώνας κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι ήταν ένα καλό τεστ.

Ξέρουμε ότι η Μάντσεστερ Σίτι είναι καλύτερη ομάδα από εμάς. Διαθέτει καλύτερους παίκτες με μεγαλύτερη ποιότητα, αλλά ήθελα να πιστέψουν οι ποδοσφαιριστές μας, πως αυτό που θέλουμε να κάνουμε κάθε εβδομάδα θα έπρεπε να το προσπαθήσουμε απέναντι σε μια ομάδα που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του κόσμου.

Καταφέραμε και το δείξαμε αν και ήταν φιλικό ματς και η Μάντσεστερ Σίτι βρισκόταν στο στάδιο της προετοιμασίας της. Αυτό που πιστεύουμε δεν σταματάει επειδή αντιμετωπίσαμε μια ομάδα με καλύτερη ποιότητα. Αυτό που χάρηκα πιο πολύ είναι πως αυτά τα στοιχεία που δείχνουμε κάθε εβδομάδα τα επαναλάβαμε και κόντρα σε έναν σύλλογο που όλοι θαυμάζουμε. Αυτό είναι το κυριότερο και μας έχει βοηθήσει στην πορεία μας φέτος».

Η Γιοκοχάμα βρίσκεται πλέον έναν βαθμό πίσω από τις Κασίμα Άντλερς και Τόκιο. Είναι αυτοσκοπός για σένα ο τίτλος;

«Γι' αυτό ήρθα στην Γιοκοχάμα. Ουσιαστικά είναι μια πρόκληση για μένα. Να κατακτήσω έναν τίτλο σε μια χώρα που δεν μιλάω την γλώσσα της, με διαφορετική ποδοσφαιρική νοοτροπία, διαφορετική τακτική σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα. Είναι κάτι σημαντικό. Το κυριότερο είναι να παίξουμε το ποδόσφαιρο που θέλω. Αυτό είναι το κίνητρο. Ξέρω πως αν συμβεί αυτό οι επιτυχίες θα έρθουν μόνες τους. Ακόμα έχουμε δουλειά, αλλά εάν τελικά γίνει θα είναι σημαντικό».

Το 2008 είχες περάσει από την Παναχαϊκή. Πως αποτιμάς την θητεία σου στον σύλλογο; Τι σου έχει μένει έπειτα από 11 χρόνια;

«Για μένα ήταν πολλά τα καλά στοιχεία από την παρουσία μου στην Παναχαϊκή. Όλη η εμπειρία μου ήταν πολύ θετική. Ήταν δύσκολα σίγουρα, αφού μια ιστορική και μεγάλη ομάδα όπως είναι η Παναχαϊκή είχε πέσει στην Γ΄ Εθνική. Η Πάτρα είναι μεγάλη πόλη που αγαπάει το ποδόσφαιρο και την ομάδα. Ήταν ένα τεστ. Να βγω από εκεί που βρισκόμουν, από αυτά που ήξερα να πάω στη δική μου χώρα, στην οποία όμως ήμουν σαν ξένος. Παρότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, έφυγα πέντε χρονών και μεγάλωσα στην Αυστραλία.

Έτσι, το να επιστρέψω στη χώρα που γεννήθηκα και να επιχειρήσω να περάσω τις ιδέες μου στην ποδοσφαιριστές ήταν μια πρόκληση. Ήταν όλα θετικά, η ομάδα μάλιστα είχε καλή πορεία αφού όταν αποχώρησα ήταν δεύτερη. Αγάπησα τους ποδοσφαιριστές, αφού τα έδιναν όλα και προσπαθούσαν να ανταποκριθούν στη φιλοσοφία μου. Δεν έχω τίποτα κακό να πω. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να βιώσω τούτη την εμπειρία, η οποία με βοήθησε στο μέλλον».

Σου λείπει η Ελλάδα; Θα ήθελες να επιστρέψεις μια μέρα στον πάγκο ελληνικής ομάδας;

«Σίγουρα μου λείπει η Ελλάδα, για αυτό κάθε χρόνο εκεί είμαστε για διακοπές. Για μένα παρόλο που μεγαλώσαμε στην Αυστραλία, όσο περνούν τα χρόνια νιώθω πιο πολύ Έλληνας. Εκεί γεννήθηκα. Είναι η χώρα του πατέρα μου και της μητέρας μου, έχω συγγενείς εκεί, καλούς φίλους και κάθε χρόνο όπως είπα κάνουμε εκεί τις διακοπές μας. Σίγουρα μια μέρα εκεί θα γυρίσω».

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Τζον Φαν'τ Σιπ είχε εργαστεί στην Αυστραλία. Τι γνώμη έχεις για τον Ολλανδό;

«Ξέρω πολύ καλά τον Φαν'τ Σιπ και τον βοηθό του, τον Μιχάλη Βαλκάνη. Στην Αυστραλία αν και είναι διαφορετικό το πρωτάθλημα είχε κάνει καλή δουλειά στην ομάδα που εργαζόταν. Παρακολουθώ την Εθνική Ελλάδας αλλά και το πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Σίγουρα η πορεία της Εθνικής τα τελευταία 2-3 χρόνια δεν είναι αυτή που πρέπει, αλλά πιστεύω στους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Ακόμα και τώρα η Ελλάδα έχει καλούς ποδοσφαιριστές και με σωστή φιλοσοφία και καλή δουλειά μπορεί να ανέβει εκεί που πραγματικά θα πρέπει να βρίσκεται».

Όπου έχεις εργαστεί κατέκτησες τίτλους και άφησες έργο. Θα ήθελες να συμβεί το ίδιο και στην Ευρώπη; Είναι κάτι σαν απωθημένο να τα καταφέρεις και στην «Γηραιά Ήπειρο»;

«Έχω περάσει από το επίπεδο στην καριέρα μου, όπου πρέπει να αποδείξω αυτό που μπορώ να κάνω. Θεωρώ πως κάτι θα γίνει στην Ευρώπη και πως όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή θα πετύχω και εκεί κάνοντας την κατάλληλη πορεία. Δεν είναι όμως κάτι που κυνηγάω αυτή τη στιγμή. Πάντοτε η φιλοσοφία μου σε αυτά τα πράγματα είναι να κάνω την δουλειά που έχω όσο μπορώ καλύτερα και να αφήσω την σφραγίδα μου, που θα σημαίνει πως όχι μόνο έχω πετύχει, αλλά και πως οι άνθρωποι που παρακολουθούν τον σύλλογο θα θυμούνται τι έχουμε πετύχει.

Όπως έκανα στην Αυστραλία, αλλά και με την Εθνική».

Είχε ακουστεί το όνομα σου για τον πάγκο της Εθνικής. Υπήρξαν επαφές με την ΕΠΟ;

«Όχι δεν είχα κάποια επικοινωνία. Και εγώ είχα ακούσει μερικά πράγματα, αλλά δεν ήταν κάτι επίσημο. Για αυτή την δουλειά χρειάζεται πολύ συζήτηση. Θα ήθελα να πάω σε ένα σωματείο ή σε μια εθνική ομάδα που θέλει αυτό που μπορώ να προσφέρω. Οι ομάδες μου πάντοτε είναι πετυχημένες, αλλά χρειάζεται να δουλεύω με ανθρώπους που θέλουν αυτό που μπορώ να προσφέρω. Πρόκειται μια διαφορετική φιλοσοφία, κάτι που όχι μόνο θα φέρει επιτυχίες, αλλά θα μείνει για αρκετό καιρό. Για αυτό χρειάζεται καλή συνεννόηση και να σκέφτονται και οι δύο πλευρές με τον ίδιο τρόπο».

Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε πως ομογενείς ποδοσφαιριστές που έρχονται από την Αυστραλία στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ποια είναι η εξήγηση που δίνεις γι' αυτό;

«Υπάρχουν ταλέντα στην Αυστραλία αλλά δεν εξελίσσονται σωστά. Την τελευταία δεκαετία δεν είναι όπως τα προηγούμενα 15-20 χρόνια. Δεν έχουμε παίκτες με την ίδια ποιότητα. Για παράδειγμα στην Ελλάδα έρχονταν σπουδαίοι παίκτες που έκαναν καριέρα όπως ο Λούης Χριστοδούλου και ο Πατίκας. Δεν έχουμε πλέον τέτοιους παίκτες. Χρειάζονται αλλαγές γιατί θα μείνουμε πίσω. Στην Ιαπωνία υπάρχουν ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θεωρώ πως σε 2-3 χρόνια θα γίνουν ονόματα».