Ο Τζώρτζης Μαρκογιάννης αναλύει τη μάχη της F1 στο Gazzetta

Μετά την ολοκλήρωση του τέταρτου γύρου του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Formula 1 στο Μπακού, με ασφάλεια μπορούμε να πούμε πως το θεαματικότερο ίσως από τα σιρκουί πόλης, μας προσέφερε για άλλη μια φορά ένα αρκετά ενδιαφέρον αγωνιστικό τριήμερο.

Και μάλιστα σε όλες τις κατηγορίες, αφού είδαμε και στην Formula 2 αγώνες με πολλές μάχες, και βεβαίως τον ανεπανάληπτο έως τώρα θρίαμβο του rookie Όλι Μπέαρμαν, ο οποίος επικράτησε και στους δύο αγώνες επιδεικνύοντας ταχύτητα και ωριμότητα που δεν συνάδουν με την ηλικία του. Όσον αφορά στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αξιοσημείωτη κατά την άποψή μου είναι η αλλαγή του Sprint Race Format, με σημαντικές βελτιώσεις καθώς ανεξαρτητοποιήθηκε η σειρά εκκίνησης στον κυρίως αγώνα από το αποτέλεσμα του αγώνα Sprint, δίνοντας την ευκαιρία στους οδηγούς να πιέσουν περισσότερο, μη φοβούμενοι ότι ένα ρίσκο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πορεία ολόκληρης της επόμενης ημέρας.

Περνώντας στο αγωνιστικό κομμάτι, για ακόμη μια φορά η Red Bull Racing κατοχύρωσε την θέση της στην κορυφή, με τον πρωταγωνιστή του Σαββατοκύριακου, Σέρχιο Πέρεζ, να κερδίζει με σχετική άνεση και τους δύο αγώνες, ενώ ο ομόσταβλός του Μαξ Φερστάπεν, παρά το άτυχο pit stop και την ανικανοποίητη έκφραση στο πρόσωπό του μετά τους δύο αγώνες, κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις αρκετούς βαθμούς για να παραμείνει στην πρώτη θέση του Πρωταθλήματος. Με 6 μόλις βαθμούς όμως να χωρίζουν τους δύο teammates και με κανέναν από τους δύο να δείχνει διάθεση να κάνει πίσω στις μεταξύ τους μάχες, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εξέλιξη της αντιπαλότητας αυτής αν ο Μεξικάνος συνεχίσει να πιέζει έτσι τον παγκόσμιο πρωταθλητή. Eιδικά όταν φύγει το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών από την μέση, το οποίο έμμεσα τους αναγκάζει να αποφεύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις και να μαζεύουν όσο το δυνατό περισσότερους βαθμούς για την ομάδα.

Προχωρώντας στις υπόλοιπες ομάδες, η Ferrari, μολονότι στερούταν εμφανώς ταχύτητα σε σύγκριση με τους δύο πρωτοπόρους, πέτυχε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με τον Σαρλ Λεκλέρ, ο οποίος απεγνωσμένα χρειαζόταν βαθμούς για να παραμείνει στην μάχη για την 3η θέση στο Πρωτάθλημα. Άλλωστε και από τις δηλώσεις του προκύπτει πως ανησυχία του δεν ήταν το 1-3 και 1-2 της RB, αλλά περισσότερο θα έλεγα η Aston Martin του Φερνάντο Αλόνσο, η οποία δεν μας απασχόλησε όσο σε άλλους γύρους κατά την διάρκεια του τριημέρου, με εξαίρεση την τελευταία φάση του κυρίως αγώνα, καθώς τερμάτισε εντός ενός δευτερολέπτου από την τρίτη θέση, αποτέλεσμα που εξέπληξε και τον ίδιο, όπως ανέφερε στις δηλώσεις μετά τον αγώνα.

Ο συμπατριώτης του, Κάρλος Σάινθ, έδειχνε να μην εμπιστεύεται τόσο το μονοθέσιό του, και για ακόμη μια φορά κινούταν σε αργότερους ρυθμούς σε σχέση με τον ομόσταβλό του, τερματίζοντας και τους δύο αγώνες στην 5η θέση. Από τις τέσσερις κορυφαίες ομάδες, μεγαλύτερο πρόβλημα έδειξε να αντιμετωπίζει η Mercedes, με την αυξημένη οπισθέλκουσα που χαρακτηρίζει την W14 να δημιουργεί σημαντικό ελάττωμα σε τελική ταχύτητα, κάτι το οποίο η ατελείωτη ευθεία εκκίνησης τερματισμού στο Μπακού, τιμωρεί με σκληρό τρόπο.

Χαρακτηριστική ήταν η απέλπιδα προσπάθεια του Λιούις Χάμιλτον στους τελευταίους γύρους του αγώνα να επιτεθεί στον Σαινθ, ζητώντας από τον μηχανικό του να του «δώσει» παραπάνω δύναμη στην ευθεία. Δεδομένης της φήμης της συγκεκριμένης ομάδας για δραστική εξέλιξη του μονοθεσίου, ακόμη και κατά την διάρκεια της σαιζόν, θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε το μεγάλο πακέτο αναβαθμίσεων που θα φέρουν στην Ίμολα, καθώς και κατά πόσο αυτό θα της προσφέρει μια ευκαιρία να μάχεται σε υψηλότερες θέσεις σταθερά. Και οι δύο οδηγοί παρουσιάζουν μια ανανεωμένη δίψα για μάχες, με ενδεικτικό παράδειγμα την επίθεση του Τζορτζ Ράσελ στον Φερστάπεν στην εκκίνηση του Sprint.

Αξιοσημείωτη ήταν επίσης η βελτίωση της Mclaren, η οποία δείχνει να βρίσκει τα πατήματά της σταδιακά με τους δύο εξαιρετικά ταλαντούχους νέους οδηγούς της. Για τον αμεσότερο ανταγωνιστή της, την Alpine, τα πράγματα δεν κύλησαν ομαλά, με τον Πιερ Γκασλί να ολοκληρώνει έναν από τους χειρότερούς του αγώνες, ενώ ούτε ο ομόσταβλός του έδειξε να έχει την ταχύτητα να μπει στην βαθμολογούμενη δεκάδα.

Η Alpha Tauri συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα με το μονοθέσιο καθώς και με τους δύο άπειρους οδηγούς της, ωστόσο ο Γιούκι Τσουνόντα κατόρθωσε να πάρει τον έναν βαθμό που προσφέρει η 10η θέση. Όπως μας έχει συνηθίσει φέτος άλλωστε, ο Άλεξ Άλμπον, παρά το ατελές μονοθέσιό του κατέβαλε υπερπροσπάθεια, δίνοντας μάχες στην μέση της κατάταξης, ενώ ο Λόγκαν Σάρτζεντ παρουσιάζει σταδιακή και σταθερή βελτίωση όσο εξοικειώνεται με το μονοθέσιο της F1. Τέλος, η Alfa Romeo δεν μας απασχόλησε ιδιαίτερα αυτό το τριήμερο, καθώς και αυτή έδειξε να πάσχει από έλλειψη ταχύτητας.

Φωτογραφίες: Red Bull Content Pool, Scuderia Ferrari