H Ferrari έχασε έναν αγώνα αλλά κέρδισε έναν οδηγό

Πάνος Σεϊτανίδης
H Ferrari έχασε έναν αγώνα αλλά κέρδισε έναν οδηγό
Ο Π. Σεϊτανίδης σχολιάζει την απόδοση του Κάρλος Σάινθ στο ιταλικό Grand Prix, δέκατο-τέταρτο γύρο του φετινού παγκοσμίου πρωταθλήματος.

Όσο τρελά κι αν ήταν τα όνειρα που έκαναν το βράδυ του Σαββάτου οι απανταχού tifosi, ο θρίαμβος των κατατακτήριων δοκιμών του Grand Prix Ιταλίας, δεν επαναλήφθηκε στον αγώνα. Τα κόκκινα μονοθέσια δεν είχαν απάντηση στην ταχύτητα των Red Bull και παρότι εκκίνησαν από τις θέσεις #1 και #3, περιορίστηκαν στις θέσεις #3 και #4.

Παρά τη γλυκόπικρη γεύση του βάθρου διά χειρός Κάρλος Σάινθ αφού αυτή αφορούσε τελικά στο χαμηλότερο διαθέσιμο σκαλί, η Ferrari έχει πολλά θετικά να κρατήσει. Από την ταχύτητα στον ένα γρήγορο γύρο μέχρι την αξιοπιστία κι από τα σωστά pit stop μέχρι την πλούσια βαθμολογική συγκομιδή που της επέτρεψε να «προσπεράσει» την Aston Martin στη βαθμολογία των κατασκευαστών.

Ο Κάρλος Σάινθ στο GP Ιταλίας

Όμως εγώ θα σταθώ σε ένα πρόσωπο: τον Σάινθ. Ο Ισπανός ηττήθηκε αλλά στα δικά μου μάτια ήταν αυτός που έφυγε από τη Μόντσα έχοντας πετύχει μια μεγάλη προσωπική νίκη. Θα μου πείτε: «Μα καλά, μετά από δυόμιση σεζόν θα “κερδίσει” τον συγκεκριμένο οδηγό η Ferrari;».

Κανονικά δεν θα είχατε άδικο αλλά θα εξηγήσω το σκεπτικό μου. Αυτό απλώνεται σε όσα έβλεπα/άκουγα όλο το τριήμερο στην πίστα του ιταλικού Βορρά όπου ήμουν απεσταλμένος του ΑΝΤ1/ΑΝΤ1+ και του Gazzeta. Από την Παρασκευή λοιπόν, στις δηλώσεις τους, διέκρινες πως η δύο οδηγοί της Scuderia έλεγαν το ίδιο ποίημα, ωστόσο με διαφορετικό ύφος.

Λεκλέρ και Σάινθ στη Μόντσα

 

Στην περίπτωση του Σαρλ Λεκλέρ ήταν έκδηλη η θέληση, η αισιοδοξία αλλά παράλληλα, ξεκάθαρη και η παραδοχή πως ο συνδυασμός Red Bull RB19/Φερστάπεν, ήταν μπροστά και πως θα χρειαζόταν ένα θαύμα.

Στην περίπτωση του Σάινθ διέκρινες επίσης τα ίδια πρώτα τρία στοιχεία, όμως φτάνοντας στο δια ταύτα, ο Μαδριλένος δεν στρεφόταν σε «αλλά». Ειδικά μετά τις κατατακτήριες δοκιμές και την επική του pole position, μου είπε στη μικτή ζώνη: «Η Red Bull έχει συνήθως τον τρόπο της στον αγώνα, όμως θα τα δώσω όλα». Και τα έδωσε.

Ο Κάρλος Σάινθ μιλάει στον Πάνο Σεϊτανίδη

Όχι, δεν περίμενα να φτάσει τις 176 εκκινήσεις σε Grand Prix για να τον κρίνω. Όμως ειδικά στον αγώνα στο «Ναό της Ταχύτητας», που έδειξε κάτι που δεν είχα δει έως τώρα από εκείνον. Αυτή τη μαχητική αυτοπεποίθηση, την πίστη στις ικανότητές του, τη θέληση για υπέρβαση. Κι όλα αυτά να γίνονται ένα, σαν ένα αόρατο όπλο στα χέρια του. Αυτό είδα στη Μόντσα.

Επιτέλους έναν Σάινθ που όχι απλά θα πιέζει στο όριο αλλά που στις μεγάλες μάχες, θα μπορεί να ορθώσει ανάστημα. Και δεν το έκανε έναντι του οποιουδήποτε, το έκανε έναντι του πρωταθλητή Μαξ Φερστάπεν.

Αν πριν τον αγώνα μου ζητούσες να ποντάρω, θα έβαζα τα λεφτά μου σε πρωτοπορία του Ολλανδού μετά την πρώτη στροφή. Ή έστω το πρώτο chicane. Αυτό δεν έγινε.

Αν είχα κι άλλα λεφτά για τον κουβά, θα έλεγα πως με το που θα αποκτήσει DRS ο Φερστάπεν, η σεμνή τελετή θα λάβει τέλος. Ούτε αυτό έγινε.

Ο Κάρλος Σάινθ στο GP Ιταλίας

Ο 29χρονος έπαιζε επιτυχώς άμυνα με νύχια και με δόντια μέχρι τον γύρο 14. Αλάνθαστος, ξεκινούσε την προσπάθεια υπεράσπισης της πρωτοπορίας με τα τέλεια περάσματά του από την Παραμπόλικα, που επέτρεπαν στην SF-23 να αποκτήσει αρκετό προβάδισμα ώστε να κρατηθεί μπροστά όταν ο διώκτης του εξαπέλυε την επίθεσή του με αρωγό το DRS.

Δεκατέσσερις γύρους. Κανένας άλλος πλην των οδηγών της Red Bull Racing δεν είχε μείνει τόσο πολύ στην κορυφή φέτος.

Ο Κάρλος Σάινθ στο GP Ιταλίας

Και μετά, παρότι έμοιαζε να υποχωρεί έναντι και του teammate του, Λεκλέρ, ο Σάινθ απλά αρνήθηκε να εγκαταλείψει το βάθρο. Ταυτόχρονα πέρασε και μήνυμα προς τον πολυδιαφημισμένο ομόσταβλο του κατά τη διάρκεια της κοκορομαχίες τους – πως εντός του Μαρανέλο, δεν υπάρχει αφεντικό.

Η εμφύλια διαμάχη τους πρέπει να προκάλεσε 1-2 εγκεφαλικά στον Φρεντ Βασέρ αλλά χάρισε στιγμές έντονων συγκινήσεων στο παγκόσμιο κοινό της F1.

Ένα κοινό που είδε έναν Σάινθ διαφορετικό. Έναν Σάινθ που στα 29 του φώναξε επιτέλους πως μπορεί να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω, πως μπορεί να κοντράρει τους καλύτερους εκεί έξω και πως δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει την ομάδα του Μαρανέλο να εξελιχθεί σε ομάδα του Λεκλέρ. Όχι όσο είναι εκείνος εκεί.

Ήταν ένα τριήμερο σπάνιας αγωνιστικής διαύγειας ή ήρθε το turning point στην καριέρα του Ισπανού; Ο χρόνος θα δείξει, ωστόσο ένα πράγμα είναι σίγουρο: το απόγευμα της Κυριακής, ο Σάινθ έμοιαζε επιτέλους να κατακτά την καρδιά των tifosi.

Φωτογραφίες: Scuderia Ferrari

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!